“Emma?” Pag-uulit ko sa pangalan ng aking ina. So si mama pala ang may gustong mangyari ito? “Sinong Emma?” Kunot-noo kong tanong sa kanya.
“She’s one of our maids, actually she recommended you to be my fake fiance, and to make everything realistic I want to be comfortable with you.” Hindi niya ako matingnan sa aking mga mata.
“Excuse me?!” Inis kong hinarap siya. “For you to be comfortable with me, there is no need to do anything like this at anong fiance ang sinasabi mo?”
“I am currently looking for a fiance—”
“Ang sabi sa akin—you’re looking for an assistant hindi fiance.” putol ko sa kanya. Nilapit niya ang mukha niya sa akin at pinantay niya ang mga mata niya sa mga mata ko.
"Why would I tell Emma the truth? You're mine now, Calliste. No turning back." there’s something in his voice saying that I need to surrender.
“Okay.” simpleng sagot ko na alam kong hindi ko pinag-isipang mabuti ngunit kailangan kong pumayag para kay Isla. Para sa kanya itong gagawin ko, para ma-operahan na siya sa puso.
Mababaw na halik sa aking labi ang isinagot niya sa akin, kailangan ko na yatang masanay sa kanya.
Pilit akong ngumiti sa kanya at pinapakita ko lamang na pumapayag ako sa kagustuhan niya. Hindi na ako mahihirapang pasukin ang mundob niya dahil siya mismo ang nagpasok sa akin sa mundo niya. Kailangan kong magawa ito ng tama, pero kailangan ko rin kontrolin ang sarili kong hindi ako pwedeng mahulog sa kanya, dahil mali… dahil hindi tama, dahil ang lahat nang ito ay isang pagpapanggap lamang at ang kailangan ko lang sa kanya ay ang kayamanan niya at wala ng iba.
Tumalikod siya sa akin at may kinuha siyang isang papel, tiningnan muna niya akong muli bago siya kumuha ng isang ballpen.
“Come–sign it.”
“Meron ka pa talagang nakaready na kasulatan.” iiling-iling kong sabi sa kanya. Ituturing ko siyang isang kaibigan para hindi ko maramdaman ang pagkailang ko sa kanya, dahil sa totoo lang siya ang first kiss ko. Siya rin ang unang lalaking gumawa sa akin ng ginawa niya kanina.
Napapikit pa ako ng mariin ng maalala ko kung paano niya hawakan ang leeg ko hanggang sa aking dibdib, hindi ako makapaniwalang pumayag akong gawin sa akin ang bagay na iyon.
“Hey, are you okay? May masakit ba sa’yo?” hinawakan niya ako sa aking kanang braso kaya naman napaiwas ako agad. “Oh, I’m sorry.” tinaas niya ang dalawang kamay niya dahil sa paglayo ko ng bahagya sa kanya.
Nang mapansin ko ang pagbabago ng kanyang ekspresyon ay nabalik ako sa aking ulirat. “Oo, okay lang ako medyo nakakabigla lang itong araw na ‘to, pero okay lang ako.” nakangiti kong sinabi sa kanya, kinuha ko ang ballpen at agad ko itong pinirmahan.
“Signing it without reading it?” manghang tanong nito sa akin. Ang totoo niyan, ay wala na nga akong pakialam pa sa nakasulat sa papel na ‘yun, ang mahalaga lang sa akin ay ang kailangan kong gawin. Kaya kahit pa anong nakasulat doon ay balewala rin sa akin.
"Kissing me without asking for my permission?" Tiningnan niya ako ng nangingiti, at the same time, kita mo sa mga mata niyang mapupungay na namamangha siya sa sinagot ko sa kanya.
“I like you, I guess my grandpa will like you too.” binigay ko sa kanya ang papel na pinirmahan ko. “So–I’m just going to discuss this.” tinaas niya ang papel na hawak.
Hindi pa man niya sinasabi ay umupo na ako sa isa sa mga mahahabang sofa, sumunod naman siya sa akin at umupo na rin sa kaharap kong sofa.
“My grandpa wants me to get married as soon as possible, so, half of our companies can be transferred to my name. He can't manage everything alone anymore. To resolve this, he's insisting I marry Leviste's daughter immediately, but I'm reluctant since I don't want to marry someone I barely know nor don't love." nakatingin lamang siya sa akin ng diretso at seryoso.
“Kung ayaw mo palang ikasal sa taong hindi mo naman pala gusto, bakit mo naisip pang magkunwari at maghanap ng fake fiance mo?”
“Because my parents know me so well, alam nila na if I have someone na mahal ko hindi nila ako pakikielamanan. They will support me instead, at alam kong matutulungan nila ako para makumbinsi si grandpa to stop what he wants to do. So I need you to cover up, act like you’re my fiance, and make my parents believe that our love exists.” pagpapatuloy niya.
“Hanggang kailan?” tanong ko, sa halip na magkaroon pa ako ng maraming tanong ay dinirekta ko na lamang siya dahil gusto kong malaman kung paano at kailan ko makukuha ang perang kailangan ko.
“Until my Grandpa gets back in Australia.” he simply replied. I heard him sighed, “in this contract, it says here din na we will do everything, it means sa pag arte natin kailangan nating gawin talaga ang mga ginagawa ng normal na mag fiance para hindi sila maghinala.”
“Can I get my first payment asap?” hindi ko sinagot ang sinabi niya dahil muli–wala akong pakialam sa gusto niyang mangyari ang mahalaga lang sakin ay ang kikitain ko, kapalit n’on ay gagawin ko naman lahat ng ipapagawa niya sa akin.
Natatawa siya sa akin at tumayo, tumabi ito sa akin at hinila niya ako papalapit pang maigi sa kanya, ng tumama na ang likuran ko sa kanyang dibdib ay halos tumaas ang mga balahibo ko dahil marahan niyang hinaplos ang braso ko.
“You can get it after this.”
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took of
“Hey! It’s in the contract you’ve signed—”Huminga ako ng malalim at nginitian ko siya ng mapang-asar na ngiti, “Mr. Stefan Leone, the contract I’ve signed is for work hours only, once na nasa labas na ako ng mansyon niyo hindi na ‘yun parte ng trabaho ko. I have my own life outside this walls.” Nabigla ako ng itulak niya ako ng bahagya sa pader at kinulong niya ako sa kanyang mga bisig. Ramdam ko pa ang paghinga niya sa sobrang lapit namin sa isa’t-isa. Nag iba ang expression ng mukha niya, ang kaninang nangingiti pa ay ngayon busangot at salubong ang kanyang mga kilay. “No, the heck you’re talking about, Calliste? No, when I say you are mine, that means inside or outside of my mansion you-are-mine!” Nilapit niya pang maigi ang kanyang mukha sa akin. Isang galaw na lamang niya ay magdidikit na ang aming mga labi sa lapit niya. “You’re mine.” bulong niya na nakapag patindig ng mga balahibo ko. Nahihibang na ba siya hindi niya ba alam ang pagkakaiba ng mga sinasabi niya ngayon sa
“Savion, hindi lang parang—kundi talagang magiging mag-ina na talaga kami ni Calliste, dahil ang anak mo ay nag propose na sa kanya.” masayang sinabi ni Mrs. Leone. Hinawakan niya ang aking kanang kamay at inilapit niya ako ng bahagya kay Sir Savion, “Calliste, siya si Savion, Dad na lang ang itawag mo sa kanya.” narinig ko pang ang pag bungisngis ni Mrs. Leone.Inabot ko ang aking kamay ngunit sa halip na tanggapin ito ni Sir Savion ay niyakap niya ako. Hindi naman matagal ngunit masasabi mong sincere ang yakap na ito, “Calliste, minsan ay sutil ang anak namin pero masasabi kong napalaki namin ng maayos si Stefan kaya kung magkakaproblema ka sa kanya ay sabihan mo ako agad.” Halos matawa kami ni Mrs. Leone sa sinabi ni Sir Savion, bumaling ako kay Stefan at kamot-ulo itong nakatingin lang sa amin. Ang saya ng pamilya niya, kung hindi lang dahil sa plano ko ay siguro magugustuhan ko siya. “Stop it, Mom and Dad! Hindi pa kami naikakasal, baka mag backout na agad si Calliste.” Kinuha
“Dad, hayaan na natin, besides hindi naman nalulugi ang company para magkaroon ng arranged marriage sa dalawang bata.” singit ni Tito Savion. Ako, heto at hindi makahinga ng maayos dahil sa tensyon na nararamdaman ko. Hinawakan ni Stefan ang kamay ko at ma-ingat na inalalayan hanggang sa makaupo kaming muli. “Dad, hindi ba’t ang sabi mo masaya ka kung saan masaya ang apo mong si Stefan, kaya dapat maging masaya ka sa desisyon niya. Katulad namin ni Savion.” paliwanag ni Mrs. Leone. Talagang nagtutulungan silang makumbinsi ang Lolo niya. "Let's get one thing straight - just because you don't know me yet doesn't mean you can dismiss my worth compared to Diara. I'm not just-just and my record at Lions University proves it. My GWA is consistent, and I've worked hard to maintain a flat 1.00 average. Don't even think about implying I'm not good enough." hindi na ako nakapagtimpi pa. Kahit hindi totoong fiancee ako ni Stefan, aba hindi ko pwedeng hayaan na maliitin na lamang ako ng kung s
Bukod sa ngayon lang ako nakakita at makakasakay sa ganitong kamahal na sasakyan, ngayon lang din ako nakaranas ng tratuhing parang prinsesa. Sa lalaki pang hindi ko kakilala, sa lalaki pang pinaplanuhan kong gawan ng mali. “I like the courage you showed earlier when standing up for yourself to my Lolo,” tiningnan niya ako saglit at ibinalik niya ang tingin sa daan. “You’re academically genius, why do you seem unfamiliar with the students who receive awards at the end of every semester?”Napansin niya pa ang bagay na ‘yun.“Ah, kasi busy akong tao hindi ko na nabibigyan pansin ‘yung mga ganung event sa buhay ko.” ang totoo ay ayaw ni Mama na pinapapunta ako sa mga event sa school kung saan kailangan pang umakyat ng stage o ano. Dahil katwiran niya ayaw niyang pinapatawag siya para magsabit ng award sa akin, kaya simula elementary ako nasanay na lang akong hindi umaattend kahit graduation ko pa. Ayaw nga niya akong pumasok sa Lions University pero dahil kay Papa ko, walang siyang naga
Literally, my jaw dropped. Kung sa mansyon ni Stefan ay humanga na ako sa mga paintings na nakasabit sa dingding ng hallways ng library niya. Dito sa Private Art Studio niya ay mas humanga ako dahil sa dami ng iba’t-ibang uri ng paintings dito, mayroon pa siyang hindi natatapos ngunit makikita mo na ang itsura nito. “Ikaw lahat ang nag paint nito?” mangha kong tanong sa kanya. “Uh——yeah,” kamot-ulo nitong sagot sa akin. Naglakad siya papunta sa isang painting niyang hindi pa masyadong tapos ngunit makikita mo na ang itsura nito. “Ang ganda! Ang galing mo naman, bakit hindi mo gawing public ito? I mean, bukod sa multi-billionaire ka, may talent ka pang ganito na pwede mong ipakita sa mga taong humahanga sayo.” hinihintay ko siyang sumagot ngunit nanatiling tahimik lang ito habang hawak na niya ang painting na sinasabi kong hindi pa masyadong tapos. “Sino siya?” tanong ko. “She’s Margaux.” simple at matamlay na sagot niya. “Margaux? Girlfriend mo?” alam kong ang insensitive ko sa p
As he gently wiped away the tears from my right eye with his thumb, I felt a surge of surprise. But what happened next left me even more astonished - he held my shoulders and helped me stand up. Still trying to process my emotions, I instinctively rubbed my eyes and wiped away the remaining tears.“Why are you here, Calliste?” tanong niya sa akin. “Koen?” kaklase ko siya sa isang major subject, isa rin itong lalaking ‘to na nangungulit sa akin at minsan na rin siyang nanligaw, ang sabi niya pa sa akin, maghihintay daw siya hanggang sa pumayag na akong manligaw siya sa akin. Koen took off his jacket and I was a little surprised when he put it on me. Hindi na ako nakaiwas pa dahil parang nanghihina rin ako ngayon at wala na akong lakas pa para magkaroon ng panibagong argumento. “T-Thank you—”“That’s not the answer I would want to hear, bakit ka nandito? Bakit ka umiiyak?” putol niya sa akin, tiningnan ko siya sa kanyang mga mata at kitang-kita sa kanya ang sinseridad pati na rin ang
“Passenger princess ka dyan! Woy, magagalit lahat ng babae mo sa akin na naman!” pang-aasar kong sabi sa kanya. I saw him grinned, “babae ka dyan? Isa lang babae ko, ikaw lang.” pang-aasar niyang pabalik sa akin. “Tigilan mo nga ako, Koen Forbes!” hinampas ko pa siya sa kanyang braso habang natawa. “Ayan, tumawa kana talaga ng hindi pilit, don’t lose that smile on your face, I told you it suits you well.” “Salamat, Koen. Lagi ka na lang nandyan, the best ka talaga!” I smiled and continue to watch the people outside. Kumain kami sa Goto Batangas at nag-aya na rin akong umuwi dahil nakaramdam na ako ng matinding pagod. Binaba ako ni Koen malapit lang din sa kanto ng subdivision namin, lagi naman niya ako hinahatid dahil sinasabay niya ako lagi pauwi. Hindi niya pinabalik ang jacket niya kaya naman hanggang dito sa bahay ay dala-dala ko ito. Inayos ko na ang aking sarili at kinuha ko ang bag ko, hihiga pa lamang ako sa kama ay nabigla ako sa malakas na pagkatok sa aking pintuan, s
There's a secret behind these colors, I want us to wear this because blue represents, depth, trust, loyalty, sincerity, and faith while white represents innocence. I want us to start from all of these.I knocked on my door, "Are you done?" I asked her."Oo, lalabas na ako." Mayamaya lang ay bumukas na ang pintuan ng kwarto ko at niluwa siya nito."You are so beautiful, Calliste."Umikot pa ito na tila prinsesa.Nakangiti habang hawak niya ang magkabilang laylayan ng kanyang paldang puti."Bagay ba sa akin?" Oo, nakatali ang kanyang buhok pero lumapit ako dito para tanggalin ang pagkakatali ng kanyang buhok. "Why? Hindi ba bagay 'yung ayos ng buhok ko?""Bagay naman pero gusto kong makita kang nakalugay ang buhok." I kissed her on her forehead."Let's go? Para maabutan natin ang sunset." She said.Magkahawak-kamay kaming bumaba sa hagdan and nagpaalam na rin kina Mommy at kay Raya. While Khai is busy with his work.I was nervous but when I saw them smiled at us. Parang unti-unting nawa
Stefan's POVI woke up with her in my arms, sleeping.Ito 'yung gusto kong mangyari, 'yung gumising ako ng nasa tabi ko lang siya.I kissed her on her forehead and caressed her cheek."I love you, Elia."She moved a little and gradually opened her eyes, "I love you too, Eliam."I sweetly smiled at her, "Are you ready for later?" I asked her.This day... is the big day for us and I am so damn excited!I planned to propose to her at the top of the mountain.As I promised before, I'm gonna marry her.I still haven't totally forgotten about Cerise but I'm trying my best not to think about her anymore. I want to see her as Calliste.I'm still confused, but I don't want to let her go.But I have to admit, every time I look at her even though I know she has forgiven me and my Dad for being the reason for her parents' car accident, I can't help but feel guilty for what happened.As much as I wanted to see her that day, I didn't think that we would be the reason for her parents' loss.They los
"Calliste?" Napabaling ako ng tawagin ako ni Tita Naomi."Tita?" nilapitan ko siya, "kamusta na po si Stefan?" By this time, I'm hoping na okay na may improvement sa kanya.Nandito lang ako sa guest room ng mansyon nila Tita Naomi para na rin kasama ko si Raya.It's been two days after nang gabing iyon. May itinurok si Khai sa kanya para kumalma at nag decide na rin ako na 'wag nang ipilit pa dahil hindi ko na rin kayang makita si Stefan nang nahihirapan. Tama si Khai, lalo ko lang pinahirapan si Stefan.Kasi masyado akong nag magaling, masyado rin akong dinala ng pagmamahal ko sa kanya sa puntong gustong-gusto kong maalala niya ako kahit sa maling paraan.Kaya nag decide na rin akong 'wag munang magpakita sa kanya, hindi ako lumalabas ng kwarto hangga't alam kong nasa living room or nasa dining room sila, ganun din ang kapatid ko hindi rin ilalabas ni Tita Naomi kapag si Stefan ay kumakain or kasama si Khai na uupo sa living room.Aalis din ako dito kapag nasiguro ko nang nasa mabuti
“Starfire!” I called her that way because we’re playing! Weeee!“I did not know you before, so to me, you are normal.” She said then she rolled her eyes. “Bakit ayan ‘yung sinabi mo?” “Kasi ayan ‘yung naalala kong line kahapon sa episode—-”“You’re talking to Cyborg, not Robin.” I said at umalis na ako sa harapan niya. “You could have simply told us this and asked for our help." She said. “Hayy. Ano bang gusto mo para kay Robin at Starfire na lines lang?” She’s annoyed and her voice is sarcastic. “Syempre, tayong dalawa lang ang naglalaro, eh!” But I am the most annoyed. “Ang pangit mong kalaro talaga! Buti pa si Beast Boy!” She said and ran away. Hinabol ko siya kasi ayaw kong nag-aaway kaming dalawa. “Sorry na! Sige na kahit anong lines na lang ni Starfire! Gusto ko kasi ‘yung mga moments lang nila ni Robin eh.” “Hindi naman kasi pwede ‘yun!” Sigaw niya ng maabutan ko siya. Huminga siya ng malalim at tumigil sa pagtakbo, he pointed her finger at me, “we are your friends, Rob
Bumalik ako sa office table at inayos ko na ang mga papel, kinuha ko lang ang mga importante, ni-lock ko ulit ‘yung drawer at saka ako umalis sa study room. “Calliste!” Lumapit ako sa balcony dito sa loob ng bahay namin.Kita dito ang mga taong papasok sa pintuan, at ang living room namin. Nakita kong pumasok si Khai, “Calliste?” Tawag niya ng makita niya akong nakatingin din sa kanya. “Oh?” Sagot ko at bumaba na ako ng hagdan, napabaling pa siya sa hawak kong folders. “Bakit?” Nang magkaharap na kami. I tried to be cold towards him even though he was not at fault for what was happening to us.“I’m really sorry.” “Sana kaya rin sabihin sa akin ‘yan ni Stefan, ‘no?” I sarcastically said. Umupo ako sa L couch namin. Ang tagal na rin nito pero parang bagong bili pa rin. “Where is Stefan?” Hinanap agad ng mga mata niya si Stefan na para bang nag babaka-sakaling makita niya sa kung saang sulok ng bahay namin. “Wala siya dito, umalis na siya kanina pa.” I answered him coldly. Mayama
Stefan’s POVI laughed at what he said, “Are you f*cking joking right now, Khai?!” “I don’t have time saying useless things here, Stefan. Paano kung mapatunayan ko sayong si Cerise ay si Calliste? What will you do?” Napahawak ako sa aking ulo dahil sa kirot na nararamdaman ko dito. Mariin akong napapikit ng may mga alaalang pumasok sa aking isip. “If you have given a chance to change your name, what name do you want?” I asked her. Umikot-ikot ito na para bang nag ba’ballet pa siya, “I want my name to be Cerise!” Masayang sinabi niya. At tumigil ito sa pag-ikot. “Kasi ayun ang favorite namin ni Ate Raya na kinukuha namin sa cake!” “Huh?” “Hayy naku! Eliam naman kasi ayan ‘yung pinapatikim ko sa’yo nung birthday ni Tita Naomi ‘di’ba ‘yung red sa may cake niya. Hindi ba sabi ko pa sa’yo nun siya ‘yung kitang-kita dahil color red siya tapos kasi ‘yung mga kasama niya sa cake ay black and white. Sabi ni Mommy, ang Cerise daw ay Cherry.” “Pero gusto ko pa ring tawagin kang Elia o ka
Tatlong minuto… Tatlong minuto kong binigyan ang aking sariling ilabas lahat ng nararamdaman kong bigat sa puso ko. Wala akong katulad ni Ivan na nandyan para kay Stefan, ayaw kong malaman ni Myla ang tungkol dito dahil magiging komplikado lang lahat. Kung malalaman man niya gusto ko may mga kasagutan na sa lahat ng tanong ko rin sa aking sarili. Huminga ako ng malalim muli at sa pangalawang pagkakataon na ito, umaasa akong mas matatag na ako ngayon. Sana nga…“Fighting!” Pagpapalakas ko sa aking loob at tumayo na ako. Pumunta muna ako sa aking kwarto noon pero wala na masyadong laman ito. Natira na lang ang kama at dalawang cabinets ko. Hindi rin maalikabok ang kwarto ko, tila alaga ito sa linis. Sunod kong pinuntahan ang kwarto ni Ate Raya at doon mapait akong mapangiti ng makita ang mga dati naming laruan. Meron pa kaming slides. Napansin ko ang mga sketchbooks na maayos na nakalagay sa kama kaya nilapitan ko ito. Ito ‘yung ginagamit na sketchbooks ni Ate sa tuwing nag daw-d
“What do you mean?” Binuksan ko ang kwarto niya. Kaso nadismaya ako dahil walang laman ito, noon punong-puno ito ng Teen Titans na posters, meron pang mga mga stuffed toys ni Robin, Starfire, Beast Boy, Raven, Cyborg, at iba pang characters.Naalala ko may drawings pa siya na nakadikit sa pader noon. Akala ko nandito pa rin ang mga iyon dahil hindi nagbago ang itsura ng bahay namin at bahay nila. “See?! We’re looking for an empty room?!” Napansin kong sarado ang kabilang parte ng kwarto ni Stefan. Kunot-noo ko iyon tiningnan, wala namang harang noon ito. Hindi ko na siya pinakinggan pa. Naglakad ako sa katabing pintuan ng kwarto ni Stefan, at doon nakaramdam ako ng kaba. Katabi lang ito ng kwarto niya, marahil ito ang ginawang daan sa ginawang hati sa kwarto niya. “Are you still not content—”Binuksan ko ang pintuan at doon halos hindi ko malaman kung anong mararamdaman ko. Saya, lungkot, excitement, at kung anu-ano pa. Lahat ng nasa isip ko kanina ay nandito. Ultim si Stef
“Paanong pareha—” Hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko dahil tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito, without looking at the screen I answered it. “Bes!” It’s Myla. “Bes? Bakit?” “Nagtatampo na ako sa’yo ah! Nagkita kami ng handler mo si Madam Amelia—”“Wait!”Kinalabit ko si Stefan sinenyasan ko siyang bababa ako para makapag-usap kami ng ayos ni Myla. Anong sasabihin ko kay Myla, nang malaman niya ang trabaho ko sa bar galit na galit siya at kung anu-ano na ang mga pinagsasabi niya sa akin, ngayon pa kaya! Baka sinabi ni Madam Amelia ang binigay niyang trabaho sa akin!“B-Bes, ano…” “Anong ano ka dyan! Hindi ko alam na hindi ka na pala sa bar nag tatrabaho buti naman at hindi ka na doon.” Sa boses niya mukhang hindi naman siya dismayado. “Oo, binigyan na ako ng bagong trabaho ni Mada—”“Alam ko! Buti nga at nag assistant ka na lang. Mas okay pa ‘yan para naman kapag naghanap ka na ng bagong trabaho may malalagay ka ng experience mo.” Nakahinga naman ako ng maluwag ng mala