V-Neck Shirt

Pinagmamasdan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin na nasa dingding ng inuupahan kong bahay, studio type lang ang tinutuluyan ko dahil mag-isa lang naman ako dito. Nang masigurado ko ng maayos na ang itsura ko, simpleng white v-neck t-shirt ang suot ko, denim pants, at doll shoes ang naisip kong isuot ngayon dahil pupunta ako ngayon sa mansyon ng mga Leone. 

Lalabas na sana ako nang mapatingin ako sa aking cellphone dahil sa dalawang magkasunod na tunog hudyat na may nag message sa akin sa FriendSpace. 

Kinuha ko ang cellphone ko at nakita ko agad ang pangalan ni Mama Emma sa lockscreen. 

“Magsuot ka ng dress, baka naman mamaya pati aso ng mga Leone ay tamarin sa itsura mo dahil sa mga pormahan mong walang ka taste-taste!” binasa ko ang mensahe na galing sa kanya. Hindi ko na lamang pinansin ‘yun at lumabas na ako ng bahay. 

Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa address na ibinigay sa akin ni Mama, wala daw siya dito dahil kasama niya ang iba pang kasambahay na namimili ng mga ihahanda para daw sa simpleng salo-salo ng mga Leone dahil sa pagdating nga ni Stefan. 

Kilalang-kilala si Stefan ng buong bansa sa asia dahil sa yaman at talino nito sa larangan ng negosyo, masasabi mo talagang hindi siya basta-basta. Siya na yata ang pinakabatang negosyante sa Pilipinas na talagang ipinagmamalaki.

Sumakay na lang ako ng mctaxi para makarating sa mansyon ng mga Leone. Pagkababa ko ay sinalubong agad ako ng dalawang guard na naka uniform pang navy blue na polo. 

“Ano ang pangalan mo?” ito agad ang tanong sa akin ng guard na may hawak na parang listahan. 

“Calliste–”

"Sige, pasok ka na," ang madaliang sagot ng guard na kasama ng may hawak ng listahan. Hindi manlang tiningnan nung isang guard kung nandoon ba ang pangalan ko o ano. 

Bumukas ang gate ng mansyon at doon ako lalong napahanga hindi lang dahil sa automatic ang gate kung hindi dahil nakahilera ang mga katulong nila na para bang sasalubong sila sa isang reyna. Ang ganda nilang tingnan at ang ayos dahil pare-parehas sila ng suot na uniform at ang mga buhok nila ay maayos na nakapusod. 

Nagtataka kong tiningnan ang papalapit na parang siya ang pinakamatanda sa lahat at iba rin ang uniform sa ibang kasambahay.

“Hello po?” patanong ang bati ko sa kanya. 

“Ma’am Calliste, hinihintay na po kayo ni Sir Stefan sa kanyang library, first floor—right side po may malaking pintuan po doon na iisa lamang sa hilerang iyon.” pagbibigay ng direksyon sa akin nito. 

Hindi na ako nakapagtanong kung paano niya nalaman ang pangalan ko dahil iminuwestra na niya sa akin ang daan papasok ng mansyon. 

“Sige po, salamat.” kahit pa nalilito ako ay agad naman akong sumunod sa sinabi niya, pumasok na ako sa mansyon at hindi ko mapigilang hindi humanga dahil sa naglalakihang mga vases na may naggagandahang mga bulaklak. 

May malaking painting din ng masasabi mong mamahalin ang pagkakagawa dito. 

Naglakad pa ako pa-kanan dahil nandito daw sa hilerang ito ang library kuno ni Sir Stefan. Habang naglalakad ako agaw-pansin ang mga paintings na nakasabit sa dingding, iba’t-ibang babae… I mean, iba’t-ibang paintings ng naked back ng isang babae ang mga nakasabit dito. 

“Are you amazed?” halos mapatalon ako dahil sa malalim na boses ang nagsalita sa aking harapan. 

“I’m sorry hindi kita napansin.”

“No, it’s okay. I’m just asking if you are amazed by the paintings hanging there?” tanong niyang muli. 

Tumalikod pa ako ng bahagya para tingnan muli ang mga paintings ng mga babae, “yeah?” patanong kong sagot. 

“What do you mean by ‘yeah’?” natatawa nitong tanong sa akin. 

“Oo. ngayon lang ako nakakita ng ganitong paintings—I mean, sunod sunod na likuran lang ng babae ang mga nakapaint.” napako ang mga mata ko sa dulong bahagi ng mga paintings, may nunal ito sa kaliwang balikat. Nilapitan ko ito at tiningnan kong mabuti ang details ng painting. 

“Are you familiar with that woman?” hindi ko alam kung bakit ba ako nagugulat, alam ko namang nasa harapan ko lang siya. Siguro ay dahil sa malalim niyang boses. 

“Ah, hindi ako familiar. Siya lang kasi ang naiiba.” Sabi ko. 

“Come.” napaka-ikling salita ngunit para akong aso na sumunod agad ng sabihin niya ito. Ang malalim niyang boses ay ma-awtoridad din. 

Nang makapasok na ako sa loob ng library niya, gusto ko pa sanang maglibot-libot dahil mahilig ako sa libro ngunit hindi ko na ito nagawa dahil bigla na lamang niyang binuhat ako na ikinabigla kong talaga. 

“S–sir! Saan mo ako dadalhin?!” natataranta kong tanong sa kanya. 

Hindi pa man niya ako sinasagot ngunit ibinaba niya ako sa ibabaw ng lamesa. Tinanggal pa niya ang ibang mga nakalagay dito para maging maluwag ang nasa paligid ko. 

"Don't you know why you're here? You look completely clueless." sabi niya sa akin habang tinitingnan ako ng diretso sa aking mga mata. 

Ramdam ko ang panginging ng mga kamay ko, nangingilid na rin ang mga luhang nagbabadyang lumabas. “Sir, nandito po ako para maging assistant mo, hindi ba?”

Ang alam ko ay ang pagiging assistant ko sa kanya ang gagawin kong stepping stone para makuha ang tiwala at atensyon niya ngunit bakit ganito? 

“Liar.” When he said this, he pressed his lips to mine again and kissed me passionately, yet carefully. I was confused by my feelings; part of me wanted to push him away, but another part seemed to enjoy what he was doing.

He slowly lowered his hands from my nape to my chest, and his lips brushed against the skin behind my ear.

"Do you love it?" he whispered huskily.

I stopped him when I felt his hands entering my v-neck white t-shirt.

Habol ko ang paghinga ko, rinig ko pa ang pintig ng puso ko. Inayos ko ang damit ko at inipitan ko rin ang aking buhok ng isang messy bun. Tiningnan ko siya at napansin kong pati si Stefan ay hindi rin niya malaman kung anong gagawin. 

"Emma's right—you're perfect for this."