Chapter 97.1

“Tanya, kailan ka babalik?”

“Chairman-”

“Bumalik ka na ng opisina. Kailangan kita. Wala akong ibang mapagkakatiwalaan kun’di ikaw lang, Tanya,”

Yumuko ako..

“Isang taon ka ng nagpapahinga… Wala na si Renan.. Ligtas ka na.”

Napapikit ako at nagsimula na namang umiyak. No’ng araw na iyon, tumakas siya sa presinto kaya niya ako napuntahan.

No’ng nagising ako matapos ng aksidente nasa hospital na ako at ilang araw na walang malay..

Hindi ako nakulong sa pagpatay ko sa kaniya dahil self-defense ang ginawa ko.. Tinulungan ako ni chairman sa kasong iyon.

Ngunit huminto ako sa pagta-trabaho.

Hindi na muna ako pumasok at halos isang taon akong nasa bahay, nakakulong.

“Huwag mong sayangin ang buhay mo Tanya. Hihintayin kita,” ang sabi niya. Nang mawala si chairman, agad na sinirado ni Ernesto ang pintuan.

“Maaaring hindi mo na makita si April, Tanya pero hindi ba may isa ka pang anak?”

Napatingin ako sa kaniya.

“Ituon mo nalang kay Clarissa ang attention mo,”

Nang sabihin niya iyon