"Loving you is my greatest masterpiece, Coraline." -Damien Merced About ten years ago, two reporters mysteriously disappeared while covering the illegal trades issue of then elected congressman Merced. This happening triggered their soon teenage daughter Coraline to fight for the righteous justice. Together with Damien Merced, a man with the same goal as hers, amid the ultimatum of same former congressman, they are devoted to connect the pieces of his wrongdoings even if it will take time. Will they achieve what they are rooting for? Will they be a microphone of the veiled souls?
View MoreCHAPTER ELEVEN Matapos ang nasaksihan naming iyon ay pinauna na naming umuwi si Andrew. Damien and I went to the nearest cafe as he said that he has something important to tell me. “Ano ang sa’yo?” He looked down at me. His face is serious but gentle. His one hand is in his pocket. I am beside him in front of the counter. Tumingala ako para sa mga pagpipilian. “I’m fine with frappe or coffee jelly.” Ibinalik ko sa kanya ang tingin at naabutan kong nasa akin pa rin ang mga mata niya. “Uh, I’ll go first.” I awkwardly said, pointing the tables. Siya naman ay tumango bago umabante palapit sa counter. I chose the spot near the window where we can watch the vehicles passing by. Nilapag ko ang bag ko sa likod ng pabilog na upuan. I clasped my hands on the table as I watch the view from my side, thinking what will happened on our interview tomorrow with Junjun. I sighed then bo
CHAPTER TEN That talk with Damien marked on my mind. I should go explore their world to make a good scope and story. I need to be one with them. Kaya naman ay ni-chat ko si Andrew sa messenger tungkol sa sinabi ni Damien. Inaya ko siya na puntahan sila Junjun bukas after class, and he agreed luckily. Iyon ang dahilan kung bakit good mood ako pagpasok kinabukasan because I was so excited! "Coral, saan nga pala yung sinasabi mo kahapon?" Sabi ni Andrew nang mamataan ako. "Sa may public market sila laging nag-i-stay kaya siguro doon tayo mamaya." Paliwanag ko. "Okay..." Nang umalis si Andrew ay binalik ko na ang atensyon ko kay Raya at Jen. "Ano yun mag-sh-shoot na kayo mamaya?" Tanong ni Raya. "Hindi pa naman. Ichecheck palang namin kung pwede." "Nice. Sana all. Kami ni Czarina wala pa eh." Jen laughed.
CHAPTER NINEPagpasok ko pa lang sa room ay binati na ako ng mga kaklase ko dahil sa pagkapanalo ko sa nationals. The pictures were posted on our school’s page kaya naman ay paniguradong marami ang nakakita. I even saw Raya posting on twitter an edited image poster that was used in funeral with the word “Congratulations for Winning Nationals”” and my face.“Congrats!”“Paturo naman mag-speech, master.”Inulan ako ng bati hanggang sa makaupo ako sa aking upuan. Agad namang tumabi sa akin sina Jen at Raya na sa tingin ko ay makikichismis nanaman. I rolled my eyes.“Kumusta Baguio? May nakilala ka bang fafi?”“Wala, Jen.”“Tss, eh kayo ni Damien?”“Anong meron sa amin?”“Ano nga ba?” Tano
CHAPTER EIGHT"Saan ba kasi tayo pupunta?" Tanong ko kay Damien.Pagkatapos ng speech ko ay basta na lamang akong hinila ni Damien palabas ng camp. I'm still wearing my corporate clothes kaya maraming napapatingin sa gawi namin."We'll grab a lunch. I'll treat you because you did a great job." He said. Hindi ko kita ang mukha niya dahil mas nauuna siya sa akin at hawak ng isang kamay niya ang kamay ko na hinihila."I did?" Sabi kong nasosorpresa. I'm not really that confident on my speech. Hindi naman ako nautal o ano, naprove ko rin naman yung points ko but I'm not really confident about it."Yes!" I gently smiled upon hearing his compliment. At least alam ko na may isang naniniwala sa kakayahan ko at sa speech ko.Huminto kami sa loob ng isang samgyupsal restaurant na hindi naman kalayuan sa camp. The place was filled with people-- mostly participants and c
CHAPTER EIGHT"Saan ba kasi tayo pupunta?" Tanong ko kay Damien.Pagkatapos ng speech ko ay basta na lamang akong hinila ni Damien palabas ng camp. I'm still wearing my corporate clothes kaya maraming napapatingin sa gawi namin."We'll grab a lunch. I'll treat you because you did a great job." He said. Hindi ko kita ang mukha niya dahil mas nauuna siya sa akin at hawak ng isang kamay niya ang kamay ko na hinihila."I did?" Sabi kong nasosorpresa. I'm not really that confident on my speech. Hindi naman ako nautal o ano, naprove ko rin naman yung points ko but I'm not really confident about it."Yes!" I gently smiled upon hearing his compliment. At least alam ko na may isang naniniwala sa kakayahan ko at sa speech ko.Huminto kami sa loob ng isang samgyupsal restaurant na hindi naman kalayuan sa camp. The place was filled with people-- mostly participants and c
CHAPTER EIGHT "Saan ba kasi tayo pupunta?" Tanong ko kay Damien. Pagkatapos ng speech ko ay basta na lamang akong hinila ni Damien palabas ng camp. I'm still wearing my corporate clothes kaya maraming napapatingin sa gawi namin. "We'll grab a lunch. I'll treat you because you did a great job." He said. Hindi ko kita ang mukha niya dahil mas nauuna siya sa akin at hawak ng isang kamay niya ang kamay ko na hinihila. "I did?" Sabi kong nasosorpresa. I'm not really that confident on my speech. Hindi naman ako nautal o ano, naprove ko rin naman yung points ko but I'm not really confident about it. "Yes!" I gently smiled upon hearing his compliment. At least alam ko na may isang naniniwala sa kakayahan ko at sa speech ko. Huminto kami sa loob ng isang samgyupsal restaurant na hindi naman kalayuan sa camp. The place was filled with people-- mostly partic
CHAPTER SEVEN “Ayan ang ganda mo, Coraline!” Narinig kong sabi ni ma’am Jojie matapos akong lumabas galing sa changing room ng dorm. “Bagay na bagay sa’yo ang suot mo.” Ngayong araw na ang contest. Later at nine o’clock in the morning is the schedule for impromptu speech at suot ko ngayon ang binigay ni Damien na corporate attire kapalit ng naisuot niya dati nang una kaming magkita. Katulad nga ng sabi niya, it’s the same size and it fits me well. Hapit sa buong katawan ko at higit pa roon ay mukha itong mamahalin. Sinuot ko na rin ang isang 4-inch pump heels ko. “Mukha kang news anchor sa suot mo!” Sabi naman ni ma’am Fay. “Thank you po.” I replied to the teachers who are now wearing the same polo shirt with our school name and logo. “Ayos na ba tayo rito? Baba na tayo nang makapagpractice pa tayo, maaga pa naman.” Said ma’am Jojie. It’s true dahil 7 AM palang and I’ve
CHAPTER SIX Thusday afternoon came. Kami ay nasa school na upang sabay-sabay bumiyahe papuntang Baguio kung saan gaganapin ang kumpetisyon. From our school, we have three contestants-- including me. May isa akong dalang malaking backpack na naglalaman ng mga essential kit at damit ko dahil overnight kami roon. Nakatayo kami sa tapat ng isang van ng school at hinihintay ang huling panauhing kasama namin bago umalis. Syempre 'yon ay si Damien. As far as I could remember, he have classes today. Sabi nga ni ma'am Lea ay kahit hindi na siya magpunta at ibang teacher nalang ang pupunta para sa akin but he insisted. "Heto na ata siya!" Narinig kong sambit ng isang babaeng teacher na coach din para sa essay writing. Tumingin ako sa gawi na iminwestra niya at nakita ko nga roon si Damien na tumatakbo at may dalang isang backpack. Halatang kagagaling lang niya sa eskwela dahil ma
CHAPTER FIVE "Ilan pa ba ang kailangan mo?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad sa kahabaan ng palengke. "Dalawa pa." Pagkatapos naming kumain ay sumama ako sa kanya sa pag-iinterview ng mga informants nila at dito kami napadpad sa pamilihang bayan na hindi rin naman malayo mula sa park. Karamihan sa mga namamalagi ngayon dito ay mga pauwi na galing sa trabaho o kaya ay mga kabataan pero marami rin ang nagtitinda pa rin kahit hapon na. "Hindi ba pwedeng yung mga vendor sa loob ng palengke?" After I witnessed the segment at the TV and the possible involvement of Damien to it, I never asked about it earlier. Nagkunwari lang akong walang alam at hindi kilala ang napanood sa TV. Umiling siya. "Hindi. Kailangan ay yung mga walang permit o pwesto." Sabi niya habang nakamatyag sa paligid habang hawak ang kanyang camera. "Pwede ba siya?" Itinuro ko ang i
PROLOGUEInfluence is the new power. If you are known by many, you have the influence to control their minds and make them as your disciples. Mainam sana kung lahat ay gagamitin ito para sa nakabubuti but there are too many nonsensical and monsterous clouts who are willing to trade their everything for I-don’t-know-things. Is it just for fame? Money? Power? I don’t know. And I can’t understand.I appliedthe cherry bombred lipstick around my lips as I look myself upon the mirror. May pa-ilan-ilang babae ang tumitingin na sa gawi ko, dahil siguro sa magulo kong gamit na nakakalat sa may sink sa harap ko dito sa loob ng CR but I’m too focused on my goal today to care for them.I wore the black coat paired with my pencil cut skirt. Oh, I really look like an adult today.I said to myself. There’s no trace of the highschooler Coroline Pestano on my face because of the mak...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments