Kabanata 1

Serena

Nagtatawanan ang asawa kong si Bill at ang assistant niyang si Doris habang kumakain na para bang nasa first date sila. Pero ako talaga ang nagmumukhang joke dito...

Andito ako, asawa ni Bill, pinapanood sila mula sa kabilang sulok ng kwarto habang hinahaplos ang flat kong tiyan kung saan may bagong buhay na namumuo.

Syempre hindi alam ni Bill ang tungkol sa baby. Kahit para sa'kin, bago pa ang balita, ilang oras pa lang ang nakakalipas.

Family dinner dapat 'to eh pero never akong naging welcome at palagi lang isang outsider.

Pinapanood ko si Bill na kunin ang inabot na steak ni Doris. Si Doris na matalik niyang kaibigan mula pagkabata at kilalang kilala siya. Siguro nga sinisira ko ang kasiyahan nila ngayong sasabihin ko nang magkakababy kami ni Bill.

"Doris, nabanggit ni Bill kukuha ka ng MBA. Ikwento mo naman 'yung naging desisyon mo tungkol dun?" sabi ni Elena, mama ni Bill. Alam kong hindi lang para sa catch up ang dinner na 'to. Gusto ni Elena na ipagmalaki si Doris, ang manugang na mas pipiliin niya kung nagkataon.

Ngumiti naman ang redhead na si Doris at inilapit pa ang upuan niya. "Mabuti naman po so far," wika niya, kumikislap sa enthusiasm ang mga kulay green niyang mga mata. "Madami po akong natututunan tungkol sa global markets. Sabi nga po ni Bill magiging asset daw ako sa company dahil sa natututunan ko. 'Di ba, Bill?"

Ngumiti siya kay Bill na parang naghahanap ng kumpirmasyon pero abala ang lalaki sa titigan kung paano niya nabibighani ang mga tao sa mesa.

"Oo naman. Matalas ang isip ni Doris para sa business," may kumyansang sagot ni Bill. Matangkad si Bill at palaging maayos ang kanyang blonde hair, walang ni isang hibla ang wala sa pwesto. May commanding presence din siya, tutal CEO naman siya.

Humigpit ang hawak ko sa tinidor dahil sa halong galit at pagiging balisa. Hindi kailanman naging ganun ka-proud si Bill sa mga nakamit ko sa buhay. Palagi siyang may dahilan - masyadong technical, masyadong pangkaraniwan, hindi kabanggit banggit sa isang family dinner. Pero ito siya ngayon, pinupuri si Doris na para bang bahagi ng pamilya ang babaeng ito.

Nakikita ko ang bughaw na mga mata ni Bill, na silang madalas ay matalas at malalim, na ngayon ay may mainit at marahang ekspresyon. Naiiba sa kadalasang paraan ng pagtingin niya sa akin. Masakit para sa'kin na panoorin sila. Sabi na nga ba hindi dapat ako pumunta ngayon.

Naputol ang mga iniisip ko nang tanungin ako ng waiter habang hawak ang isang bote ng wine, "Wine pa po, ma'am?"

"Umm...pwedeng iced tea na lang sa'kin, please?" Sagot ko. Tumango ang waiter at umalis. Marahan kong hinaplos ang tiyan ko sa ilalim ng mesa habang iniisip ang sikretong hawak ko. May makakahula kaya kung bakit di ako uminom ng wine? Malamang wala. Masyado silang busy na kausapin si Doris. Andito lang naman ako dahil isinama ako ni Bill. Asawa niya pa rin naman kasi ako, after all.

"Excuse me, pupunta lang po ako ng CR," wika ko pagkatayo. Sa isang saglit, tinignan nila ako pero walang kabaitan sa mga mata nila. Mukhang wala talagang may pakialam kung ano ang gagawin ko sa puntong ito.

Habang umiika ika ako papuntang CR, ipinaalala sa;kin ng masakit kong tuhod kung ano ang nangyari kanina. Sobrang layo ng iniisip ko kaya hindi ko nakita ang baku-bakong daan sa side walk. Natalisod ako at ngayon ay sobrang sakit ng kaliwang tuhod ko. Ang galing naman talaga. Mukhang nabali ko pa ang buto ko.

"Congratulations, Serena," sabi ni Dr. Sanchez "Buntis ka. You're four weeks pregnant."

"Oh, uh...magandang balita po 'yan doc" sagot ko. Sinubukan kong magmukhang masaya, pero hindi yun ang una kong naramdaman. Gusto ko ang bata. Pero pano kami magpapalaki ng bata ni Bill kung hindi naman na niya ako mahal?

"May problema ba?" tanong ni Dr. Sanchez nang mapansin niya ang pag-aalinlangan ko.

"Well, hindi ko po kasi alam kung matutuwa ang asawa ko," sagot ko, bago tumingin sa mata ng doktor ko.

Tinapik ako ni Dr. Sanchez sa balikat tila para mapanatag ang loob ko. "Desisyon mo pa rin 'yan," sabi niya. "Pero pag-usapan niyo din muna."

Ngayon, sa CR, naghilamos ako at sinbukang mag-isip nang tuwiran. Dapat ko bang ipaalam sa lahat habang dinner ang tungkol sa baby? Magbabago kaya ang tingin nila sa'kin? Hindi na lang ba ako isang babae na dating nagtatrabaho para kay Bill?

Pero naalala ko kung gaano kalamig ang tingin ng lahat sa'kin nang dumating ako kanina sa ballroom. Nakita ako ni Bill at ng pamilya niya na umiika ika pero wala man lang tumulong sa'kin o nangamusta. Parang sinasadya nilang wag akong pansinin at tinitigan lang ako ni Bill

Pagtingin ko sa salamin, nakikita ko ang isang babaeng kahawig ko pero hindi na parang ako. Magkamukha kami: brown ang mga mata, brown din ang kulay ng mahabang wavy na buhok, at may pekas sa mga pisngi. Pero hindi na ito ang dating Serena na kilala ko. 'Yung dating Serena hindi papayag na apak-apakan lang siya ng ibang tao eh.

Nung bumalik ako sa pwesto ko, biglang humarang sa harap ko si Doris. Natisod siya at nahulog sa waiter na may dala ng iced tea ko. Hindi na nakaiwas ang waiter. Natapon ang iced tea sa puting damit ko.

"Ano ba yan, Doris." May gulat at galit sa tono ng boses ko. Pinunasan ko ang mantsa pero hindi na maalis.

Si Bill naman, tila knight in shining armor, ay mabilis na lumapit kay Doris at tinulungan siyang tumayo. "Ayos ka lang?" tanong ni Bill kay Doris.

Umiyak bigla si Doris at nagpanggap na biktima. "Ayos lang ako. 'Di ko lang alam bakit ako papatirin ni Serena."

Nag-init ang mukha ko. Sinusubukan ako ng sinungalin na 'to. "Ano?! Ni hindi nga kita hinawakan diyan."

Nanlamig ang tingin ni Bill sa akin, "Ano bang problema mo? Mag-sorry ka ngayon na. "

Di ako makapaniwalang kay Doris siya kumakampi. "Seryoso ka ba? Wala nga akong ginawa! Kung may dapat na magsorry, siya yun dahil namantsahan yung damit ko."

"Seryoso ba, Yung damit mo yung pinoproblema mo? Ang selfish mo naman!"

"Ah ako pa ang selfish? Ni hindi mo pa nga ako tinitignan buong gabi. Pinalagpas ko na lang. Masyado kang busy kay Doris nalimutan mo atang may asawa ka!"

Ngayon nakatingin na sa'min ang lahat. 'Di ako madalas magbahagi ng personal na hinaing sa harap ng madaming tao, pero punong puno na ako sa pagtrato nila sa'kin. Wala akong pake kahit pinagtitinginan na kami.

"Tama na 'yan!" Sigaw ni Elena. "Itigil niyo na 'to ha. Kung hindi ka magsosorry kay Doris, umalis ka na lang."

Tumingin ako kay Bill, hinihintay kong magsalita siya at ipagtanggol man lang ako. Nakatingin lang siya sa mesa at hinayaang ipahiya ako ng nanay niya nang walang imik.

Nararamdaman ko nang namumuo ang mga luha sa mga mata ko. Ngayon ko lang naramdaman na sobra akong minamaliit ng lahat.

Huminga ako nang malalim at sumagot, "Okay, ayokong gumawa ng eksena dito. Kaya aalis na ako kung yan ang gusto mo Elena."

Pinagtitinginan ako ng mga waiter nang maglakad ako palabas ng ballroom. Sagad na sagad na ako. Kung hindi ako kakampihan ni Bill, dapat lang na matapos na ang pagiging mag-asawa namin. Hindi ko sasabihin sa kanya ang tungkol sa baby, gusto ko na lang makipaghiwalay!