Kabanata 4

Bill’s POV

Nakatitig ako sa pinto, hinihintay kong pumasok sa kwarto namin si Serena.

Ang totoo, hindi ko talaga kinailangang ayusin ang proposal para sa Johnson at Haines. Kailangan ko lang ng dahilan para matigil si Serena sa pagbring up ng divorce. Pero ngayon, ito ako, nagta-type sa laptop, inuulit lang itype ang mga parehong salita nang paulit-ulit para magmukhang abala.

Hindi ko maintindihan kung bakit naging hindi makatwiran si Serena. Una, nag-tantrum siya sa hapunan, na pinahiya ang sarili sa harap ng lahat. Pagkatapos, inakusahan niya ako na hindi siya pinapansin dahil lang sa kausap ko si Doris.

At ngayon, out of the blue, pinag-uusapan niya ang tungkol sa divorce. May hindi ako maintindihan.

Hindi naman ganito si Serena bago kami ikasal. Isang bagay na lagi kong hinahangaan sa kanya ay kung paano siya nananatiling kalmado at matalino, kahit na under pressure. Parang may naflip na switch sa kanyang ulo, at ngayon ibang tao na siya.

Dahil ba hindi ko siya binibigyan ng sapat na oras? Alam kong mas naging abala ako pagkatapos naming ikasal. Nangako akong aalagaan siya, at sa palagay ko nagawa ko naman yun. Nagkakahalaga na ngayon ng bilyun-bilyong dolyar ang kumpanya ko dahil sa pagsisikap at pokus.

Ayoko lang na maramdaman ni Serena na nasa isang lumulubog na barko siya, tulad ng nangyari sa kumpanya ng papa niya. Ayokong nahihirapan siya gaya ng dati.

Minsan hinihiling ko na sana hindi niya ako palaging nakikitang masama. Hindi lang ako madalas magkwento o magsalita, pero kung kailangan namin ng marriage counselor para lang mag-open up, kaya ko yun bigyan ng pagkakataon.

Pero hindi ko maisip kung bakit may problema siya kay Doris. Ilang linggo ang nakalipas, napagtanto kong si Doris pala yung kaibigan ko noong bata pa ako. Napansin kong suot niya ang seashell bracelet na binigay ko sa kanya pagkatapos niya akong iligtas sa mga bully sa beach.

Minsan naiisip ko, paano kung si Serena ay mas katulad ni Doris? Naiintindihan niya na marami akong iniisp. Hindi rin umaasa si Doris ng higit sa kaya kong ibigay at lubos siyang nakatulong sa akin sa mga usapin ng negosyo.

Hindi tulad ni Doris, sisimulan ni Serena ang mga hangal na argumento na ito nang basta basta. Gusto niya yata ang buong atensyon ko. Ngunit sa lahat ng kabaliwan sa trabaho, ang huling bagay na kailangan ko ay ang pakiramdam na kailangan ko ring mag-alaga ng isang tao sa bahay.

Naghihintay ako ng kaunti pa para pumasok si Serena. Baka kung magkantot ako sa kanya ngayong gabi, tumahimik siya tungkol sa pakikipaghiwalay sa akin. Pero hindi siya nagpapakita. Mukhang matutulog akong mag-isa.

Ang agenda bukas ay puno ng isang mahalagang pagpupulong, at kailangan ko ring bisitahin si Mom. Ang naudlot na usapan namin ni Serena ay kailangang maghintay.

*********************

Sa tuwing dadating ako sa bahay ni Mom, lagi akong namamangha. Ipinapakita ng mansyon ang yaman ng aming pamilya, sa gitna ng maayos na mga hardin. Ang driveway at isang kahabaan ng perpektong inilatag na cobblestone na humahantong sa main entrance. Ang mga bakuran ay puno ng mga artistic sculptures at isang fountain na parang galing sa isang luxury magazine.

Nang papasok na ako, nakasalubong ko si Calvin habang papalabas. "Tito Calvin," sabi ko. "Nasa loob ba si Mama?"

"Oh, hi Bill," sagot niya, sinusubukang ngumiti. "Yeah, andiyan siya. By the way, kailangan ko nang mauna. May aasikasuhin pa akong urgent business."

"Bakita ka nagmamadali? Samahan mo kami sa brunch." Inaanyayahan ko siya.

"Ah hindi na ayos lang." Nakatingin pa rin siya sa akin. "Bill, kailangan ng pamilya mo ang pangangalaga mo. Mga miyembro ng pamilya mo."

Pamilya ko? May di ba ako alam? "Bakit para ka namang others. Alam mo naman na ikaw ang paboritong kapatid ni Mom diba?" sabi ko sa kanya.

"Half-brother, pero oo, na-appreciate ko yan," nakangiti niyang sabi. "Anyway, kailangan ko nang umalis."

"See you later," paalam ko sa kanya. Walang saysay na hilingin sa kanya na manatili. Pagkatapos ng lahat, mayroon siyang sariling empire na pinapatakbo. Siya ang may-ari ng Deep Horizon Industries, isang European conglomerate na may mga sikat na brand sa ilalim nito. Habang nagsusumikap akong maging bilyonaryo, nandun na siya naghihintay lang sa akin.

Sigurado ako na kung malagay sa alanganin ang kumpanya ko, baback-upan ako ni Calvin's nang walang pagdadalawang isip. Iyon lang ang uri ng lalaki na siya, loyal sa kanyang pamilya.

Pinagmamasdan ko ang pagmamaneho ni Calvin sa kanyang McLaren palabas ng mansyon nang hindi lumilingon. For some reason, feeling ko iniiwasan niya ako. Pero bakit?

Naalala kong pagpasok ko kahapon sa bahay na naghahapunan sila ni Serena kagabi. At si Serena ay tila... carefree. Matagal na nung nakita ko siyang ngumiti ng ganun. Hindi ko maiwasang magtaas ng kilay sa eksena. Ano ang sinabi ni Calvin para mapangiti siya ng ganoon?

Naikuyom ko ang kamao ko, parang may gusto akong suntukin. Pero sa totoo lang, hindi ko lubos maisip kung bakit galit na galit ako ngayon. Siguro ay dahil si Serena ay nagbring up ng divorce.

Naiinis pa rin ako sa pagdodroga sa akin ni Serena para pakasalan siya. Matalino at maganda siya, walang duda tungkol doon. Pero hindi ako sigurado kung nagustuhan ko ba siya sa romantic sense. Dahil sa masamang pakana niya, nahirapan akong magtiwala sa kanya. Kahit ngayon, hindi ako sigurado sa totoong intensyon niya.

At napagtanto ko... Baka gusto lang niya ng malaking payout mula sa divorce settlement. Napakatalino talaga niya. Iniisip ko ang aking net worth, at madali siyang makaalis na may humigit-kumulang $100 hanggang $300 milyon mula sa akin.

Binabalaan ako ng aking ina na mag-ingat sa paligid ni Serena. Lagi kong ipinagtatanggol ang aking asawa at binibigyan ko siya ng benefit of the doubt. Pero ngayon na ang mga kumpanya ko ay nasa mabuting kalagayan, hindi ko maiwasang isipin na maaaring nagbabalak lang siya na hiwalayan ako sa perpektong pagkakataon.

Makikipaglaro ako. Pero hindi ko gagawing madali para sa kanya. Kung gusto niya akong hiwalayan, kailangan sumunod siya sa mga patakaran ko. And who knows, baka sakaling ma-realize niya na ang plano niyang hiwalayan ako ay isang malaking pagkakamali.

Napangiti ako, iniimagine ko ang itsura ni Serena habang nagmamakaawa para sa pangalawang pagkakataon. Gagapang siya pabalik sa akin kapag nagsimula akong kumilos nang malamig. Gumagana ito sa bawat oras.