Kabanata 5

Bill’s POV

Hindi pala nakakagulat na gusto nang umalis ni Calvin sa bahay ni Mom. Nandito sina Tita Claire at Doris.

Si Calvin ay isang introvert. Ang pakikitungo sa tsismis, lalo na ang uri na kinasasangkutan ng mga babae, ay hindi niya hilig. Samantala mas kayo ko ito sabayan kaysa sa kanya.

Ang mga babae ay nag-e-enjoy ng isang marangyang brunch pagpasok ko. Ang mesa ay isang showcase ng gourmet delights. May charcuterie board sa isang dulo ng mesa, nakaayos na may iba't ibang keso, iba't ibang cured meat, at sariwang prutas. Ang sentro ng entablado sa mesa ay isang seafood tower. Puno ito ng mga lobster tail, jumbo prawn, at oysters na kumikinang sa liwanag.

Sa sandaling makita ako ni Doris, ang kanyang mukha ay nagkaroon ng isang mainit at malugod na ngiti. Nakasuot siya ng isang stylish designer na denim jacket na ipinares sa isang puting t-shirt at maong.

Kaya ni Doris na gawing elegante ang mga kaswal na damit. Dinadala niya ang sarili sa sobrang kagandahang pwede siyang mapagkamalan runway model, kahit ano pa ang suot niya.

Binati ko sina Mom at Tita Claire bago ko ibinaling ang atensyon ko kay Doris. "Ang ganda ng ayos natin ngayon Doris ah, as usual," sabi ko, lumawak ang ngiti ko. “Sorry, kailangan kong umalis ng maaga kagabi. Kailangang ko kasing icheck si Serena."

Namilog ang mga mata ni Mom nang banggitin ko si Serena. "Kailangan niya lang gumawa ng eksena," wika nito na halatang may sama ng loob.

Bago pa ako makasagot ay nagsalita na si Doris. "Kasalanan ko din, Elena. Dapat naging mas maingat ako."

Mabilis na bumaba ang tingin ni Doris, marahil para itago ang nangyayari sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga kamay ay magkadikit sa kanyang kandungan, isang malinaw na tanda ng kanyang pagkabalisa.

Ipinatong ni Mom ang kanyang kamay sa balikat ni Doris, nag-aalok ng kaunting katiyakan. "Hindi mo kailangang magsorry, dear. Kasalanan ng babaeng 'yun!"

"Sa totoo lang, Bill, hindi ko alam kung ano ang nakita mo sa kanya," sabi ni Mom na may mapanghamak na tono.

"Mahusay siyang seductress, ibibigay ko sa kanya iyon," sabi ni Tita Claire.

Nagtatawanan sina Mom at Tita Claire na parang may inside joke.

"Ladies, be nice," pagsingit ko sa mahinang tono. "Hindi niya pa lang talaga nakikilala si Serena."

"Walang galang, yan ang pagkakakilala ko sa kanya," sabi ni Mom, na may hinanakit pa rin. "Ni hindi niyo nga ipinaalam sakin ang kasal niyo noon. Can you believe that?" Ang kanyang mga salita ay nagpapakita ng kanyang matagal na kapaitan tungkol sa biglaan naming kasal.

Nagkatinginan kami ni Doris. Marahan kong iniling ang ulo ko, senyales na huwag niyang banggitin ang kasal sa Vegas. Bahagya siyang tumango bilang pagsang-ayon. Ito ay isang sikreto lamang sa pagitan namin ni Serena, Doris, at. Kapag nalaman ito ni Mom, mas lalo lang niyang kinamumuhian si Serena. Hindi ko maisip kung ano ang magiging reaksyon niya sa kanyang bilyunaryong anak na magkaroon ng isang hindi magandang kasal.

"Anywayako na ang nagsosorry on behalf of Serena," sabi ko, sinusubukang ayusin ang mga bagay-bagay. "Hindi tama ang inasal niya. Baka stressed out lang talaga siya."

"Stressed out?" Sabi ni mama na parang nagulat. "Bakit? Ang dali na nga ng buhay niya dahil sa lahat ng pera mo."

May punto si mama. Napapaisip din ako kung bakit laging mainit ang ulo ni Serena eh. Ano kaya ang hindi niya sinasabi sa akin? Nagsisimula akong mag-isip na marahil ang paghingi niya ng divorce ay higit pa sa isang pagiinarte.

"Bill," putol ng boses ni Doris sa aking pag-iisip, na nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. "Ayos ka lang ba?"

Pinilit kong ngumiti, sinubukan kong magmukhang composed. "Uh, yeah," sagot ko. “Busy lang ako para sa meeting with Johnson at Haines mamaya. Actually, naisipan kong isama ka. Ayos lang ba?"

Ang mukha ni Doris ay nagkaroon ng nagniningning na ngiti. Knowing her, malamang pamilyar na siya sa mga detalye ng proposal. Sigurado akong magiging mahusay siyang backup sa pagsasara ng malaking deal na iyon. “Mukhang exciting. Count me in" sabi ni Doris.

Habang kumakain kami biglang nag ring ang phone ko. Si Serena. Ano naman kaya ngayon?

Itinulak ko ang upuan ko, tumayo ako. "Excuse me, I have to take this," sabi ko, lumayo sa mesa para sagutin ang tawag.

"Bill, kailangan nating mag-usap," putol ni Serena sa paghabol. Hindi man lang siya nag-hello. "Hindi ako nagbibiro tungkol sa divorce. Gusto kong kumausap ng abogado para ayusin na ang papeles sa lalong madaling panahon."

Ito nanaman. "Nasa bahay ako ni Mom. Pwede ba natin pag-usapan 'to mamaya?" Tanong ko, pilit na pinapatatag ang boses ko.

Kinapa ko ang aking templo nang maramdaman kong nagsisimula nang gumapang ang sakit ng ulo ko. Sa gilid ng mata ko, nakikita ko sina Mama at Doris na nakatingin sa akin.

“Hindi na to makakapaghintay. Pagod na ako sa palagi mong paglalagay sa akin sa huli," giit ni Serena. Nanginginig ang boses niya.

Huminga ako ng malalim, ramdam ko ang init ng mukha ko. "Hindi mo rin ako pwede ilagay na lang on the spot nang ganito. Paano kung nasa meeting ako?" Sabi ko, medyo malakas kaysa sa sinadya ko.

Lalong hirap kontrolin ang boses ko, at kitang-kita ko sa gilid ng mata ko na nalaman ni Mom na kausap ko si Serena.

"Naiistorbo ka ba niya, Bill?" tanong ni Mom. Sinadya niyang taasan ang kanyang boses, tinitiyak na maririnig ito sa kabilang dulo ng telepono.

"Talaga naman ang ugali ng babaeng 'yon. No sense of decency at all," malakas niyang komento, sinisiguradong nahuhuli ni Serena ang bawat salita.

Sandaling katahimikan ang nasa kabilang linya. Nararamdaman ko na ang mga salita ni Mom ay tumama nang malalim kay Serena, na parang isang kutsilyo.

“Serena?” tawag ko. May isang maikling beep, at pagkatapos ay biglang natapos ang tawag. Wow, binabaan niya lang talaga ako?

Napapikit ako at huminga ng malalim. Ito ang unang beses na binitawan niya ako.

Lumapit ako sa table. Lahat sila nakatingin sa akin, naghihintay ng sasabihin ko. "Kailangan ko ng umalis. Kailangan kong maghanda para sa meeting."

Mukhang nag-aalala si Doris. "Oh, dapat ba akong sumama sayo?"

“Hindi, pwede pumasok ka na lang mamaya. Magkita na lang tayo sa opisina," sagot ko. Hindi naman sa ayaw kong sumama siya sa akin, pero kaya kong gamitin ang pagmamaneho nang mag-isa para lumamig ang ulo ko.

Anong laro ba 'to ni Serena? Alam na alam niya kung ano ang nakataya ngayon. Gayunpaman, ginulo niya ako sa lahat ng kalokohang ito tungkol sa paggawa ng mga papeles sa divorce. Ano ba yan?