Serena’s POV “Serena, si Sarah 'to. Pinatawag ako ni Bill," sabi ni Sarah habang sinasagot ko ang tawag niya."Oh? Anong gusto niya?" sagot ko, walang pakialam ang tono ko.Nag-alinlangan saglit si Sarah sa kabilang linya bago sumagot, "Hindi ako sigurado, Serena. Siguro mas maganda kung kayo ni Bill ay direktang mag-usap. Mukhang nag-aalala siya."Saglit kong iniisip ito. Gusto ko bang kausapin si Bill pagkatapos siyang ma-brainwash ulit ni Doris? Pero kailangan ko rin talagang mapapirmahan ang mga divorce papers signed, kaya bumuntong hininga ako at pumayag, "Sige, kakausapin ko na siya."Naghintay ako ng ilang minuto bago ko marinig muli ang boses ni Sarah. "Okay, aalis na ako sa linya para makapag-usap kayong dalawa."Ang mahinang beep ay nagpapahiwatig na ibinaba na ni Sarah ang tawag. "Nasaan ka, Serena?" Lumalakas ang boses ni Bill sa telepono, ang tono niya ay may halong pagkadismaya, galit, at pag-aalala.Halos matawa ako na nagwawala na siya sa sobrang galit. "At bakit ko
Serena's POV Hingal na hingal ako, habang nakahandusay sa matigas na semento. Nakapikit parin ang mga mata ko, bahagyang nanginginig. Nanginginig ang buong katawan ko sa sakit sa lakas ng pagtama. Ang pagkabigla ay nagsimulang mawala, at maingat kong binuksan ang aking mga mata.Habang sa wakas ay binubuksan ko ang aking mga mata, nakita ko ang malabong eksena. Nakahandusay si Bill sa lupa, hindi gumagalaw. Basang-basa ng dugo ang damit niya kaya tumibok ng malakas ang puso ko na para bang sasabog ito sa dibdib ko. Nang makita ko siyang walang buhay, nanlamig ang buong katawan ko."Bill!" Binasag ng boses ko ang katahimikan habang tinatawag ko ang pangalan niya, pero hindi siya sumasagot. Niyugyog ko siya ng mahina, umaasang magising siya. Pero katahimikan lang ang sumalubong sakin. Nagsisimulang umagos ang mga luha sa aking mukha, isang bahagi ng aking desperadong nagnanais na isa lamang itong masamang panaginip.Kinapa ko ang aking telepono sa aking bulsa, napansin ko ang mga tumals
“Calvin, nasa ospital si Bill. Kailangan niya ng operasyon. Pinirmahan ko na ang mga papeles, pero dapat nandito ka,” dali-dali kong paliwanag."Oh my God, okay lang ba siya?" tanong ni Calvin."Hindi ko alam," sagot ko, nanginginig ang boses ko. "Ooperahan siya ngayoon. Pakibilisan.""Huy, kumalma ka, papunta na ako," pagpapakalma ni Calvin sa akin sa pamamagitan ng telepono, kalmado ang boses. "Dyan ka lang, bibilisan ko papunta dyan."*********************Narinig ko ang galit na galit na mga yabag, una kong inisip na ito ay si Calvin. Gayunpaman, ang pagiging kalamado ko ay napalitan ng pag-aalala nang makita ko si Elena, ang aking dating biyenan, na papalapit na may matinding pag-aalala sa kanyang mukha. Sumusunod naman sa kaniya ay ang tiyahin ni Bill, si Claire, na ang ekspresyon ay mas galit kaysa nag-aalala.Maluha-luha, hinawakan ni Elena ang braso ko ng mahigpit. "Anong ginawa mo sa anak ko?" hinihingi niya.Naramdaman ko ang mahigpit na pagkakahawak ng kamay ni Elena sa bra
Serena's POVPinagmamasdan ko ang paglabas ng doktor mula sa operating room, ang maliwanag na mga ilaw ng ospital na tila halos multo na ang kanyang mukha. Mula sa kinatatayuan ko, medyo malayo sa hallway, nakita ko si Elena, kumaripas ng takbo papunta sa kanya. Kanina pa siya pabalik-balik. Binasag ng boses niya ang nakakabinging katahimikan. "Kamusta siya? Kamusta ang Bill ko?"Napasandal ako sa pader, nagpipigil hininga. "Wala na siya sa panganib sa ngayon," sabi ni Dr. Henderson. "Malakas si Bill, nalampasan na niya ang operasyon. Pero hindi pa siya nagkakamalay."Mukhang gumaan sandali ang pakiramdam ng ina ni Bill, ngunit muli siyang nag-alala. Pinagsalikop niya ng mahigpit ang kanyang mga kamay, puno ng pag-asa. " Maaari mo bang sabihin sa akin ang higit pa dito? Kailan ba siya magigising? May iba pa ba tayong dapat ikabahala?"Ngumiti ang doktor at sinabi. " Gawin natin ito nang paisa-isa. Sa ngayon, kailangan niya ng pahinga at susubaybayan namin siya ng mabuti. Ginawa na nami
POV ni BillDahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at nakita ko ang puting kisame. Ang malinis na amoy, ang mga beeping machine - ito ay mahinahong tumutunog. Napagtanto kong nasa ospital ako. Pilit kong pinagsasama-sama ang nangyari at kung paano ako napunta dito.Ang huling pumapasok sa isip ko ay ang isang motorsiklo na dumiretso sa Serena. Bigla akong sumugod para itulak siya palabas. Pagkatapos nito, blangko ang lahat. "Fuck," sabi ko sa sarili ko. "Okay lang ba siya?"Luminga-linga ako sa kwarto, hinahanap ko si Serena. Ayan, nakapatong ang ulo niya sa hospital bed ko. Mukhang nanatili siya dito buong gabi, binabantayan ako. Nakahinga ako ng maluwag alam kong ligtas siya.Sinusubukan kong ilipat ang aking posisyon at agad na nakaramdam ng mapurol, makirot na sakit sa aking mga braso at binti, mga paalala ng aksidente. Ngunit pagkatapos, nakita ng aking mga mata si Serena, natutulog sa tabi ng aking kama. Sa sobrang lapit niya, hindi na ganoon katindi ang sakit.Habang pinapano
Serena's POVPaglabas ko ng hospital room ni Bill, nakasalubong ko si Doctor Henderson habang nakatingin sa clipboard niya.Tumingala siya at ngumiti nang makita ako. "Serena," tawag niya. "Nagising na ba si Bill?""Kakagising lang ni Bill," sagot ko. "Salamat sa lahat, Dr. Henderson.""Mabuti naman kung ganon. Babantayan namin siya ng mabuti," paninigurado niya sa akin."Paki tignan siya ," pakiusap ko."Pupunta lang ako sa kanyang kwarto ngayon," tugon ni Dr. Henderson. "Gusto mo ba akong samahan?"Ayokong bumalik sa kwarto ni Bill kung nandoon si Doris. Naiinis akong nakikita siyang nagbabait-baitan kahit hindi naman."Sa totoo lang, lalabas lang ako para kumuha ng isang bagay para kay Bill," sabi ko kay Dr. Henderson. Tumango siya at saka ako tumalikod para umalis, naglakad palabas ng ospital.Pumunta ako sa pinakamalapit na convenience store para hanapin ang paboritong meryenda ni Bill kapag masama ang pakiramdam niya. Pagtingin ko sa paligid, nakita ko ang mga cups ng puding ng C
"Ano ito?" Nagtanong ako."Buksan mo," sabi ni Calvin.Nakakuha ako ng box sa paper bag. Isa itong magarbong Cartier box,dark red na may gintong mga gilid. Binuksan ko ito at nakita ko ang isang magandang jade necklace sa loob. Ang jade ay isang dark green, at ang disenyo ay simple ngunit eleganteng tignan."Calvin, sobra sobra ito. Hindi ko ito matatanggap," sabi ko, habang binabalik ang regalo sakanya. "Ayoko talaga ng kapalit."Umiling si Calvin at hindi na binawi ang regalo. "Pakiusap, tanggapin mo ito. Isipin mo ito ay bilang pasasalamat mula sa aking pamilya sa pagligtas kay Bill," sabi niya, iginiit na tanggapin ko ito.Kinuha ko ang regalo, kahit na medyo hindi ako sigurado tungkol dito. Mukhang totoo talaga si Calvin, at masasbi ko na sobrang nagpapasalamat talaga siya.Maya maya lang ay tumunog ang phone ni Calvin. "Saglit lang, kailangan ko lang sagutin ito," sabi niya at lumabas para sagutin ang tawag.Hinawakan ko ang bag, iniisip ang sinseridad na mukha ni Calvin.Pagbali
Serena's POV“Baliw ka, Bill,” diretsong sabi ko.Ramdam ko ang pag-iinit ng mukha ko, pero hindi ko pinapakita ang kahit anong emosyon. Umaakto siya tulad ng dati niyang pag-uugali, sinusubukan niya akong galitin gamit ang kanyang mga salita. Pero kaya ko ring laruin ang larong iyon.Natawa ako sa komento niya. "So, ano naman kung may sugar daddy ako?" Sumagot ako pabalik. "Anong pakialam mo? Hiwalay na tayo."Nag-igting ang panga ni Bill, at bahagyang nanliit ang kanyang mga mata. Sabi niya, “Ngayon, naiintindihan ko na. May bago kang target.""Ano ang ibig mong sabihin?" Tanong ko, humihingi ng paliwanag."Gumagala-gala ka lang sa paligid para mang-akit ng mga mayayamang lalaki," bulalas ni Bill. "Well, tignan mo? Mas marami akong pera kaysa sa mga gagong taong mga ‘yon!"Saan galing ito? Ito ang unang pagkakataon na inakusahan ako ni Bill ng panloloko. At ngayon, binansagan pa niya akong gold-digger."Ganyan ba talaga ang tingin mo sa akin?" Nagtanong ako. " Nag-iinarte ka na paran