ขนมปังใช้ปากอันนุ่มนวลของตัวเองช่วยพาให้อีวานไปถึงขอบสวรรค์ได้สำเร็จ แต่นั่นคงยังไม่มากพอสำหรับมาเฟียหนุ่มที่โดนยากระตุ้นอารมณ์อย่างรุนแรง แม้จะได้ปลดปล่อยไปถึงสามครั้งแล้ว.. สวรรค์ ต้องไปถึงสวรรค์เท่านั้น นั่นจึงจะเป็นสิ่งที่เขาพอใจ“ยังไม่พอ อืม ขอมากกว่านี้” อีวานพยายามดึงให้ขนมปังมานั่งที่ตักตัวเอง แต่เธอก็ขืนร่างกายตัวเองไม่ให้ไปตามแรงชายหนุ่ม“ไม่ได้ค่ะ! ฉันให้ได้แค่นี้!”“มันต้องมากกว่านี้”อีวานสอดมือไปใต้กระโปรงเดรสสีดำเขาพยายามจะดึงกางเกงซับในและแพนตี้จิ๋วของเธอลง เพื่อที่จะได้เอาแก่นกายสอดใส่เข้าไปด้านใน ขนมปังหงุดหงิดและเริ่มจะไม่พอใจเมื่อตัวเองกำลังจะถูกรุกล้ำเข้ามาในตัว“ฉันบอกแล้วนะว่าไม่ทำต่อ!”ขนมปังจับไปที่ไหล่อีวานทั้งสองข้าง ก่อนจะตั้งเข่ากระแทกเข้าไปตรงแท่งเอ็นร้อนอย่างแรง“โอ๊ย!!!”“เป็นไงคะ พอจะสงบลงได้ไหมล่ะคะ!” เธอยิ้มกว้างเมื่อทำให้เขาเจ็บตรงกลางความเป็นชาย ‘เจ้ามังกรยักษ์ถึงกับสงบเลยแหละ’“เธอ! ทำบ้าอะไรวะ” อีวานกุมแก่นกายตัวเองด้วยความเจ็บปวด อารมณ์พลุ่งพล่านทางกามเปลี่ยนไปเป็นความเจ็บปวดแสนสาหัสแทน“บายนะคะพ่อหนุ่มตาฟ้า” ขนมปังผลักอีวานสุดแรง จนแผ่นหลั
วันต่อมาอีวานก็เรียกฮาร์ทมาถามความคืบหน้าเรื่องสาวตัวแสบคนนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่สามารถทำอีวานว้าวุ่นได้ทุกวัน ในหัวเขาคิดหลายอย่างเกี่ยวกับเธอ ทั้งที่เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย“เจอเธอไหม”“ยังหาไม่พบเลยครับ.. แต่พรุ่งนี้ผมจะหาเธอให้พบครับ ไม่ว่ายังไงก็ตาม” ฮาร์ทก้มหน้ารายงาน รวมๆแล้วนี้เกือบสองอาทิตย์แล้วจากเมื่อวานที่มารายงานความคืบหน้า พวกเขาตามสืบข้อมูลผู้หญิงที่ชื่อขนมปังไม่ได้หลับได้นอน“ดี เพราะต้องหาเธอให้เจอ ต่อให้นานกว่านี้ก็ต้องหาให้เจอ!”“อย่าให้ฉันได้ตัวเธอนะ..”“จะทุบให้เละเลยยัยขนมปังบูด!!!”“อีกสักพักเตรียมตัวไว้ วันนี้ฉันจะไปหาเพื่อน”“รับทราบครับนายท่าน วันนี้ให้แค่ผมกับฮาร์ทไปใช่ไหมครับ” อามอร์สอบถามเพิ่มเติม และส่งข้อความไปบอกธีร์กับฟิล์ม“อืม ให้พวกมันกลับไปตรวจงานที่ไร่ สัปดาห์หน้ากูจะไปที่ไร่”“รับทราบครับผม”C~K Night Club 🪶คลับสุดหรูย่านสุขุมวิท เป็นคลับอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย เป็นคลับที่ดูตั้งแต่การแต่งตัว ถ้าใส่รองเท้าแตะหูคีบไม่มีทางได้เข้า ไม่ว่าจะเป็นไทยหรือต่างชาติถ้าใส่รองเท้าแตะหูคีบจะไม่สามารถเข้าไปได้ แต่ถ้าเป็นรองเท้าแตะแบบอื่นก็เข้าได้ปกติ
S-VVIP BRUTISH ROOMภายใต้เขตหวงห้ามชั้นสามที่เป็นชั้นบนสุด ทั้งชั้นเป็นของห้อง s-vvip ด้านในทั่วตกแต่งอย่างหรูหราคุมโทนสีดำ ด้านบนมีแชนเดอเรียที่ทำจากเพชรแท้ทั้งหมดส่องสว่างไสวให้สามารถมองเห็น แต่ยังมีจุดสนใจมากกว่านี้ ที่ผนังหลังโซฟาที่กว้างใหญ่ มีภาพวาดขนาดใหญ่ติดอยู่ เมื่อใครก็ตามที่เดินเข้ามาจะต้องเห็นภาพนี้เป็นสิ่งแรก คือรูปนกฟีนิกซ์คู่มีสีเงินกับสีทองกลางปีกเด่นสง่า บ่งบอกความยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นเจ้าของคลับ“พวกมึงสี่คนคิดอะไรถึงได้พร้อมใจกันมาประเทศไทย” เคอร์วินที่เดินมานั่งเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสี่คนที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์มาบอกว่าอยู่ประเทศไทย เมื่อรู้เลยนัดให้มาที่คลับทันที“ก็แค่อยากมาหาที่เที่ยวใหม่ๆ”“กูได้ยินว่าสาวๆ ที่นี่เด็ด เลยอยากรู้ว่าเด็ดจริงไหม?” ลูเซียโน่หรือลูซหยักคิ้วใส่ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ สายตาก็กวาดมองลงไปยังหญิงสาวด้านล่าง“หึ” อีวานหัวเราะในลำคอ นั่งกอดอก ปากบางได้รูปคาบบุหรี่รสชาติช็อกโกแลตรสชาติที่โปรดปราน แน่นอนว่าบุหรี่ที่เขากำลังสูบอยู่ในปาก คือผลิตภัณฑ์จากบริษัทตัวเอง บริษัทที่ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กัญชา บุหรี่มวนบุหรี่ไฟฟ้า รวมไปถึงสารเสพติดที่เอ
พรึบ!จู่ ๆ ก็มีผู้ชายแปลกหน้าสองคนเข้ามาวุ่นวายกับผิงอัน แต่เหมือนทั้งสามคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว ขนมปังที่ตอนแรกถูกกันออก และพวกเขาทำเหมือนจะไม่ใส่ใจเธอด้วย แต่หลังจากคนที่ชื่อคาร์ลเตอร์รับสายโทรศัพท์ กลับกลายเป็นว่าเธอถูกอุ้มมาเช่นกัน‘อะไร แก๊งเรียกค่าไถ! ไม่น่าใช่หรอก’‘พวกเขาดูภูมิฐานเกินกว่าจะเป็นโจรกระจอก คนในคลับก็ไม่กล้ายุ่ง นี่เพื่อนฉันไปรู้จักไอ้คนพวกนี้ได้ยังไง!’‘น่ากลัวจนไม่กล้าหายใจเลย’‘รู้สึกมึน ๆ หัวด้วยสิ’ติ๊ง!ส่วนขนมปังจากตอนแรกเงียบไปพักใหญ่เพราะเจอคำขู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงลิฟต์ดัง ทำให้เธอดึงสติที่เหม่อลอยและหวาดกลัวให้กลับมา“เป็นบ้าอะไรมาจับเราสองคน บ้านเมืองเรามีกฎหมายนะไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าว!”“ไอ้X ป่าเถื่อน ปล่อยเลยนะ!”ขนมปังตะโกนด่าทอพวกเขาชนิดที่ขนสวนสัตว์มาได้ทั้งพื้นป่าเลยก็ว่าได้ ดีดดิ้นสุดแรงเกิด มือเล็กทุบตีคาร์ลเตอร์อย่างแรง“เอาไป ของมึง”คำพูดเรียบเฉยของคาร์ลเตอร์ที่พูดกับอีวานเพื่อนสนิทนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟาตุบ! คาร์ลเตอร์อุ้มขนมปังมาวางลงที่ข้างอีวาน หรืออาจจะต้องใช้ว่าโยนเธอลงมาเสียมากกว่า“อ๊ะ! วางเบาๆ ไม่ได้รึไงฮะ! ไอ้แก่หัวขาว!” ขนมปังฝีปากกล้าม
“หึ มาต่อเรื่องที่ค้างไว้เมื่อครั้งก่อนกันดีไหม”“ทำไม..ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ได้…-๐-!!!” ขนมปังไม่ได้คาดคิดเลยว่าเธอจะมาเจอกับอีวานอีกครั้ง ความทรงจำในวันวานที่เธอทำไว้ กำลังไหลย้อนกลับเข้ามาในความคิด‘ฉันจะตายไหมเนี่ย โอ๊ย!’ร่างบางออกแรงดีดดิ้นอีกครั้งแต่มันคงไม่ได้ช่วยอะไรเลย เธอเหมือนถูกของแข็งรัดเอาไว้รอบตัวจนไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย“ดูท่าวันนี้พวกกูคงต้องกลับกันก่อน” เจริคยืนขึ้นเสยผมลวกๆ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป วันนี้ดูจะมีหลายเรื่องที่ทำเอาเขาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้เหนือการคาดหมายเท่าไหร่ ‘เรื่องปวดหัวกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสิ’ สิ่งนี้คือความคิดในหัวของเจริคผู้ที่เปรียบเสมือนยอดพีระมิดของกลุ่ม เขามองขาดทุกการกระทำของเพื่อนทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเองที่รู้ว่าต้องการหรือไม่ต้องการอะไรไม่ต้องรอให้อีวานเอ่ยปากบอก เพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันแค่มองป๊าดเดียวก็สามารถรู้ไปถึงความคิดที่อยู่ภายใต้จิตใจ‘ถ้าเป็นคนที่จะทำลายกำแพงมึงได้ ก็คงดี’ตุบๆ เรนเดลตบไหล่ลูซที่นั่งข้างๆให้ลุกขึ้นเช่นกัน การรวมตัวเพื่อสังสรรค์จบเร็วกว่าที่คิดไว้‘จะไม่มีวันหาเรื่องปวดหัวมาใส่ตัว โชคดีละกันนะ
อีวานลุกขึ้นยืน ร่างสูงกำยำสมส่วนบ่งบอกว่าออกกำลังกายมาอย่างดี ไหล่กว้างที่ยืนบังแสงไฟจากแชนเดอเรียจนมิดเมื่อเขายืนเต็มความสูง “คุณ” น้ำเสียงสั่นเพราะกลัว คนตรงหน้าเธออันตรายเกินกว่าจะล้อเล่นด้วยจริง ๆ “จำคำพูดตัวเองได้ใช่ไหม” อีวานกระชากตัวเล็กขึ้นมาจากโซฟา มือหนาย้ายมากอดรัดเอวคอดกิ่วที่ไม่น่าเกิน 24 นิ้วของเธอแนบชิดติดกับตัวเขา “..” “ตอบ!” “จะ..จำได้ค่ะ” “จำได้ว่า” “อืม.. ค่ะจำได้ ฉันพูดว่าถ้าเจอกันอีก จะให้เห็นขาอ่อน..” เธอตอบแล้วหันหน้าหนีเขาไปอีกทาง ซ่อนใบหน้าแดงก่ำ ‘ไม่น่าไปปากดีใส่เขาเลยขนมปัง’ “ให้เปิดให้ดูตอนนี้เลยไหมคะ ก็แค่ดู” ตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำยังกล้าล้อเล่นกับเขาอีก ‘หึ ท้าทายเก่งเป็นบ้าเลยนะยัยลูกกวางน้อย’ “หึ แต่ฉันไม่ได้อยากแค่ดู” “อึก!” มาเฟียหนุ่มกระแทกริมฝีปากบางสีอมชมพูจาง ๆ ของตัวเองลงจูบหนัก ๆ ใส่ปากอวบอิ่มเป็นกระจับของขนมปัง เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ จากรสชาติของจูบจากอีวาน “บอกแล้วว่าอย่าให้ฉันหาเธอเจอ เพราะหลังจากนี้ ชีวิตเธอมันจะขึ้นอยู่กับฉัน!” อีวานลากเธอออกจากห้อง โยนเธอไปให้บอดี้การ์ด “โอ๊ย! คุณ!” ไอ้ยักษ์นี่ทำไม
เธอหายไปจะมีคนรู้ไหม ปกติเธอก็ไม่ค่อยกลับบ้านด้วยสิ ก็เพราะชอบเที่ยวกลางคืนแล้วเปิดโรงแรมนอนจนทุกคนที่บ้านชินชากับการกระทำนี้ไปแล้ว‘ขอให้ลูกรอดกลับไปในคืนนี้ด้วยนะคะ ลูกยังไม่อยากตาย’ เธออ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้คุ้มครองเพนท์เฮ้าส์ E-vanบอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสองพาขนมปังมายังเพนท์เฮ้าส์สุดหรูหรา จอดรถที่ชั้นใต้ดินพื้นที่ส่วนตัวของ vip ระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมากกว่าปกติของผู้อาศัยทั่วไป“เชิญทางนี้ครับ” อามอร์อ้อมมาเปิดประตูรถให้ขนมปัง ร่างบางเดินออกมาแต่ก็หยุดชะงัก“เจ้านายคุณใจร้าย ไม่สิ เขาเคยใจดีไหมคะ”อยากถามว่าใจร้ายมากไหมแต่จากที่เธอฟังแล้วคงต้องถามหาความใจดีจากเขาเสียมากกว่า“เรื่องนั้น ผมไม่ได้มีหน้าที่ตอบคำถามครับ” อามอร์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่ค่ะ คุณควรตอบฉันมาก่อน แล้วเขาจะทำอะไรฉันบ้าง ฉันจะรอดไปถึงพรุ่งนี้เช้าไหม”“ไว้คุณผู้หญิงเก็บไว้ถามกับนายท่านจะดีกว่าครับ” อามอร์เอ่ย ส่วนฮาร์ทก็ดันหลังเบา ๆ ให้ขนมปังขยับตัวเดิน“เชิญครับคุณผู้หญิง”‘อะไรเนี่ย ไม่ใช่ว่าฉันต้องโดนฆ่าตายเพราะสองคนนี้ก่อนหรอกนะ..’“ฉันควรเขียนจดหมายสั่งเสียก่อนไหม ให้ฉันเขียนจดหมายสั
หรือนี่จะเป็นการเอาคืนอีกวิธีของเขา คือเธอก็ไม่ใช่ว่าจะอดทนรอใครที่ไหนได้นานเป็นชั่วโมงหรอกนะ ร่างบางนั่งกอดอกหน้านิ่ง ขาก็ขยับไปมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วจนบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้ายังตกใจและรับรู้ถึงอารมณ์ของออร่าความหงุดหงิดจากเธอ ผู้หญิงน่ากลัวก็เวลานี้แหละ“แล้วนี่เจ้านายคุณจะมาเมื่อไหร่คะ?!”“ไม่ทราบครับ” ฮาร์ทตอบไปตามความจริง“แล้วไง !? คือต้องให้ฉันรอเขาไปทั้งคืนเลยไหมคะ! ฉันง่วงนอนแล้วนะ ฉันจะกลับบ้าน!” เธอเริ่มโวยวาย ไม่กลัวละ พอแล้ว พอเธอจะเดินไปใกล้บอดี้การ์ดหนุ่มพวกเขาก็ขยับหนีและยืนกันเธอ“หลบ! ฉันจะกลับบ้าน!”“ใจเย็นนะครับ”“อย่าทำให้เรื่องใหญ่เลยนะครับคุณผู้หญิง”“เหอะ! ใครคะที่ทำให้เรื่องใหญ่ พวกคุณนั่นแหละ!”“มาขู่ให้กลัวไม่พอ ยังมาปล่อยให้ผู้หญิงรออีกเป็นชั่วโมง ถ้าเจอนะจะ..!”“จะทำไม ถ้าฉันให้รอทั้งคืนจะทำไม?” ความรู้สึกที่ชาไปทั้งตัวเพียงแค่ได้ยินเสียง ขนมปังหันไปตามเสียงจากข้างหลัง เมื่อมองขึ้นไปชั้นสองก็พบกับอีวานที่ยืนอยู่ เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไปยืนอยู่บนนั้นได้? ที่นี่มีทางเข้าอื่นอีกเหรอนอกจากประตูที่เธอเข้ามา!!??‘หรือว่าตานั่นกลับมานานแล้วแต่จงใจป
ก๊อก ๆก๊อก ๆ“ขนม ขนมปังก๊อก ๆ“เราควรเปิดเข้าไปไหมครับ” ไต้ฝุ่นหันมาถามอีวาน เคาะเรียกอยู่นานขนมปังก็ไม่มาเปิดประตูห้องเลย“ตอนที่ยัยนั่นโทรมาเสียงก็ฟัง..(แกร๊ก) ดูไม่ค่อยดี” ไต้ฝุ่นยังพูดไม่จบประโยค อีวานก็หมุนลูกบิดประตู ผลักออกอย่างแรง“เธอ เธอ!”พรึบอีวานเดินไปเรียกข้างเตียง ร่างบางนอนหลับคลุมผ้าห่มทั้งตัว อีวานจึงดึงผ้าห่มออก อีวานตกใจเล็กน้อยเพราะเหงื่อผุดเต็มใบหน้าเล็ก มือหนาที่กำลังจะแตะสัมผัสต้องชะงักค้างเพราะเธอลืมตาตื่นขึ้นมาก่อน“อื้อ คุณ! เข้ามาได้ไง!!” ตอนแรกขนมปังก็คิดว่าตัวเก็บมาฝันที่เห็นอีวานอยู่ในห้อง แต่พอลืมตาเต็มตื่นเท่านั้นแหละ ถึงได้รู้ว่าไม่ฝัน“เราพาเข้ามาเองแหละ เขาบอกว่ารู้จักแกอะ..” ไต้ฝุ่นยิ้มเจื่อน“ไอ้ไต้ฝุ่น! ออกไปรอข้างนอกกันให้หมด!!” ขนมปังพูดเสียงดัง และจริงจัง พวกเขายอมออกไป“เฮ้อ ปวดหัวจริง ๆ เลย” เธอลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา มัดผมขึ้นก่อนจะเดินลงไปพบทั้งสองคนข้างล่างไต้ฝุ่นเดินมาเกาะแขนกระซิบถามเพื่อนสาวคนสวย“แกรู้จักเขาไหม เขาว่ารู้จักแก ให้ฉันเรียกตำรวจไหม”“รู้จัก แต่แกให้เขาเข้ามาง่าย ๆ ได้ไง” ขนมปังหยิบแขนเพื่อนชายเบา ๆ“ฉันห้ามแล้ว เขาไ
หมับ! อีวานจับคว้าแขนไต้ฝุ่นขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปในบ้านขนมปัง“อะไรครับ..?”“ผมจะเข้าไปด้วย” พร้อมกับเอ่ยเสียงแข็ง“รอให้ยัยขนมตื่นแล้วอนุญาตก่อนแล้วคุณค่อยเข้าไปดีกว่านะครับ” ไต้ฝุ่นเอ่ยเสียงเรียบ พยายามแกะมือมาเฟียหนุ่มออกอย่างหนัก แต่มืออีวานที่จับแน่นราวกับว่าจะบีบให้แขนเขาหัก“คุณไม่น่าไว้ใจ” “ฮะ?!! ผมเป็นเพื่อนเธอ อีกอย่าเธอก็โทรบอกให้ผมเอาข้าวมาให้ คุณนั่นแหละที่ไม่น่าไว้ใจ!”สองหนุ่มยืนเถียงกันอยู่หน้าบ้าน ไม่มีใครยอมใคร อีวานก็ไม่มีท่าทีจะฟัง และยังจะแทรกตัวเดินเข้าไปในบ้านอีกต่างหาก“คุณปล่อยผมเถอะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปบอกยัยขนมให้ว่ามีคนมารอเจอ โอเคไหม” ไต้ฝุ่นพยายามพูดหว่านล้อมให้เขาใจเย็น“ไม่!” เสียงเข้มตอบหนักแน่น“ตามหลักแล้วนะ ผมจะรู้ได้ไงว่าคุณรู้จักขนมปังจริง ขนมปังไม่เห็นเคยพาคุณมารู้จักผมเลย” ไต้ฝุ่นเริ่มทนไม่ไหว ชายหนุ่มตรงหน้าวางท่าขรึม และน่ากลัวคนนี้ ดูแล้วไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน 100% จะว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันก็ไม่น่าใช่ ถึงใบหน้าเขาจะดูเป็นหนุ่มวัยรุ่น แต่การพูด การวางตัว ท่าทางภูมิฐานมากกว่าเด็กมหาวิทยาลัย ไหนจะมีคนติดตามเหมือนคนใหญ่คนโต ยังไงอายุก็มา
บ้านขนมปัง บ้านหลังใหญ่สองชั้น ทาสีน้ำตาลและขาวออกไปทางแนวเอิร์ธโทน รั้วเหล็กสีดำและปลูกต้นไม้ดอกไม้ประดับให้ความสดชื่น ข้าง ๆ ก็มีบ้านอยู่ใกล้กัน เป็นหมู่บ้านชื่อว่า แสนรัก อีวานมาโผล่อยู่หน้าบ้านขนมปังในเวลาไม่ถึงชั่วโมง อามอร์ยืนกดกริ่งอยู่พักใหญ่ก็ยังไม่มีใครออกมาเปิดประตู บ้านเงียบกริบ “หรือเธอจะไม่อยู่บ้านครับ” “ผมว่าเรากลับกันก่อนดีไหมครับ คนแถวนี้จะคิดว่าเรามาทวงหนี้หรือเปล่า” “ไม่ เธออยู่” อีวานพูดเสียงหนักแน่น “แต่เรายืนกดกริ่งมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะครับ” ฮาร์ทเอ่ยพูดต่อ “กูถึงบอกว่าพวกมึงไม่ต้องมา แล้วแต่งชุดอะไร ใส่สูทสีดำมาทำไม” “บอกให้ใส่ชุดปกติ” “ก็ปกติพวกเราใส่แบบนี้กันนะครับ” อีวานถลึงตามองฮาร์ท ลูกน้องที่ชอบต่อปากต่อคำกับเขา “ขอโทษครับนายท่าน” ฮาร์ทรีบกล่าวขอโทษ ต่อจะให้ชอบเถียงยังไง แต่เขาก็ไม่คิดจะทำตัวไม่เคารพเจ้านาย “อยู่ข้างนอกเรียกเจ้านายก็พอ” “ครับนายท่าน.. รับทราบครับเจ้านาย” “ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นใครครับ” “มาหาขนมปังเหรอครับ?” ระหว่างที่เจ้าและลูกน้องกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงชายหนุ่มเอ่ยทักจากข้างหลังพวกเขา อีวานหันไปมองตั้งแต่หัวจ
หลังจากเมื่อวานขนมปังก็เป็นไข้ขึ้นสูง น้องสาวเธออักเสบบวมแดงต้องกินยาและทายา นอนซมอยู่แต่ในบ้าน จะบอกคนที่บ้านก็ไม่ได้ว่าไม่สบายเพราะอะไร ก็เธอดันไปมีเซ็กส์อย่างรุนแรงมาน่ะสิสภาพ.. โชคดีที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปเที่ยวต่างประเทศ อีกสองเดือนกว่าถึงจะกลับมา ส่วนพี่ชาย..ไม่อยากพูดถึงเลย กลับบ้านนับครั้งได้ เฉพาะเวลาที่เงินหมดนั่นแหละจะโผล่หน้ามาให้เห็น บ้านนี้เลยเหลือเพียงแต่เธอคนเดียว โชคดีที่เรื่องร้านทองมีพนักงานคอยดูแล เธอกับพี่ชายเลยไม่ต้องทำอะไรเลย โชคดีของเธอแล้วที่โตมาในบ้านที่ไม่มีใครบังคับ พ่อกับแม่ก็เข้าใจ ถึงพี่ชายจะดื้อแต่ก็ยังไม่เคยทำความเดือดร้อนอะไรที่ร้ายแรง “อื้ออ ปวดหัว” ส่วนคนที่ทำให้เธอเป็นอย่างนี้ สบายตัว สบายใจ มีความสุขที่เห็นเธอป่วย แต่ก็ยังดีที่อีวานไม่ได้ปล่อยเธอทิ้ง แต่ยังพากลับมาส่งถึงบ้าน ‘เดี๋ยวฉันจะมาหา ไว้เจอกัน’ ‘เวลาที่ฉันโทรมา ต้องรับสายทุกครั้ง’ “ใครจะไปรับฝันไปเถอะ แล้วก็นะ..จะไม่ยอมเจอ ฉันจะไม่ยอมเจอหน้าคุณอีกแล้ว!!!” “ไอ้บ้า หมอนั่นมันซาดิสม์ชัด ๆ ยิ้มตอนที่เรากำลังร้องไห้ได้ยังไง” ขนมปังคิดไปถึงเมื่อวาน ตอนที่เธออยู่ข้างบน หันหน้าให้เขาแล้วร
หมับ“กรี๊ดด” อีวานเพียงจับลงที่ไหล่ของขนมปัง เธอก็กรีดร้องลั่นรถ จนเขาเองยังผละออกเล็กน้อย“เป็นอะไร คิดว่าฉันจะพาฆ่า?”“ก็จะไปรู้เหรอ พาออกมานอกเมืองตั้งไกล และยังมาที่เปลี่ยว ๆ อีกต่างหาก” ขนมปังถึงกับต้องเรียกขวัญให้กลับเพราะกลัวจนขวัญหายไปหมดแล้วเนี่ย“ฉันไม่ฆ่าของเล่นตัวเองหรอก” อีวานมองต่ำลงมาเห็นกระโปรงนักศึกษาร่างบางสั้นแค่คืบ มันร่นขึ้นมาจนเห็นกางเกงซับใน‘ใครเขาอยากเป็นของเล่นนายกัน พูดเองเออเองอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่ากลัวตาย แม่จะด่าให้!’ ขนมปังก่นด่าในใจ เม้มปากแน่น“น่าฉีกทิ้ง” เขาขบกรามแน่น หงุดหงิดที่ของเล่นตัวเองคงมีสายตาหลายคู่ได้มอง“ฮะ? แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ” “ใช้ปากเธอ” เขาชี้ลงไปที่เป้ากางเกงตัวเอง“คะ..”“เหมือนครั้งแรกที่เธอทำให้ฉัน”“ทำให้ก็ได้แต่ทำแล้วต้องเลิกยุ่งกับฉัน แล้วพาฉันไปส่งบ้านด้วยนะคะ”ขนมปังปลดเข็มขัดหนังราคาน่าจะหลายหมื่นออก จากนั้นรูดซิปกางเกงเขาออก เธอใช้มือดึงแก่นกายที่ตอนแรกมันก็ดูสงบนิ่ง แต่เมื่อเธอสัมผัสมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ“อืม”“อืม ม๊วฟ บ๊วบ”“เลียตรงหัว”เธอทำตามอย่างว่าง่าย ลิ้นนุ่มละมุนกระดกขึ้นลง เลียปลายหยักท่อนเอ็น มือ
มาเฟียหนุ่มสแกนนิ้วตรงประตูรถเพื่อเปิดประตูแล้วโยนเธอเข้าไปในรถ ใช้คำว่าโยนไม่เกินจริง ตัวเธอกระแทกกับเบาะอย่างแรง“โอ๊ย! ฉันตายแน่เลย” ขนมปังมองอีวานที่กำลังอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง‘เขาเป็นบ้าอะไรอีกล่ะ หรือว่าเพราะกระดาษกับเงิน กรี๊ด ไม่น่าเขียนทิ้งไว้เลย’‘หยอกเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้ เขานี่มันคิดเจ้าแค้นจัง ไอ้คนใจร้าย!’“คุณ..”อีวานก้าวเท้าขึ้นมาบนรถ เขาเอื้อมตัวไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้ร่างบาง ปลายจมูกโด่งแตะโดนหน้าผากเธอ“คุณจะพาฉันไปไหนเหรอคะ คือฉันต้องกลับบ้านนะ”“ฉันเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ ฉันไปทำอะไรให้คุณโกรธอีกเหรอ”ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถซูเปอร์คาร์คันโปรดของอีวาน ขนมปังก็คิดหาวิธีที่จะไม่ต้องไปกับเขา แม้ตอนนี้ตัวเองจะนั่งอยู่ในรถ แถมเขายังทำเหมือนเธอพูดกับอากาศอีกด้วย ไม่ตอบอะไรเธอสักคำ“เรื่องกระดาษเหรอคะ”“..”“ถ้าเรื่องนั้นฉันขอโทษ”พูดได้ไหมเธอยังไม่รู้เลยว่าทำอะไรผิดมากขนาดที่ต้องมานั่งขอโทษ แต่การกระทำของเขาดันทำเหมือนเธอทำผิดมาก“คุณคะ ฉันขอโทษตอนนี้ทันไหมคะ”“ฉันขอโทษแล้วไงคะ ปล่อยฉันลงได้ไหม”“..”“ของคุณมันไม่เล็กเลยค่ะ ใหญ่มากด้วยซ้ำ ใหญ่กว่าแขนฉันอีก” เธอยกแขนตัวเองขึ้น ก็จ
“แล้วเจอกันยัยตัวแสบ!”อีวานยืนมองวิวทิวทัศน์ผ่านกระจกใสตรงห้องกลางของเพนท์เฮ้าส์ มือหนึ่งจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ พลางคิดว่าจะจัดการกับหล่อนยังไง คนที่อวดดีขนาดนี้ ต้องดัดนิสัยเธอให้ได้‘ของเล่นชิ้นใหม่’‘เมื่อเบื่อก็จะทิ้ง!’KKU UNIVERSITY 🏫เอี๊ยด!!! เสียงรถเบรกดังสนั่นบริเวณหน้าตึกคณะมนุษยศาสตร์ รถยนต์ซูเปอร์คาร์หรูสองคันจอดสนิทลงหน้าคณะ อีวานใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาทีก็มาถึงมหาวิทยาลัยkku และคนที่ปรากฏตัวลงมาอีกคันไม่ใช่ใครอื่น ทั้งที่ไม่ได้นัดกันมาด้วยซ้ำแต่สิ่งไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจอกัน คือไอ้คู่แฝด คาร์ลเตอร์ เคอร์วิน‘มันก็คงมาหาผู้หญิงคนเมื่อวานเหมือนกันล่ะมั้ง’ อีวานมองหน้าเพื่อน ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป“อ้าว ไงวะไอ้เพื่อนรักทำไมมึงมาอยู่ที่นี่ได้วะ”เคอร์วินเข้ามากอดคออีวาน“เหตุผลเดียวกับมึงสองคนนั่นแหละ” อีวานตอบเสียงเรียบกลับมาสั้น ๆ มาเฟียหนุ่มจ้องมองไปด้านในของคณะมนุษยศาสตร์ กำลังมองหายัยคนอวดดี“มึงรู้เหรอว่าพวกกูมาด้วยเหตุผลอะไร กูแค่อาจจะมาเข้าห้องน้ำที่นี่ก็ได้นะ”เคอร์วินยังตั้งคำถามกวนอารมณ์อีวานต่อแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ในใจกับรู้ดีเหมือนกันว่าทำไมอีวานถึงมามหาวิทยาลัยแห่งน
“อืม..” เสียงทุ้มต่ำครางเบา ๆ ร่างกายรู้สึกถึงความผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็น คงเพราะเมื่อคืนได้ลิ้มรสหยาดเลือดบริสุทธิ์.. ตาที่ยังปิดสนิท ใช้มือหนาควานหาร่างบางตามที่นอนขนาดคิงส์ไซซ์ เมื่อคืนเขาพาเธอเปลี่ยนมานอนบนเตียงแล้วนอนกกกอดมาตลอดทั้งคืน แต่แปลกที่ตอนนอนนี้กวาดมือไปเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ อีวานลืมตาขึ้นมา พบเพียงความว่างเปล่า ไร้วี่แววของผู้หญิงที่เขาสนุกกำลังร่างกายเธอเมื่อคืน“หาย?”“ลุกไหวไม่พอยังไปก่อนฉันตื่นอีกด้วย”“เก่งเกินตัวไปแล้ว” อีวานใช้มือเสยผมที่ลงมาปิดหน้าตัวเองขึ้น ร่างกายกำยำสะท้อนกับแสงพระอาทิตย์ในยามบ่าย เขาเหมือนรูปปั้นยังไงอย่างงั้นเลยแหละสายตาคมกริบพลันไปเห็นกระดาษโน้ตวางทับกับธนบัตรสีเทา ม่วง และแดงสลับกันข้างเตียง เขาหยิบกระดาษแผ่นเล็กมาอ่าน- ฉันพอใจกับค่ำคืนที่คุณมอบให้มากเลยค่ะ ยอมรับเลยนะว่ามันฟินจริง ๆ ถึงจะเจ็บนิดหน่อยแต่ไม่มาก คงเพราะไอ้นั่นของคุณมันเล็กนิดเดียว ! ส่วนเงินที่วางไว้เป็นค่าตอบแทนนะคะ แล้วอย่าพบอย่าเจอกันอีกเลยนะ ไอ้โรคจิต! 🖕🏻 -“เธอนี่แม่ง!” “แล้วจะได้รู้กันว่าของฉันมันเล็กจริงไหม!”มาเฟียขยำกระดาษแผ่นเล็กยับยู่ยี่ จากนั้นก็ขว้างมัน
แควกก!“โอ๊ย! ให้ถอดให้ไหมจะกระชากทำไมมันเจ็บ! สั่งให้ลูกน้องคุณเตรียมเสื้อผ้าผ้ามาไว้ให้ฉันด้วย!” ร่างบางรำคาญเขาที่มาทำลายเสื้อผ้าเธอ ขนมปังดันอีวานออกห่าง เธอนั่งขึ้น โดยยังมีอีวานที่นั่งอยู่ตรงระหว่างขาเธอ ขนมปังจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดทุกชิ้น ไม่งั้นถ้าปล่อยเขาทำมีหวังเสื้อในกางเกงในเธอก็จะไม่เหลือ!“พอใจยังคะคุณชาย!” เธอล้มตัวนอนลงเหมือนเดิม ขาตั้งชันเป็นรูปตัวเอ็ม มือวางอยู่บริเวณท้องน้อยอีวานมองการกระทำของเธออย่างไม่อยากเชื่อหูและสายตา ขนมปังไม่เหมือนใครจริง ๆ ด้วย บางครั้งเธอก็เหมือนจะกลัวเขา แต่ก็มีความกล้าไม่เบา“ดูสิ ผิวฉันแดงหมดแล้วเห็นไหม” เธอเอ่ยจนก็นอนลงอย่างเดิม ไม่แคร์สายตาที่ถูกจ้องมอง ตอนแรกก็คิดว่าจะสร่างเมา แต่ดูท่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ยังคงไหลเวียน และบวกกับขนมปังเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย“นี่เธอ..”อีวานกลืนน้ำลายลงคอ สายตาเขากำลังมองไปยังทรวงอกและยอดปทุมถันสีชมพู และเมื่อได้มองต่ำลงมาก็พบกับเนินอวบอูมสีขาวไร้ขนปกคลุม“อื้อ” ขนมปังขนลุกซู่เมื่ออีวานใช้นิ้วมือแตะสัมผัสจุดที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสมาก่อนอีวานมองเนินขาว ใช้นิ้วแหวกกลีบสีชมพูหวานออก และดันนิ้วเข้าไป