FORTUNE 3 โชคชะตา

ขนมปังใช้ปากอันนุ่มนวลของตัวเองช่วยพาให้อีวานไปถึงขอบสวรรค์ได้สำเร็จ แต่นั่นคงยังไม่มากพอสำหรับมาเฟียหนุ่มที่โดนยากระตุ้นอารมณ์อย่างรุนแรง แม้จะได้ปลดปล่อยไปถึงสามครั้งแล้ว..

สวรรค์ ต้องไปถึงสวรรค์เท่านั้น นั่นจึงจะเป็นสิ่งที่เขาพอใจ

“ยังไม่พอ อืม ขอมากกว่านี้”

อีวานพยายามดึงให้ขนมปังมานั่งที่ตักตัวเอง แต่เธอก็ขืนร่างกายตัวเองไม่ให้ไปตามแรงชายหนุ่ม

“ไม่ได้ค่ะ! ฉันให้ได้แค่นี้!”

“มันต้องมากกว่านี้”

อีวานสอดมือไปใต้กระโปรงเดรสสีดำเขาพยายามจะดึงกางเกงซับในและแพนตี้จิ๋วของเธอลง เพื่อที่จะได้เอาแก่นกายสอดใส่เข้าไปด้านใน ขนมปังหงุดหงิดและเริ่มจะไม่พอใจเมื่อตัวเองกำลังจะถูกรุกล้ำเข้ามาในตัว

“ฉันบอกแล้วนะว่าไม่ทำต่อ!”

ขนมปังจับไปที่ไหล่อีวานทั้งสองข้าง ก่อนจะตั้งเข่ากระแทกเข้าไปตรงแท่งเอ็นร้อนอย่างแรง

“โอ๊ย!!!”

“เป็นไงคะ พอจะสงบลงได้ไหมล่ะคะ!”

เธอยิ้มกว้างเมื่อทำให้เขาเจ็บตรงกลางความเป็นชาย ‘เจ้ามังกรยักษ์ถึงกับสงบเลยแหละ’

“เธอ! ทำบ้าอะไรวะ”

อีวานกุมแก่นกายตัวเองด้วยความเจ็บปวด อารมณ์พลุ่งพล่านทางกามเปลี่ยนไปเป็นความเจ็บปวดแสนสาหัสแทน

“บายนะคะพ่อหนุ่มตาฟ้า” ขนมปังผลักอีวานสุดแรง จนแผ่นหลังเขาไปกระแทกติดกับฝาชักโครก

“เธอ! ไอ้ฉิบ!” อยากจะลุกขึ้นไปดึงแขนเธอแต่เพราะจุกจนขยับไม่ได้

“หยุด! ถ้าเธอเดินออกไปฉันสาบานเลยว่าถ้าเจอเธออีก..”

“ทำไมคะ?! คุณควรขอบคุณมากกว่านะ เพราะฉันมาช่วย” ขนมปังหันกลับมา ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

“ฉันจะเอาคืนเธอเป็นร้อยเท่า!”

“ฮือ ฉันกลัวจังเลยค่ะ ไอ้โรคจิต!” ขนมปังยกนิ้วกลางใส่หน้าอีวาน

“อย่าให้ฉันจับเธอได้นะ!”

“คุณไม่มีทางหาฉันเจอหรือจับฉันได้หรอกค่ะ! แล้วอีกอย่างคนที่จะโดนจับคือคุณ ฉันแจ้งตำรวจแน่!”

ขนมปังแลบลิ้น ทำหน้าล้อเลียนใส่เขา ก่อนจะปิดประตูใส่อย่างแรง

“เธอ แม่งเอ๊ย! เจ็บฉิบ!” อีวานนั่งกุมท่อนเอ็นตัวเองไว้แน่น กัดฟันทนเจ็บ

พรึบ ขนมปังเปิดประตูมาอีกครั้งก่อนจะพูดหยอกล้อ

“อ๋อ แต่ถ้าสมมติว่าเราได้เจอกันอีกล่ะก็ ถึงมันจะไม่มีวันนั้น ฉันจะยอมให้คุณเห็นขาอ่อนก็ได้นะ บายค่ะพ่อหนุ่มตาฟ้าสุดหล่อ”

เธอจุ๊บมือตัวเองก่อนจะไปแปะที่ปากบางของมาเฟียหนุ่ม ที่นั่งเจ็บทรมานขยับตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ

“เธอ..” อีวานจะจดจำใบหน้าและน้ำเสียงไปตลอดชีวิต คนที่กล้าทำร้ายเขา เธอเป็นคนแรกเลยที่ท้าทายเขามากขนาดนี้!!!

“ฉันจะให้โอกาสเธอได้หนี! แต่เมื่อไหร่ที่ฉันเจอ ฉันจะทรมานให้เจ็บกว่าที่ทำกับฉัน!”

ลูกน้องเขาไปหาผู้หญิงอะไรมาให้วะ! ไม่รู้ว่าควรจัดการใครก่อนดีเลย!

“ข้างนอกนั่นต้องเป็นลูกน้องเขาแน่เลย..”

ขนมปังเดินออกมาด้วยท่าทีปกติและยิ้มแย้มเหมือนกับว่ามีความสุข ไม่ให้ร้อนรนว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปกับผู้ชายด้านใน

“อย่าเพิ่งเข้าไปนะคะ ประมาณสิบห้านาทีค่อยเข้าไป เขาน่าจะเหนื่อย ให้เขาได้พักผ่อนก่อนค่ะ” ขนมปังแกล้งบอกบอดี้การ์ดอีวานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำวีไอพี

เพื่อที่เธอจะได้หนีออกไปก่อน ไม่งั้นเธอจะเอาปัญญาไหนไปสู้พวกเขาล่ะ มีหวังได้โดนจับไปแน่!

เห็นว่าหล่อก็ถึงได้ช่วย ไอ้คนไม่สำนึก ยังจะมาทำเกินเลยอีก! ฉันจะเก็บไว้ให้แฟนคนแรก!

เพนท์เฮ้าส์ E-van

เวลาผ่านมาเกือบสองสัปดาห์กว่าแล้ว อีวานก็ยังหาตัวผู้หญิงที่กระทำการหยาบหน้า กล้ามาลูบคมมาเฟียอิตาลีอย่างเขา! หาเท่าไหร่ก็ยังหาไม่เจอ!

เพราะไอ้ลูกน้องคนสนิทของเขานั่นแหละที่ส่งตัวผู้หญิงบ้าบอมาให้ผิดตัว! ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าทำไมถึงได้เล่นตัวนัก! ปากดีเกินกว่าจะเป็นพวกที่ถูกจ้างมา

“ผมขอโทษครับนายท่าน ชุดพวกเธอมันสีเหมือนกัน..” ฮาร์ทกล่าวขอโทษเจ้านาย ตัวเขานั้นสำนึกผิดและรู้สึกผิดมากที่ทำงานผิดพลาด

“ช่างมัน ไม่ต้องพูดแล้ว”

เขาฟังคำขอโทษจากบอดี้การ์ดมือซ้ายกับอีกสามคนจนเบื่อเต็มทน

“แน่ใจไหมว่าไม่มีใครรู้จักเธอ”

“ครับ เธอเพิ่งมาคลับที่นี่เป็นครั้งแรก แล้วก็ใช้เงินสมัครเป็นวีไอพีที่คลับด้วย บ้านเธอคงจะมีฐานะพอสมควรเลยครับ”

หรือเพราะเธอเป็นวีไอพีของคลับนั้น พวกนั้นก็เลยเลือกจะไม่เปิดเผยข้อมูลให้เขารู้กัน?! แต่พวกมันคงไม่กล้าลองดีขนาดนั้นหรอก..?! แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้มาว่าเธอมีชื่อเล่นว่า ‘ขนมปัง’

“แล้วเธอกลับรถอะไร ออกประตูทางไหน”

“อันที่จริง ทางคลับบอกว่าวันนั้นกล้องวงจรปิดเสียครับ เราเลยไม่เห็นว่า” ฮาร์ทกำลังเล่าในสิ่งที่เขาไปตามสืบมา แต่ถูกขัดขึ้น พร้อมกับหัวใจบอดี้การ์ดกระตุกวูบ

ปึง! มาเฟียหนุ่มทุบโต๊ะอย่างแรง

“ตลก ที่พูดมาคิดว่ามันฟังขึ้นไหม..” เสียงขบกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน

“ถึงมันจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่มันคือเรื่องจริงครับ ผมได้ไปทำการตรวจสอบแล้วด้วยตัวเองครับ ที่คลับไม่ได้โกหกเรา”

อามอร์เสริมคำพูดฮาร์ท เขาก็ไม่อยากเชื่อเช่นกันว่าทุกอย่างจะดูเป็นใจให้ผู้หญิงตัวเล็กบอบบางสามารถหนีรอดจากน้ำมือมาเฟียร้ายคนนี้ไปได้เกือบสองสัปดาห์..

“รู้ใช่ไหมว่าต้องหาเธอให้เจอ”

“ครับ! ผมจะหาเธอให้เจอแน่นอน” ฮาร์ทตอบรับเสียงหนักแน่น

“วันนี้พอแค่นี้ ออกไปกันได้แล้ว กูจะพักผ่อน”

อีวานเอ่ยปากให้ลูกน้องออกไปจากห้องทำงานส่วนตัว เหล่าลูกน้องคนสนิทก็ทยอยเดินออกไปจากห้อง และเริ่มมีเสียงพูดคุยกันระหว่างบอดี้การ์ดทั้งสี่คน

“พวกเราจะหาเธอเจอเหรอครับพี่ฮาร์ท พี่อามอร์”ฟิล์มน้องเล็กสุดเอ่ยขึ้น

“นั่นสิ เกือบสองอาทิตย์แล้วนะพี่อามอร์ พี่ฮาร์ท”ธีร์ว่าต่อ

“ต้องเจอ ไม่ว่ายังไง ถ้านายท่านไม่ได้ตัวเธอ จะเป็นพวกเราเอง คนที่จะได้รับโทษเพราะทำงานผิดพลาด และจะยิ่งซวยถ้าเรื่องแค่นี้ทำไม่สำเร็จ”อามอร์ว่าให้อย่างกลุ้มใจกับเรื่องการตามหาร่างบาง ทั้งที่มันควรจะไม่ยากด้วยซ้ำ

“เธอมีความโชคดีอะไรกันนะ” ฮาร์ทกอดอกถอนหายใจ

“แต่มันไม่บังเอิญมากไปหน่อยเหรอพี่” ฟิล์มคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เธอดูฉลาดมากกว่าผู้หญิงทั่วไปเสียอีก สามารถเล่นละครตบตาได้อย่างแนบเนียน และมีโชคด้วยนั่นแหละ

“แปลก แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ ไม่เคยมีผู้หญิงที่ทำร้ายนายท่านรอดไปได้”

“ถึงนายท่านจะเจ็บและ..จุกแค่ไหน ถ้าไม่คิดจะปล่อยโอกาสให้เธอ เธอก็ไม่มีทางรอดไปได้หรอก” อามอร์ยืนกอดหน้าอกมืออีกข้างยกขึ้นมาจับลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิด

“จะบอกว่านายท่านยอมให้เธอหนีไปก่อนงั้นเหรอวะ” ฮาร์ทหันไปถาม

“อืม กูคิดว่าใช่ ไม่รู้ว่าทั้งสองคนพูดคุยอะไรกัน และทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมีโอกาสได้ทำเรื่องเจ็บแสบทิ้งไว้ให้นายท่านได้เดือดดาลมากขนาดนี้..”

“ก็จริง ทั้งที่เธอบังเอิญเข้าไป จะออกมาก็ได้แต่ก็ยอมช่วย แต่แค่ช่วยนายท่านไม่สุด..” ฮาร์ทเอ่ยต่อ คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน

“แถวบ้านผมเรียกว่าโชคชะตาครับ อีกไม่นาน นายท่านอาจจะได้พบผู้หญิงคนนั้นในเร็ว ๆ นี้” ธีร์พูดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“อ๋อ แบบนี้จะเรียกว่าเนื้อคู่กันได้ไหมถ้าเจอกันอีก! อารมณ์คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก..”ฟิล์มพูดเสริมทัพ เห็นดีเห็นงาม

“เฮ้ย อย่าไปพูดให้เจ้านายได้ยินล่ะ ท่านไม่ชอบเรื่องไร้สาระ” อามอร์เตือนรุ่นน้อง

อีวานไม่เชื่อเรื่องโรแมนติกอะไรนี่หรอก และคงไม่มีวันจะเชื่อด้วย..

-ขอให้โชคดีอยู่กับคุณตลอดไป-