S-VVIP BRUTISH ROOMภายใต้เขตหวงห้ามชั้นสามที่เป็นชั้นบนสุด ทั้งชั้นเป็นของห้อง s-vvip ด้านในทั่วตกแต่งอย่างหรูหราคุมโทนสีดำ ด้านบนมีแชนเดอเรียที่ทำจากเพชรแท้ทั้งหมดส่องสว่างไสวให้สามารถมองเห็น แต่ยังมีจุดสนใจมากกว่านี้ ที่ผนังหลังโซฟาที่กว้างใหญ่ มีภาพวาดขนาดใหญ่ติดอยู่ เมื่อใครก็ตามที่เดินเข้ามาจะต้องเห็นภาพนี้เป็นสิ่งแรก คือรูปนกฟีนิกซ์คู่มีสีเงินกับสีทองกลางปีกเด่นสง่า บ่งบอกความยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นเจ้าของคลับ“พวกมึงสี่คนคิดอะไรถึงได้พร้อมใจกันมาประเทศไทย” เคอร์วินที่เดินมานั่งเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสี่คนที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์มาบอกว่าอยู่ประเทศไทย เมื่อรู้เลยนัดให้มาที่คลับทันที“ก็แค่อยากมาหาที่เที่ยวใหม่ๆ”“กูได้ยินว่าสาวๆ ที่นี่เด็ด เลยอยากรู้ว่าเด็ดจริงไหม?” ลูเซียโน่หรือลูซหยักคิ้วใส่ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ สายตาก็กวาดมองลงไปยังหญิงสาวด้านล่าง“หึ” อีวานหัวเราะในลำคอ นั่งกอดอก ปากบางได้รูปคาบบุหรี่รสชาติช็อกโกแลตรสชาติที่โปรดปราน แน่นอนว่าบุหรี่ที่เขากำลังสูบอยู่ในปาก คือผลิตภัณฑ์จากบริษัทตัวเอง บริษัทที่ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กัญชา บุหรี่มวนบุหรี่ไฟฟ้า รวมไปถึงสารเสพติดที่เอ
พรึบ!จู่ ๆ ก็มีผู้ชายแปลกหน้าสองคนเข้ามาวุ่นวายกับผิงอัน แต่เหมือนทั้งสามคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว ขนมปังที่ตอนแรกถูกกันออก และพวกเขาทำเหมือนจะไม่ใส่ใจเธอด้วย แต่หลังจากคนที่ชื่อคาร์ลเตอร์รับสายโทรศัพท์ กลับกลายเป็นว่าเธอถูกอุ้มมาเช่นกัน‘อะไร แก๊งเรียกค่าไถ! ไม่น่าใช่หรอก’‘พวกเขาดูภูมิฐานเกินกว่าจะเป็นโจรกระจอก คนในคลับก็ไม่กล้ายุ่ง นี่เพื่อนฉันไปรู้จักไอ้คนพวกนี้ได้ยังไง!’‘น่ากลัวจนไม่กล้าหายใจเลย’‘รู้สึกมึน ๆ หัวด้วยสิ’ติ๊ง!ส่วนขนมปังจากตอนแรกเงียบไปพักใหญ่เพราะเจอคำขู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงลิฟต์ดัง ทำให้เธอดึงสติที่เหม่อลอยและหวาดกลัวให้กลับมา“เป็นบ้าอะไรมาจับเราสองคน บ้านเมืองเรามีกฎหมายนะไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าว!”“ไอ้X ป่าเถื่อน ปล่อยเลยนะ!”ขนมปังตะโกนด่าทอพวกเขาชนิดที่ขนสวนสัตว์มาได้ทั้งพื้นป่าเลยก็ว่าได้ ดีดดิ้นสุดแรงเกิด มือเล็กทุบตีคาร์ลเตอร์อย่างแรง“เอาไป ของมึง”คำพูดเรียบเฉยของคาร์ลเตอร์ที่พูดกับอีวานเพื่อนสนิทนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟาตุบ! คาร์ลเตอร์อุ้มขนมปังมาวางลงที่ข้างอีวาน หรืออาจจะต้องใช้ว่าโยนเธอลงมาเสียมากกว่า“อ๊ะ! วางเบาๆ ไม่ได้รึไงฮะ! ไอ้แก่หัวขาว!” ขนมปังฝีปากกล้าม
“หึ มาต่อเรื่องที่ค้างไว้เมื่อครั้งก่อนกันดีไหม”“ทำไม..ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ได้…-๐-!!!” ขนมปังไม่ได้คาดคิดเลยว่าเธอจะมาเจอกับอีวานอีกครั้ง ความทรงจำในวันวานที่เธอทำไว้ กำลังไหลย้อนกลับเข้ามาในความคิด‘ฉันจะตายไหมเนี่ย โอ๊ย!’ร่างบางออกแรงดีดดิ้นอีกครั้งแต่มันคงไม่ได้ช่วยอะไรเลย เธอเหมือนถูกของแข็งรัดเอาไว้รอบตัวจนไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย“ดูท่าวันนี้พวกกูคงต้องกลับกันก่อน” เจริคยืนขึ้นเสยผมลวกๆ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป วันนี้ดูจะมีหลายเรื่องที่ทำเอาเขาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้เหนือการคาดหมายเท่าไหร่ ‘เรื่องปวดหัวกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสิ’ สิ่งนี้คือความคิดในหัวของเจริคผู้ที่เปรียบเสมือนยอดพีระมิดของกลุ่ม เขามองขาดทุกการกระทำของเพื่อนทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเองที่รู้ว่าต้องการหรือไม่ต้องการอะไรไม่ต้องรอให้อีวานเอ่ยปากบอก เพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันแค่มองป๊าดเดียวก็สามารถรู้ไปถึงความคิดที่อยู่ภายใต้จิตใจ‘ถ้าเป็นคนที่จะทำลายกำแพงมึงได้ ก็คงดี’ตุบๆ เรนเดลตบไหล่ลูซที่นั่งข้างๆให้ลุกขึ้นเช่นกัน การรวมตัวเพื่อสังสรรค์จบเร็วกว่าที่คิดไว้‘จะไม่มีวันหาเรื่องปวดหัวมาใส่ตัว โชคดีละกันนะ
อีวานลุกขึ้นยืน ร่างสูงกำยำสมส่วนบ่งบอกว่าออกกำลังกายมาอย่างดี ไหล่กว้างที่ยืนบังแสงไฟจากแชนเดอเรียจนมิดเมื่อเขายืนเต็มความสูง “คุณ” น้ำเสียงสั่นเพราะกลัว คนตรงหน้าเธออันตรายเกินกว่าจะล้อเล่นด้วยจริง ๆ “จำคำพูดตัวเองได้ใช่ไหม” อีวานกระชากตัวเล็กขึ้นมาจากโซฟา มือหนาย้ายมากอดรัดเอวคอดกิ่วที่ไม่น่าเกิน 24 นิ้วของเธอแนบชิดติดกับตัวเขา “..” “ตอบ!” “จะ..จำได้ค่ะ” “จำได้ว่า” “อืม.. ค่ะจำได้ ฉันพูดว่าถ้าเจอกันอีก จะให้เห็นขาอ่อน..” เธอตอบแล้วหันหน้าหนีเขาไปอีกทาง ซ่อนใบหน้าแดงก่ำ ‘ไม่น่าไปปากดีใส่เขาเลยขนมปัง’ “ให้เปิดให้ดูตอนนี้เลยไหมคะ ก็แค่ดู” ตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำยังกล้าล้อเล่นกับเขาอีก ‘หึ ท้าทายเก่งเป็นบ้าเลยนะยัยลูกกวางน้อย’ “หึ แต่ฉันไม่ได้อยากแค่ดู” “อึก!” มาเฟียหนุ่มกระแทกริมฝีปากบางสีอมชมพูจาง ๆ ของตัวเองลงจูบหนัก ๆ ใส่ปากอวบอิ่มเป็นกระจับของขนมปัง เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ จากรสชาติของจูบจากอีวาน “บอกแล้วว่าอย่าให้ฉันหาเธอเจอ เพราะหลังจากนี้ ชีวิตเธอมันจะขึ้นอยู่กับฉัน!” อีวานลากเธอออกจากห้อง โยนเธอไปให้บอดี้การ์ด “โอ๊ย! คุณ!” ไอ้ยักษ์นี่ทำไม
เธอหายไปจะมีคนรู้ไหม ปกติเธอก็ไม่ค่อยกลับบ้านด้วยสิ ก็เพราะชอบเที่ยวกลางคืนแล้วเปิดโรงแรมนอนจนทุกคนที่บ้านชินชากับการกระทำนี้ไปแล้ว‘ขอให้ลูกรอดกลับไปในคืนนี้ด้วยนะคะ ลูกยังไม่อยากตาย’ เธออ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายให้คุ้มครองเพนท์เฮ้าส์ E-vanบอดี้การ์ดหนุ่มทั้งสองพาขนมปังมายังเพนท์เฮ้าส์สุดหรูหรา จอดรถที่ชั้นใต้ดินพื้นที่ส่วนตัวของ vip ระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมากกว่าปกติของผู้อาศัยทั่วไป“เชิญทางนี้ครับ” อามอร์อ้อมมาเปิดประตูรถให้ขนมปัง ร่างบางเดินออกมาแต่ก็หยุดชะงัก“เจ้านายคุณใจร้าย ไม่สิ เขาเคยใจดีไหมคะ”อยากถามว่าใจร้ายมากไหมแต่จากที่เธอฟังแล้วคงต้องถามหาความใจดีจากเขาเสียมากกว่า“เรื่องนั้น ผมไม่ได้มีหน้าที่ตอบคำถามครับ” อามอร์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่ค่ะ คุณควรตอบฉันมาก่อน แล้วเขาจะทำอะไรฉันบ้าง ฉันจะรอดไปถึงพรุ่งนี้เช้าไหม”“ไว้คุณผู้หญิงเก็บไว้ถามกับนายท่านจะดีกว่าครับ” อามอร์เอ่ย ส่วนฮาร์ทก็ดันหลังเบา ๆ ให้ขนมปังขยับตัวเดิน“เชิญครับคุณผู้หญิง”‘อะไรเนี่ย ไม่ใช่ว่าฉันต้องโดนฆ่าตายเพราะสองคนนี้ก่อนหรอกนะ..’“ฉันควรเขียนจดหมายสั่งเสียก่อนไหม ให้ฉันเขียนจดหมายสั
หรือนี่จะเป็นการเอาคืนอีกวิธีของเขา คือเธอก็ไม่ใช่ว่าจะอดทนรอใครที่ไหนได้นานเป็นชั่วโมงหรอกนะ ร่างบางนั่งกอดอกหน้านิ่ง ขาก็ขยับไปมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วจนบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้ายังตกใจและรับรู้ถึงอารมณ์ของออร่าความหงุดหงิดจากเธอ ผู้หญิงน่ากลัวก็เวลานี้แหละ“แล้วนี่เจ้านายคุณจะมาเมื่อไหร่คะ?!”“ไม่ทราบครับ” ฮาร์ทตอบไปตามความจริง“แล้วไง !? คือต้องให้ฉันรอเขาไปทั้งคืนเลยไหมคะ! ฉันง่วงนอนแล้วนะ ฉันจะกลับบ้าน!” เธอเริ่มโวยวาย ไม่กลัวละ พอแล้ว พอเธอจะเดินไปใกล้บอดี้การ์ดหนุ่มพวกเขาก็ขยับหนีและยืนกันเธอ“หลบ! ฉันจะกลับบ้าน!”“ใจเย็นนะครับ”“อย่าทำให้เรื่องใหญ่เลยนะครับคุณผู้หญิง”“เหอะ! ใครคะที่ทำให้เรื่องใหญ่ พวกคุณนั่นแหละ!”“มาขู่ให้กลัวไม่พอ ยังมาปล่อยให้ผู้หญิงรออีกเป็นชั่วโมง ถ้าเจอนะจะ..!”“จะทำไม ถ้าฉันให้รอทั้งคืนจะทำไม?” ความรู้สึกที่ชาไปทั้งตัวเพียงแค่ได้ยินเสียง ขนมปังหันไปตามเสียงจากข้างหลัง เมื่อมองขึ้นไปชั้นสองก็พบกับอีวานที่ยืนอยู่ เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไปยืนอยู่บนนั้นได้? ที่นี่มีทางเข้าอื่นอีกเหรอนอกจากประตูที่เธอเข้ามา!!??‘หรือว่าตานั่นกลับมานานแล้วแต่จงใจป
“ฉันจะเล่นสนุกกับตัวเธอหลังจากนี้ ถึงจะเป็นการเล่นที่ถูกวิธี!” อีวานอุ้มเธอขึ้น อุ้มพาไปโซฟา เขานอนคร่อมตัวเธออย่างแนบชิด“ตัวสั่น? จะเล่นละครบทไหนอีกล่ะ?”“ฉันสั่นเพราะหนาวต่างหากล่ะ!”“เหรอ?! ให้ฉันกอดให้อุ่นไหมล่ะ!!”!!“ฉันจะรับผิดชอบในคำพูดตัวเอง ทำเสร็จแล้วก็อย่ามายุ่งกันอีกนะคะ!” ขนมปังไม่กลัวการที่เธอจะต้องมีอะไรกับผู้ชายหรอก เพียงแค่เธอเคยอยากเก็บไว้ให้คนที่จะมาเป็นแฟน หรือไม่ก็คนที่รักก็เท่านั้น แต่เพราะเธอดันไปปากดีใส่คนที่ไม่ควร“จะทำก็รีบทำเถอะค่ะ!” ร่างบางหันหน้านี้และยังหลับตาปี๋ มันก็แค่เซ็กส์นั่นแหละ!“อย่าทำเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลย มันไม่เนียน”“แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่เคยมันแปลกมากเหรอ!” เธอลืมตามาด่าเขาอีกรอบ ไม่มีวันที่เราจะได้พูดดี ๆ ใส่กันหรอก“ถ้ายอมใช้ปากอมให้คนที่เจอกันครั้งแรก”“เธอไม่ใช่สาวที่บริสุทธิ์หรอก”“บางทีฉันอาจจะเป็นคนที่หนึ่งร้อยหนึ่ง”เพี๊ยะ! มือเล็กยกขึ้นมาฟาดลงไปบนใบหน้า“หยุดพูดจาดูถูกฉันนะ”“หึ ครั้งแรกเลยนะ!” เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มข้างที่ถูกตบ และยังหัวเราะเบา ๆ ครั้งแรกในชีวิตที่อีวานถูกตบ และยังมาจากผู้หญิงคนที่เขาสามารถเป่าหัวเธอได้ง่าย ๆ“คุ
แควกก!“โอ๊ย! ให้ถอดให้ไหมจะกระชากทำไมมันเจ็บ! สั่งให้ลูกน้องคุณเตรียมเสื้อผ้าผ้ามาไว้ให้ฉันด้วย!” ร่างบางรำคาญเขาที่มาทำลายเสื้อผ้าเธอ ขนมปังดันอีวานออกห่าง เธอนั่งขึ้น โดยยังมีอีวานที่นั่งอยู่ตรงระหว่างขาเธอ ขนมปังจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดทุกชิ้น ไม่งั้นถ้าปล่อยเขาทำมีหวังเสื้อในกางเกงในเธอก็จะไม่เหลือ!“พอใจยังคะคุณชาย!” เธอล้มตัวนอนลงเหมือนเดิม ขาตั้งชันเป็นรูปตัวเอ็ม มือวางอยู่บริเวณท้องน้อยอีวานมองการกระทำของเธออย่างไม่อยากเชื่อหูและสายตา ขนมปังไม่เหมือนใครจริง ๆ ด้วย บางครั้งเธอก็เหมือนจะกลัวเขา แต่ก็มีความกล้าไม่เบา“ดูสิ ผิวฉันแดงหมดแล้วเห็นไหม” เธอเอ่ยจนก็นอนลงอย่างเดิม ไม่แคร์สายตาที่ถูกจ้องมอง ตอนแรกก็คิดว่าจะสร่างเมา แต่ดูท่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ยังคงไหลเวียน และบวกกับขนมปังเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย“นี่เธอ..”อีวานกลืนน้ำลายลงคอ สายตาเขากำลังมองไปยังทรวงอกและยอดปทุมถันสีชมพู และเมื่อได้มองต่ำลงมาก็พบกับเนินอวบอูมสีขาวไร้ขนปกคลุม“อื้อ” ขนมปังขนลุกซู่เมื่ออีวานใช้นิ้วมือแตะสัมผัสจุดที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสมาก่อนอีวานมองเนินขาว ใช้นิ้วแหวกกลีบสีชมพูหวานออก และดันนิ้วเข้าไป
ทุกคนเปลี่ยนไปขึ้นรถกอล์ฟที่มีบอดี้การ์ดอีวานรอขับให้เพื่อพาไปยังสนามฝึกอาวุธ สามสาวค่อนข้างตื่นเต้น ผิดกลับอีวาน เจริค ที่กังวลและเป็นห่วงคนของตัวเอง ที่ไม่ต้องห่วงเนเรียเพราะเธอก็รู้ความลับในการล่าสัตว์ของทั้งหกหนุ่มอยู่แล้ว ถึงเธอจะสนิทกับอีวานมากกว่าใครแต่ก็รู้จักอีกห้าคนที่เหลือ ตระกูลมหาอำนาจที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัวเส้นทางชีวิตพวกเราต่างก็ถูกกดดันอย่างหนัก และแบกรับอะไรมากมายมาตั้งเด็ก..5 ปีก่อน..คืองานล่าสัตว์นี้มีมาประมาณเจ็ดปีได้แล้ว เป็นความคิดของเรนเดลกับลูเซียโน่ที่เอ่ยชวนเพื่อนหากิจกรรมสนุก ๆ ทำร่วมกัน ก็หาอะไรฆ่าเวลาเล่น.. โดยเลือกสถานที่เป็นพื้นที่ของตระกูลอีวานที่คฤหาสน์อยู่ติดภูเขา และด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งก็ไกลพอสมควรเป็นโซนล่าสัตว์ที่ปู่อีวานมีเป็นทุนเดิม แน่นอนว่าทุกอย่างกลายเป็นของอีวานสองปีแรกก็ดูเป็นการล่าสัตว์ปกติ เพราะพวกเขาก็แค่ยิงนก ยิงกระต่าย ยิงกวาง และสัตว์ตัวใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็เป็นเพียงหมูป่า แต่เมื่อพวกเขาอายุครบ 22 ปี การล่าสัตว์ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป มันรุนแรงและโหดร้ายสำหรับคนธรรมดา “เป็นไงความคิดของกูสองคน” เรนเดลเอ่ยถามเพื่อนที่เหลือ“กูเอาด้วย”“ไ
ก่อนจะปล่อยให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้คาร์ลเตอร์ที่เงียบมาตลอดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เรนมึงมีแผนอะไรก็พูดออกมาเลย อย่าดึงเชิงนาน”“กูรำคาญ” “วันนี้มึงแม่งน่าหงุดหงิดจริง ๆ”ลูเซียโน่ซ้ำเติมต่อ เพราะความรู้สึกผิดกำลังทำงานแล่นพล่านอยู่ในจิตใจ ยังไงผู้หญิงตรงหน้าเขาก็คือคนรักเพื่อน ความปากไว (ปากหมา) มันยั้งไม่ทัน “ไปยืนไกล ๆ กู” ลูเซียโน่ผลักเรนเดล“อ้าวทิ้งกันได้ลงนะเพื่อนรัก”“ใครเพื่อนรักมึง!”ลูเซียโน่เดินหนีไปยืนข้างเจริค เขาไม่น่าขาดสติเกินไปเลย เพราะคิดถึงแค่เรื่องสนุกที่จะได้ทำมากเกินไป“ยังเงียบอีก ปากมึงอยากอมลูกปืนแทนเหรอวะเพื่อน”คาร์ลเตอร์หันไปด่ากราดใส่เรนเดล เขาจับจุดได้ว่านี่คงเป็นหนึ่งในความสนุกของเรนเดล หรืออาจจะต้องการลองใจอีวานเรื่องขนมปัง ???“นาน ๆ ทีได้เห็นพวกมึงด่ากัน”“มันก็สนุกดีไม่ใช่เหรอ”“แล้วก็ได้เห็นด้วยว่า อีวานคนเย็นชาไร้หัวใจเป็นบ้าเพราะน้องขนาดไหน”“ไอ้เรนเดล..” อีวานกัดฟันพูด ไม่ได้โกรธหรืออะไร แค่ไม่ชอบใจที่เรนเดลเลือกใช้วิธีแบบนี้ ถ้าเขาเผลอทำอะไรรุนแรงขึ้นมาจะยังทำไง!!!อีวานหันมามองร่างบางที่กอดแขนเขาเอาไว้แน่น ลูบหัวเธอเชิงบอกว่าสถานก
“น้องอยากจะไป จะห้ามน้องทำไม ขนมปังไม่ต้องไปไหนครับ พี่อนุญาตให้เข้าร่วมงานล่าสัตว์ในครั้งนี้”“ไอ้เรนเดล!”อีวานกำลังรู้สึกโมโหการกระทำของเพื่อน มันจะมากเกินไปแล้วนะ“สรุปมันเป็นงานล่าสัตว์แบบไหนกันแน่คะ แล้วคุณจะไปโกรธพี่เขาทำไม ถ้าแค่ไม่อยากให้ฉันไปด้วย งั้นฉันไม่ไปก็ได้ค่ะ”“แต่อย่ามาทะเลาะกันเพราะฉันเลยนะคะ ฉันรู้สึกไม่ดี” น้ำเสียงความน้อยใจมาเต็ม มีเหรอที่อีวานจะกล้าปล่อยผ่าน พอเธอจะเดินหนีก็คว้าแขนเธอเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นขนมปัง” อีวานหันมาพูดเสียงเบาลง แต่จะให้เขาบอกว่างานล่าสัตว์ที่กลุ่มเขาชอบทำคือการลงโทษพวกที่หักหลัง แล้วไหนจะมีตอนที่พวกเขาจะต่อสู้กันเองอีก มันดูเป็นกิจกรรมปกติสำหรับกลุ่มเขา แต่เธอผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมาเข้าร่วมไม่ได้“งานล่าสัตว์กลุ่มเรามันค่อนข้างยากและอันตรายไม่ได้เหมือนงานล่าสัตว์ทั่วไปน่ะครับ”“อีวานมันเป็นห่วงขนมปังถึงไม่อนุญาตให้ไป” คาร์ลเตอร์อธิบายให้เธอฟัง“งั้นเปลี่ยนสักปีไหมล่ะ ลองล่าสัตว์แค่สัตว์สักปี..” เคอร์วินเสนอให้เปลี่ยนรูป“ไม่ได้! จะมาเปลี่ยนไม่ได้” ลูเซียโน่ปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะงานล่าสัตว์นี้เป็นสิ่งที่ลูเซียโน่ชอบที่สุด การได้ปลดปล่อ
“พวกมึงมาทำอะไรในบ้านกูเนี่ย???”“งานล่าสัตว์ เริ่มมันสัปดาห์นี้เลย”“ว่าไงนะ!”คฤหาสน์ตระกูลมาร์ติเนซ 🦄หัวโจกในการนัดรวมตัวเพื่อน ๆ ในแก๊งบรูทิช คือเรนเดล หลังจากเมื่อวานที่เขาได้เห็นเพื่อนเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ทั้งความเศร้าเสียใจในอดีต ความรู้สึกโดดเดี่ยวในการถูกแม่ทอดทิ้ง และการไร้ที่พึ่งพาจากครอบครัว เวลาแบบนี้พวกเขาซึ่งเป็นเพื่อนก็ควรจะมาอยู่เคียงข้าง และเขาอยากทำให้เพื่อนยอมรับความรู้สึกตัวเองก่อนจะสายไป สิ่งที่ทำให้อีวานมีความสุขและได้รวมตัวกันอย่างแนบเนียน การใช้ข้ออ้างเป็นงานล่าสัตว์กลุ่มประจำปีดูสมเหตุผลที่สุดถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะต้องผิดนัดทะเลาะคนที่รอคอยให้เขากลับไปหา แต่ยังไงเธอคนนั้นก็ไม่เคยหายไปไหนอยู่แล้ว..จะปล่อยให้รอไปอีกสักหน่อยคงไม่เป็นอะไร...“หมายถึงงานล่าสัตว์ของกลุ่มเราในสองเดือนหน้า?”“เออ สองเดือนหน้าพวกกูไม่ว่าง เลื่อนมาเป็นสัปดาห์นี้แทนนะ”เรนเดลเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ต่อไปก็ให้เพื่อนหาคำพูดดี ๆ ที่ทำให้อีวานเชื่อ พร้อมหันไปสะกิดไหล่เพื่อนซี้อย่างลูเซียโน่ และคาดหวังว่า‘เรื่องแค่นี้มึงคงทำได้นะเพื่อน’“ไม่ว่าง? เหรอ..” อีวานใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม“เออใช่ กูต้อ
Italy 🇮🇹 อีวานกับขนมปังเดินทางด้วยไพรเวทเจ็ทส่วนตัวของสายการบินไทยเพื่อนสนิท (เจริค) เมื่อมาถึงอิตาลีเขาพาเธอพักที่โรงแรมก่อนเพราะต้องแวะไปจัดการปัญหาที่สำนักงานกฎหมาย“เธอรออยู่โรงแรมก่อนนะ”“ขอไปด้วยไม่ได้เหรอคะ ที่ ๆ คุณจะไปมันเป็นความลับมากเลยเหรอคะ” ช่วงนี้เธออาจจะขอเขามากไป แต่เพราะเธอไม่อยากห่างจากอีวานเลยจริง ๆ“…”“ไม่ใช่ความลับ มันก็แค่เรื่องที่เข้ามาตอกย้ำตัวฉันในอดีตซ้ำไปซ้ำมา”“ถามได้ไหมคะ คนนั้นเป็นแม่คุณหรือเปล่า”“อืม เธอคนนั้นเป็นแม่ฉัน” แววตาของเขามันสั่นไหว ความเศร้าทั้งหมดถูกส่งออกมาทางสายตา เขาคงเจ็บปวดมากเรื่องแม่ขนมปังเดินเข้าไปกอดอีวาน เธอตบหลังเขาเบา ๆ “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นแบบไหน แต่จงเลือกทางที่ตัวเองจะไม่เจ็บปวดหัวใจนะคะ”“สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของคุณ”“อืม วันนี้ฉันจะไปจัดการจบเรื่องที่มันผูกมัดฉันติดอยู่ในอดีต” อีวานกอดตอบเธอเขาเคยคิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีได้ เคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดผู้หญิงทุกคน และเคยคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันรักใครได้…‘ฉันเริ่มอยากลองใช้คำว่า..รักกับเธอแล้วสิ’แต่เขาจะมีโอกาสได้บอกเธอไหม เพราะกำลังมีพายุล
เรื่องข่าวลือต่าง ๆ ที่ผ่านมาสองวันถูกกำจัดให้หายไปทุกแพลตฟอร์ม อย่างกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะทุกครั้งที่มีคนพยายามปลุกปั่นเขียนข่าวขึ้นมาใหม่ ใส่สีตีไข่เขียนเรื่องขนมปังนอกจากเรื่องความรัก จะถูกระบบการตรวจสอบคุมเข้มของบริษัทอีวานกับเลย์ตันรีพอร์ตไม่พอยังส่งฟ้องจนพวกชาวเน็ตกลัวไม่กล้าต่อกรด้วยทำได้แค่เมาท์ปากเปล่ากับการพิมพ์ข้อความส่วนตัวคุยกันแต่ในสัปดาห์หน้าทุกคนจะได้หัวข้อในการเขียนข่าว ถกข่าว เพราะเลย์ตันเตรียมตัวเปิดเผยคนที่เป็นแบรนด์แอมบาสซาเดอร์ให้แบรนด์ดาลีน…‘ตักตวงความสุขให้มากที่สุด เพราะหลังจากนี้จะมีแต่การเสียน้ำตา’Keeps cafe ☕️ขนมปังชวนอีวานมาคาเฟ่แถวบ้าน เป็นคาเฟ่ที่เธอชอบมานั่งเล่นกินขนมเค้กเวลาเครียด ๆ เธอสั่งขนมมาเต็มโต๊ะ“กินหมดไหมสั่งมาสี่ห้าอย่าง”“คุณก็ช่วยฉันกินหน่อยสิ”“ไม่เอา ฉันไม่ชอบกินขนม”อีวานส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็ง เขาไม่ชอบทานขนมหวาน ช็อกโกแลต วิปครีม เนย น้ำตาล แค่เห็นก็อยากหันหน้าหนี“ลองชิมจะติดใจ”“ไม่เอา”“หนึ่งคำ นะคะ หนึ่งคำเอง”ขนมปังใช้ช้อนตักเค้กครีมสดท็อปปิ้งด้วยสตรอว์เบอร์รี่ผ่าซีกอยู่ด้านบน“คำเดียวเท่านั้นนะ”“ค่ะ อั้มม”!! หวา
DARLENE COMPANY 🌸 อีกด้านก็โกรธไม่แพ้กัน เขาไม่ชอบสิ่งที่อยู่นอกเหนือคำสั่ง ทุกอย่างมันควรมาจากที่เขาอนุญาตให้ทำ! แล้วการเล่นข่าวสกปรกในช่วงเวลาที่คนเขาเสียใจมันควรไหมล่ะ! นักข่าวพวกนี้มันคงไม่อยากทำงานต่อแล้วถึงได้กล้าเข้ามายุ่ง เขาจัดให้! ติ๊ด! ตึง! เลย์ตันหยิบรีโมทโปรเจกต์เตอร์กดปิดหน้าแล้วทุบมันกับโต๊ะอย่างแรงจนมันแตกแยกออกจากกันบาดมือชายหนุ่ม “นายท่าน!” บ็อบบี้บอดี้การ์ดหนุ่มซึ่งเป็นมือขวารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาพันมือให้เจ้านาย “จัดการให้หมด ลบความคิดเห็นแย่ ๆ ออกจากทุกแพลตฟอร์มเธอให้หมด” “อย่าให้ผมเห็นคอมเมนต์แย่ ๆ แม้แต่คอมเมนต์เดียว!” “ค่ะ ท่านประธานจะดำเนินการส่งฟ้องด้วยไหมคะ”ผู้อำนวยการสาวเอ่ยถาม “ถ้าคุณลิลลี่มีสมองคงไม่ถามออกมา” “ขอ..ขอโทษค่ะ” “แล้วพวกภาพถ่ายก็ให้รวบรวมส่งฟ้องด้วยใช่ไหมครับ” “ต้องให้ผมบอกพวกคุณทุกเรื่องเลยไหมครับ!” เลย์ตันหงุดหงิดสุด ๆ เหมือนทำงานกับพวกคนโง่ “ขออภัยค่ะท่านประธาน พวกเราจะจัดการให้ข่าวแย่ ๆ ของประธานกับยัยนั่นหายไปค่ะ” “ยัยนั่น?” “คุณเรียกใครว่ายัยนั่น” “ขอโทษค่ะ ฉันหมายถึงคุณขนมปัง” “ให้ทีมคุณเขียนแต่เรื่องดี ๆ
MTN HOTEL 🏨 ตุบ! อีวานขวาง iPad Promax รุ่นล่าสุดลงที่โต๊ะในห้องประชุมใหญ่ เหล่าพนักงานในที่ประชุมต่างก็ตกใจสะดุ้งเฮือก เหงื่อออกทั้งมือทั้งเท้า นั่งก้มหน้าก้มตาไม่มีใครกล้าสบตาเขาสักคน “มันเรื่องบ้าอะไร!” ตึง! อีวานฟาดมือตบลงที่โต๊ะระบายความโกรธ “อธิบายมา ผ่านมาหนึ่งวันแล้วทำไมยังไม่จัดการ” พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังความโกรธที่แผ่ออกมาจากเจ้านายพนักงานในตำแหน่งใหญ่ถูกเรียกเข้าที่ประชุมตั้งแต่เช้าเพราะการเล่นข่าวเรื่องออกเดต พวกนักข่าวยังเขียนข้อมูลปลุกปั่นไปในทิศทางแง่ลบ คือการว่าร้ายขนมปังจับปลาสองมือ ผู้หญิงสองใจ นั่นมันแจ้งข้อหาหมิ่นประมาทได้เลยด้วย! มีคนเข้าข้างเห็นใจเธอส่วนใหญ่ก็จริง แต่ก็มีคนส่วนน้อยที่เข้ามาต่อว่าด่าทอ ซึ่งร่างบางก็เห็นคอมเมนต์แย่ ๆ พวกนั้นจนทำให้เธอเศร้ากว่าเดิม! “เอ่อ คือ ข่าวถูกปล่อยและแชร์ต่อในหลายแพลตฟอร์ม..” “แล้วทำไมยังปล่อยให้พวกมันเล่นข่าวลือบ้า ๆ นี้ไม่หยุด!” “ทำไมยังไม่รีบจัดการ!” อีวานเดือดดาลสุดขีด หน้าตาถมึงทึงจ้องมองพนักงานไปทีละคนเช้านี้เขาเรียกทุกฝ่ายมาประชุม พวกนักข่าวมันรู้จักเขาน้อยไป ทำเขาได้เต็มที่ แต่มันเลือกแตะต้องเธอ! เขาจ
ปัง ปัง เสียงพลุถูกยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณของการส่งดวงวิญญาณและทำให้ฟ้าเปิดต้อนรับพวกท่าน.. พาย ขนมปัง และเพื่อน ๆ ทุกคนกำลังยืนอยู่ด้านล่างเมรุ ยืนสงบนิ่งส่งดวงวิญญาณพ่อแม่ ขนมปังเดินมาจับมือพาย เงยหน้าขึ้นมองควันสีขาวโพยพุ่งออกมาจากปล่องไฟลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มีคนเคยบอกว่าถ้าควันของคนที่จากเราไปเป็นสีขาว นั่นแปลว่าไม่มีห่วง พวกเขาได้จากไปอย่างสงบ.. คำพูดของพ่อแม่ที่เคยพูดกับเธอกำลังย้อนกลับมาในความคิด ขนมปังซุกหน้าร้องไห้ในอ้อมกอดอีวาน ‘ลูกรักของม๊าหนูคือความภูมิใจของม๊า’ ‘ลูกสาวป๊าต้องเป็นอินฟลูชื่อดังได้แน่นอน’ เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะไม่มีโอกาสได้เจอ ไม่ได้กอด ไม่ได้บอกรักพ่อกับแม่อีกตลอดไป ที่ผ่านมาชีวิตเธอมีความสุขมาก ไม่เคยนึกภาพตัวเองตอนไม่มีพ่อกับแม่เลย ความจริงที่เธอไม่อยากยอมรับนั่นคือการกลับบ้านไปแล้วไม่เจอพวกท่าน บ้านหลังใหญ่แล้วไงถ้าไม่มีพ่อกับแม่ คนที่เราอยากกลับไปเจอมากที่สุด… พรึบ! “ขนมปัง!!” “คุณขนมปัง!!” “ยัยขนม!!” ร่างบางร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ ดีที่อีวานยืนอยู่ด้านหลังคอยประคองเธออยู่ตลอดเวลา จึงรับเธอไว้ในอ้อมแขนได้ทัน เลย์ตันเองที่ย