Novels by Claris

Italy 🇮🇹 อีวานกับขนมปังเดินทางด้วยไพรเวทเจ็ทส่วนตัวของสายการบินไทยเพื่อนสนิท (เจริค) เมื่อมาถึงอิตาลีเขาพาเธอพักที่โรงแรมก่อนเพราะต้องแวะไปจัดการปัญหาที่สำนักงานกฎหมาย“เธอรออยู่โรงแรมก่อนนะ”“ขอไปด้วยไม่ได้เหรอคะ ที่ ๆ คุณจะไปมันเป็นความลับมากเลยเหรอคะ” ช่วงนี้เธออาจจะขอเขามากไป แต่เพราะเธอไม่อยากห่างจากอีวานเลยจริง ๆ“…”“ไม่ใช่ความลับ มันก็แค่เรื่องที่เข้ามาตอกย้ำตัวฉันในอดีตซ้ำไปซ้ำมา”“ถามได้ไหมคะ คนนั้นเป็นแม่คุณหรือเปล่า”“อืม เธอคนนั้นเป็นแม่ฉัน” แววตาของเขามันสั่นไหว ความเศร้าทั้งหมดถูกส่งออกมาทางสายตา เขาคงเจ็บปวดมากเรื่องแม่ขนมปังเดินเข้าไปกอดอีวาน เธอตบหลังเขาเบา ๆ “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นแบบไหน แต่จงเลือกทางที่ตัวเองจะไม่เจ็บปวดหัวใจนะคะ”“สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของคุณ”“อืม วันนี้ฉันจะไปจัดการจบเรื่องที่มันผูกมัดฉันติดอยู่ในอดีต” อีวานกอดตอบเธอเขาเคยคิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีได้ เคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดผู้หญิงทุกคน และเคยคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันรักใครได้…‘ฉันเริ่มอยากลองใช้คำว่า..รักกับเธอแล้วสิ’แต่เขาจะมีโอกาสได้บอกเธอไหม เพราะกำลังมีพายุล

เรื่องข่าวลือต่าง ๆ ที่ผ่านมาสองวันถูกกำจัดให้หายไปทุกแพลตฟอร์ม อย่างกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะทุกครั้งที่มีคนพยายามปลุกปั่นเขียนข่าวขึ้นมาใหม่ ใส่สีตีไข่เขียนเรื่องขนมปังนอกจากเรื่องความรัก จะถูกระบบการตรวจสอบคุมเข้มของบริษัทอีวานกับเลย์ตันรีพอร์ตไม่พอยังส่งฟ้องจนพวกชาวเน็ตกลัวไม่กล้าต่อกรด้วยทำได้แค่เมาท์ปากเปล่ากับการพิมพ์ข้อความส่วนตัวคุยกันแต่ในสัปดาห์หน้าทุกคนจะได้หัวข้อในการเขียนข่าว ถกข่าว เพราะเลย์ตันเตรียมตัวเปิดเผยคนที่เป็นแบรนด์แอมบาสซาเดอร์ให้แบรนด์ดาลีน…‘ตักตวงความสุขให้มากที่สุด เพราะหลังจากนี้จะมีแต่การเสียน้ำตา’Keeps cafe ☕️ขนมปังชวนอีวานมาคาเฟ่แถวบ้าน เป็นคาเฟ่ที่เธอชอบมานั่งเล่นกินขนมเค้กเวลาเครียด ๆ เธอสั่งขนมมาเต็มโต๊ะ“กินหมดไหมสั่งมาสี่ห้าอย่าง”“คุณก็ช่วยฉันกินหน่อยสิ”“ไม่เอา ฉันไม่ชอบกินขนม”อีวานส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็ง เขาไม่ชอบทานขนมหวาน ช็อกโกแลต วิปครีม เนย น้ำตาล แค่เห็นก็อยากหันหน้าหนี“ลองชิมจะติดใจ”“ไม่เอา”“หนึ่งคำ นะคะ หนึ่งคำเอง”ขนมปังใช้ช้อนตักเค้กครีมสดท็อปปิ้งด้วยสตรอว์เบอร์รี่ผ่าซีกอยู่ด้านบน“คำเดียวเท่านั้นนะ”“ค่ะ อั้มม”!! หวา

DARLENE COMPANY 🌸 อีกด้านก็โกรธไม่แพ้กัน เขาไม่ชอบสิ่งที่อยู่นอกเหนือคำสั่ง ทุกอย่างมันควรมาจากที่เขาอนุญาตให้ทำ! แล้วการเล่นข่าวสกปรกในช่วงเวลาที่คนเขาเสียใจมันควรไหมล่ะ! นักข่าวพวกนี้มันคงไม่อยากทำงานต่อแล้วถึงได้กล้าเข้ามายุ่ง เขาจัดให้! ติ๊ด! ตึง! เลย์ตันหยิบรีโมทโปรเจกต์เตอร์กดปิดหน้าแล้วทุบมันกับโต๊ะอย่างแรงจนมันแตกแยกออกจากกันบาดมือชายหนุ่ม “นายท่าน!” บ็อบบี้บอดี้การ์ดหนุ่มซึ่งเป็นมือขวารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาพันมือให้เจ้านาย “จัดการให้หมด ลบความคิดเห็นแย่ ๆ ออกจากทุกแพลตฟอร์มเธอให้หมด” “อย่าให้ผมเห็นคอมเมนต์แย่ ๆ แม้แต่คอมเมนต์เดียว!” “ค่ะ ท่านประธานจะดำเนินการส่งฟ้องด้วยไหมคะ”ผู้อำนวยการสาวเอ่ยถาม “ถ้าคุณลิลลี่มีสมองคงไม่ถามออกมา” “ขอ..ขอโทษค่ะ” “แล้วพวกภาพถ่ายก็ให้รวบรวมส่งฟ้องด้วยใช่ไหมครับ” “ต้องให้ผมบอกพวกคุณทุกเรื่องเลยไหมครับ!” เลย์ตันหงุดหงิดสุด ๆ เหมือนทำงานกับพวกคนโง่ “ขออภัยค่ะท่านประธาน พวกเราจะจัดการให้ข่าวแย่ ๆ ของประธานกับยัยนั่นหายไปค่ะ” “ยัยนั่น?” “คุณเรียกใครว่ายัยนั่น” “ขอโทษค่ะ ฉันหมายถึงคุณขนมปัง” “ให้ทีมคุณเขียนแต่เรื่องดี ๆ

MTN HOTEL 🏨 ตุบ! อีวานขวาง iPad Promax รุ่นล่าสุดลงที่โต๊ะในห้องประชุมใหญ่ เหล่าพนักงานในที่ประชุมต่างก็ตกใจสะดุ้งเฮือก เหงื่อออกทั้งมือทั้งเท้า นั่งก้มหน้าก้มตาไม่มีใครกล้าสบตาเขาสักคน “มันเรื่องบ้าอะไร!” ตึง! อีวานฟาดมือตบลงที่โต๊ะระบายความโกรธ “อธิบายมา ผ่านมาหนึ่งวันแล้วทำไมยังไม่จัดการ” พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังความโกรธที่แผ่ออกมาจากเจ้านายพนักงานในตำแหน่งใหญ่ถูกเรียกเข้าที่ประชุมตั้งแต่เช้าเพราะการเล่นข่าวเรื่องออกเดต พวกนักข่าวยังเขียนข้อมูลปลุกปั่นไปในทิศทางแง่ลบ คือการว่าร้ายขนมปังจับปลาสองมือ ผู้หญิงสองใจ นั่นมันแจ้งข้อหาหมิ่นประมาทได้เลยด้วย! มีคนเข้าข้างเห็นใจเธอส่วนใหญ่ก็จริง แต่ก็มีคนส่วนน้อยที่เข้ามาต่อว่าด่าทอ ซึ่งร่างบางก็เห็นคอมเมนต์แย่ ๆ พวกนั้นจนทำให้เธอเศร้ากว่าเดิม! “เอ่อ คือ ข่าวถูกปล่อยและแชร์ต่อในหลายแพลตฟอร์ม..” “แล้วทำไมยังปล่อยให้พวกมันเล่นข่าวลือบ้า ๆ นี้ไม่หยุด!” “ทำไมยังไม่รีบจัดการ!” อีวานเดือดดาลสุดขีด หน้าตาถมึงทึงจ้องมองพนักงานไปทีละคนเช้านี้เขาเรียกทุกฝ่ายมาประชุม พวกนักข่าวมันรู้จักเขาน้อยไป ทำเขาได้เต็มที่ แต่มันเลือกแตะต้องเธอ! เขาจ

ปัง ปัง เสียงพลุถูกยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณของการส่งดวงวิญญาณและทำให้ฟ้าเปิดต้อนรับพวกท่าน.. พาย ขนมปัง และเพื่อน ๆ ทุกคนกำลังยืนอยู่ด้านล่างเมรุ ยืนสงบนิ่งส่งดวงวิญญาณพ่อแม่ ขนมปังเดินมาจับมือพาย เงยหน้าขึ้นมองควันสีขาวโพยพุ่งออกมาจากปล่องไฟลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า มีคนเคยบอกว่าถ้าควันของคนที่จากเราไปเป็นสีขาว นั่นแปลว่าไม่มีห่วง พวกเขาได้จากไปอย่างสงบ.. คำพูดของพ่อแม่ที่เคยพูดกับเธอกำลังย้อนกลับมาในความคิด ขนมปังซุกหน้าร้องไห้ในอ้อมกอดอีวาน ‘ลูกรักของม๊าหนูคือความภูมิใจของม๊า’ ‘ลูกสาวป๊าต้องเป็นอินฟลูชื่อดังได้แน่นอน’ เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะไม่มีโอกาสได้เจอ ไม่ได้กอด ไม่ได้บอกรักพ่อกับแม่อีกตลอดไป ที่ผ่านมาชีวิตเธอมีความสุขมาก ไม่เคยนึกภาพตัวเองตอนไม่มีพ่อกับแม่เลย ความจริงที่เธอไม่อยากยอมรับนั่นคือการกลับบ้านไปแล้วไม่เจอพวกท่าน บ้านหลังใหญ่แล้วไงถ้าไม่มีพ่อกับแม่ คนที่เราอยากกลับไปเจอมากที่สุด… พรึบ! “ขนมปัง!!” “คุณขนมปัง!!” “ยัยขนม!!” ร่างบางร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ ดีที่อีวานยืนอยู่ด้านหลังคอยประคองเธออยู่ตลอดเวลา จึงรับเธอไว้ในอ้อมแขนได้ทัน เลย์ตันเองที่ย

งานศพดำเนินมาถึงวันสุดท้าย เป็นวันของการส่งดวงวิญญาณพ่อกับแม่ให้ไปสู่สวรรค์ การจากลาโดยสมบูรณ์..และการทำหน้าที่ลูกในครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะทำได้ พิธีฌาปนกิจเริ่มขึ้นเวลาบ่าย 13:00 ตรง แขกบางคนเริ่มทยอยเข้ามาในงานก็จะเริ่มมาเวลานั้น ซึ่งตอนนี้ก็ประมาณเที่ยงครึ่งแล้ว ขนมปังจัดเรียงของชำร่วยอยู่กับผิงอัน ส่วนอีวานกับพายกำลังไปช่วยกันนำพ่อกับแม่เธอออกมาจากศาลา.. “คุณขนมปังครับ” เลย์ตันเดินมาทักขนมปังพร้อมยื่นซองไปให้เธอ เขาให้ซองช่วยงานเธอทุกครั้งที่มา และนั่นแปลว่าทุกวัน.. “อ๊ะ! สวัสดีค่ะคุณเลย์ตัน เชิญนั่งก่อนนะคะ” ขนมปังรีบยกมือขึ้นไหว้แล้วเชิญให้เขาไปนั่งเก้าอี้ วันนี้เขาก็มาเร็วอีกแล้ว เธอเกรงใจมาก เขาเป็นถึงผู้บริหารเลยนะ “วันนี้ก็ร้องไห้อีกแล้วเหรอครับ” เลย์ตันยื่นผ้าเช็ดหน้าไปซับน้ำตาให้กับเธอน้ำตาเธอไหลเปื้อนทั้งสองแก้ม “เอ่อขอบคุณค่ะ” ขนมปังดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาเอง “เดี๋ยวฉันซักแล้วจะคืนให้นะคะ” “ไม่เป็นไรครับ เก็บไว้ได้เลย” “ฮะ..เอ่อ..” เลย์ตันเดินไปนั่งเก้าอี้ ผิงอันชนไหล่เพื่อนสนิทแล้วถาม “คนนี้มันยังไงกันคะเพื่อน” “อะไร ไม่มี นั่นผู้บริหารเล

“เซอร์ไพรส์อะไรครับ ตื่นเต้นเลย”คาร์ลเตอร์ถามเสียงหวาน “พี่หันได้ยัง พี่อยากรู้แล้ว อันอันจะเซอร์ไพรส์อะไร” เคอร์วินใจร้อนมากตอนนี้ “อย่าเพิ่งค่ะ” | “หันมาได้แล้วค่ะ” พรึบ! “เซอร์ไพรส์!!!” สองแฝดยืนอ้าปากค้าง จ้องตาไม่กะพริบ กับภาพของภรรยาสาวที่ใส่ชุดทูพีชสุดเซ็กซี่ สีแดงของผ้าตัดกับผิวขาวอมชมพูของเธอยิ่งทำให้เด่นกว่าเดิม “ฉันตั้งใจใส่มาเพื่อพี่สองคนเลยค่ะ” ผิงอันเตรียมชุดทูพีชสุดเซ็กซี่นี้มาเพื่อพวกเขาโดยเฉพาะ “เกาะนี้มีแค่เราใช่ไหมล่ะคะ..” ผิงอันพูดเสียงหวาน ส่งสายตายั่วยวน มือเล็กก็ค่อยๆ แกะดึงส่วนบนที่เป็นสายผูกอยู่ด้านหลังออก จากที่ตอนแรกมีสิ่งปกปิดยอดปทุมถันสีชมพู กลับเปิดเทอมออกมา “ผิงอัน..” เคอร์วินกลืนน้ำลาย ช้า ๆ “พี่จะทนไมาไหวแล้วนะครับ” คาร์ลเตอร์รับรู้ถึงความซู่ซ่าในร่างกายตัวเอง “ก็ไม่ได้บอกให้ทนนี่คะ..” สองแฝดเดินไปประกบผิงอัน ขนาบข้างติดกันโดยมีเธออยู่ตรงกลาง จากที่สวมใส่เสื้อผ้าก็ถูกถอดออกทีละชิ้น คาร์ลเตอร์ไล่จูบเธอตั้งแต่หน้าผาก ลงมาที่แก้ม จมูก ปาก คอ หน้าอก และหน้าท้องน้อย… ส่วนเคอร์วินก็ซุกซนอยู่กับหลังคอของเธอ ย้ายมือมาจับบีบหน้าอกใหญ่จนล้นออกมาต

วันนี้วันดีที่ครอบครัวใหญ่อย่างฝาแฝดคาร์ลเตอร์,เคอร์วิน คู่พี่น้องตระกูลดูรองซ์และภรรยาสาวสวยกับลูกชายตัวน้อยทั้งสามคน เดินทางมาประเทศไทยตามแพลนที่วางไว้ครั้งก่อนเรื่องเที่ยวพักผ่อน ท้องฟ้าโปร่งใส พระอาทิตย์ส่องแสงให้ความอบอุ่นไม่ได้ร้อนมากเหมือนช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เพราะว่าได้เข้าสู่ช่วงฤดูหนาว อากาศจึงไม่ร้อน และทะเลหน้าหนาวก็สวยมากอีกด้วย ในเวลานี้สองแฝดกำลังขับรถไปส่งลูกชายฝาแฝดทั้งสามคนที่บ้านโรมิโอ ระหว่างที่ขับรถไปคนเป็นพ่อก็ชวนลูกคุย คาร์ลเตอร์แทนตัวเองกับลูกว่า ปะป๊า เคอร์วินแทนตัวเองกับลูกว่า แด๊ดดี้ “เราเตรียมของให้ลูกครบแน่นะ” เคอร์วินหันไปพูดกับพี่ชายที่ขับรถ “อืม เช็กแล้ว กระเป๋าเป้คนละใบ กับของเล่น” พี่ชายตอบน้องชายฝาแฝด “บอกไอ้โรมยังว่าใกล้ถึงแล้ว” คาร์ลเตอร์ถามเสียงเรียบ “ไลน์ไปบอกเมื่อกี้ ไอ้โรมบอกว่าเดี๋ยวจะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเขาใหญ่พรุ่งนี้” “เหรอดีเลยสิ เคย์เดนน่าจะชอบ” เคย์เดนสนใจเรื่องป่าไม้ แปลกมาทั้งที่ตัวแค่นี้แต่เจอสิ่งที่รักแล้ว “ปะป๊า แด๊ดดี้ จะพาพวกเราไปนอนบ้านเพชรชมพูจริง ๆ เหรอครับ” ลูกชายคนเล็กสุดของบ้านเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น “ใช่ครับ เคย์เดน

เคอร์วินพูดจบก็เดินไปเล่นกับลูกชายคนกลาง ชวนลูกคุยถึงชื่อไดโนเสาร์สัตว์ดึกดำบรรพ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว “ว้าว! สีตาสวยจริงด้วย!” รูบี้ใช้สองมือโอบใบหน้าเคย์เดนจ้องไปใกล้ ๆ “อื้ออ่อนเอ็บอะ” (อื้อ! ปล่อยเจ็บนะ) “รูบี้ไม่ทำแบบนั้นะลูก น้องจะเจ็บ” ลูกแก้วห้ามปรามลูกสาว รูบี้รีบปล่อยมือ แล้วชวนกันเล่น สักพักเบรย์เดนที่แยกตัวอยู่คนเดียวก็เริ่มชวนรูบี้ให้ดูในสิ่งที่ตัวเองชอบ “เหรอ มันชื่ออะไรอะ” “ไทรเซราทอป” “โอ๊ะ เบรย์เดนมีจุดสีดำที่จมูกนี่” รูบี้ตื่นเต้นกับไฝเสน่ห์ “เคย์เดนก็มีอะตรงปาก แม่หนูอยากมีจุดดำบ้าง!” “แต่หนูก็มีลักยิ้มไงคะ น้าชอบลักยิ้มหนูมากเลย”ผิงอันเอ่ยอ้าแขนออก รูบี้วิ่งไปกอด “วันนี้หนูมีของขวัญมาให้น้องด้วยไม่ใช่เหรอเอาไปให้น้องสิคะ เลือกเลยค่ะว่าจะให้ใครอันไหน” ลูกแก้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำสนิทสามกล่องไปให้ลูกสาว รูบี้เปิดทั้งสามกล่องขึ้นมา ทำท่าคิดว่าจะให้ใครอันไหนดี ของขวัญนี้เธอเลือกมาเองตอนไปบริษัทของพ่อ “อันนี้ให้อาร์เดนนะ” กล่องกำมะหยี่สีดำที่ใส่ทับทิมสีเลือดนกพิราบทั้งสีที่สดและใสแวววาว 9 การัตไปให้อาร์เดน “ส่วนอันนี้ เบรย์เดน” อีกกล่องคือ อเล็กซาน

3 ปีผ่านไป.. โรมิโอกับลูกแก้วและลูกสาวคนสวยในวัยสามขวบแปดเดือน ‘รูบี้’ มาหา และเอาของขวัญมาให้หลานชายที่อายุครบสามขวบ แต่ก็มาหลังจากที่จัดงานวันเกิดไปแล้ว เพราะสัปดาห์ก่อนพวกเขาไม่ว่างเลยมาวันนี้แทน (โรมิโอ-เรื่องมาเฟียพันธนาการรัก) “เป็นไงมึงไม่เจอกันนานเลย” “สบายดี เลี้ยงลูกสามคนสนุกดี พวกมึงล่ะเลี้ยงลูกสามคนเหมือนกันสนุกเลยสิ” โรมิโอแกล้งพูดหยอกล้อคาร์ลเตอร์กับเคอร์วิน ความจริงโรมิโอกับลูกแก้วมีเพียง ‘รูบี้’ เป็นลูกสาวทางสายเลือดเพียงคนเดียว แต่อีกสองคนคือ โอลิเวียร์และโอเรน ลูกสาวและลูกชายบุญธรรม หรือก็คือหลานแท้ ๆ นั่นแหละ “เออ ไม่ได้นอนกันเลยแหละ ดีที่จ้างพี่เลี้ยงมาช่วย” คาร์ลเตอร์เอ่ยตอบเพื่อน พร้อมกับเข้าไปกอดคอ “อิจฉามึงนะมีลูกสาว ไหนขอลุงอุ้มหน่อยครับ” เคอร์วินเข้าไปอุ้มรูบี้ที่ยืนจับขากางเกงพ่อ พร้อมยิ้มหวานให้พวกลุงๆ อวดลักยิ้มที่ได้มาจากแม่ของเธอ “ก็รีบปิดอู่ไวเกินพวกมึง” “สามคนทีเดียวก็สงสารผิงอันมากแล้ว แต่มีลูกสาวสักคนก็คงดี”คาร์ลเตอร์เอ่ยต่อมองไปทางหลาน พลางคิดว่าถ้าเขามีลูกสาวบ้างจะเป็นไงนะ บ้านคงมีสีสันขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า “พวกมึงก็มาเป็นพ่อทูน

เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนหลังขอแต่งงานเธอก็ได้รับรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือน และมากกว่านั้นคือผิงอันได้มีโซ่ทองคล้องใจ ถึงสามเส้นให้กับคาร์ลและเคอร์วิน เธอมีลูกชายฝาแฝดถึงสามคน! เป็นการตั้งครรภ์ที่เสี่ยงมากและพวกเขาก็ทำการปิดอู่ไปตลอดกาล…เพราะสองแฝดไม่อาจทนเห็นเธอทรมานอีกแล้ว การตั้งท้องทายาทให้พวกทีเดียวถึงสามคนไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้เลย แต่ผิงอันก็ให้ได้ ช่วงระยะเวลาเก้าเดือนที่เธออุ้มท้องลูกน้อยทั้งสามคน สองพี่น้องรู้สึกสงสารภรรยาตัวเองยิ่งนักเพราะมีเด็กอยู่ในท้องถึงสามคนเพียงแค่ สี่-ห้า เดือนท้องก็ใหญ่เหมือนจะใกล้คลอด เธอต้องทนปวดร้าวร่างกายเพื่อลูกพวกเขา สองแฝดคอยดูแลเธอไม่ห่าง เอาใจใส่ทุกอย่าง เพราะกลัวเธอจะคิดมากเรื่องร่างกายที่เปลี่ยนไป เพราะสำหรับผู้หญิงบางคนเรื่องรูปร่างก็สำคัญไม่ต่างจากการดูแลเส้นผม…ท้องเธอขยายใหญ่ จนเกิดรอยแตกลายขึ้นที่พุง กลับกันผิงอันไม่กังวลใจอะไรเลย มีแต่สองคนนั่นแหละที่เอาแต่กังวล จนร้องไห้แทนเธอ เอ็นดูพวกเขาจริงๆก่อนเธอคลอด“ฮือ ขอโทษนะครับที่ทำให้ทรมาน” เคอร์วินพูดไปร้องไห้ไป มือก็บีบนวดไหล่ให้เธอไปด้วย“ฮึก เจ็บมากใช่ไหม ให้นวดตรงไหน

พอทานอาหารเสร็จเคอร์วินก็เปลี่ยนมาขับรถพาเธอไปสะพานอเล็กซานเดอร์ที่ 3 (Alexander III Bridge) เพราะว่าสะพานนั้นอยู่ใกล้กลับสถานที่พิเศษของทริปนี้ที่พวกเขาอยากทำเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ…ทั้งสามคนเดินเที่ยวเล่นกันหลายที่ นอนพักโรงแรมที่ใหม่ใกล้ๆแถวนั้น แล้วก็พาเธอออกมาเที่ยวต่อตามที่ผิงอันอยากไป แล้วเก็บเซอร์ไพรส์ไว้อย่างสุดท้ายเวลาก็ผ่านไปเรื่องจนพระอาทิตย์ที่เคยส่องแสงก็โบกลาลับไปกับขอบฟ้า เปลี่ยนพระจันทร์ที่มาทำหน้าที่แทนในการส่องสว่างสีขาวนวล“เหนื่อยหรือยัง”“ยางง”“โกหกแล้วที่รัก”“ไม่ได้โกหกสักหน่อย พูดจริงนะคะ”“แต่หิวมากกว่า..” ผิงอันลูบห้อง“ได้นิ เพราะที่สุดท้ายของวันนี้เป็นที่ ที่จะพาไปดินเนอร์”“แต่ต้องปิดตาก่อนนะ”“อุ้ย เป็นเซอร์ไพรส์เหรอคะ”“อืม”คาร์ลเตอร์หยิบผ้าขึ้นมาปิดตาเธอ พาไปขึ้นรถ รถหรูเปิดประทุนขับแล่นไปเรื่อยๆ สายลมในยามกลางคืนพัดผ่านมือผิงอันที่ยกขึ้นสัมผัสกับอากาศ“ถึงแล้วครับ”คาร์ลเตอร์เปิดประตู ประคองผิงอันลงมาจากรถ ค่อยแกะผ้าปิดตาเธอให้เปิดออกให้เห็นหอไอเฟลแสนสวยที่เธอใฝ่ฝันว่าจะได้มาเห็นกับคา มันปรากฏตรงหน้าเธอแล้ว“กรี๊ด! สวยมาก”“แต่ทำไมมีคนเลยล่ะ..”ผิงอั