“เฮ้อ เหนื่อยอะ”ขนมปังฟุบหน้าลงทิ้งตัวนอนบนหน้าอกแกร่ง เสียงหายเธอหอบเหนื่อยอย่างคนที่ผ่านการวิ่งมาสิบห้านาทีแต่เปลี่ยนเป็นการทำให้เขากับเธอได้ปลดปล่อยความสุขทางกาย“แค่นี้เหนื่อยแล้ว?”“ค่ะ เหนื่อยแล้ว ฉันขอยอมแพ้ค่ะ”ระหว่างที่พูดก็ยังคงหายใจด้วยความเหนื่อยล้า ทำไมตอนเขาทำเธอไม่เห็นว่าอีวานจะบ่นออกมาเลยว่าเหนื่อยมากเลย เริ่มสงสัยแล้วว่ามาเฟียหนุ่มเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอทำแค่เกร็งขาขยับขึ้นลงนี้ยังรู้สึกเหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน“ยอมแพ้อย่างนี้ก็ต้องทำตามที่ฉันสั่งน่ะสิ”“ค่ะ สั่งมาเลย”แก่นกายใหญ่ไซซ์ 60 ยังคงเสียบคากระตุกหงึก ๆอยู่ด้านในสวดดอกไม้แสนสวยของขนมปัง อีวานลูบก้นงอนเนียนนุ่มบีบขย้ำเบา ๆ“แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรล่ะคะ”“ช่วยตัวเองให้ฉันดู ตอนนี้!”“คะ!!!”“ฉันได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า”ขนมปังเงยหน้าขึ้นมามอง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้าง อยากให้สิ่งที่เธอได้ยินนั้นเป็นการเข้าใจผิด เพราะเขาเพิ่งพูดว่าให้เธอ ‘ช่วยตัวเองให้เขาดู’ ใช่ไหม“เธอได้ยินไม่ผิดหรอกเด็กดื้อ”“อีวาน..ฉัน”“เธอแพ้เองนะ จะไม่ก็ได้แต่เราก็ไม่มีเรื่องต้องคุยกันอีกก็เท่านั้น”“…” ขนมปังเม้มปากเข้ากันแน่นพร้อมหลบ
เอี๊ยด!! ตู้ม !!‘เมื่อคืนนี้ เวลา 22:45 นาที ได้เกิดเหตุการณ์น่าสลด พบศพชายหญิงคู่หนึ่ง คาดการณ์ว่าผู้เสียชีวิตได้หลับในทำให้รถที่ขับมานั้นเกิดเสียหลักพลิกคว่ำตกลงไปในแม่น้ำ…เสียชีวิตทั้งคู่’ นักข่าวสาวช่องch99 รายงานสถานการณ์และถ่ายทอดสดกับเหตุการณ์อุบัติเหตุ…ครืด~ครืด~ เสียงโทรศัพท์สั่นอย่างรุนแรง ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาควานหาโทรศัพท์มือถือ กดรับทันทีโดยไม่ได้ดูว่าใครกันที่โทรมาหาในเวลายามดึกดื่นป่านนี้ และเมื่อปลายสายได้เอ่ยคำพูดแจ้งเรื่องราวอันน่าโศกเศร้า“ม๊า ป๊า ฮือๆๆ ไม่ ฮึกฮือๆ”‘ขนมปัง’ ปล่อยมือออกจากโทรศัพท์ทันทีเมื่อได้ยินข่าวการจากไปของพ่อและแม่ หัวใจดวงน้อยแตกสลายเหมือนกับว่าจะขาดใจตาย เมื่อขนมปังได้รับรู้เหตุการณ์สูญเสียครั้งใหญ่ของครอบครัว นับจากนี้เธอคงต้องอยู่กับพี่ชายแค่สองคน…กลางดึกในคืนนั้นเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตขนมปัง หรือบางทีนี่อาจเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น…อีกคนที่มีบาดแผลฝังลึกในใจ ครอบครัวที่เคย สมบูรณ์แบบพังทลายลง เมื่อคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น แม่ ผู้หญิงที่มอบชีวิตและทิ้ง ‘อีวาน’ ไปตั้งแต่อายุ 13 ด้วยเหตุผลที่ว่า ต้องการไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับชายชู้… แม่หนีไปก
6 เดือนก่อนหน้านี้KKU UNIVERSITY 🏫“วันนี้ผิงอันก็คงจะไม่มา” ร่างบางยืนอยู่หน้ามหาวิทยาลัย กำลังแชทหาเพื่อนสนิท ที่กำลังอกหัก ช้ำใจจากแฟนหนุ่ม เพราะนังเพื่อนตัวดีที่กล้าหักหลัง!“หน้าจับแฉให้ไม่มีที่ยืนในมอ”(มอ=มหาวิทยาลัย)“สวัสดีค่ะพี่ขนมปัง วันนี้ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคะ” กลุ่มรุ่นน้องปีหนึ่งเข้ามาทักทาย ขนมปังไม่ได้รู้จักหรอก แต่น่าจะเป็นคนที่ชื่นชอบเธอ“ค่ะ สวัสดีค่ะ” ขนมปังยิ้มให้อย่างสดใส“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ”“ได้สิคะ! มาๆ”ขนมปัง รติมา เดชพิพัฒน์ เรียนคณะมนุษยศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทยปีสอง เธอเป็นดาวเด่นของคณะ เพราะทั้งหน้าตาดีทั้งเรียนเก่ง เธอกล้าแสดงออก และเป็นที่ชื่นชอบของรุ่นพี่รุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ไม่พอเธอยังมีแฟนคลับใน Instagram , TikTok อีกด้วยสาวสวยนักศึกษาดาวเด่นจากมหาวิทยาลัย kku มหาวิทยาลัยชั้นนำระดับประเทศ การจะสอบติดและถูกเลือกให้เข้ามาเรียนได้นั้นไม่ง่ายเลย เพราะการศึกษามีการแข่งขันสูงมาก การันตีว่าถ้าจบจากมหาวิทยาลัย kku ยังไงก็มีบริษัทรอรับเข้าทำงาน แถมยังมีบริษัทเรียกตัวหลังเรียนจบอีกต่างหาก เรียกได้ว่าเด็กแย่งกันเข้ามาแล้ว บริษัทใหญ่หลายแห่งก็แย่งตัว
‘ปากดีไปเถอะค่ะ อีกหน่อยฉันจะทำให้คุณร้องขอให้ช่วย’ ผู้หญิงชั่วจับจ้องไปยังแก้วค็อกเทลของอีวาน ขณะที่เขากำลังยกแก้วขึ้นดื่ม และไม่ถึงห้านาที เมื่อเขาได้ดื่มน้ำสีฟ้าลงไปจนหมด “เป็นไงคะสุดหล่อ” “เริ่มอยากคุยกับฉันขึ้นมาบ้างไหม” “พวงมึง?!” ยาที่ใส่ในแก้วค็อกเทลได้ทำการออกฤทธิ์ทันที มันเข้าไปกระตุ้นปลุกเร้าอารมณ์ความเป็นชาย และตัวยานี้เป็นชนิดรุนแรงมากกว่าของที่มีขายอยู่ทั่วไป “อึก” มันร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่างกาย มือกำแก้วแน่น “ร้อนเหรอคะ ให้ฉันช่วยปลดปล่อยดีไหม” ยาปลุกเร้าอารมณ์ ความต้องการทางเพศสูงกว่าปกติและมีเหรอที่อีวานจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังโดนอะไร เขาหันไปมอง บาร์เทนเดอร์ที่เสิร์ฟค็อกเทลสลับกับผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย สองคนนี้มันเป็นพวกเดียวกัน! “ปล่อย” เสียงกัดฟันกรอด “ยังจะปฏิเสธกันอยู่ไหมคะ ไปสนุกกันดีกว่านะคะคุณผู้ชาย” ฟองแก้วยื่นมือไปลูบไล้แขนแกร่ง มาเฟียหนุ่มสะบัดแขนออกอย่างแรง “เธอ คิดผิดแล้วที่ทำแบบนี้!” เสียงขบกรามแน่นจนขึ้นเป็นสัน “ทำไมคะ โดนไปขนาดนี้ยังมีแรงจะปฏิเสธกันอีกเหรอ”ฟองแก้วไม่รู้อะไรเลยว่าคนที่เธอกำลังทำการล่วงเกินคือบุคคลอันตรายและโหดร้ายท
ขนมปังใช้ปากอันนุ่มนวลของตัวเองช่วยพาให้อีวานไปถึงขอบสวรรค์ได้สำเร็จ แต่นั่นคงยังไม่มากพอสำหรับมาเฟียหนุ่มที่โดนยากระตุ้นอารมณ์อย่างรุนแรง แม้จะได้ปลดปล่อยไปถึงสามครั้งแล้ว.. สวรรค์ ต้องไปถึงสวรรค์เท่านั้น นั่นจึงจะเป็นสิ่งที่เขาพอใจ“ยังไม่พอ อืม ขอมากกว่านี้” อีวานพยายามดึงให้ขนมปังมานั่งที่ตักตัวเอง แต่เธอก็ขืนร่างกายตัวเองไม่ให้ไปตามแรงชายหนุ่ม“ไม่ได้ค่ะ! ฉันให้ได้แค่นี้!”“มันต้องมากกว่านี้”อีวานสอดมือไปใต้กระโปรงเดรสสีดำเขาพยายามจะดึงกางเกงซับในและแพนตี้จิ๋วของเธอลง เพื่อที่จะได้เอาแก่นกายสอดใส่เข้าไปด้านใน ขนมปังหงุดหงิดและเริ่มจะไม่พอใจเมื่อตัวเองกำลังจะถูกรุกล้ำเข้ามาในตัว“ฉันบอกแล้วนะว่าไม่ทำต่อ!”ขนมปังจับไปที่ไหล่อีวานทั้งสองข้าง ก่อนจะตั้งเข่ากระแทกเข้าไปตรงแท่งเอ็นร้อนอย่างแรง“โอ๊ย!!!”“เป็นไงคะ พอจะสงบลงได้ไหมล่ะคะ!” เธอยิ้มกว้างเมื่อทำให้เขาเจ็บตรงกลางความเป็นชาย ‘เจ้ามังกรยักษ์ถึงกับสงบเลยแหละ’“เธอ! ทำบ้าอะไรวะ” อีวานกุมแก่นกายตัวเองด้วยความเจ็บปวด อารมณ์พลุ่งพล่านทางกามเปลี่ยนไปเป็นความเจ็บปวดแสนสาหัสแทน“บายนะคะพ่อหนุ่มตาฟ้า” ขนมปังผลักอีวานสุดแรง จนแผ่นหลั
วันต่อมาอีวานก็เรียกฮาร์ทมาถามความคืบหน้าเรื่องสาวตัวแสบคนนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงที่สามารถทำอีวานว้าวุ่นได้ทุกวัน ในหัวเขาคิดหลายอย่างเกี่ยวกับเธอ ทั้งที่เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย“เจอเธอไหม”“ยังหาไม่พบเลยครับ.. แต่พรุ่งนี้ผมจะหาเธอให้พบครับ ไม่ว่ายังไงก็ตาม” ฮาร์ทก้มหน้ารายงาน รวมๆแล้วนี้เกือบสองอาทิตย์แล้วจากเมื่อวานที่มารายงานความคืบหน้า พวกเขาตามสืบข้อมูลผู้หญิงที่ชื่อขนมปังไม่ได้หลับได้นอน“ดี เพราะต้องหาเธอให้เจอ ต่อให้นานกว่านี้ก็ต้องหาให้เจอ!”“อย่าให้ฉันได้ตัวเธอนะ..”“จะทุบให้เละเลยยัยขนมปังบูด!!!”“อีกสักพักเตรียมตัวไว้ วันนี้ฉันจะไปหาเพื่อน”“รับทราบครับนายท่าน วันนี้ให้แค่ผมกับฮาร์ทไปใช่ไหมครับ” อามอร์สอบถามเพิ่มเติม และส่งข้อความไปบอกธีร์กับฟิล์ม“อืม ให้พวกมันกลับไปตรวจงานที่ไร่ สัปดาห์หน้ากูจะไปที่ไร่”“รับทราบครับผม”C~K Night Club 🪶คลับสุดหรูย่านสุขุมวิท เป็นคลับอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย เป็นคลับที่ดูตั้งแต่การแต่งตัว ถ้าใส่รองเท้าแตะหูคีบไม่มีทางได้เข้า ไม่ว่าจะเป็นไทยหรือต่างชาติถ้าใส่รองเท้าแตะหูคีบจะไม่สามารถเข้าไปได้ แต่ถ้าเป็นรองเท้าแตะแบบอื่นก็เข้าได้ปกติ
S-VVIP BRUTISH ROOMภายใต้เขตหวงห้ามชั้นสามที่เป็นชั้นบนสุด ทั้งชั้นเป็นของห้อง s-vvip ด้านในทั่วตกแต่งอย่างหรูหราคุมโทนสีดำ ด้านบนมีแชนเดอเรียที่ทำจากเพชรแท้ทั้งหมดส่องสว่างไสวให้สามารถมองเห็น แต่ยังมีจุดสนใจมากกว่านี้ ที่ผนังหลังโซฟาที่กว้างใหญ่ มีภาพวาดขนาดใหญ่ติดอยู่ เมื่อใครก็ตามที่เดินเข้ามาจะต้องเห็นภาพนี้เป็นสิ่งแรก คือรูปนกฟีนิกซ์คู่มีสีเงินกับสีทองกลางปีกเด่นสง่า บ่งบอกความยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นเจ้าของคลับ“พวกมึงสี่คนคิดอะไรถึงได้พร้อมใจกันมาประเทศไทย” เคอร์วินที่เดินมานั่งเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสี่คนที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์มาบอกว่าอยู่ประเทศไทย เมื่อรู้เลยนัดให้มาที่คลับทันที“ก็แค่อยากมาหาที่เที่ยวใหม่ๆ”“กูได้ยินว่าสาวๆ ที่นี่เด็ด เลยอยากรู้ว่าเด็ดจริงไหม?” ลูเซียโน่หรือลูซหยักคิ้วใส่ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ สายตาก็กวาดมองลงไปยังหญิงสาวด้านล่าง“หึ” อีวานหัวเราะในลำคอ นั่งกอดอก ปากบางได้รูปคาบบุหรี่รสชาติช็อกโกแลตรสชาติที่โปรดปราน แน่นอนว่าบุหรี่ที่เขากำลังสูบอยู่ในปาก คือผลิตภัณฑ์จากบริษัทตัวเอง บริษัทที่ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กัญชา บุหรี่มวนบุหรี่ไฟฟ้า รวมไปถึงสารเสพติดที่เอ
พรึบ!จู่ ๆ ก็มีผู้ชายแปลกหน้าสองคนเข้ามาวุ่นวายกับผิงอัน แต่เหมือนทั้งสามคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว ขนมปังที่ตอนแรกถูกกันออก และพวกเขาทำเหมือนจะไม่ใส่ใจเธอด้วย แต่หลังจากคนที่ชื่อคาร์ลเตอร์รับสายโทรศัพท์ กลับกลายเป็นว่าเธอถูกอุ้มมาเช่นกัน‘อะไร แก๊งเรียกค่าไถ! ไม่น่าใช่หรอก’‘พวกเขาดูภูมิฐานเกินกว่าจะเป็นโจรกระจอก คนในคลับก็ไม่กล้ายุ่ง นี่เพื่อนฉันไปรู้จักไอ้คนพวกนี้ได้ยังไง!’‘น่ากลัวจนไม่กล้าหายใจเลย’‘รู้สึกมึน ๆ หัวด้วยสิ’ติ๊ง!ส่วนขนมปังจากตอนแรกเงียบไปพักใหญ่เพราะเจอคำขู่ แต่เมื่อได้ยินเสียงลิฟต์ดัง ทำให้เธอดึงสติที่เหม่อลอยและหวาดกลัวให้กลับมา“เป็นบ้าอะไรมาจับเราสองคน บ้านเมืองเรามีกฎหมายนะไอ้พวกฝรั่งตาน้ำข้าว!”“ไอ้X ป่าเถื่อน ปล่อยเลยนะ!”ขนมปังตะโกนด่าทอพวกเขาชนิดที่ขนสวนสัตว์มาได้ทั้งพื้นป่าเลยก็ว่าได้ ดีดดิ้นสุดแรงเกิด มือเล็กทุบตีคาร์ลเตอร์อย่างแรง“เอาไป ของมึง”คำพูดเรียบเฉยของคาร์ลเตอร์ที่พูดกับอีวานเพื่อนสนิทนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟาตุบ! คาร์ลเตอร์อุ้มขนมปังมาวางลงที่ข้างอีวาน หรืออาจจะต้องใช้ว่าโยนเธอลงมาเสียมากกว่า“อ๊ะ! วางเบาๆ ไม่ได้รึไงฮะ! ไอ้แก่หัวขาว!” ขนมปังฝีปากกล้าม
“เฮ้อ เหนื่อยอะ”ขนมปังฟุบหน้าลงทิ้งตัวนอนบนหน้าอกแกร่ง เสียงหายเธอหอบเหนื่อยอย่างคนที่ผ่านการวิ่งมาสิบห้านาทีแต่เปลี่ยนเป็นการทำให้เขากับเธอได้ปลดปล่อยความสุขทางกาย“แค่นี้เหนื่อยแล้ว?”“ค่ะ เหนื่อยแล้ว ฉันขอยอมแพ้ค่ะ”ระหว่างที่พูดก็ยังคงหายใจด้วยความเหนื่อยล้า ทำไมตอนเขาทำเธอไม่เห็นว่าอีวานจะบ่นออกมาเลยว่าเหนื่อยมากเลย เริ่มสงสัยแล้วว่ามาเฟียหนุ่มเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอทำแค่เกร็งขาขยับขึ้นลงนี้ยังรู้สึกเหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน“ยอมแพ้อย่างนี้ก็ต้องทำตามที่ฉันสั่งน่ะสิ”“ค่ะ สั่งมาเลย”แก่นกายใหญ่ไซซ์ 60 ยังคงเสียบคากระตุกหงึก ๆอยู่ด้านในสวดดอกไม้แสนสวยของขนมปัง อีวานลูบก้นงอนเนียนนุ่มบีบขย้ำเบา ๆ“แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรล่ะคะ”“ช่วยตัวเองให้ฉันดู ตอนนี้!”“คะ!!!”“ฉันได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า”ขนมปังเงยหน้าขึ้นมามอง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้าง อยากให้สิ่งที่เธอได้ยินนั้นเป็นการเข้าใจผิด เพราะเขาเพิ่งพูดว่าให้เธอ ‘ช่วยตัวเองให้เขาดู’ ใช่ไหม“เธอได้ยินไม่ผิดหรอกเด็กดื้อ”“อีวาน..ฉัน”“เธอแพ้เองนะ จะไม่ก็ได้แต่เราก็ไม่มีเรื่องต้องคุยกันอีกก็เท่านั้น”“…” ขนมปังเม้มปากเข้ากันแน่นพร้อมหลบ
แกร๊ก ปึง! เสียงประตูบ้านเปิดออกแล้วปิดกระแทกอย่างแรงบ่งบอกว่าอารมณ์คนที่ปิดประตูนั้นกำลังอารมณ์เดือดแบบสุด ๆ ขนมปังที่นั่งเงียบ ๆ รออีวานอยู่ที่โซฟายังสะดุ้งจนหัวใจเต้นแรง แต่ก็พยายามเก็บอาการรีบเปลี่ยนสีหน้าที่ตกใจแสดงออกว่าบึ้งตึง ‘ฉันจะไม่ยอมพูดกับเขาก่อน’ ‘ไอ้คนเย็นชา’ ‘…!’ ผิดคาดจากที่ขนมปังคิดเอาไว้ว่าอีวานจะโวยวายเดินมาหาเรื่องหรือพูดเคลียร์เรื่องเลย์ตัน แต่สิ่งที่อีวานทำคือการเดินผ่านเธอไปโดยไม่มองหน้า เขาทำเหมือนเธอเป็นอากาศ… ขนมปังอึ้งไปเลยเพราะอีวานไม่เคยเมินเธอแบบนี้มาก่อน ขนมปังจึงรีบลุกเดินไปจับแขนอีวาน เขาเอียงหน้าหันกลับมามองสายตายังคงเฉยชาใส่เธอเหมือนเดิม ขนมปังขยับปากเล็กเอ่ยถาม “อีวาน” “มีอะไร” “คุณไม่ได้จะคุยกับฉันเหรอคะ” “ฉันบอกเหรอว่าจะคุย?” “ก็คุณบอกให้ฉันกลับมาที่บ้าน..” “ฉันคิดว่าคุณจะเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้น แล้วทำไมถึงได้เมินใส่กันล่ะคะ” เธอเม้มริมฝีปากลงแล้วคลายออกด้วยความสับสน ดวงตากลมโตสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแววตาของเขาฉายให้เห็นความเย็นชา “เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่มีเรื่องจะพูดกับฉันแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องนั่งอธิบายอะ
“พาเธอออกไป!”“คะ..ครับ”บอดี้การ์ดเข้ามาจับแขนเล็กพยายามจะดึงให้คนที่เคารพดั่งนายหญิงพาเธอออกไปจากบ้านพักตากอากาศตามคำสั่งของนายท่าน ขนมปังขืนตัวไม่ไปตามแรงที่ดึงตัวเธอ ขนมปังหันกลับมาพูดทักท้วงอีกรอบ“อีวาน คุณจะเอาแบบนี้ใช่ไหมคะ?”“จะไม่ยอมฟังกันเลยใช่ไหมคะ?”“คิดว่าพูดในสถานการณ์ตอนนี้มันฟังขึ้นไหมล่ะ”“ฉันบอกให้ไปรอที่บ้าน”“ฉันไม่อยากพูดซ้ำประโยคเดิมหลายรอบขนมปัง”น้ำเสียงไร้ความอ่อนโยน นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลไม่สั่นคลอเลยแม้แต่เศษเสี้ยว“โอเค ได้ค่ะ”“ฉันทำได้แค่ต้องฟังแล้วก็ทำตามคำสั่งคุณเท่านั้นใช่ไหม”“ใช่ เธอควรฟังคำสั่งของฉัน”“งั้นขอบอกอะไรไว้อย่างหนึ่งค่ะ”“ถ้าคุณเลือกจะไม่ฟังกันแล้ว หลังจากนี้ฉันก็จะไม่พูดอะไรอีกแล้วค่ะ”ขนมปังมองไปที่อีวานด้วยแววตาน้อยใจ ส่วนอีวานกลับมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยแววตาที่ว่างเปล่าไม่บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ออกมาเลย สายตาคู่นั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง กำแพงที่เกือบถูกหลอมละลายกับถูกปกคลุมด้วยกำแพงเหล็กอันใหม่…ที่ดูแล้วจะทำลายยากกว่าเดิมอีก“ไม่ต้องจับ ฉันเดินเองได้ค่ะ”ขนมปังสะบัดตัวออกจากลูกน้องของอีวานแล้วหันหลังเดินออกไปรอเขาอยู่ที่บ้านพักตากอาก
เฮือก! พรึบ!“เชี่ย! กูฝันเหรอวะ..?!”อีวานสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาจากความฝัน แล้วดันเป็นฝันร้ายด้วยที่เกี่ยวกับขนมปัง… ครั้งแรกในหลายสิบปีเลยก็ว่าได้ที่เขาหลับแล้วฝัน หรือเพราะเขาป่วยเหรอถึงได้ฝันอะไรที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริง?!“น้ำตา?” อีวานลูบข้างแก้มตัวเองพบว่ามีน้ำตาเปียกอยู่ ทำให้เขาสับสนมากกว่าเดิม ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะร้องไห้เพราะแค่ฝัน.. ความฝันแบบไหนกันนะที่ทำให้มาเฟียสะดุ้งตื่นได้มันคงเป็นความฝันที่กระทบจิตใจเขา ถึงทำให้คนที่แข็งแกร่งดังหินผาตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก…“เชี่ยกูเป็นอะไรวะ”พลางนึกถึงสิ่งที่ทำให้เขาร้องไห้ได้ซึ่งในความฝันนั้นเป็นภาพที่มีคนพยายามทำร้ายขนมปังอย่างรุนแรง เหตุผลที่เขาตกใจจนตื่นเพราะเธอเสียชีวิตในอ้อมกอดของเขาโดยที่อีวานไม่สามารถช่วยหรือทำอะไรได้เลย…“มันไม่ใช่เรื่องจริง มึงก็แค่ฝัน”ใครมันจะกล้ามาทำร้ายผู้หญิงของอีวาน!! ใครอนุญาตให้แตะต้องเธอ คนเดียวที่สามารถทำอะไรเธอได้มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น!!!“ขนมปัง..”อีวานหันซ้ายหันขวามองหาผู้หญิงของตัวเองที่ยามนี้ไร้วี่แววของขนมปัง ผิดปกติมากที่เธอไม่นอนอยู่ข้างกายเขาหรืออยู่ในห้องนอน บรรยากาศในตอนนี้เงียบสงบเหมือน
เลย์ตันไม่สนใจเขาหันไปต่อยกำแพงต่อเต็มแรงกลายเป็นว่าเขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ เลยถึงแม้เลือดจะออกมาเยอะมาก พอได้เห็นเธออารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจทวีคูณตอกย้ำว่าเขาคือคนขี้แพ้ ผู้หญิงที่เขาอยากได้อีวานก็เป็นคนที่ได้ “คุณเลย์ตันพอได้แล้วจะทำร้ายตัวเองไปทำไมคะ!!”เธอลุกขึ้นมาอีกครั้งสวมกอดจากด้านหลังพยายามดึงให้เขาถอยห่างด้วยแรงทั้งหมดที่มี เลย์ตันพยายามจะสะบัดเธอออก คราวนี้ขนมปังกอดติดแน่เหมือนกาว“ไม่! ปล่อยผม!”“ฉันขอร้องไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามีเรื่องชกต่อยอีกนี่อะไรยังไม่ทันผ่านวันเลยคุณก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว”“คุณห้ามผมทะเลาะกับมัน ผมก็ไม่ทำ”“ตอนนี้ผมต่อยกำแพงไม่ได้ต่อยมันผมผิดอะไร”‘…จริงด้วยเขาไม่ได้มีเรื่องกับอีวาน…’“แล้วกำแพงห้องผิดอะไรคะคุณถึงไปชกเขาอยู่ได้”“ผมทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมต่อยกำแพงก็ผิด งั้นให้ผมต่อยจนมือแตกตายไปเลยคุณไม่ต้องมาสนใจ”“เอาเวลานี้ไปสนใจไอ้อีวานเถอะครับ!”ขนมปังปล่อยมือออกจากตัวเลย์ตันวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลงั้นคงต้องลองวิธีนี้ดู‘ไหนว่าจะช่วยแค่ครั้งเดียวไงขนมปัง..’“หึ กลับไปเถอะแค่นี้ผมก็สมเพชตัวเองมากพอแล้ว”เขาแค่นหัวเราะให้กับชีวิตตัวเองเลย์ตันที่กำลังจะ
“ให้ไปช่วยหยุดใครนะคะ?”ขนมปังเอียงคอลงเล็กน้อยแล้วถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าที่ฟังไปเมื่อครู่เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม“นายท่านเลย์ตันครับ คุณขนมปังช่วยหยุดไม่ให้เจ้านายผมทำร้ายตัวเองด้วยนะครับ” บอดี้การ์ดอีกคนที่มาด้วยเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจังใบหน้ากังวลสายตาก็สั่นไหวดูยังไงก็ไม่ใช่คำพูดของคนโกหก“มีเรื่องอะไรกันคะ แล้วทำไมถึงต้องเป็นฉันที่จะไปหยุดเขาล่ะคะ?”หมับ! “เอ๊ะ!”“ไม่มีเวลาแล้วครับ!”บ็อบบี้ถือวิสาสะยื่นมือออกไปคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงลากให้เดินไปกับเขาจะต้องบอกว่ากิ่งวิ่งกิ่งเดินเร็วเสียมากกว่าพรึบ! ฟิ้วว!!“เฮ้ย! ทำไรวะ!”ฮาร์ทตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจเร็วกว่าสมองคือมือได้ยื่นออกไปหวังจะคว้าข้อมือหรือแขนนายหญิงแต่ช้ากว่าบ็อบบี้เขาจึงจับได้เพียงลมในอากาศ“คุณบ็อบบี้ใจเย็นก่อนค่ะฉันตามไม่ทันแล้ว”“ขอโทษนะครับที่ต้องทำแบบนี้มีแค่วิธีนี้เราถึงจะไปได้ทันนะครับ”บ็อบบี้เอ่ยขอโทษแต่ยังคงพาขนมปังออกตัววิ่งแบบที่เธอจะสับขาตามไม่ทันอยู่แล้ว กระทั่งวิ่งมาถึงประตูทางเข้าบ้านพักตากอากาศ บ็อบบี้ปล่อยมือขนมปังทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าก้มหน้า“ทำอะไรคะ! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”“ขอโทษนะค
ขนมปังหยิบกล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นขึ้นมาวางไว้ที่ตักตัวเองมือก็หยิบหาอุปกรณ์สำหรับเช็ดล้างทำความสะอาด เธอใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์สำหรับล้างแผลเตรียมจะเช็ดลงบนใบหน้าให้อีวาน“คงจะเจ็บมากเลยใช่ไหมคะ”ขนมปังมองสำรวจบาดแผลมากมายบนใบหน้าที่เคยสะอาดสะอ้านแต่ตอนนี้กับสะบักสะบอม คิ้วแตก ปากแตก คางแตก และตามแก้มก็มีรอยฟกช้ำแดงบางอันก็เริ่มกลายเป็นสีม่วง ๆ ‘ต่อยกันเอาเป็นเอาตายเลยไหมเนี่ย’“มันคงไม่เจ็บเท่ากับที่เธอบอกว่าผิดหวังในตัวฉัน”“…”เธอนิ่งอึ้งไปพักหนึ่งหลังจากได้ยินคำพูดอีวาน ในเวลาปกติเขาไม่น่าจะเอ่ยอะไรแบบนี้ออกมาให้เธอได้ยิน เดาได้เลยว่าเขาเมาพันเปอร์เซ็นต์ ไวน์สองขวดว่างเปล่าถูกวางอยู่ข้างกายกลับกลิ่นหอมของไวน์ที่ออกมาเวลาที่เขาพูด“คุณอีวานรู้สึกเจ็บเป็นด้วยเหรอคะ”“คิดว่าเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไรแล้วซะอีก”ขนมปังเอ่ยถามเชิงประชดพร้อมกับมือที่คอยเช็ดทำความสะอาดคราบเลือดบนใบหน้าเขาเมื่อทำความสะอาดคราบเลือดออกจนหมด ก็เริ่มหยิบหลอดยาบีบลงที่นิ้วแล้วทาให้เขาต่อ“ถ้าเป็นคนอื่นพูดก็คงไม่รู้สึกอะไร...”“แล้วฉันก็เป็นคนนะจะไม่มีความรู้สึกเลยได้ไง..”“อืม..แล้วฉันสำคัญกับคุณมากถึงขนาดที่มาแ
หมับ! หมับ!ร่างบางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาสองหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับเสื้อเชิ้ตประมาณกระดุมเม็ดที่สามเพื่อให้พวกเขาหันกลับมามองยังเธอ ขนมปังออกแรงดึงกระชากให้เข้ามาใกล้แล้วเอ่ยคำสั่งสอนคล้ายคำขู่…“อย่าสร้างความวุ่นวายได้ไหมคะ?!”เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมของพวกเขา“ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทะเลาะกันในระหว่างที่ฉันทำงาน แล้วให้คนพูดอะไรที่มันไม่เป็นความจริงอีก ฉันจะไม่อดทนกับคุณทั้งสองคนแล้วนะคะ”“…”“…”“จะอายุสามสิบกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะให้เด็กอายุยี่สิบสองมาคอยบอกคอยเตือนเหรอคะ?”แต่ละประโยคทำเอามาเฟียหนุ่มทั้งสองยืนหน้าเจื่อนอย่างกับว่าตัวจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากพูดตักเตือน“เป็นถึงประธานทั้งคู่ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้หรือเปล่าคะ? แต่นี่อะไรเจอหน้ากันทีไรก็มาทะเลาะต่อยตีกันและยังทำต่อหน้าลูกน้องอีก”“…”“…”สองหนุ่มพี่น้องได้แต่ยืนนิ่งเงียบกริบไม่มีใครปริปากพูดสิ่งใด แค่ความคิดว่าจะเอ่ยต่อว่าเธอออกมายังไม่กล้า ‘ทำไมฉันถึงไม่กล้าพูดอะไรเลยวะ!’ เลย์ตันตั้งคำถามภายในใจ‘อีวาน มึงเป็นอะไรวะยอมเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่..’ อีวานเองก็ตีกับความคิดความรู้สึกตั
หมับ! หมับ!ร่างบางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาสองหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับเสื้อเชิ้ตประมาณกระดุมเม็ดที่สามเพื่อให้พวกเขาหันกลับมามองยังเธอ ขนมปังออกแรงดึงกระชากให้เข้ามาใกล้แล้วเอ่ยคำสั่งสอนคล้ายคำขู่…“อย่าสร้างความวุ่นวายได้ไหมคะ?!”เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมของพวกเขา“ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทะเลาะกันในระหว่างที่ฉันทำงาน แล้วให้คนพูดอะไรที่มันไม่เป็นความจริงอีก ฉันจะไม่อดทนกับคุณทั้งสองคนแล้วนะคะ”“…”“…”“จะอายุสามสิบกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะให้เด็กอายุยี่สิบสองมาคอยบอกคอยเตือนเหรอคะ?”แต่ละประโยคทำเอามาเฟียหนุ่มทั้งสองยืนหน้าเจื่อนอย่างกับว่าตัวจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากพูดตักเตือน“เป็นถึงประธานทั้งคู่ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้หรือเปล่าคะ? แต่นี่อะไรเจอหน้ากันทีไรก็มาทะเลาะต่อยตีกันและยังทำต่อหน้าลูกน้องอีก”“…”“…”สองหนุ่มพี่น้องได้แต่ยืนนิ่งเงียบกริบไม่มีใครปริปากพูดสิ่งใด แค่ความคิดว่าจะเอ่ยต่อว่าเธอออกมายังไม่กล้า ‘ทำไมฉันถึงไม่กล้าพูดอะไรเลยวะ!’ เลย์ตันตั้งคำถามภายในใจ‘อีวาน มึงเป็นอะไรวะยอมเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่..’ อีวานเองก็ตีกับความคิดความรู้สึกตั