CHAPTER FIFTEEN

CHAPTER FIFTEEN

"She's tita Elize. Liam's mom."

"Huh?" tanong ko dahil parang hindi maabsorb ng utak ko ang sinabi ni Harvey.

"She's Liam's mom." ulit niya pa.

Hindi ako nakapagsalita kaagad. Parang hindi talaga ako makapaniwala sa sinabi niya.

"Kaya ayaw na ayaw niyang sumama rito." sambit niya pa ngunit hindi na ako nakatingin sa kaniya. Nakatulala lang ako at pilit isinisiksik sa kapiraso kong utak ang sinabi niya.

"Idinahilan niya lang ang work niya but the truth is, ayaw niyang sumama dahil ayaw niyang makita ang mom niya." paliwanag pa ni Harvey.

"B-bakit?" naguguluhang tanong ko.

"I think I am not the right person to tell you that."

Ilang minuto akong nakatulala at nagising lang ang diwa ko nang magsalita ang pasyente ko.

"Ano nga ulit pangalan mo?" nakangiting tanong niya.

"C-cindy po." sagot ko.

"Napakaganda mo. Alam mo bang gusto ko sa mga dalaga na mahaba ang buhok." saad pa niya at itinuro ang buhok ko.

"Ano po ang pangalan niyo?" tanong ko.

"Elize. Ang ganda 'no? Kasingganda ko." biro niya.

Kung susumahin ay totoo ang sinabi niya. Maganda siya at hindi halata ang edad niya. Maganda ang kutis niya, bilugang mga mata, matangos na ilong at labi na hindi maitatangging namana ni Liam. Ang kaniyang katawan ay may hubog rin. Pansin kong may kaunting wrinkles na rin siya, marahil ay dahil sa stress na nararanasan niya dito sa mental hospital. Sa unang tingin din ay hindi mo mahahalatang may sakit siya sa pag-iisip.

"Cindy, malapit na mag 9am, schedule ko na ng gamot." saad niya at napangiti.

Napangiti rin ako at bahagyang napahanga dahil sa sinabi niya. Nakatutuwang naiisip niya ang mga ganoong bagay at natatandaan ang maliliit na detalye.

"O-opo. Sandali lamang at kukuhanin ko." sambit ko at akmang lalabas na nang magsalita siya.

"Huwag mo nang isara, hindi ako aalis. Hihintayin ko lang bumalik siya. Ang anak ko." sambit niya at nanghina ako.

Kung hindi ko alam kung sino ang anak niya ay marahil walang epekto sa akin o kung mayroon ay kaunti lamang. Ngunit dahil alam kong si Liam ang sinasabi niyang kaniyang hinihintay ay parang nadurog ang puso ko.

Nang makuha ang gamot ay bumalik na ako. Nadatnan kong nakaupo lamang sa isang sulok si tita Elize at nakatingin ulit sa bintana. Hindi nga siya umalis.

"Andiyan ka na pala." sambit niya at tumayo.

Pinainom ko siya ng gamot at hindi kagaya ng iba, walang kahirap hirap at katakot takot na pakiusapan ang naganap. Tinanggal ko rin ang pagkakatali niya at hindi naman siya umalis o naging agresibo.

"Nami-miss ko na siya. Sabi niya babalik daw siya." ani tita Elize at napangiti akong pilit.

"Darating din po ang anak niyo. Natagalan man, sinisigurado ko pong babalik siya." saad ko at hinawakan ang kamay niya.

"Kailan? Kapag patay na ako?" saad niya at tumawang sarcastic.

"Wag niyo pong sabihin iyan. Babalik po siya promise." saad ko.

"Sinabi niya rin na babalik siya."

"Kapag hindi po siya bumalik, ako mismo magdadala sa kaniya dito." biro ko pa.

"Kung pwede nga lang na lumabas ako rito kahit isang araw lang at babalik ulit ako, hindi niyo na kailangan mahirapan kasi sasama ako pabalik nang malumanay, basta yung araw na iyon uubusin ko lahat kasama siya." paliwanag niya at napansin kong namuo ang luha niya.

Ramdam ko ring nadudurog ang puso ko at ang luha ko ay nagsisimula na ring mangilid.

"Balang araw..." pagkakalma ko sa kaniya.

"Hindi naman ako baliw eh. Hindi ko nga maintindihan kung bakit ako nandito." saad niya at napatingin ako sa kaniya.

"Ano pong ibig niyong sabihin?"

"Ang taong baliw, hindi na nakakaalala ng maayos na kaganapan sa buhay nila. Ako, alam ko lahat. Mula six years old hanggang eight years old, buwan buwan siya dumadalaw dito kasama ang tito niya. Last na dalaw niya sinabi niyang may honor daw siya sa school at nanalo pa sa declamation contest." kwento niya at pumatak ang luha niya.

Napatalikod naman ako at napatakip sa bibig ko nang madurog ang puso ko. Mabilis kong pinahid ang luha ko at humarap muli sa kaniya.

"Mahal na mahal ko iyon. Sabi niya babalik siya at lalabas kami dito magkasama." tuloy niya pa.

Humigpit naman ang hawak ko sa kamay niya.

"Kumalma po kayo. 'Wag po kayo umiyak." saad ko at hinagod ang likod niya.

Hindi ko na sana k-kwestyunin at maniniwalang hindi siya baliw nang bigla niyang suntukin ang pader sa harap niya. Matapos suntukin ng paulit ulit ay pinagsasaktan niya ang sarili niya. Nanlumo ako. Ang akala ko ay hindi nga siya baliw ngunit naiintindihan ko ang dahilan ng break down niya. Buong lakas ko siyang pinigilan ngunit mas malakas siya. Nagsisigaw din siya at nagpatakbong paikot ikot sa kwarto. Nakabukas man ang pinto ay hindi siya lumabas.

"Pasensiya ka na. Hindi ko makontrol ang sarili ko." saad niya at tumawa.

Ngumiti akong pilit sa kaniya.

"Pero hindi ako lalabas. Susunduin niya ako e." sambit niya pa at humalakhak muli.

Nang mapakalma ko siya ay naupo siya sa isang tabi.

"Patawad talaga. Matutulog na nga lang ako." sambit niya na parang bata at humiga sa sahig.

"'W-wag po kayo riyan humiga. Malamig ang sahig!" sambit ko at inalalayan siya humiga sa kama.

"Kantahan mo ako. Iyon ang lagi kong ipinapagawa sa kaniya bago umalis. Para kapag umalis siya, tulog na ako." saad niya at ngumiti sa akin.

"A-ano pong kanta ang gusto niyo?"

"Alam mo ba ang kantang Twinkle Twinkle?" tanong niya.

Napangiti ako.

"Twinkle Twinkle Little Star? Oo naman po."

"Paborito ko iyan e. Si Liam ang bituin sa madilim na gabi ko. Ang mga ngiti niya ang nagpapaliwanag sa buhay ko at para siyang diamond kasi mahal na mahal ko siya." sambit niya at ngumiti bago siya pumikit.

Seriously, nang una ay natawa ako. She sounded so childish but when I heard the reason behind that, sobrang nadurog ako.

Twinkle twinkle, little star umpisa ko. Mabagal ang pagkanta ko habang mabagal ding hinahaplos ang buhok niya.

How I wonder what you are

Habang kumakanta ay parang unti unting nauubos ako. Nauupos at natutunaw ang puso ko habang kumakanta.

Up above the world so high

Nag crack ang boses ko hindi dahil sa hindi ko naabot ang note kundi dahil sa nag uumapaw na emosyon ko.

Like a diamond in the sky

Hindi ko na namalayan na tumutulo ang mga luha ko habang kumakanta.

Twinkle twinkle little star

Huminga ako ng malalim bago ko itinuloy ang last line.

How I wonder what you are

Kakaibang pakiramdam ang pumuno sa sistema ko. Sa pagbitaw ko ng huling salita ay muling pumatak ang luha ko at nakita ko ring tumulo ang luha mula sa nakapikit na mata ni tita Elize. Gumuhit ang ngiti sa labi niya at muling nadurog ako.

Sa hindi mabilang na pagkakataong kinanta ko ang twinkle twinkle little star ay ngayon lang ako naging ganito kaemosyonal. Ngayon lang din ako kumanta ng nasabing awitin na may luha sa mga mata.

Alas singko ng hapon ay tinawag na kaming mga volunteers. Lumabas kaming lahat nang nakangiti kahit bakas ang pagod. Naglinis din ako bago umalis. Alam kong hindi pangkaraniwan ngunit bago lumabas ay hinalikan ko sa noo si tita Elize.

Babalik si Liam... Pangako...

Nang makauwi ay umidlip muna ako. Hindi naman ako masyadong pagod ngunit parang napapagod ang damdamin ko. Napakarami ring tumatakbo sa isip ko. Pagkagising ay nagtungo ako sa kusina at kumuha ng pagkain. Kumakain ako ng kanin sa tapat ng windowsill nang tumawag si Dhaeny.

Gurl, may good news ako.

Napangiti naman ako at bakas sa boses ni Dhaeny ang excitement.

"Ano iyon? Siguraduhin mong good iyan ha." biro ko pa.

Si kuya Flynt. Natanggap na sa military school. masayang sambit niya at nagsisigaw.

Natuwa naman ako at kahit hindi ko nakikita si Dhaeny ay ramdam ko ang saya niya.

"OMG! Congrats! Sayang hindi ko siya mabati personally. Pero sabihin mo wag mag alala, sincere ako." sambit ko at di ko mapigilang mapangiti.

Gaga, anong hindi mababati personally? Hindi pwede iyan. Pumunta ka rito next week para sa celebration.

"H-hindi ako pwede."

H-hindi ako pwede. paggaya niya sa akin. Anyenye, gaga birthday rin ni Zach next week kaya double celebration. Magagalit kaming tatlo sa'yo kapag di ka umuwi.

Napakamot ako sa ulo ko at sandaling nag-isip.

"Fine, isang araw lang naman di'ba? Better kung Sunday." wika ko.

Ang corny mo naman ginang Valerie. Sira ka ba? Syempre three days para sagad ang saya plus all net text and unli calls. tawa ni Dhaeny.

Seriously, sobrang namiss ko ang kagagahan niya. Kaya kahit kailangan umabsent ay sumagot na lang ako ng oo. Matapos kumain ay naligo na ako. Pagpasok ko ng bathroom ay tinitigan ko muna ang sarili ko sa harap ng malaking salamin. Sapat ang laki nito upang makita ang whole body ko. Hindi ko alam kung bakit pero namalayan ko na lang ang sarili ko na tinititigan ang katawan ko at kinukumpara sa katawan ni Charlotte.

Napasinghap ako ng hangin. Walang wala ako kay Charlotte. Mas maganda ang katawan niya kumpara naman sa akin na mukhang kawayan na naglalakad. Mas maganda rin at matangkad. Lalong higit mas matalino. Back in high school lagi siyang napupuri ng mga teachers samantalang ako ay natutulog sa kangkungan at kulelat.

Nang matapos maligo ay sinubukan ko ang acting skills ko at umaanggulo sa harap ng malaking salamin. Nakatapis lang ako tuwalya at basa pa ang buhok. Kinuha ko ang suklay sa ibabaw ng isang patungan at napansing may shaving cream doon. Napakunot ang noo ko ngunit ipinagkibit balikat ko na lang.

Feel na feel ko ang pagsusuklay nang biglang gumalaw ang malaking salamin sa harap ko. Literal na nanlaki ang mata ko at sandali akong hindi nakagalaw. Bigla na lang nabalot ng tili ko ang buong bahay nang makita ang isang lalaki na nakatapis lang din ng tuwalya at nagt-toothbrush. Hindi siya nakatingin sa akin kaya hindi niya agad ako napansin sa bilis ng pangyayari. Nang mag angat siya ng tingin sa akin ay mas lalong lumakas ang tili ko, gustuhin ko mang tumakbo ay parang napako ang mga paa ko sa sahig. Napatigil na lang ako sa pagtili at bumagsak ang panga ko nang makita ang walang emosyong mukha ng lalaking nakatayo sa harap ko.

"Liam?" mahinang tanong ko sa sarili ko.

Tila wala naman siyang pakialam at nagpatuloy lang sa pagt-toothbrush. Dahan-dahan ko siyang pinagmasdan mula ulo hanggang paa at pabalik.

Messy wet hair, wrinkle free face, manly built chest na lalong nagpatuyo ng lalamunan ko dahil sa maliliit na patak ng tubig, not so well shaped abs but still appeared hot and a bulge anyone would notice down there.

"Gulat na gulat?" tanong niya sa pinakamalamig na boses na narinig ko. "When someone talks to you, sa mata ang tingin, hindi sa--" saad niya dahilan para mabalik ako sa tamang pag iisip.

"S-sorry but mali ang inii-"

"Don't deny." putol niya sa akin. "Sorry I didn't knock."

Hindi na ako sumagot at dali dali na lang tumakbo pabalik sa kwarto ko. Inilock ko naman sa labas ang bathroom. Mabilis akong nagbihis dahil baka kung ano pa ang maganap na di kanais nais. Hindi naman siguro awkward kasi may tapis naman kami. But stil arghh!

"Kaya pala may nakita akong pang ahit last time at kanina ay shaving cream." saad ko habang tumatango. Ngayon ay napapagtagpi ko na ang mga kaganapan.

Ngayon ay narito na kami sa dining area. Tinawag ko siya dahil gusto kong maging malinaw lahat. Nalaman kong sa kabilang kwarto siya nakikitira temporarily dahil lumipat siya ng workplace. Another thing, ibinilin din daw ni Harvey na bantayan ako. Siya rin ang dahilan kung bakit minsan sa gitna ng madaling araw ay maaalimpungatan ako at maririnig na parang may naliligo.

"So nandoon pala ang shaving cream ko?" tanong niya.

Tumango ako.

"Pumasok ako sa bathroom mo the other day kasi walang salamin sa bathroom ko, nabanggit naman ni Harvey na connected ang bathrooms natin at isang door lang ang pagitan. Wala ka naman ng mga oras na iyon kaya pumasok na ako. Sorry." paliwanag niya pa.

"Ok lang. Wala namang nawala sa akin." sagot ko nang hindi nakatingin sa kaniya.

"And yung kanina. Sorry ulit. I didn't mean to scare you." sambit niya pa.

Ngumiti naman ako sa kaniya. Dumating naman si ate Jenifer at inabutan kami ng kape.

"Liam, nasaan na nga pala ang family mo?" usisang tanong ko kunwari ngunit sinisimulan ko na ang plano kong pabalikin siya kay tita Elize.

"Wala." tipid niyang sagot.

"Hindi naman sa nakikialam ako... pero... Curious lang ako." saad ko. "Kamukha mo ba mga kapatid mo? Ako kasi kamukha ko kapatid ko."

"Are you kidding? Identical twins kayo." sagot naman niya.

Napakamot naman ako sa ulo ko.

"Eh kayo? Magkamukha ba kayo?"

"I'm an only child." sagot niya. "My parents are both dead kaya wala na akong family." sambit niya.

Nagsinungaling siya. Napabuntong hininga ako, bakit kailangan niya magsinungaling?

"Akala ko ba uncle mo nag-"

"I don't consider him as family anymore. Napipilitan lang siya right from the start."

Matapos iyon ay dire-diretso niyang ininom ang kape niya at iniwan akong mag isa sa dining area. Nang makita ko ang tasa niya ay umuusok pa ito indikasyong mainit pa. Paano niya nagawa iyon? Ilang minuto akong nagmuni muni sa dining area hanggang sa napag desisyunan ko nang bumalik sa kwarto.

Kinabukasan ay nagsabi ako kay Harvey na balak kong umuwi sa probinsya at sinabi naman niyang ipapaalam niya sa superior ko. Sinabi naman ni Yuki na gusto niyang sumama dahil nami-miss niya si miss electrified ngunit madami ang naka schedule sa clinic niya sa eksaktong araw. Si Harvey naman ay busy din. Si Liam ay hindi sasama dahil hindi kasama ang magkapatid.

Ngayon ay nakaupo na ako sa bus. Malapit na sa istasyon ng bus ngunit hindi umuusad ang daloy ng traffic. Narinig ko naman ang kundoktor at driver na nagchichismisan kaya nalaman kong may bulldozer na nahihirapan maka-u turn kaya nagbara ang daloy ng sasakyan. Tanghaling tapat kaya napakainit ng panahon pati ang mga ulo ng mga tao. Paypay rito, sipol doon at mura rito, kamot sa ulo doon. Nagsibabaan na rin ang iba at pinili maglakad kaya nakigaya ako. Hindi ko na rin kaya ang amoy ng usok, pawis at mga paninda sa gilid ng daan.

Nilakad ko ang kahabaan ng kalye na may isang kilometro pa hanggang sa babaan kung saan hinihintay raw ako ni Flynt. Sobrang haggard ko na at para akong tindera ng isda na nagbitbit ng limampung banyera ng pating. Dagdag pa ang bigat ng bag ko.

Nang makarating sa bus stop ay nagpalinga linga ako at nakita ang tumatalon at kumakaway na si Flynt. Kung iisipin ay walang nagbago kay Flynt. Ngunit ilang buwan lang naman ako nawala ngunit ang buhok niya ay mahaba na kumpara sa nakasanayan ko.

"Long time no see." bungad ni Flynt sa akin habang lumalakad papalapit sa akin.

Lumakad din ako papalapit sa kaniya at ngumiti.

"Kamusta na?" saad niya pa at nagulat ako nang bigla siyang yumakap sa akin. Mahigpit ang pagkakayakap niya at tila dinig ko ang pagtibok ng puso niya. Niyakap ko rin naman siyang pabalik.

"Congrats!" masiglang bati ko sa kaniya nang matapos ang yakapan.

Hindi naman siya nag react at hindi malinaw sa akin kung tama ang aking nakita. Namuo ang luha niya at saka sinabing,

"I missed you."