FOUR

Dumating ang araw para sa meeting ni Kuya sa Mont Vidad Corp. Isa din ako sa mga aattend ng meeting kaya maaga ako nagising para mag-ayos. Ibinilin ko muna si Johannah kay mommy dahil i-eenroll ko din siya sa kinder pagkatapos ng meeting kung maaga akong makakauwi.

Nang magpunta kami ng ospital ay gulat na gulat si mommy. Halos magtatalon siya sa tuwa nang makita kami ni Johannah. Suddenly, ako lang ang nakita ni Daddy dahil bawal ang bata sa ICU. Nasa kritikal na kondisyon si Daddy ngayon dahil nababalitaan niya parin ang nangyayari sa kompanya at nag-aalala siya which is hindi niya dapat nararamdaman.

Nag-ring ang cellphonre kong nasa ibabaw ng vanity mirror, si kuya Andrei ang tumatawag.

"Kuya, I'm getting ready-"

"Ai, I'm sorry I can't attend the meeting. Ikaw nalang muna ang ipapadala kong representative ko. May importante lang akong pupuntahan." pagod ang boses ni kuya, siguro ay wala pa siyang tulog.

Sandali akong natigilan. Oh God! Bakit ngayon pa talaga? The CEO ordered na private meeting ang gaganapin between kuya and Marion. So it means, kaming dalawa lang ang mag-uusap? As in kami lang?! I sigh A little nervous and at the same time frustrated. Pumikit muna ako bago sumagot kay kuya.

"I-It's fine kuya. I can handle this, na-review ko naman ang proposal na ginawa mo so you don't have to worry about me."

"Thanks, Ai. Pupunta ako ng Cebu ngayon. Nandoon ang mag-ina ko." I hear excitement in his voice at nagagalak ako doon. Finally.

"I have to go Ai, alam kong mapapa oo mo ang CEO. I believe in your karisma." biro niya pa na ikinatawa ko. Kung alam mo lang kuya kung anong nararamdaman ko ngayon.

He has no idea at all about the father of my child. Hindi na rin siya nagtanong pa kung sino.

I ended the call and heaved a sigh again. I looked in the mirror. Nervousness is too obvious in my face. 

"Kaya mo 'to Ai."

Nagmaneho na ako patungong Mont Vidad Corp. I'm 5 minutes early kaya kinuha ko iyong pagkakataon para magpunta muna ng comfort room. I need to compose myself. Nanginginig ang mga kamay ko dahil sa kaba at pagkatapos ay nagpunta ako ng recieving area.

"Ahm hi, I'm from Novilla Construction Company. I have an appointment to the CEO."

Tumango siya. "Yes Ma'am, the CEO is expecting you. Twenty-fifth floor po Ma'am."

I said my thank you at sumakay na ng Elevator. Sunud-sunod ang buntong hiningang ginagawa ko dahil sa kaba at mas lalo pang dumoble nang nasa tamang palapag na ako.

Napaka tahimik ng buong floor at wala ding tao sa area ng secretary niya. Siguro na ka break lang.

Isang pintuan ang naroon at ito na yata ang opisina niya. I composed myself before knocking on the door. 

"Come in." rinig kong sabi niya kaya dahan-dahan kong binuksan ang pinto.

Nakatalikod ang swivel chair niya kaya iginala ko ang paningin sa buo niyang opisina. 

I cleared my throat before uttering a word. "Good morning Mr. Moterde, I'm here to-" he cut me off sanhi upang mapatigil ako sa pagsasalita.

"I know."  sabi niyang nakatalikod parin sa kinaroroonan ko. 

Hindi ko naiwasang mapa irap. Pilosopo na siya ngayon? 

Ilang minuto rin akong nakatayo at medyo nangangalay na ang paa ko dahil din sa heels na suot. Nang iinis ba siya?

 I cleared my throat again for him to notice that I am here.

Inikot niya na ang swivel chair paharap kaya nagkaroon ako ng pagkakataong matitigan ang kanyang mukha. Napansin ko kaagad ang umiigting niyang panga. His thick brows and lashes, Pointed nose and his damn lips that are now forming a smirk.

"Done checking me out?"

 I blinked and immediately get back to my senses when I heard him chuckled.

Napanguso ako. "Ha? No, i'm not!" pagmamaang maangan ko. He laughed. Tsss...

Inilapag ko ang mga papeles at folder sa mesa. Iniabot ko ang project proposal sa kanya pero hindi niya ito kinuha.

Tinitigan ko siya. "I'm here to discuss about our project. You see Mr. Monterde, our company needs your cooperation to be able to bring this project-" pinutol niya muli ang pagsasalita. Bastos 'tong lalaking 'to ha.

"And what made you think that I'll sign that?"

I showed him the folder that he ignored earlier. "That's why I am handing you this folder, Sir for you to be able to review if there are some missing details na hindi nailagay o nakalimutan namin." mataray kong sagot sa kanya. Medyo naiirita na ako dahil sa pagiging antipatiko niya.

He raised an eyebrow while twirling the pen in his hand. A knock on the door interrupted us. Pumasok ang isang babaeng nasa mid 30's.

"Ahm, Sir wala pong nakapasa sa interview. They all did not meet the standards."

Napakunot noo ako sa sinabi ng babae. Meet the standards, for what?

Tumingin muna siya sa akin bago humarap sa babae. "Okay, so I guess buong taon akong walang secretary." 

Hindi din naman nagtagal ang babae at umalis din ito kaagad.

"Wala ka palang secretary ngayon." sabi ko na tinanguan niya lang.

"You want?" he asked all of a sudden.

Medyo naguluhan ako sa tanong niya. "Excuse me?" nanliit pa ang mata ko sa kanya.

Ngumiti siya, at sumilay ang dimple sa kaliwang bahagi ng pisngi niya.

Imbes na sagutin ang tanong ko ay kinuha niya ang folder at binuklat ito. Binasa niya ang nilalaman kaya matiyaga ko siyang hinintay na matapos kahit nagugutom na ako, naalala kong hindi nga pala ako nakapag-almusal dahil sa pagmamadali at sa kabang nararamdaman kanina.

Nakagat ko ang ibabang bahagi ng labi nang kumalam ang sikmura ko. Napansin kong saglit siyang natigilan kaya tinaasan ko siya ng isang kilay.

"Bakit?" mataray ko pang tanong sa kanya.

He licked his lips while brushing his hair then looked at the other side of the room. Humigit siya ng malalim na hininga na tila ba nahihirapan.

Nanahimik siya ng ilang segundo saka niya ako binalingan ng seryosong tingin.

"Look - " he paused. Tila hindi niya alam ang itatawag sa akin, kung Ms. ba o Mrs. kaya dinugtungan ko ito agad.

"MS." I emphasized the word.

He nodded. "Ms. Abellar, I will just call you. I'll review your proposal later."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay dinampot niya ang coat na nakalagay sa  backrest ng kanyang swivel chair kaya nataranta ako. Hinarangan ko kaagad siya nang humakbang siya.

"Wait, 'yun lang, you'll just call?" feeling ko ay umakyat ang lahat ng dugo ko papunta sa ulo ko. "Gumising ako ng maaga para magpunta rito. Halos wala akong tulog just to review that f*cking proposal at nagugutom na ako dahil hindi ako nag almusal para lang madiscuss ko 'yang lintik na proposal na iyan tapos, sasahihin mo na tatawag ka nalang?" mahabang litanya ko na halos maghabol pa ako ng hininga.

"Well, Ms. Abellar you see that I have no secretary to assist me and to remind me that I have an important meeting 5 minutes from now. So if you mind, get out of my f*cking way and go home to eat your d*mn breakfast." may halong diin ang bawat salita niya at alam kong nagpipigil lang siya ng inis.

Pero hindi ako magpapatalo, kailangan niyang pirmahan na ang proposal na iyon dahil doon nakasalalay ang kompanya namin.

"Well, sorry to say Mr. Monterde na hindi ako aalis dito hanggat hindi mo pinipirmahan 'yang papel na 'yan. Importante ang project na 'to Mr. Monterde. Hindi para sa kompanya, kundi para sa mga empleyado."

Matalim ang mga titig niyang ipinupukol sa akin pero binalewala ko lamang iyon.

"You can just surrender that company of yours." balewalang sabi niya. Nagpantig ang tenga ko sa narinig kaya agad akong napatingin sa kanya. "And in Canada." sabi pa niya.

"Why do you know about the branch in Canada?" I suspiciously asked.

Nagkibit balikat siya. "I just know." balewalang sabi niya.

Dahan-dahan akong humakbang palapit sa kanya. "Ikaw ba ang gustong magpabagsak sa kompanya ni Dad?"

He chuckled. "Oh c'mon Ai, I'm a businessman of course malalaman ko ang lahat ng negosyong nasa paligid." sumeryoso siya ng tingin sa akin. "At namimili ako ng kakalabanin. Kung pababagsakin ko lang din pala ang negosyo ng ama mo, sana noon ko pa ginawa."

Nanginig ang katawan ko sa galit.

"Maraming umaasa sa amin na empleyado Mr. Monterde. Kung sa iyo isang maliit na kompanya lang iyon na kahit anong oras ay kayang-kaya mong mapabagsak isang pitik lang ng kamay mo, pwes nagkakamali ka. Mahalaga sa ama ko iyon. He cares about his employees"

Pinulot ko ang bag ko. "I'm sorry for wasting your precious time Mr. Monterde. I guess, hindi mo nagustuhan ang project proposal. Aalis na ako." ikinawit ko ang strap ng bag sa balikat at naglakad palabas.

"What if I'll sign it?" malakas na sabi niya na ikinatigil ko.

"But in one condition." doon na ako humarap sa kanya. "Be my secretary."

Hindi ko siya sinagot. Ni hindi ako nagpakita ng reaksyon sa kanya kahit sa loob-loob ko ay gulat na gulat and at the same time ay naiinis ako sa kanya sa pang mamaliit niya sa negosyo namin.

"It's for the mean time, alright? Habang wala pang nahahanap na papalit sa dating secretary ko."

"Bakit ako?" seryoso kong tanong sa kanya.

Hinawakan niya ang pang ibabang labi saka kunwaring nag-isip. 

"Because... You're fit for me- I mean, to be my secretary."

_______