FIVE

Kinabukasan din ako nagsimulang magtrabaho bilang secretary ni Marion. In-orient muna ako ng tungkol sa mga importanteng gagawin. Hindi ko pa nasasabi kay Kuya ang tungkol dito dahil hindi pa siya bumabalik. I wonder kung natagpuan niya na ang mag-ina niya.

Habang si Johannah naman ay ibinilin ko na muna kay Mommy at Manang Len sa mansyon.

Araw-araw ay inaagahan ko ang pagpasok dahil marami ding trabaho ang naiwan ng kanyang dating sekretarya. Ang kinaiinisan ko lamang sa kanya ay ang pagiging pala-utos niya na kulang nalang ay gawin niya akong katulong.

"I want my coffee."

"Bring this to the CFO."

"Pakisabihan mo ang driver ko na ihanda ang kotse ko."

Isa lang iyan sa mga kadalasang iniuutos niya sa akin. Minsan ay parang sinasadya niya na pahirapan ako. Dahil pinalinis niya ang buong opisina niya sa akin habang nasa isang meeting siya at gusto niya na malinis na ito pagbalik niya. Hindi ko na alam kung kinuha niya ba akong secretary niya o janitor.

Nasa kalagitnaan ako ng pagpupunas ng office table ng aking boss nang may pumasok na babae. Luminga-linga siya sa paligid at nang makita ako ay sinuyod niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa.

"Yes, Ma'am?" I politely asked.

Pinagtaasan niya ako ng isang kilay bago siya nagsalita. At aba ha? Ma attitude mukha namang paa.

"Where's Marion?" inilapag niya padabog ang kanyang handbag.

"Ahm, mawalang galang na po pero may appoinment po ba kayo ngayon with my boss?"

Pinanliitan niya ako ng tingin. "Excuse me, I am a VIP so I don't need an appointment para lang pumunta dito." mataray niyang sabi saka umupo sa sofa. "Bring me cold water." maarte niyang utos.

Tinaasan ko siya ng kilay nang tumalikod siya. Ang arte akala mo naman maganda. Sinipat ko ang suot niyang bodycon dress na halos iluwa naman ang kanyang dib-dib. Kala mo totoo tss...

Napansin niya siguro na medyo matagal na akong nakatayo lang doon kaya napaharap siya sa akin.

"What, tatanga ka lang ba diyan? I said I want water."

Napakagat nalang ako ng labi para pigilan ang sariling buhusan siya ng kumukulong tubig. Agad din akong lumabas para kumuha ng tubig nang makasalubong ko ang aking boss. Agad na tumaas ang dalawang kilay niya.

"Are you done?" tanong niya na tinanguan ko naman.

"May bisita po pala kayo sir." sabi ko sa kanya na ipinagtaka niya naman.

"Who? Wala naman akong naka schedule na meeting ngayon or something."

Nagkibit balikat ako. "VIP daw po, baka something IMPORTANT." I emphasized the last word kaya sinamaan niya ako ng tingin at pumasok na sa opisina niya. Ako naman ay bumalik na sa table ko, bahala ang chakang babae na iyon na kumuha ng sarili niyang tubig.

"So, you're not coming? C'mon Marion... Hahanapin ka nila sa akin kapag hindi ka pumunta." rinig ko ang sinasabi ng babaeng higad. Kahit pagsasalita niya ang arte, nakakairita.

"I can't Zy, I have a work."

Bumukas ang pinto ng opisina ni Marion saka siya lumabas na nakabuntot ang babaeng tinawag niyang Zy na nakabusangot.

Nang mapansin ng babae na nakatingin ako sa kanilang dalawa ni Marion ay tinaasan ako nito ng kilay.

"Please Zy, I have a lot of work." pakiusap ni Marion saka humakbang patungo sa akin. "Tell the board to cancel the meeting." tumango ako at agad ginawa ang sinabi niya.

Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi ng babae kaya agad itong lumapit kay Marion at ikinawit ang kamay sa braso nito.

"Sabi ko na nga ba 'di mo ko matiis."

Matabang ko silang nginitian pero nagulat ako nang tanggalin niya ang kamay ng dalaga.

"No, I don't have to repeat myself Zy. May importante akong gagawin kaya makakaalis ka na." seryoso niyang sabi kaya padabog na umalis ang hitad na inirapan pa ako bago sumakay ng elevator.

Pumasok muli siya ng opisina niya kaya itinuloy ko na rin ang trabaho. Nang mapansing lunch time na ay bumaba ako para kumain sa canteen. I don't bring my lunch kaya naisip kong sa canteen nalang kumain.

Malapit na ako sa canteen nang makasalubong ko ang staff na nag-orient sa akin. Madami itong bit-bit na papeles at nang madatnan niya ako ay agad niya akong tinawag.

"Hindi ba ikaw 'yung bagong secretary ni Sir Marion?" tinanguan ko siya. "Favor naman, kailangan na kasi itong ipaphotocopy, kung pwede sana ikaw nalang kasi may gagawin pa ako. Paakyat ka rin naman kaya ideretso mo na kay Sir."

Saka sa akin pinasa ang napakabigat na mga papeles kaya wala na akong nagawa nang mabilis itong umalis.

Dumiretso ako sa may lobby malapit sa pantry kung saan nandoon ang xerox machine. Matiyaga kong inisa-isang xerox ang mga ito kahit nararamdaman ko na ang pagkalam ng sikmura ko dahil sa gutom.

"Ghad! I'm starving." reklamo ko sa sarili.

Siguro ay inabot ako ng isa't-kalahating oras sa kaka-xerox ng mga papeles na iyon kaya nang iakyat ko na sa opisina ni Marion ay nakaramdam ako ng hilo.

"Where the hell did you go!?" bulyaw niya nang mamataan ako sa elevator.

Napalunok ako. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala kaya nakagat ko ang pang ibabang labi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

Nang hindi ako sumagot ay kinuha niya sa akin ang mga papeles at padabog na inilapag ito sa mesa ko.

"Saan ka nagpunta? Kanina pa kita hinahanap!" napalunok ako sa lakas ng boses niya. Hilong-hilo na ako sa gutom kaya hindi na ako makapagsalita.

Nang humakbang ako ay nawalan na ako ng balanse kaya agad niya akong dinaluhan.

"The f*ck, Ailey." iyon lamang ang narinig ko at nawalan na ako ng malay.

"Why the f*ck did you do that!?" rinig kong bulyaw ng pamilyar na boses. Nakapikit pa ako at iyon agad ang bumungad sa akin.

"I'm sorry po Sir, hindi ko naman po alam na hindi pa pala siya kumakain. Nagpatulong lang naman po ako sa kanya. Sorry po talaga."

Napabalikwas ako ng bangon nang mapagtanto kung nasaan ako. Nawalan ako ng malay dahil sa gutom kanina. Hinilot ko ang sintido nang makaramdam ng sakit ng ulo. Sh*t kailangan ko na talagang kumain.

"You're awake." anang baritonong boses mula sa likuran ko na agad ko ring nilingon.

Si Marion iyon kasama ang babaeng pinasa sa akin ang gawain niya kanina. Ngayon ako nakaramdam ng pagka-bwisit nang mapagtanto ang ginawa niya.

Lumapit ang babae sa akin at yumuko. "Sorry, Ailey.. Hindi ko alam na hindi ka pa pala kumakain nung nakisuyo ako sa'yo na ipa-xerox yung mga papel."

"It's ok." nasabi ko nalang.

"Sorry talaga." ulit pa niya.

"You can go." matigas na sabi ni Marion na agad namang sinunod ng isa.

Inayos ko ang sarili ko at akmang tatayo na nang magsalita siya.

"Saan ka nanaman pupunta?" masungit na tanong niya.

Kinunotan ko siya ng noo ko. "Kakain na po ako Sir."

Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. "Nagpa-deliver na ako ng lunch. Parating na iyon." napatingin ako sa kanya pero umismid lang siya. "Baka mapano ka nanaman. Dito ka na kumain."

Pagkasabi niya 'non ay bumalik siya sa table niya. Ako naman ay hindi makapagsalita. Concern na siya ngayon?

Tama nga ang sinabi niya dahil wala pang limang minuto ay dumating na ang mga pagkaing inorder niya galing pa sa isang mamahaling restaurant.

"Sir, naparami po yata ang order niyo." sabi ko habang tulala sa dami ng pagkain na nagkulang pa ang mesang nasa pantry dahil sa dami.

"Kaya nga ubusin mo iyan."

"I can't eat all of that. Goodness Marion! Para naman akong bibitayin." I exclaimed na agad ko ding ikinatahimik dahil na-realized ang tinawag ko sa kanya. "S-Sir pala. Sorry."

He chuckled. "Let's eat."

Pakiramdam ko tuloy ay namula ang pisngi ko sa hiya.

Napansin ko ang pagtigil niya sa pagsubo ng pagkain at tinitigan ako.

"Why are you blushing?" he said while plastering a smile.

I cleared my throat. "H-Huh? Me, blushing?" maang ko. "H-Hindi ah.. Mainit lang." kunwari pang pinaypayan ko ang sarili kahit malamig naman dahil sa aircon. "Oo, mainit." i laughed awkwardly.

Nagpatuloy nalang ako sa pagkain at hindi na siya pinansin dahil naiilang talaga ako sa mga tingin niya hindi katulad noong dati na kinikilig ako..

"Are you feeling awkward?" tanong niya nang nagliligpit na ako ng pinagkainan. "Please don't be."

Natigilan ako sa sinabi niya. Bakit naman hindi ako maiilang eh Ex boyfriend ko siya? May nakaraan kami. We used to loved each other..

"What I mean is... act professional. Huwag na nating isipin ang nakaraan. What's done is done." he twitched his lips. "I... I'm trying to move on from the past like you did, but never on our child. I'm still visiting her." pagkatapos niyang sabihin iyon ay lumabas na siya. Ako naman ay hindi makapagsalita sa mga sinabi niya. It's his first time telling me this.

He is still visiting our unborn child? Yeah he told me years ago bago ako umalis na bibisita siya sa anak namin palagi pero hindi ko alam na ganito siya ka-consistent.

Bigla kong namiss si Johannah kaya agad akong tumawag kay Mommy.

"Ai napatawag ka, is there a problem?" agad na tanong ni Mommy nang sagutin niya ito.

"Wala naman po. I just want to check on Johannah. I'm sorry ma, hindi ako nakauwi kagabi diyan." isang linggo na kaming hindi nagkikita ng anak ko simula noong magtrabaho ako rito bilang sekretarya ni Marion.

"It's ok 'nak, Hannah is with her tito Andrei. Pinasyal ng kuya mo."

"Pumunta diyan si Kuya?" tanong ko dahil ang alam ko ay nasa Cebu parin siya noong nakaraang tumawag ako sa kanya.

"Yes, kararating niya lang galing Cebu at dito siya dumiretso. Suddenly, hindi niya kasama ang mag-ina niya dahil may trabaho pa roon si Aurea. Maybe next month pa daw. But I'm glad that they're reunited now."

"Yeah, me too."

"How about you, kamusta ka diyan hindi ka ba pinapahirapan ng boss mo?" tanong niya pa.

Nang sabihin ko sa kanila ang napag-usapan namin ni Marion ay hindi sila pumayag noong una. Pero nang malaman namin na pati ang negosyo sa Canada ay nalalagay na sa alanganin ay ako na mismo ang nagpumilit na gawin ang trabahong ito.

"No, Ma I'm fine here. Baka weekends na ako makauwi diyan. I will call later. Bye Ma."

"Ok no problem my dear. Take care okay? I love you."

"You too, take care. I love you."

Pagpatay ko ng tawag ay dumungaw si Marion sa pinto na nakapamulsa.

"I'll go visit our child, you want to come?" kaswal niyang tanong.

Hindi ko pa nabibisita ang puntod ng anak namin simula noong umuwi kami ni Johannah dahil naging abala agad ako sa trabaho.

Napalunok ako. Hindi ko alam kung sasama ba ako o hindi. Ang gusto ko sana ay kami ni Johannah ang sabay na magpunta doon pero mukhang hindi muna.

Johannah knew about her unborn twin. Lagi kong kinikwento sa kanya ang kambal niya.

"Sige, sasama ako."

Ngumiti siya at tinanguan ako. "Let's go."

Sabay kaming sumakay ng elevator patungong parking. Sana lang ay walang makakita sa amin dahil baka kung ano ang isipin.

Ginamit namin ang kotse niya papunta roon. Walang umiimik sa aming dalawa kaya pinikit ko ang mga mata ko para sana umidlip sandali pero hindi ko na namalayan na nakatulog pala ako.

"I will do everything just to take you back."

"Pinagbigyan kita sa gusto mong umalis ng bansa. But now that you're back I will never let you go again. No, never."

Pamilyar ang boses na bumubulong sa panaginip ko. Pakiramdam ko ay nasa tabi ko lamang siya at totoong nangyayari. It was Marion's voice. But in my dreams.

Nagising ako sa tapik sa balikat ko kaya agad din akong napabalikwas ng bangon. Andito na pala kami.

"S-Sorry, nakatulog pala ako."

"It's okay. Ang sarap ng tulog mo kaya hindi na muna kita ginising." sabi niya saka lumabas ng kotse.

Napatingin ako sa wristwatch ko at ganun nalang ang gulat ko nang halos isang oras akong tulog sa kotse. HOLY SH*T!

__________