SIX

Naging Maayos naman ang mga sumunod na araw ko sa kompanya ni Marion. May ibang mga empleyado na iba ang tingin sa akin pero hindi ko na sila pag-aaksayahan ng panahon dahil mas mahalagang matapos ko ang tatlong buwan ng pagiging sekretarya niya para maaprubahan na ang proyektong matagal na dapat na nagawa kung hindi lang nalagay sa alanganin ang kompanya namin.

"Pwede ka ng umuwi." sabi ni Marion nang dumungaw siya sa pinto. Tinanguan ko siya at nginitian saka iniligpit ang mga gamit ko.

Nakasakay na ako ng elevator pababa ng lobby nang mapansing nawawala ang susi ng kotse ko kaya hinalungkat ko ang aking bag pero wala parin. Natampal ko ang noo ko nang maalalang naipatong ko pala ito sa ibabaw ng drawer sa may table ko kaya pinindot ko ulit ang 25th floor. Pasara na ang elevator nang may kamay na pumigil dito at iluwa ang isang mukhang sopistikadang babae. Maputi ang balat niya, matangkad at balingkinitan ang katawan. Naka high bun ang kulay kahel at straight na buhok. Mukha siyang modelo dahil sa ganda ng features niya.

Humarap ito sa akin at ngumiti. "Akala ko 'di ako aabot." sabi nito na ang tinutukoy ay ang pagsara ng elevator.

I awkwardly smiled at her too.

"Sa 25th floor ka din?" tanong niya ulit kaya tinanguhan ko siya.

"Opo ma'am." tipid kong ngiti.

Umiling siya na tila ay nahihiya. "Oh, please cut the ma'am." Sabi niya sa slang na ingles.

Siguro ay Australian siya dahil sa accent niyang magsalita.. Pero hindi ako sigurado.

Nang makarating sa tamang palapag ay dumiretso ako sa mesa ko. Siya naman ay patungo sa opisina ni Marion nang eksaktong bumukas ang pinto at iluwa nito ang boss kong gulat ang ekspresyon nang makita ang dalaga na nasa harapan niya na.

Ikinawit ng dalaga ang mga braso sa leeg niya at agad siyang hinalikan sa mga labi.

"Babe! I missed you." malambing na sabi ng babae.

Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng kirot sa dib-dib ko. Maski ako ay nabigla sa nasaksihan. Masakit pala. Masakit parin pala. Akala ko noong umalis ako ay okay na. Sinabi ko sa sarili ko na pipilitin kong kalimutan ang nararamdaman para sa kanya tutal ako naman ang nakipaghiwalay. Ito ang gusto mo hindi ba? sabi ko sa sarili.

Sumulyap sa akin si Marion nang yakapin siya ng babae. Nagmadali akong ipasok ang susi sa bag at sumakay ng elevator. Doon ako napaiyak, hindi ko alam kung bakit pero nasaktan ako. Siguro mahal ko parin siya at hindi nawala iyon. Pinunasan ko agad ang luha nang makarating na ng lobby.

"Nakita mo si Ma'am Alona? Ang ganda niya noh!" rinig kong sabi ng isang empleyado.

"Oo nga. Bagay na bagay talaga sila ni Sir Marion!" sabi pa ng isa ng kinikilig pa.

Napabuntong hininga nalang ako. Ang bigat sa dib-dib.

Nang nasa parking na ako ay hindi ko naman mahagilap ang kotse ko. Really? Ngayon pa talaga. Lakad takbo ang ginawa ko dahil pindot ako ng pindot sa remote ng car key ay hindi parin tumutunog ang kotse ko. Hanggang sa makarating ako sa dulo ng parking and thankfully it beeped.

Nang makasakay ako ng kotse ay siya ring labas ng dalawa sa elevator. Nakakawit ang kamay ng babae sa braso niya habang nakasandig ang ulo. Mukha silang masayang dalawa. Then, realization hit me. Bagay nga sila. I guess tatapusin ko lang talaga ang tatlong buwang kontrata ko at babalik na muli ako ng Canada kasama si Johannah and there's no reason for him to know about the existence of his daughter. Ayokong makasira ng relasyon.

Nasa kalagitnaan ako ng byahe pauwi ay tumunog ang cellphone ko. It was Candice kaya sinagot ko ito kaagad.

"Finally after years!" bungad ko na nagpahalakhak sa kanya. "Broken ka nanaman kaya ka tumawag?"

"Hoy, hindi ah." mataray niyang sabi. "Are you free on saturday?"

"Why? Don't tell me liliparin mo ang Pilipinas to New York?"

"Pwede rin naman." sagot niya.

Tumawa ako at agad ding natigil nang may mapagtanto. "Wait, don't tell me you're here?"

I heard her chuckled on the other line. "Ahm.. I'm here?" nag-aalangang sagot niya.

"The eff!?" I exclaimed.

"So ano na, free ka saturday?" she asked again.

"Oo naman!" I happily answered.

Napag-usapan namin na sa Fuel Up kami magkikita. It was one of the exclusive clubs in BGC.

Umuwi muna ako sa Mansyon dahil naroon ang anak ko. Sinalubong niya ako ng mahigpit na yakap at pinupog ako ng halik.

"Mommy, I missed you po." yumakap siya sa leeg ko kaya binuhat ko siya.

"Ang bigat na ng baby ko ah... You're too heavy sweetie." hinalikan ko siya sa pisngi.

"Lola yaya wants me to eat gulay everyday." she's referring to manang Len, ang nag-alaga rin noon sa akin noong bata pa ako.

"Very good baby."

May narinig kaming busina ng sasakyan sa labas kaya agad na bumaba sa akin si Johannah at tumakbo patungong pintuan.

"Tito." patalon-talon niyang tawag kay kuya Andrei kaya agad din siyang binuhat nito at hinalikan sa noo.

"How's my pretty patootie?" malambing niyang tanong sa anak ko.

Johannah giggled. "I'm okay lang po. And mommy said very good po ako because I ate a lot of gulays!" she exclaimed. Doon na napatingin sa akin si kuya.

"You're here." he said.

Sinimangutan ko siya. "Parang ayaw mo?" he just chuckled.

Wala si Mommy dahil nasa meeting pa siya at gagabihin na din mg uwi dahil dadaan pa siya ng Ospital. Noong nakaraan ay dumalaw kami kay Daddy at sinabi ng Doktor na nagiging stable na ang kalagayan niya which is good to hear.

Pagkatapos ng hapunan ay naglinis ng katawan si Johannah at agad ring nakatulog dahil sa pagod. Sobrang likot raw kasi niya kanina at kung saan-saan nakakarating sa palibot ng bahay.

Dahil hindi makatulog ay bumaba ako para uminom ng tubig. Hawak ko na ang baso at nagpasyang magpunta ng pool upang doon magmuni-muni nang madatnan ko si kuya Andrei na nakaupo sa gilid ng pool, ang mga paa niya ay nasa tubig. May hawak siyang kopita ng alak at sa tabi nito ay ashtray na may nakasinding sigarilyo.

Dahan-dahan akong lumapit at umupo sa tabi niya. "Nagsisigarilyo ka lang kapag problemado ka."

Nilingon niya ako sandali at ibinalik rin ang tingin sa malinaw na tubig ng pool.

"Dahil ba 'to sa anak mo at kay Aurea, o dahil sa kompanya?" tanong ko.

Umiling-iling siya. "No, the company is doing fine now. All thanks to you." he smiled at me genuinely.

"Sus," nginusuan ko siya. "Kuya, gagawin at gagawin ko naman talaga 'yun kahit hindi mo sabihin. At kayamanan ni Daddy iyon, importante sa kanya. Ayokong mapunta sa wala ang lahat ng pinaghirapan niya."

"That's so dramatic." aniya. Natawa ako sa sinabi niya.

"Wow, ako pa talaga ang madrama ngayon ah?" itinuro ko ang alak at sigarilyo. "Eh ano kaya iyang mga 'yan?"

"Wala 'to, matulog ka na nga." tila naiiritang sabi niya.

"You know you can tell me everything." I patted his shoulders at bumalik na sa kwarto ko.

Pinagmasadan ko ang mukha ng anak kong mahimbing na natutulog. God knows how much I want my child to meet his father. Pero sa tingin ko ay hindi mangyayari iyon dahil masaya na siya sa kasintahan niya ngayon. I'm sorry baby, ayokong masaktan ka.

Nakatulog ako sa pag-iisip at kinabukasan ay tanghali na ako nagising. Wala na si Johannah sa tabi ko, siguro ay kasama ni kuya. Pagbaba ko ay agad kong narinig ang anak kong todo ang kwento, si kuya ay nakikinig lamang sa kanya.

"Tulog pa si Mommy?" agad na tanong ko nang hindi makita sa Mommy sa hapag.

"Hindi po umuwi, sa Ospital nalang daw po siya matutulog." paliwanag ni Marie, isa sa mga katulong.

"Oh, okay."

Binati ko ang anak ko at hinalikan siya sa pisngi. ganoon din ang ginawa niya sa akin.

"Mommy, we're going to the mall!" excited niyang sabi sa akin.

Tinignan ko si kuya. "Kuya, baka naman todo spoiled ka sa anak ko ah?"

"So what?" taas kilay niyang tanong. "Wala namang masama ah? and beside bumabawi lang ako sa kanya."

Inirapan ko siya. "Yeah, right."

Kuya is staying here since his mother and siblings migrated to U.S. Nag-offer si Mommy na dito nalang din siya mag-stay dahil wala rin namang ibang kasama si Mom and Dad dito.

Pagkatapos ngang mag-almusal ay nagmamadaling magbihis si Johannah. Lagi siyang excited na mamasyal dahil minsan lamang siya nakakalabas ng bahay. Kahit noong nasa Canada kami ay madalang lang kaming lumabas.

Hawak ni kuya ang kamay ni Johannah habang naglalakad sila sa mall, ako ay nasa likod lang nila.

"I want ice cream po." request ng anak ko sa kanyang tito nang mapadaan kami sa isang ice cream store.

Abala sa pag-order si kuya nang may biglang lumapit sa aking babae, naka shades siya na may tatak ng isang kilalang brand. Ibinaba niya ang shades saka ako sinipat mula ulo hanggang paa.

"Ailey?" kinunotan ko siya ng noo nang banggitin niya ang pangalan ko. Hindi naman ako sikat pero bakit niya ako kilala? Oh well, ako lang 'to.

"Ate Cassandra." pagpapakilala niya.

"Ate? Oh my ghad." niyakap ko siya nang ma-realize na si ate Cassandra nga ang kaharap ko ngayon.

"Ang laki ng pinagbago mo girl!"

Inilagay ko ang hibla ng buhok sa gilid ng tenga saka nahihiyang ngumiti. "Ano ka ba 'te. Ako parin 'to." maarte kong sabi. Nagtawanan kaming dalawa.

"Loka ka." sabi niya na tumatawa parin.

Dumating ang anak ko at si Kuya na may bit-bit na ice cream.

"Cassandra?"

"Yes, oo naman ako 'to." napatingin siya sa anak ko. "Ang ganda ng anak mo ah." sabi niya pa kay kuya.

"She's my daughter." pagtatama ko kay ate Cassandra.

Napa "O" ang bibig niya sa gulat. "Ganda ng lahi niyo." biro niya. "Anyways I need to go. Catch up nalang next time okay?" tumango lang kami and bid our goodbyes.

Sumakay kami ng escalator papunta sa pangalawang palapag ng mall para magpunta sa Tom's World. Isa rin iyon sa paboritong puntahan ni Johannah dahil sa rides at claw machines.

Lumingon-lingon ako sa paligid, nag-babakasakaling may mahahanap akong magandang store ng mga damit. Gusto ko kasing bumili ng mga jeans.

"Kuya, maghahanap lang ako ng mabibilhan ng jeans ah?" paalam ko. Tumango lang si kuya at binuhat na si Johannah papuntang Tom's World.

May nakita akong kilalang brand ng mga damit kaya doon na ako nagpasyang pumili ng mga bagong jeans.

Hawak ko ang isang denim blue jeans at pinag- iisipan kung bibilhin ko ito o itong black na nakasabit pa sa may stand.

"Parehas naman 'yang bagay sa iyo." sabi ng pamilyar na boses mula sa likod ko. Nilingon ko ang taong pinanggalingan ng boses at hindi nga ako nag-kamali. It was Arvin.

"Bakit nandito ka?" tanong ko sa kanya saka kinuha ang dalawang jeans.

"Bakit, ikaw lang ba pwedeng mag mall?" masungit niyang tanong pabalik.

May point naman ang sinabi niya. "I mean, why here of all places," inirapan ko siya "Duhh."

Inilagay niya ang mga kamay sa bulsa ng kanyang suot na pantalon.

"Wala lang." tamad niyang sagot.

"May pagbibilhan ka noh?"

"Wala, I just want a walk."

"Okay." kibit-balikat ko nalang at nagtungo na sa counter para magbayad.

Inagaw niya ang paperbag na dala ko nang palabas na kami ng store.

"You're a gentleman now huh?" asar ko sa kanya.

Sinamaan niya ako ng tingin. "I am a gentleman since birth." natawa ako.

"So, what brings you here?" tanong ko. Dahil alam kong hindi siya pupunta rito ng walang dahilan.

"Sa bahay niyo na."

Ngumuso ako. "Ngayon mo na sabihin, pabitin ka pa eh." pamimilit ko.

"I'm hungry, manlibre ka." siniko niya pa ako kaya natawa ako.

"Ayoko nga, nagtitipid ako."

"Nagtitipid pero bumili ng jeans worth 5k each." itinaas niya pa ang paperbag bilang pruweba.

Nagtawanan kaming dalawa habang naglalakd. Napalingon ako sa isa sa mga kilalang boutique sa mall at natigilan ako nang mamataang si Marion na may matatalim na tingin sa akin.

____________