SEVEN

"Ms. Abellar." he called while clenching his jaw.

"Sir," sabi ko saka ibinaling ang tingin kay Arvin na nasa gilid ko at seryoso rin ang tingin sa boss kong nag-iigting ang panga.

Nagulat ako nang ilahad ni Arvin ang kamay niya saka ngumiti. "Mr. Monterde, it's nice to see you here. I'm Arvin Santiago."

Hindi niya pinansin ang pagpapakilala ni Arvin sa kanya dahil ang tingin niya lang ay nasa akin. Arvin cleared his throat when Marion ignores him at itinabi nalang ang mga kamay.

"May... kailangan po ba kayo sir?" tanong ko nalang nang hindi parin siya umimik dahil napapansin na ni Arvin ang intensidad na namamagitan sa mga tingin ni Marion sa akin.

Tila ay natigilan siya sa tanong ko at napailing. "N-Nothing, I just... want to say hello... yeah.. that's it." aniya na tipong hindi rin niya alam ang sinasabi.

Napunta sa akin ang tingin ni Arvin na may halong malisya.

Tinanguan ko siya. "Okay po sir." nakita ko pa ang pasimpleng pagkagat niya sa kanyang ibabang labi. "Dito na po kami." saka hinila si Arvin palayo sa lalaking iyon.

Nang bitiwan ko ang kamay niya ay nagsimula na siyang asarin ako.

"Bagay kayo ah." sabi niya na inirapan ko lamang.

Mabuti nalang at hindi kami naabutan nila kuya na kausap ang aking boss. Hindi ko talaga alam ang sasabihin kapag nangyari iyon I swear.

Naabutan namin sila sa claw machine na namomroblema dahil hindi nila makuha ang kuromi stuff toy na gustong-gustong makuha ng anak ko.

"Bibilhan nalang kita baby." pangungumbinsi ni Arvin sa ngayon ay nakasimangot na anak ko.

Pumadyak si Johannah at saka nag-iiyak. "No!" nagsimula na siyang mag tantrums. "I want tha kuromi, papa please!"

Tumingin muna sa akin si Arvin, alam kong hindi niya matiis ang anak ko. Si kuya naman pumunta sa cashier para kausapin kung pwede bang bilhin nalang ang kuromi kaso ay hindi pumayag kaya wala kaming choice kung hindi ang bumili ng maraming tokens.

Nagsimula na silang kuhanin ang kuromi gamit ang claw. Ang anak ko naman ay tumigil na sa pag-iyak at ngayon ay nagchi-cheer na kay kuya Andrei at Arvin.

Pansin ko na unti-unti ng nawawalan ng pasensya ang dalawa base sa nakabusangot nilang mukha.

"Ngayon ko lang hiniling na maging kuromi sa loob ng claw machine!" rinig kong tili ng babae sa bandang likuran.

"Nasa langit na ba 'ko, ba't may mga Greek Gods dito?" sabi pa ng isa.

Nang lingunin ko ang paligid ay laking gulat ko nang makita ang nagtutumpukang mga babae na may mga hawak na cellphone. What the!?

"Ayusin mo nga ang mukha mo Drei, mamaya kumalat na may kasama akong panget!" pang-aasar ni Arvin kay kuya.

"Gago. Mas panget ka."

Sabay silang napalingon nang may biglang mag flash na camera.

"Kahit saan talaga ako pumunta pinagkakaguluhan talaga ang kagwapuhan ko." mayabang na sabi ni Arvin na sinimangutan naman ni kuya.

"Ganyan talaga kapag feelingero." pikon na sabi naman ni kuya.

Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis sa dalawa dahil para nanaman silang mga bata.

Kumindat si Arvin sa mga babae na kulang nalang ay maghugis puso ang mga mata. Napailing nalang ako. Kahit kailan talaga ang lalaking ito.

Mga ilang subok din at sa wakas ay nakuha rin nila ang inaasam ng anak ko na kuromi stuff toy. Halos magkanda-tumba siya kakatalon dahil sa tuwa. Nakailang ulit din siya ng halik sa pisngi nina kuya at Arvin.

Nakatulog si Johannah sa balikat ni Arvin nang nilalakad na namin ang parking. Si kuya ay may dadaanan pa daw kaya nauna na siyang umalis.

"Seriously, pabigat na ng pabigat si Hannah."

Natawa ako. "Syempre, lumalaki na siya eh."

"Pero wala ka bang balak na ipakilala siya sa tatay niya?" tanong niya na ikinatigil ko. Siya palang ang kauna-unahang taong nagtanong sa akin niyan. Kahit ang mga magulang ko at si kuya ay hindi ako tinatanong ng ganyan.

Napalunok ako. "Lately, naisip ko na habang lumalaki siya naku-curious siya sa mga bagay. Noon oo ayoko, wala na akong balak na ipakilala siya sa tatay niya lalo't ang alam ng tatay niya patay na ang anak namin. Hindi ko binabanggit sa kanya na kambal ang pinagbubuntis ko noon at naka-survive siya."

"Wala naman sigurong kasalanan ang tatay niya di'ba? I mean, hindi naman pangit ang naging break-up ninyo noon?"

Umiling ako. "Hindi naman. Pero noon, galit na galit siya sa akin dahil akala niya ipinalaglag ko ang bata. Ni hindi ko nga alam kung sino ang nagsabi sa kanya 'nun."

Hanggang ngayon ay iniisip ko parin kung sino ang nagsabi sa kanya ng ganoong balita. Though wala na akong pakialam pa sa sasabihin nila noon but still.

Nang malapit na kami kung saan nakapark ang sasakyan ay nasalubong namin si Marion na kunot ang noo habang ang mga mata ay nakatutok sa anak kong tulog sa balikat ni Arvin.

Pilit ko siyang nginitian pero hindi niya ako tinapunan ng tingin.

"Ms. Abellar," aniya saka namulsa.

"Mr. Monterde." si Arvin na tumigil din sa paglalakad.

Nagpalit-palit ang tingin niya sa aming tatlo. "You never mentioned that you're already married." matabang niyang sabi saka tinignan ako na may pag-aakusang tingin.

Napalunok ako. "I.. I'm not-"

"Why Mr. Monterde, any problem with her status? Kailangan ba single siya bago mo siya gawing secretary mo?" sarkatisko ang tono ni Arvin na agad ko naman siniko.

"Wala naman. Pero sa resumé niya." sagot niya saka ako pinanliitan ng mga mata.

Kunot ang noong nilingon ako ni Arvin. "What is he talking about, Hon?" Nabigla ako sa itinawag niya sa akin. Literal na napanganga ako. Hon?

Kinunotan ko din si Arvin ng noo. "What?" naguguluhang tanong ko. 

Pasimple siyang bumulong sa akin. "Makisakay ka nalang." naguguluhan man ay sinunod ko naman ang gusto niya.

I cleared my throat as I stared on Marion who is now trying to take a glanced on my daughter's face. "I-I'm sorry sir, nalito lang po siguro ako. Babaguhin ko nalang po ang status sa resume ko pag nagkaroon ako ng time. Mauna na po kami." saka ko hinila si Arvin paalis doon. 

Nang makasakay sa kotse ay doon na humalakhak si Arvin. "Natawa ako sa reaksyon niya 'pag tawag ko sa'yo ng Hon eh!"

"Stop it, hindi nakakatuwa Arvin." baka kasi mamaya ay siya pa mismo ang magpabago sa apilyedo ko at magulat nalang ako na iba na ang tawag nila sa akin sa opisina.

"Pero may napansin lang ako." sabi niya pagkatapos niyang tumawa. "May hawig sila ni Hannah eh, kanina habang tinititigan ko yung mukha nung boss mo parehas sila ng kulay ng mata. Grayish, tsaka pag nakasimangot." binulabog ng kaba ang dibdib ko dahil sa sinabi niya.

"B-Baka nagkataon lang." depensa ko.

"Hindi eh, o baka naman isa sa mga kapamilya niya ang Ex mo?" aniya. Inirapan ko siya.

Sa buong biyahe ay kinukulit niya ako tungkol sa ama ni Hannah na hindi ko nalang din pinapansin dahil ayokong pag-usapan.

Kinagabihan ay nagkita nga kami ni Candice sa napag-usapan naming club sa BGC.

"What!?" bulalas niya nang ikwento ko sa kanya ang pagiging sekretarya ko kay Marion. "Marion is very masungit na talaga." I agreed on her. Kahit noon pa naman ay may taglay talagang kasungitan si Marion.

Candice is a professional model, matagal niya na itong pangarap at masaya ako sa nakamit niya ngayon.  Though, noong una ay ayaw ng pamilya niya sa career na gusto niya dahil sa pag-aalalang baka matulad siya sa ibang modelo na nagsasampa ng kaso dahil namomolestya ng mga matataas na tao sa napapasukang agency. But thankfully, maganda ang napasukan niyang agency at isa rin sa mga kilala sa buong mundo.

"Pero naririnig kong chika na he's dating Alona Santillan, one of my co-model in the agency."

So totoo nga ang nakita ko sa opisina niya noong nakaraan. "Kaya nga tatapusin ko nalang ang kontrata at babalik na ulit ako sa Canada." napatingin siya bigla sa akin dahil sa sinabi ko.

"Bakit naman? Kung kailan naman dito na ako naka-base sa Philippines saka ka naman aalis." nagtatampong sabi niya.

"What if he found out about Johannah?" 

"Oh, eh ano ngayon? Atleast nalaman niya. Tsaka girl, what if playtime niya lang si Alona?" sinamaan ko siya ng tingin. Kahit kailan talaga 'tong babaeng 'to.

"What if ikaw pala ang playtime ng jowa mo ngayon?" balik ko sa kanya. Natawa ako nang hampasin niya ng mahina ang balikat ko.

Mayroon siyang longtime boyfriend na palagi naman silang on ang off. Hindi ko rin maintindihan sa babaeng ito kung bakit hindi niya mahiwalayan. Kapag sasabihan ko siyang iwan niya na ay binabago niya ang usapan. Ganyan talaga siguro kapag mahal mo, titiisin mo ang kahit anong dapat tiisin sa kanya.

"Bunganga mo girl!" humalakhak ako saka tinungga ang iniinom na alak nang may mahagip ang mata ko.

It was Marion, titig na titig sa akin habang pinapaikot ang baso ng alak. I got hypnotized by the way he looks at me. It sent shiver down my spine. Napalunok ako nang nilagok niya ang alak habang nasa akin ang mga mata.

Naramdaman ko ang pagsiko sa akin ni Candice. "Girl, ano na? You looked tensed. May nakita ka bang gwapo?" tumingin-tingin din siya sa paligid at pilit hinahanap ang tinitignan ko kanina.

"Wala ah. Tsaka wala akong time para sa lalaki." 

"A huh?" ngiwi niya sa akin.

"Issue ka talaga kahit kailan!" 

Tinusuk-tusok niya ang tagiliran ko habang ngiting asong nakatitig sa isang lugar. "Wala daw time, eh nangangamoy comeback..." asar niya.

Wala naman ibig sabihin ang tingin na iyon ni Marion para sa akin. Maybe it was one of his moves para makaakit ng babae. Sorry siya pero hindi ako marupok.

Nang magkatama na ng alak ay nagyaya na si Candice na magsayaw sa gitna ng dancefloor.

"This is life!!" sigaw ni Candice na itinaas pa sa ere ang baso na may lamang alak. "Woooh!" Nagsimula na siya sa pagsasayaw at sinasabayan ang tugtog.

Lahat ay nagsasayawan at naghihiwayan na sa dancefloor. Sinasabayan pa namin ni Candice ang kanta habang sinasayawan ang musika. Maya-maya pa ay lumayo siya ng kaunti dahil may binati siyang kakilala habang ako ay gumigiling parin sa dancefloor at hindi na pinapansin ang mga tao, dahil na din siguro sa tama ng alak.

I was swaying my hips when suddenly someone's sneaky hand crawl from behind. "Enjoying the night, Sweet?" ang pamilyar na malalim niyang boses ay nagpagising ng diwa sa aking katawan lalo nang maramdaman ang init ng mga palad niya sa baywang ko.

Nalasing ako lalo sa pahapyaw na hawak niya. Libu-libong boltahe ng kuryente ang gumapang sa akin nang magsimula siyang idikit ang katawan niya sa katawan ko. I miss this... I miss him. Ramdam ko ang mainit na hininga niya sa aking leeg. Bumigat ang paghinga ko dahil sa sensayong ibinibigay niya sa akin at liyong-liyo ako sa mga ginagawa niya.

Ramdam ko ang paghila niya sa akin sa kung saan. Biglang tumahimik ang paligid at mabibigat na paghinga nalang naming dalawa ang naririnig ko. Doon ako natauhan. Hinahabol ko pa ang hininga nang gumapang nanaman ang mga kamay niya sa baywang ko na agad ko ding itinaboy palayo.

Bigla ay napatitig siya sa akin. Doon ko napansin ang mapupungay niyang mga mata na medyo mapula na dahil sa tama ng alak. Hinaplos niya ang pisngi ko at awtomatikong napapikit ang mga mata ko. I'm trying to control myself from his enticing touch. Hindi ako pwedeng mahulog, hindi pwede Ailey.

Pinigilan ko ang kamay niyang patungo sana sa pisngi ko. "I-I'm sorry, this shoudn't have happened." 

He clenches his jaw then brush his hair frustratedly. "Yeah," tumango-tango siya. "I was..." he licked his lower lip.

Kapwa namin hindi alam ang sasabihin dahil alam naming pareho na nadala kami sa sitwasyonng iyon. Muntik na. Muntik ng mangyari ang hindi dapat mangyari. 

"Just.." mariin akong pumikit. "Kalimutan nalang natin ang nangyari." saka ako nagtangkang humakbang nang pinigilan niya ako.

"And if I don't?" 

Mabilis ko siyang nilingon. "What do you mean?" naguguluhan kong tanong sa kanya. 

"I'll always remember this night." he smirked. "You're almost..."

Sinubukan kong makipaglaban sa mga titig niya pero hindi ko kinaya dahil sa dalang intensidad nito. Yeah, he's right. Muntik na akong sumuko sa kanya. At kung nangyari man iyon ay alam kong masasaktan lang ako. Ako lang din ang magsisisi sa huli at ayokong mangyari iyon. Iniiwasan ko dahil ayokong makasira ng relasyon. 

"Almost, Sir. Pero para sa akin walang ibig-sabihin ang gabing 'to, itong nangyari na hindi naman talaga dapat na mangyari kaya kalimutan nalang natin."

Tila hindi siya makapaniwala sa sinabi ko dahil tulala siya nang iwanan ko siya. 

Buo na ang loob ko, pagkatapos ng kontrata ko sa kompanya niya ay babalik na din agad kami ng Canada.

------------------