Novels by Eiiko

"Ms. Abellar." he called while clenching his jaw."Sir," sabi ko saka ibinaling ang tingin kay Arvin na nasa gilid ko at seryoso rin ang tingin sa boss kong nag-iigting ang panga.Nagulat ako nang ilahad ni Arvin ang kamay niya saka ngumiti. "Mr. Monterde, it's nice to see you here. I'm Arvin Santiago."Hindi niya pinansin ang pagpapakilala ni Arvin sa kanya dahil ang tingin niya lang ay nasa akin. Arvin cleared his throat when Marion ignores him at itinabi nalang ang mga kamay."May... kailangan po ba kayo sir?" tanong ko nalang nang hindi parin siya umimik dahil napapansin na ni Arvin ang intensidad na namamagitan sa mga tingin ni Marion sa akin.Tila ay natigilan siya sa tanong ko at napailing. "N-Nothing, I just... want to say hello... yeah.. that's it." aniya na tipong hindi rin niya alam ang sinasabi.Napunta sa akin ang tingin ni Arvin na may halong malisya.Tinanguan ko siya. "Okay po sir." nakita ko pa ang pasimpleng pagkagat niya sa kanyang ibabang labi. "Dito na po kami." s

Naging Maayos naman ang mga sumunod na araw ko sa kompanya ni Marion. May ibang mga empleyado na iba ang tingin sa akin pero hindi ko na sila pag-aaksayahan ng panahon dahil mas mahalagang matapos ko ang tatlong buwan ng pagiging sekretarya niya para maaprubahan na ang proyektong matagal na dapat na nagawa kung hindi lang nalagay sa alanganin ang kompanya namin. "Pwede ka ng umuwi." sabi ni Marion nang dumungaw siya sa pinto. Tinanguan ko siya at nginitian saka iniligpit ang mga gamit ko. Nakasakay na ako ng elevator pababa ng lobby nang mapansing nawawala ang susi ng kotse ko kaya hinalungkat ko ang aking bag pero wala parin. Natampal ko ang noo ko nang maalalang naipatong ko pala ito sa ibabaw ng drawer sa may table ko kaya pinindot ko ulit ang 25th floor. Pasara na ang elevator nang may kamay na pumigil dito at iluwa ang isang mukhang sopistikadang babae. Maputi ang balat niya, matangkad at balingkinitan ang katawan. Naka high bun ang kulay kahel at straight na buhok. Mukha siya

Kinabukasan din ako nagsimulang magtrabaho bilang secretary ni Marion. In-orient muna ako ng tungkol sa mga importanteng gagawin. Hindi ko pa nasasabi kay Kuya ang tungkol dito dahil hindi pa siya bumabalik. I wonder kung natagpuan niya na ang mag-ina niya. Habang si Johannah naman ay ibinilin ko na muna kay Mommy at Manang Len sa mansyon. Araw-araw ay inaagahan ko ang pagpasok dahil marami ding trabaho ang naiwan ng kanyang dating sekretarya. Ang kinaiinisan ko lamang sa kanya ay ang pagiging pala-utos niya na kulang nalang ay gawin niya akong katulong. "I want my coffee." "Bring this to the CFO." "Pakisabihan mo ang driver ko na ihanda ang kotse ko." Isa lang iyan sa mga kadalasang iniuutos niya sa akin. Minsan ay parang sinasadya niya na pahirapan ako. Dahil pinalinis niya ang buong opisina niya sa akin habang nasa isang meeting siya at gusto niya na malinis na ito pagbalik niya. Hindi ko na alam kung kinuha niya ba akong secretary niya o janitor. Nasa kalagitnaan ako ng pag

Dumating ang araw para sa meeting ni Kuya sa Mont Vidad Corp. Isa din ako sa mga aattend ng meeting kaya maaga ako nagising para mag-ayos. Ibinilin ko muna si Johannah kay mommy dahil i-eenroll ko din siya sa kinder pagkatapos ng meeting kung maaga akong makakauwi.Nang magpunta kami ng ospital ay gulat na gulat si mommy. Halos magtatalon siya sa tuwa nang makita kami ni Johannah. Suddenly, ako lang ang nakita ni Daddy dahil bawal ang bata sa ICU. Nasa kritikal na kondisyon si Daddy ngayon dahil nababalitaan niya parin ang nangyayari sa kompanya at nag-aalala siya which is hindi niya dapat nararamdaman.Nag-ring ang cellphonre kong nasa ibabaw ng vanity mirror, si kuya Andrei ang tumatawag."Kuya, I'm getting ready-""Ai, I'm sorry I can't attend the meeting. Ikaw nalang muna ang ipapadala kong representative ko. May importante lang akong pupuntahan." pagod ang boses ni kuya, siguro ay wala pa siyang tulog.Sandali akong natigilan. Oh God! Bakit ngayon pa talaga? The CEO ordered na pr

Nang makarating na ng bahay ay napansin ko ang isang pulang kotseng naka park sa harapan . It was Arvin. Nakasandal siya sa kotse at nakapamulsa. Napangiti siya ng mamataan niya ang kotse kong kaka park lang at agad siyang lumapit."Hey, kanina ka pa dyan?""Hindi naman .. siguro mga 5 minutes."Arvin is a good friend of mine. He keeps me company noong nag-aadjust pa ako sa trabaho sa kompanya.Napansin niyang tulog si Johannah sa likod ng kotse."She's asleep." he said at saka binuhat si Johannah.Nameywang pa ako nang makarga niya ng tuluyan si Johannah."Hey, I can do that."He chuckled. "Yeah, but would you mind opening the door, she's kinda heavy. You know."Natawa ako. Oo nga naman, mas inuna ko pang manermon kaysa buksan ang pinto.Inilapag niya sa kama ang anak ko ng dahan-dahan at nag pasalamat ako sa kanya."What brings you here?" tanong ko nang maupo siya sa sofa."I'm here to give you these." iniabot niya ang isang envelope.Kinunotan ko siya ng noo. "What's that?"Kinuha

Kinabukasan ay nagising ako dahil sa sunud-sunod na doorbell, nakakairita dahil sobrang aga pa. Sinilip ko ang cellphone at nakitang 6:30am palang. Goodness gracious!Gulantang ako nang makitang si Marion ang nasa pintuan pagkabukas ko. Sinipat niya ako mula paa hanggang ulo."Good morning." bati niya.Bigla kong naisara ang pinto na gulantang parin. I consciously look at myself in the mirror and oh em gee! I looked terrible! Gulo ang buhok ko at.... wala akong suot na bra!Napasabunot ako sa sarili. "F*ck!" mura ko dahil naka satin nighties lang ako. Dali dali akong pumasok sa kwarto at nagsuot ng robe at inayos ang sarili at bumalik sa pinto para pagbuksan siya."Bakit ka nandito?" tanong ko nang mabuksan ang pinto."Didn't you say we'll go to our child's-""Oo nga, pero akala ko h-hindi mo na tanda kasi.. kasi lasing na lasing ka tsaka sobrang aga pa for goodness sake Marion! I want to sleep more."Kumunot siya ng noo. "Then sleep, I'll wait." seryosong sabi niya.Napabuntong hinin