Chapter 1

"Wow! Gara ng cellphone, ah. Katas din ba ng sarap 'yan?" Humalakhak ang kaklase kong si Gwy. Nakisabay ang ilan ko pang mga kaklase.

Hindi ko alam kung saan nila nakukuha ang ideyang may matandang mayaman ako na nagsusuporta sa mga luho ko raw. Nakakatawa na nakakairita. Ang sarap lang bigwasan ng mukha niya kung hindi lang ako nagtitimpi.

Palihim akong umirap habang nagtitipa ng text para sa driver na dapat na susundo sa akin. Ayoko nang magpasundo. Kahit kailan. Ayoko nang tsinitsismis ako ng mga kaklase ko at ilang mga estudyante rito sa eskwelahan.

"Pigilan mo 'ko. Tatadyakan ko pagmumukha neto. Pigilan mo 'ko, Marwa." Hindi bumubuka ang bibig ni Sania, tila gigil na gigil.

Umiling ako at hindi mapigilang matawa sakaniya.

Paglabas ko ng classroom ay natanaw ko agad si Neal. Malapad ang ngiti niya nang makita ako. Binati siya ng ilang babaeng dumadaan. Nginitian niya lamang ang mga iyon at sinalubong ako at kinuha ang aking bag. Hindi na ako umalma dahil hindi niya rin naman ibabalik.

"Labas tayo? Libre ko!" Litaw ang kaniyang dimple habang nagsasalita.

Ngumiti ako at umiling.

"Palagi mo na lang akong nililibre. Kaya ako muna ang manlilibre sayo ngayon!"

Bahagya pang nanlaki ang mga mata niya.

"Sige ba!" Inakbayan niya ako at hinayaan siya sa ganoon.

Mula pagkabata ay kasama ko na siya. Nagtrabaho si Mama sakanila bilang kasambahay. Limang taon pa lang yata ako noong mga panahong iyon. Sa isang pribadong paaralan nag-aaral si Neal noon ngunit nang maging malapit kami, lumipat siya sa kung saan ako nag-aaral kaya mas lalo kaming naging mas malapit sa isa't isa. Hindi sang-ayon ang parents ni Neal na lumipat siya sa isang public school. Ngunit kalaunan ay pumayag din ang mga ito. Maswerte ako sakaniya dahil kahit papaano, parang may tumatayong nakatatandang kapatid sa akin. Magkaiba na kami ng school ngayon dahil sa isang prestihiyosong unibersidad na siya nag-aaral.

Habang inaayos ko ang seatbelt sa kotse ay bigla niyang ipinatong sa aking kandungan ang isang malaking hugis pusong kahon. Sa disensyo nito ay alam ko agad na tsokolate ang laman. Nalaglag ang panga ko nang makita ang isang mamahaling bouquet. Nilingon ko siya at tinawanan niya lang ang aking reaksiyon.

"Happy Tuesday!" Aniya na para bang normal lang ang lahat.

Hindi ko na nagawang ayusin ang seatbelt ko. Hindi pa niya halos napapaandar ang kotse. Hinaplos ko ang bulaklak at sumulyap sakaniya.

"Para saan 'to?" Seryoso ang tono ko.

Nagsalubong ang kilay niya, tila hindi inaasahan ang reaksiyon ko.

Ilang sandali pa bago ako nakapag-isip. Bakit niya ako bibigyan ng bulaklak at tsokolate? Akala ko ba?

Akala ko ba...

"Neal." Huminga ako nang malalim. Hindi ko pa man nasusundan ang sinabi nang umiling siya.

"I can't believe it." Humigpit ang hawak niya sa manibela.

Tila huminto yata ang paghinga ko habang nakikinig sa mga sinasabi niya.

"Can't you see? Marwa, alam kong wala akong pag-asa pero sinusubukan ko. Sinusubukan ko kasi nakikita kong masaya ka sa tuwing magkasama tayo. But then,” pagak siyang natawa. “Ganito pa rin pala.”

Kinagat ko ang labi ko at dinungaw ang mga inosenteng bulaklak na magarbong nakaayos.

"Neal." Suminghap ako. "Mag-aaral pa ako, hindi ba? Mag-aaral pa tayo. Hindi pa ito kasali sa mga plano ko sa buhay," dahan-dahan kong sinabi.

Umiling siya, iniiwas ang tingin sa akin.

"I know. I know, Marwa. Just please, tanggapin mo ang mga ito. Maayos na sa akin iyon."

"O-Oo naman. Tatanggapin ko. Paborito ko ang kulay pink na rosas, hindi ba?" I tried to smile.

"Ihahatid na kita," malamig niyang sabi at agad pinaandar ang kotse.

He didn't even try to look at me. I probably ruined his mood. He was just driving silently. Tumitingin-tingin ako sakaniya baka sakaling sumulyap man lang siya pero hindi niya ginawa.

"Gusto mo mag-stay muna?" Marahan kong sinabi nang makarating sa floor kung nasaan ang condo. Bitbit ko ang bulaklak at ang kahon ng tsokolate.

"No. I'm going home," tugon niya nang may pait sa tono. Binalewala ko na lang 'yon dahil ayaw ko nang pag-usapan pa.

Tumango lamang ako. He stood there until I closed the cloor.

Nilapag ko ang bulaklak at tsokolate sa lamesita sa sala at nagpalit ng damit.

Sa mga oras na mag-isa ako dito sa condo, tanging ang TV lang ang pinagkakaabalahan ko. Nakakainip kaya naman mas gugustuhin kong may pasok kaysa tumunganga rito magdamag. Puro delata o kaya naman processed food ang kinakain ko dahil ako lang naman mag-isa. Minsan nagpupunta rito si Denver at pinagdadala ako ng kung anu-ano galing kay Mr. Albarenzo.

Habang nilalantakan ang tsokolate ay biglang may kumatok. Mabilis akong tumayo at binuksan ang pintuan.

A woman probably in her late 50's covered my sight. She was wearing an elegant blue dress that reaches below her knees. Her hair is in blonde medium layered. She stood there very proudly with the two men wearing black polo behind her. They must be her bodyguards.

Kumunot ang noo ko. Nalaglag ang panga ko nang agresibo niya akong hinawi sa gilid bago tumuloy sa pagpasok. Sumunod sakaniya ang dalawang bodyguard. Napakurap ako at buong pagtatakang nilingon ang mga hindi kilalang panauhin.

Maarte niyang nililingon ang paligid ng condo. Tila natatawa na may halong pang-aalipusta ang kaniyang mga mata nang bumaling sa akin.

"How old are you? Alam ba 'to ng mga magulang mo o hinahayaan ka lang?" Malamig nitong tugon na hindi ko maintindihan.

"Hindi ko po alam ang sinasabi niyo. Sino po sila at nang malaman ko?" Nakakunot pa rin ang noo ko. Nilingon ko ang mga bodyguard niya na walang kibo.

"Oh, stop the game, you gold digging bitch. Pinapatulan mo ang isang matanda who's old enough to be your father! And this condo?" She roamed her eyes around the condo. Matabang siyang natawa.

"Tiyak na sa asawa ko rin ito galing. Oh my God! Richard must be out of his mind!"

I looked at her in disbelief, not having any idea about what she had said.

"I was shocked when I heard that Richard bought a condo! Hindi ko binalewala nang may matunugan ako. At tama nga ang hinala ko! At hindi ako makapaniwalang isang cheap na menor de edad ang kalaguyo niya." She eyed me distastefully.

Sakaniyang mga sinabi ay parang nakukuha ko na ang punto niya.

Sumabog sa harapan ko ang mga litrato na nasa kaniyang kamay. Napapikit ako ng tumama ang ilan sa aking mukha.

"Hindi ka na nahiya. Pumapayag ka pa talagang ilabas niya!" Punung-puno ng pagkasuklam ang kaniyang boses.

Natanaw ko ang isang larawan sa sahig. Kaming dalawa ni Mr. Albarenzo ang laman niyon. Kumakain kami sa isang restaurant.

Kinuha niya ang bulaklak na nakapatong sa lamesita. Tinignan niya iyon at natawa.

"Did he buy this for you? I can't believe it. He doesn't even buy me flowers. At dinala ka pa niya sa party na iyon telling to all people na anak ka niya?" Kitang-kita ko ang pag-aalab ng galit sakaniyang mga mata.

"Dahil iyon po ang totoo. Anak ako ni Mr. Alabarenzo kay Carmela Ismael," buong tapang kong sinabi.

I swallowed hard. Hindi ko alam kung mabuti bang sabihin iyon.

Natigilan siya at ilang sandaling natulala sa akin. Kitang-kita ko ang gulantang sa kaniyang mukha. Ang galit ay napalitan ng gulat. Kumurap siya at umiling. Unti-unti siyang tumawa, tila hindi makapaniwala.

"That bitch is dead! Nagpaanak pa pala ang gaga! What a desperate bitch! At ikaw! Nasisiguro kong katulad ka lang din niya!" Umalingawngaw ang kaniyang boses.

Halos mawalan ako ng hininga dahil sa narinig. Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko. Ngunit para akong paralisado. Hindi ako makagalaw, tila nabibingi. I couldn't find any words. Ang paratangan niya ng ganoon si Mama ay lubos na nagpahina sa akin.

"Kapag hindi mo pinutol ang koneksiyon mo sa asawa ko, hindi mo magugustuhan ang kaya kong gawin! Anak ka lang sa labas! Matuto kang lumugar! Lumayas ka sa condo na 'to! Ngayon mismo!" Dinuro-duro niya ako at pinambabato ang anumang madampot.

Hindi pa rin ako halos makakilos. Ilang mga nabasag na gamit ang narinig ko ngunit para akong tuod na nakatayo lang habang pinapanood siyang nagwawala roon.

"I'm not done with you! Matitikman mo ang galit ko! I'll ruin you! Magbalot-balot ka na at babawiin ko ang condo na ito!" Marahas nitong sigaw bago mabibigat ang hakbang nilisan ang lugar.

Tulala akong napaupo. Wala sa sariling nilingon ang mga naiwang bakas ng galit ng ginang. Basag ang dalawang flower vase at nagkalat ang ilang mga magazine at ibang mga kagamitan.

Ngayong masyadong tahimik ang paligid, salungat sa kaninang tila may magwawalang tigre sa loob.

Naiintindihan ko naman. Sobra kong nauunawaan. Masakit sa parte ng asawa ni Mr. Albarenzo ang malamang mayroon itong anak sa labas. Ramdam ko ang kaniyang sakit, galit, poot at pakiramdam sa sarili na hindi siya naging sapat.

Ngunit hindi ko inasahan na may kasunod pa pala iyon.

Kinabukasan pag-uwi ko galing eskwelahan ay hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin sa condo. Nagkalat ang mga damit ko sa living room at tila dinaanan ng bagyo.

Ang asawa ni Mr. Albarenzo ay nakatayo at mukhang nasisiyahan sa nangyayari. Ang ginto niyang bestida ay sumasalamin sa kaniyang tagumpay sa nakikitang pagiging masalimuot ng buhay ko.

"Ibalot mo na 'yang mga marurumi mong damit at lubayan mo na si Richard." Sa isang pitik ng kamay ay kumilos ang dalawang bodyguard.

Agad na kumilos ang mga ito at dinampot ang mga nagkalat kong damit at tinapon sa labas. Laglag ang panga ko habang pinapanood sila sa ginagawa.

"Umalis ka na! Get out! Ngayon din! Lintik kang bastarda ka!" Pinulot niya ang ilang mga damit ko at pinambabato sa akin.

Unti-unting nag-alab ang galit sa akin. Iniilagan ko lang ang mga gamit na tinatapon niya at hindi kumikilos sa pwesto.

Ramdam ko ang panginginig ng kamay niya nang agresibo niyang hinablot ang braso ko at kinaladkad palabas ng condo. Bumaon ang pula at matutulis niyang kuko sa aking balat. Napangiwi ako sa hapdi.

"Nandidiri akong makita ka. Nakakasuka ang pagkatao mo. I can't even stand seeing you! Ang lahat ng sakit ay bumabalik sa akin sa tuwing nakikita kita!" Sa kabila ng kaniyang matinding sigaw ay hindi nakatakas sa akin ang panginginig ng boses niya.

Tila punyal ang mga salitang narinig ko. Hindi ko namalayan na walang patid na ang pagbuhos ng mga luha. Nanginginig ang balikat ko at lumuhod upang pulutin ang mga damit.