Chapter 2

Harris POV

Napalingon ako sa batang si Aria na nakaupo sa aking tabi, nakasandal ito sa sandalan ng bangko habang nakayukyok ang ulo.

Pilit nilalabanan ang antok at matiyagang naghihintay kung kailan matatapos ang operasyon ng ina nito.

10:30 na ng gabi ngayon, nagsimula ang operasyon kaninang 9:00 o’clock, ang sabi ng doctor ay aabutin daw ang operasyon ng apat na oras.

Kaya ngayon ay nandito kaming dalawa sa labas ng operating room at naghihintay kung kailan ito matatapos.

May kung anong humaplos sa puso ko habang nakamasid sa makulit na batang ito hanggang sa kusang kumilos ang aking mga kamay.

Inangat ko ito mula sa kan’yang kinauupuan at inilipat sa aking kandungan.

Nag-angat ito ng mukha at nagtatanong ang namumungay nitong mga mata na tumingin sa akin.

“Matulog ka muna at gigisingin na lang kita kapag natapos na ang operasyon.” Malambing kong wika, hindi na ito sumagot sa akin at kusa niyang isinubsob ang mukha sa aking dibdib bago yumakap sa katawan ko ang maliit nitong mga braso.

Itinaas ko ang dalawang paa niya at ipinatong ito sa kasunod na bangko.

Hinubad ko rin ang suot kong jacket gamit ang isang kamay habang ang isang kamay ko ay nakayakap sa maliit na katawan ng batang si Aria.

Pagkatapos hubarin ay kinumutan ko ito upang hindi siya lamigin, saka ko ito niyakap ng mahigpit.

Pinagmamasdan kong mabuti ang magandang mukha nito at hindi ko na napigilan ang aking sarili na haplusin ang namumula nitong pisngi.

Wala sa loob na napangiti ako, nang mga sandaling ito ay nakaramdam ako kasiyahan na may halong kilig.

Bakit ba napaka gaan ng loob ko sa batang ito?

Kakaiba ang epekto ng pagkakalapat ng aming mga katawan may kung anong damdamin ang namamagitan sa aming dalawa na kay hirap ipaliwanag.

Kilala ako ng lahat bilang isang suplado at kay hirap pakisamahan kaya walang may lakas ng loob na makipag-usap sa akin.

Sa mundong ginagalawan ko ay ako ang hari, ako ang nasusunod dahil ako ang nag-iisang tagapagmana ng pamilyang Smith.

Ang pamilyang pinakamayaman sa buong bansa.

Sa edad na twenty ay may mabigat na responsibilidad ng nakaatang sa aking mga balikat.

Bata pa lang ay hinasa na ako sa pagpapatakbo ng aming mga negosyo, kaya umiikot ang mundo ko sa computer at sa mga dokumentong kaharap ko araw-araw.

Ito ang unang pagkakataon na may nakipag-usap sa akin ng kaswal habang direktang nakatingin sa aking mga mata.

Masasabi ko na matapang ang batang ito, dahil nagawa niyang makipag deal sa akin at hindi man lang ito natakot sa matapang na awra ng aking mukha.

Palibhasa’y inosenti kaya hindi niya nalalaman ang kahahantungan ng pakikipagkasundo nito sa akin.

Hinimas ko ang brown at kulot niyang buhok na umabot hanggang baywang nito.

“Hihintayin ko ang pagsibol mo saka kita pipitasin, sa ngayon ay po-protektahan muna kita laban sa malupit na mundong ito.” Anya sa aking isipan habang marahang hinahaplos ng hinlalaki ang kulay rosas nitong mga labi.

Dinampian ko ng isang banayad na halik ang noo nito at napangiti ako ng makita ko na mahimbing itong natutulog sa aking mga bisig.

Makalipas ang ilang oras ay biglang bumukas ang pintuan ng operating room.

Nagulat ang doctor at mga nurse ng makita nila si Aria na natutulog sa aking kandungan habang nakasandig ito sa aking dibdib.

Kita ang labis na pagkamangha sa kanilang mga mukha, nang matauhan ang mga ito ay mabilis silang yumukod at nagsimulang magpaliwanag sa akin.

“Young Master, tagumpay po ang operasyon ng pasyente.” Magalang na pag-iimporma sa akin ng Doctor,pagkatapos sabihin iyon ay bumaling ito sa isang nurse upang ito ay utusan.

“Kunin mo ang bata kay young Master at dalhin sa isang kwarto.” Anya sa Nurse.

“Don’t you dare to touch her.” Anya sa mahinang boses ngunit may diin ang bawat kataga na lumabas sa aking bibig.

Nahinto sa ere ang mga kamay ng nurse nang akma na sana nitong kukunin ang bata saka mabilis na humakbang paatras.

Tumayo ako mula sa aking kinau-upuan habang nanatili sa aking mga bisig ang batang si Aria.

Habang naglalakad ay nakabuntot sa likuran ko ang doctor at ang dalawang nurse.

Kaagad na binuksan ng aking tauhan ang pintuan ng isang private room na nakalaan para sa mag-ina.

Pagpasok ko sa loob ay maingat na inihiga sa malambot na kama si Aria hindi ko na tinanggal ang jacket ko sa katawan nito bago kinumutan ito hanggang sa leeg para hindi siya lamigin.

“Hintayin mo ako, babalik ako kaagad.” Malambing kong bulong sa kan’ya habang hinihimas ng hinlalaki ang pisngi nito.

Natigilan ako ng biglang yakapin niya ang aking kamay na parang nais akong pigilan nito.

Wala sa loob na napangiti ako at pinatakan ng isang magaan na halik ang mabintog nitong pisngi.

Maingat na binawi ko ang kanang kamay mula sa pagkakayakap ni Aria at tinalikuran na ito.

Kailangan ko na kasing umuwi dahil may importanteng meeting akong dadaluhan bukas ng umaga.

Hindi pwedeng i-postponed ang meeting na ‘yon dahil kinansela na ito kaninang hapon ng makilala ko si Aria.

Mas pinili kong samahan ang bata kaysa ang umattend sa meeting.

Napagtanto ko na higit na importante sa akin ang batang si Aria at hindi ko alam kung bakit, gayong ngayon ko lang ito nakilala.

Walang pakialam na naglalakad sa pasilyo ng hospital, ni hindi ko man lang pinapansin ang mga nurse at doctor na bumabati sa akin.

Pagdating sa tapat ng sasakyan ay binuksan kaagad ng aking tauhan ang pintuan para sa akin.

Hindi kaagad ako sumakay dahil muli akong humarap sa hospital at tinanaw ang isang bahagi ng hospital kung saan natutulog ang batang si Aria.

Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan bago ako pumasok sa loob ng sasakyan.

Nang mga sandaling ito ay kay hirap ipaliwanag ng nararamdaman, parang labag sa loob ko ang iwan si Aria.

“Pagkatapos ng meeting ko bukas ay kaagad akong babalik ng hospital.” Ito ang tumatakbo sa aking isipan habang lulan ng sasakyan.”

Naalimpungatan si Aria ng maramdaman niya ang isang mainit na palad na humahaplos sa kaliwang pisngi nito.

Sa pagmulat ng mga mata ay bumungad sa kan’yang paningin ang may edad na lalaki na nakatitig sa kan’yang mukha.

Kapansin-pansin ang kasiyahan sa mukha ng Ginoo na tila hindi makapaniwala sa munting anghel na nasa harapan.

“Oh? Sino po kayo? Bakit pareho ang mga mata natin?” Nagtataka na tanong ni Aria sa lalaki, dahil tulad niya ay berde rin ang mga mata nito.

Imbes na sumagot ay mahigpit na niyakap ng Ginoo ang bata at napahagulgol na ito ng iyak.

“Ang anak ko! Kay tagal ko kayong hinanap, patawarin mo ang daddy anak kung nahuli ako ng dating.” Anya sa garalgal na tinig habang mahigpit na yakap si Aria..

“D-daddy? May daddy na ako?” Hindi makapaniwalang tanong ni Aria at masayang gumanti ng yakap sa ama.

Saglit na natigilan si Aria ng biglang naalala ang kan’yang ina.

Kaagad na humiwalay ito sa ama at mabilis na bumaba ng kama para lumapit sa kan’yang ina na nakahiga sa kabilang kama.

“Don’t worry, anak, successful ang operasyon ng mommy mo kaya ligtas na siya.” Anya ng kan’yang ama bago lumapit sa anak at hinawakan ito sa magkabilang balikat habang kapwa nakatingin kay Zarina ang mag-ama nito.

Ilang minuto lang ang lumipas ay nagulat ang dalawa ng biglang nangisay ang katawan ni Zarina.

Nataranta ang mag-ama at mabilis na tumakbo si Lorenzo palabas ng kwarto upang tumawag ng doctor.

“Mommy! Mommy!” Paulit-ulit na tawag ni Aria sa Ina, mabilis itong sumampa sa kama at niyakap ang ina.

Ilang segundo lang ang lumipas ay umangat mula sa higaan ang katawan ng ina hanggang sa tuluyan na itong binawian ng buhay, kasunod ng pagtunog ng aparato at mula sa screen nito ay makikita ang pagpantay ng guhit sa monitor.

“Mommy! Mommy…” umiiyak na sigaw ng batang si Aria.

Hindi man lubos na nauunawaan ang mga nangyayari sa kan’yang ina ngunit ang puso niya ay binalot ng matinding sakit at labis na pagdadalamhati.

Nang mga oras na iyon ay tanging ang tunog ng aparato at iyak ni Aria ang nangingibabaw sa loob ng kwarto habang mahigpit na nakayakap ito sa katawan ng ina.

Biglang dumating ang mga doctor kasama ang kanyang ama na si Lorenzo, kaagad na kinarga nito si Aria at mabilis na lumapit ang mga Doctor upang i-revive ang pasyente.

Nagmamadaling kumilos ang lahat at kaagad na inihanda ang defibrillator.

Sinikap ng mga Doctor na iligtas ang Ina ni Aria ngunit pagkatapos ng ilang minuto na pakikipagsapalaran ay wala ring nangyari hanggang sa ideklara ng doctor ang oras ng kamatayan nito.

Mahigpit na niyakap ni Lorenzo ang umiiyak na anak, maging siya ay hindi kinaya ang pagkawala ng asawang si Zarina.

Humakbang siya palapit sa kama bago maingat na ibinaba si Aria sa gilid nito at saka niyakap ang katawan ni Zarina.

“Bakit ngayon pa? Bakit kung kailan natagpuan ko na kayo saka mo naman ako iniwan? Zarina, mahal ko, parang awa mo na huwag mo kaming iwan ng anak mo…

Kay tagal kong pinananabikan na makita at makasama ka, saka ka naman kinuha ni Allah sa amin.

“Ahhhh! Zarina! Ahhhh… mahal ko, patawarin mo ako, patawarin mo ako kung hindi kita na ipagtanggol sa kanila.

Kung maibabalik ko lang ang lahat marahil ay hindi ito mangyayari sayo.” Patuloy sa pagtangis ang mag-ama habang ang kanilang mga puso ay nagdadalamhati sa matinding kalungkutan.

Halos hindi na makahinga si Aria dahil sa labis na pag-iyak, kalaunan ay naunawaan na rin niya ang lahat kaya walang pagsidlan ang sakit na kan’yang nararamdaman ng mga sandaling iyon.

Kay bilis ng mga pangyayari, ipinacrimate ang bangkay ng ina ni Aria at nagdesisyon si Lorenzo na lisanin ang lugar ng Santa Ines kasama ang anak nitong si Aria at ang abo ng asawa na nakalagay sa loob ng isang jar cremation.

Mabigat ang mga hakbang na sumakay si Aria sa kotse ng ama.

Labag sa kanyang kalooban na lisanin ang hospital ngunit wala siyang magawa sa desisyon ng ama.

Nang mga sandaling iyon ay matinding kalungkutan ang bumalot sa buong pagkatao ni Aria. Una ay dahil sa pagkamatay ng kan’yang ina at pangalawa ay dahil hindi na niya makikita pa si Mr. Harris ang lalaking pinagsanglaan niya ng kwintas at singsing.

Importante ang mga alahas ng ina dahil iyon na lang ang naiwang alaala nito sa kanya.

Walang nagawa ang batang si Aria kung hindi ang malungkot na tumanaw sa hospital habang lulan siya ng isang itim na kotse.

Ilang sandali pa ay umandar na ang sasakyan, bigla siyang lumuhod sa upuan at pumihit paharap sa likuran ng kotse.

Tuluyan na siyang naiyak ng makitang bumaba mula sa isang mamahaling sasakyan ang isang matangkad na lalaki na may matapang na mukha ngunit tanging siya lang ang nakakaalam na mayroon itong ginintuang puso.

“Mr…” ang nanulas sa munting labi ni Aria habang patuloy sa paghikbi, lalong lumakas ang iyak niya ng tuluyan na itong nawala sa kan’yang paningin.

Bigla naman itong nilingon ng ama, hinila niya ito at pinaupo sa kan’yang kandungan saka niyakap ng mahigpit.

Iniisip ni Lorenzo na marahil ay naalala na naman ng anak ang ina nitong pumanaw kaya nakadama siya ng matinding pagkahabag para sa anak.

“Sshhh… don’t worry, Sweetheart, nandito pa si Daddy.” Malambing na wika bago hinalikan ito sa ulo.