Prologue

"Hindi ko inakalang ang matalik kong kaibigan ang magiging pag-ibig ng buhay ko," isip ni Lily habang sumasayaw kasama si Lucas, ang kaibigan niyang kababata at nobyo sa loob ng limang taon.

"Ito ang pinakamagandang linggo na naranasan ko. Palagi kong aalalahanin ang mga nagdaang araw na ito," sabi ni Lily bago siya pinaikot ni Lucas sa kanilang sayaw.

Hinawakan ni Lucas ang kanyang baywang at yumuko para halikan siya sa labi. Mahina niyang sinabi, "Masaya akong napasaya kita."

Sa loob ng isang buong linggo, magkasama si Lucas at Lily, na bihirang mangyari dahil nakatira sila sa magkaibang lungsod at abala sa kani-kanilang buhay.

Si Lucas ay mula sa Rose Hills City, habang si Lily ay mula sa Braeton City. Si Lily ay isang matapang na babae at sumali sa militar. Sa kabilang banda, si Lucas ay nag-aaral ng medisina, ngunit sa kabila ng kanilang abalang iskedyul, nagtagal sila sa kanilang long-distance relationship.

Sa villa kung saan sila nanatili sa loob ng pitong araw, magkasama silang natutulog gabi-gabi, nagluluto ng mga pagkain araw-araw, at ginugugol ang oras sa paghalik at pagbabalik-tanaw sa kanilang pagkabata.

Lilipad na pauwi si Lucas kinabukasan, kaya nagkaroon sila ng isang date sa villa. Naghanda si Lucas ng espesyal na hapunan, at sumasayaw sila sa romantikong musika nang higit sa isang oras.

Nakaayos silang dalawa na parang nasa isang five-star na restaurant, pero ang totoo, nasa isang pribadong villa lamang sila na nirentahan ng mga magulang ni Lily para sa kanilang kaligtasan.

"Nami-miss ko ito. Sobrang nami-miss kita," sabi ni Lucas.

Sa narinig, kinagat ni Lily ang kanyang labi. Malungkot niyang sinabi, "Pasensya na. Dahil sa akin, kinailangan nating kumuha ng maraming security measures, at hindi na ako makapunta sa'yo."

Umiling si Lucas. Tiniyak niyang sinabi, "Okay lang. Hindi mo kasalanan, at ipinapangako ko sa'yo, magiging maayos ang lahat."

Ito'y dahil nasangkot si Lily sa isang pribadong organisasyon habang naglilingkod sa militar. Naging banta ito sa kanyang buhay. Ang organisasyon ay dapat na magligtas ng buhay, ngunit natutunan ni Lily na ito'y pangharap lamang, at may masamang layunin ang mga pinuno nito.

Nais niyang umalis, ngunit mahirap iyon gawin. Kaya't nasa isang bahay siya, nakapadlock na may kumpletong seguridad. Kailangan niyang lumayo sa kanyang pamilya para sa kanilang proteksyon, at iyon din ang dahilan kung bakit hindi nagkita sina Lily at Lucas sa loob ng dalawang buwan.

Habang sumasayaw, natawa si Lucas at sinabi, "Lagi mong ambisyon na makatulong na iligtas ang mundo, ngunit napunta ka sa maling grupo. Minsan talaga, ganyan."

"Tama. Minsan talaga, ganyan," sagot ni Lily, tumatawa rin. "Salamat sa pag-unawa, Lucas, at palaging nandiyan para sa akin. Mahal na mahal kita."

"Mahal din kita," wika ni Lucas habang hinahaplos ang kanyang pisngi. "Gagawin ko ang lahat para sa'yo."

Di nagtagal, nagbago ang musika sa isang pamilyar na himig. Madalas i-dedicate ni Lily ang parehong piraso ng mabagal na musika kay Lucas noong high school. Natawa si Lily, naalala ang dati niyang one-sided love sa kanya.

"Diyos ko, ang kantang ito'y nagpapaalala sa akin noong umiyak ako dahil akala ko hindi mo ako titignan bilang isang nobya!" sabi ni Lily.

"Kaya pala sinubukan mong magsuot ng palda at high heels?" biro ni Lucas.

Natawa silang pareho dahil hindi tipo ni Lily ang maging prinsesa. Mas gusto niya ang jeans kaysa sa mga damit.

"Lagi kitang pinagmamasdan, Lily," wika ni Lucas. Pagkatapos, naging seryoso ang kanyang mukha habang inihayag niya, "Gusto kitang ligawan sa tamang panahon, hindi noong high school tayo."

"Alam ko na iyon ngayon," ngumiti si Lily at pinagmasdan ang matindi at madilim na mga mata ni Lucas.

Sa susunod na ilang segundo, tahimik sila. Nakatingin si Lucas sa kanyang mga labi, at hindi siya nagdalawang-isip na halikan siya ng mariin. Sila'y natigil, ninanamnam ang mainit na halik. Sobrang natutok sila sa halikan na naramdaman ni Lily ang init na umaakyat sa kanyang pisngi.

Nang magkalas sila, kinuha ni Lucas ang isang velvet box mula sa kanyang bulsa. Sa loob nito ay dalawang kwintas na gawa sa gintong bead chains, at mayroon ding mga gintong tag na palawit. Sabi ni Lucas, "Para ito sa'yo at sa akin. Isang bagay para maalala mo ako at ako sa'yo."

Nagtampo si Lily habang suot ni Lucas ang kanyang kwintas. Sinabi niya, "Sobra-sobra na ang mga regalong binigay mo para maalala kita habambuhay."

Natawa si Lucas. Sinabi niya, "Alam ko. Gusto ko lang magbigay ng isa pa."

Suot din ni Lucas ang kanyang kwintas. Ang kanyang palawit ay may nakaukit na pangalan ni Lily Rose, habang ang kay Lily naman ay pangalan ni Lucas.

Hawak ni Lucas ang palawit ni Lily at sinabi, "Kapag nalulungkot ka at malayo ako, hawakan mo ito."

Hawak niya ang kanyang palawit at nagmungkahi, "Gagawin ko rin iyon, iisipin ka."

Dahil sa sinabi ni Lucas, hindi napigilan ni Lily na maging sentimental. Nagtanong siya, "Bakit napaka-emotional ng mga salita mo?"

Hindi sumagot si Lucas. Sa halip, niyakap niya ulit si Lily ng mahigpit at sumayaw sa natitirang musika na tumutugtog sa background. Sa huli, mahinang sinabi niya sa kanyang tainga, "Lily, hindi ko alam kung kailan kita ulit makikita. Hindi ko na kayang magpigil ngayong gabi. Gusto kita, Lily."

Sa narinig, napa-gasp si Lily.

Sa totoo lang, mahirap magpigil dahil mahal niya si Lucas ng higit pa sa anupaman. Gayunpaman, pinanatili nilang dalisay ang kanilang sarili dahil ang kanilang mga pamilya ay mabuting magkaibigan. Ayaw nilang gumawa ng anumang bagay na magdudulot ng pagkadismaya sa kanilang mga magulang.

Gayunpaman, dahil magkasama sila ni Lucas, naisip ni Lily, bakit hindi? Mahal niya ito, at alam niyang hindi siya sasaktan ni Lucas.

Sa gabing iyon, unang beses nagtalik sina Lily at Lucas. Ang kanilang hubad na katawan ay nagsanib sa gabing iyon, na nagpatuloy sa puting satin na mga kumot.

Sa madaling araw, nang magdesisyon na silang magpahinga. Habang nakaakap si Lily sa dibdib ni Lucas, narinig niya itong nagsabi, "Mahal kita, Lily. Kahit ano pa man. Tandaan mo iyon."

Sa kanyang antok na estado, hindi masyadong pinansin ni Lily iyon at simpleng sinagot, "Mahal din kita."

Akala ni Lily perpekto ang kanyang buhay sa kabila ng kasalukuyang sitwasyon niya. Sa tabi ni Lucas, kaya niyang harapin ang lahat ng pagsubok sa kanyang buhay. Sa kasamaang palad, nang magising si Lily kinabukasan, wala na si Lucas. Sinabi ng mga seguridad na umalis si Lucas nang nagmamadali sa madaling araw. Akala nila'y alam niya.

Paulit-ulit na tinatawagan ni Lily ang numero ni Lucas, ngunit naka-off ang kanyang telepono.

"Lucas, nasaan ka?" bulong niya bago tawagan ang lahat ng nakakakilala kay Lucas.

Tinawagan din ni Lily ang mga magulang ni Lucas, ngunit sa kanyang gulat, sinabi ng ama ni Lucas, "Hindi ba kasama mo siya, Lily? Nakareceive ako ng text niya kagabi na mananatili siya ng mas matagal sa'yo."

Nagsimula nang hanapin ng lahat si Lucas sa puntong iyon, ngunit parang naglaho na siya. Natuklasan lamang nila na nag-withdraw siya ng malaking halaga ng pera isang buwan na ang nakalipas.

Sa mga sumunod na araw, tumakas si Lily mula sa villa na dapat na nagpoprotekta sa kanya. Gusto niyang hanapin si Lucas mismo. Dumaan siya sa takot, pagkadesperado, galit, at pagtanggi sa kung ano ang nangyayari.

"Lily, baka may hindi ka napansin. Bumalik ka sa villa at tingnan kung may mga bakas," mungkahi ng kanyang kapatid habang isa sa kanilang pagpunta sa medical school ni Lucas. Kaya't bumalik siya sa villa at inikot ang kanyang kwarto. Doon niya nakita ang liham na nakaipit sa ilalim ng kanyang bedside table.

Lumilitaw na nag-iwan ng liham si Lucas para sa kanya. Mabilis na

binuksan ni Lily ito at binasa:

[Lily,

Pasensya na, pero kailangan ko nang umalis. Mahal kita ng buong puso, pero kailangan ko nang umalis.

Gusto ko sanang sabihin na babalik ako, pero ang totoo, hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin.

Huwag mo akong hintayin. Huwag mo akong hanapin dahil hindi mo ako makikita. Ipagpatuloy mo ang iyong buhay at maging masaya.

Paalam.

Ang iyong matalik na kaibigan,

Lucas.]

"Paalam. Huwag mo akong hintayin." Ang mga salitang iyon ay umalingawngaw sa kanyang isipan.

Tumigil ang tibok ng puso ni Lily ng isang sandali. Napuno ng luha ang kanyang mga mata.

Hindi siya makapaniwala. Ang matalik niyang kaibigan at ang taong pinagkatiwalaan niya ng kanyang puso, iniwan siya nang walang maayos na dahilan.

"Lucas!" sigaw ni Lily. "Bakit? Ano ang ginawa ko para magawa mo ito?"

"Lucas!"

"Lucas, sabihin mo sa akin kung bakit?"

Sa araw na iyon, ibinuhos ni Lily ang kanyang nararamdaman, ngunit gaano man siya kalakas na tinawag ang pangalan ni Lucas at nagtanong sa kalangitan, nanatiling walang sagot ang kanyang mga tanong.

***

Siyam na buwan ang lumipas.

Sa kabila ng liham ni Lucas, nagpatuloy ang paghahanap ni Lily at ng kanyang pamilya kay Lucas. Tanging ang langit lamang ang nakakaalam kung gaano karaming resources ang nagastos nila para mahanap ang lalaki. Gayunpaman, nagbago ang lahat nang may dumating na bago sa buhay ni Lily.

Mula sa loob ng kanyang silid, pinagmamasdan ni Lily ang isang natutulog na sanggol sa crib.

Umiyak si Lily habang tinitingnan ang cute na mukha ng sanggol. Anuman ang mangyari, ang sanggol na ito ay isang biyaya, isang bagong dahilan para magpatuloy. Kaya't nagpasya si Lily na isara ang isang kabanata sa kanyang buhay at magsimula ng panibago.

Binuksan niya ang kanyang bedside drawer at kinuha ang liham na iniwan ni Lucas bago ito naglaho. Dinala niya ang liham sa banyo at itinapon ito sa kubeta.

Sabi ni Lily, "Tinatanggap ko ang iyong paalam, Lucas."