MasukShare
Kabanata 2
Terakhir Diperbarui:
2024-10-29 19:42:56Stavros’ POV
“Are you really sure she’s coming?” I asked Anthony impatiently, who was busy scrolling through his cellphone.
Hindi siya agad na sumagot sa akin. Maya-maya pa ay pinatay niya ang kaniyang cellphone saka tamad na lumingon sa akin “Are you really that excited to get married, Stav?” he teased me.
This man. I glared at him. “Don’t start with me, Anthony. That Aviona’s taking so long.” I glanced at my wrist watch. “She’s already 20 minutes late. I still have a business meeting to attend to.”
Anthony was surprised. He stood up from his seat while looking at me with his wide eyes. “What the hell, Stavros?” he exclaimed. “It’s your fucking wedding day for fuck’s sake! Who, in their right minds, would schedule a business meeting for his wedding day?” he continued hysterically.
“Who wants this wedding anyway?” I asked boredly.
“Ikaw!” angil niya.
Napaiwas ako ng tingin.
“The hell, man! Alam ko naman na hindi mo talaga gustong maikasal. And this is just for your company’s sake. Pero konting respeto naman sana sa mapapangasawa mo. You don’t know her. And you don’t have feelings for her, pero tandaan mo. Ikaw ang mas may kailangan sa kanya, bro. Give some respect to your bride and to her family, Stavros,” dismayado niyang pangaral.
Tsk. I couldn’t deny that he had a point. Ako ang nangangailangan ng mapapangasawa kung kaya ay hinanapan niya ako ng nababagay sa akin. Though hindi ko pa nakita at nakasama kahit isang beses ang babaeng tinutukoy niya.
Ang sabi sa akin ni Anthony ay ayaw munang makipagkita ng babae dahil may pinagkakaabalahan ito. Which I agreed to dahil abala din ako sa kompanya. And also, it would just be a civil wedding. Why would I bother to spend millions on a loveless wedding? And I didn’t have the plan to live with it any longer. As soon as the company becomes mine legally, then I would divorce her immediately.
“The bride is coming!” I heard someone shout.
Agad akong napaayos ng tayo sa aking narinig. Naramdaman ko ang presensya ni Anthony sa aking tabi.
“Think about what I’ve said, Stav,” he reminded me.
“Tsk." Inismiran ko siya.
Ilang segundo lamang ang lumipas ay bumukas ang pinto ng silid. Naunang pumasok si Mr. Sarrosa. Kasunod niya ay ang kaniyang asawa na tila inaalalayan ang isang babaeng nakasuot ng puting gown.
Was she Aviona Sarrosa?
“She’s beautiful, isn’t she?” I heard Anthony's whisper beside me.
Yes. She’s beautiful. The gown was simple but it looked elegant on her. She was tall for a woman. But she would look short when she would be near me. Her hair was long, straight, shiny, and black. She looked half-American and half-Spanish with her facial features.
Anthony's sure had a good taste in women.
In just a few moments, the Sarrosa family was already in front of me.
Mr. Sarrosa tapped my left shoulder. "Take care of Aviona. And congratulations," he greeted with a warm smile.
I nodded. "I will, Sir."
Mr. Sarrosa gestured that he would take his seat so I nodded at him again.
Naramdaman ko ang marahang haplos ni Mrs. Sarrosa sa aking braso. “Nako, iho. Pasensya ka na kung natagalan si Aviona ng pagdating. Nagkaroon lang ng maliit na aberya,” paliwanag niya.
Tipid akong ngumiti. “It’s fine, Mrs. Sarrosa—”
“Just call me tita, Stavros. You'll be my son-in-law in just a few minutes. No need to be formal. And even Roberto. You call him tito, a'right?”
“Yes, tita. Shall we start?” I asked as I looked at my wrist watch secretly.
Ugh! I'd probably be late for my meeting with the new investors.
“Sure!”
I nodded and looked at the official who’d wed us.
“Avi, please. There’ll be nothing wrong. Walang mananakit sayo rito. Just calm down, okay?”
Napatingin ako sa mag-ina dahil sa narinig. Ngayon ko lang napansin ang pagiging tahimik ni Aviona. Tila ayaw din niyang bumitaw mula sa pagkakakapit sa kaniyang ina. Ang ina niya naman ay panay ang haplos sa kaniyang kamay na nakakapit sa braso nito. Para siyang isang batang takot maiwan ng ina sa isang parke.
What the hell was happening?
Nilingon ko si Anthony at piping nagtanong gamit ang aking mga mata. Kinunotan ko siya ng noo. Siya ang nagreto sa pamilya ng babaeng ito. Marahil ay alam niya ang nangyayari.
Umasa ako na may ibibigay siyang maikling paliwanag ngunit tinapik lang ako nito. “Just wait. Your wedding will be successful.”
Napahilot ako sa aking sentido. Naiinip na ako. Nasasayang ang oras ko rito.
“This will just take minutes, Avi,” rinig kong alo muli ni Mrs. Sarrosa.
I was not comfortable calling her tita.
“Is everything okay?” I interrupted them.
Tarantang napalingon sa akin ang matandang babae. “Yes, of course. Aviona’s just… a little bit nervous… You know?” She faked a laugh.
Napatingin ako kay Aviona. Hindi ako sigurado pero may nababanaag akong takot sa kaniyang mga mata. Bahagyang nanginginig ang mga labi niya at nangingilid din ang luha sa kaniyang mga mata.
Were they sure she agreed with this marriage?
“Aviona.” Lumapit ulit si Mr. Sarrosa sa amin. Marahil ay nagtataka siya sa tagal ng pag-umpisa.
Napansin ko ang kaagad na pagbitaw ni Aviona sa braso ng kaniyang ina nang lumapit ang kaniyang ama.
“Take your seat, Avi. I’ll be at your back.” Iyon ang huling katagang binitiwan ng kaniyang ina bago tuluyang nagpahila kay Mr. Sarrosa.
Sa wakas ay nagsimula na ang seremonya. Iilan lang kami sa loob ng silid. Ako, si Anthony, si Aviona at ang ina at ama niya, at ang mga taong kinuha ni Anthony na magiging witness ng kasal namin. Hindi ko alam kung saan pinaghahagilap ng lalaking ito ang mga taong ito. Hindi sila pamilyar sa akin.
Mabilis lang ang naging takbo ng seremonya. Palibhasa kasi ay civil wedding lamang. Ngunit habang lumilipas ang oras ay pansin ko na hindi mapakali si Aviona. Nakayuko lamang ito at minamasahe ang kaniyang mga kamay. Halos wala na nga akong naintindihan sa sinasabi ng opisyal dahil sa kaniya. Nakukuha niya ang atensyon ko dahil sa kaniyang mga galaw.
"Stavros Bienvenelo, do you take Aviona Sarrosa to be your lawfully wedded wife, to have and to hold from this day forward?"
"I do." Hindi na ako nag-abalang tingnan siya bago sumagot. Gusto ko na lamang talagang matapos ito. Fuck that last will that made me do this. And fuck my stepmother's new husband for trying to steal the company from me.
"Aviona Sarrosa, do you take Stavros Bienvenelo to be your lawfully wedded husband, to have and to hold from this day forward?"
Ilang saglit na ang lumipas ay wala pa ring sagot si Aviona.
Napalingon ako kay Aviona dahil sa kawalan niya ng reaksyon. She's still just looking down.
What's her problem?! Did she have someone she loves that she needed to leave because of this arranged marriage? Then why did she agree on this marriage? Did her parents force her to? Oh. Obviously.
Pakiramdam ko ay umakyat na lahat ng dugo ko sa ulo dahil sa ginagawa ng babaeng ito. Bakit dito pa siya nag-inarte? She could've called the wedding off kaysa pumunta siya rito at ganito ang gawin niya. She could've runaway with her boyfriend. She's wasting my time!
"I-I… d-do," pikit-matang sagot niya.
Nanlaki ang mga mata ko sa sagot niya. Akala ko ay gagayahin niya ang mga napapanood niya sa mga palabas na tatakbo at tatakas sa araw ng mismong kasal.
Was I being paranoid?
Pero tila nakahinga kaming lahat sa loob ng silid sa pagsagot niya.
"You may now kiss the bride," the wedding officiant announced.
Did we really have to do that?
Hinarap ko siya ngunit hindi siya nakaharap sa akin. Hindi ba siya nangangalay sa pwesto niya? She's been like that since the ceremony started.
Napapikit ako ng mariin.
This woman was really testing my patience. Ang ayoko sa lahat ay ang pinapatagal ang isang bagay na kaya namang tapusin agad.
Hinawakan ko siya sa magkabilang braso. Ngunit nagulat ako nang siya ay nagpumiglas.
Aba't talaga naman ang babaeng 'to.
I gritted my teeth as I gave her a warning look.
You'd better be afraid and comply. Don't you dare piss me off, lady. I swear I could do everything to make you suffer.
"Ehem…" rinig ko ang pagtikhim ng opisyal na tila nakakahalata na napipilitan lamang si Aviona.
Sige lang. I'd definitely make you regret why you tested my patience, woman.
Muli ko siyang hinawakan. Mas hinigpitan ko ang aking hawak sa kaniya. Lalo ko pang diniinan ang kapit ko sa kaniyang mga braso. Kita ko ang pagngiwi niya sa aking ginawa. "Makisama ka kung ayaw mong tumagal pa tayo rito," gigil na bulong ko sa kaniya.
Ramdam ko ang panginginig ng kaniyang katawan. Umangat na rin ang kaniyang mukha pero ang mga mata niya ay sa baba pa rin nakatingin.
Ano bang ikinakatakot mo? As if my kiss would poison her to death.
I didn't waste any time. I leaned forward to kiss her. She closed her eyes. But before our lips met, I saw how a tear escaped from her left eye.
The kiss was just a peck. But it was enough to make me realize that this was the beginning of the new life I chose to take.
Bab terkait
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 3
Stavros’ POV“So where do you plan to hold your honeymoon, Stavros?” walang-prenong tanong ni Mr. Sarrosa na dahilan para muntik ko nang maibuga ang iniinom kong wine.“Roberto! You’re stepping on their privacy! Kung saan nila gustong mag-honeymoon ay silang mag-asawa na ang bahalang mag-usap tungkol doon,” saway ni Mrs. Sarrosa.Pinunasan ko ang aking bibig gamit ang table napkin bago nagpasyang magsalita. “With all due respect, sir, I want you to step out of our marriage affairs. I agree with your wife’s words. You will get the benefit that I promised to you for letting me marry your daughter in exchange of minding your own business,” walang hiya-hiya kong sagot.T
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 4
Stavros’ POV“Aviona…” Himbing na himbing pa rin siya sa kaniyang kinauupuan. Ganoon ba siya kapagod at naging tulog-mantika na siya? “Aviona, wake up. We’re here.”We just arrived at my mansion’s garage.Ilang beses ko pa siyang tinawag ngunit hindi pa rin talaga siya magising. Kaya naman wala akong ibang pagpipilian kundi ang muling lumapit sa kaniya.Hindi ko talaga maiwasan na mapatitig sa kaniyang mukha. Sa itsura niya ay parang wala siyang problema o isipin na pinagdaraanan. Para siyang isinilang para lamang magpalaganap ng kabutihan sa mundo.Hindi nakaligtas sa aking mga mata ang mga labi niyang bahagyang nakaawang. Naalala ko tuloy ang pinagsaluhan naming halik kanina. It was just a quick one. But it was enough for me to feel how soft her lips were.I was awakene
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 5
Stavros’ POV“So, it means that Aviona’s adopted?” I blurted out.“Yup,” Anthony answered from the other line.I received the file of Aviona Sarrosa from Anthony this morning. I asked him to send it because that woman’s attitude was bothering the hell out of me.Konti na lang ay iisipin kong takas siya sa isang mental facility.“Wala ba silang tunay na anak?” patungkol ko sa mag-asawang Sarrosa.“They don’t have any. Kaya nag-ampon na lang sila,” diretsong sagot niya.Napasandal ako sa aking swivel chair. “Sigurado ka bang hinalungkat mo ang medical records ni Avionna?”Saglit na natahimik si Anthony. “Oo, bro. Bakit? May napansin ka bang kakaiba sa kaniya?” takang tanong niya.
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 6
Stavros' POV"So, kasal ka na pala talaga?" Ismael Braganza asked. He was the heir of Katalina, the biggest wine company in the world. He was one of my friends and business partners."Yeah," I answered and showed them my wedding ring.It was Saturday night. And I called these men for a night out. I was exhausted so I needed this break. And I could already feel the spirit of the alcohol in my body since it was already hours since we started drinking."Tapang mo naman, dre. Nagagawa mong makipaglandian kahit suot-suot mo ang ebidensya na hindi ka na binata," komento ni Zachary Montemayor, ang nagmamay-ari ng Montemayor Holdings, ang nangunguna sa larangan ng investment properties gaya ng subdivisions at condo units.Sumimsim ako sa aking baso at ngumisi. Naramdaman ko ang lalong paglingkis ni Rica sa aking braso. Binalingan ko siya ng tingin. "Do you mind if I'm al
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 7
Aviona's POVMalalim na ang gabi ngunit hindi ko pa rin magawang makatulog dahil paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang nagtulak sa akin upang mapunta sa sitwasyon na kinaroroonan ko ngayon.“Ngayon lang ako hihiling sayo. Madali lang naman ang gagawin mo. Magpapakasal ka lang naman kay Stavros Bienvenelo. Kapag naging asawa mo na siya, magagawa mo na ang lahat ng gusto mo. Napakalaking isda ni Stavros sa industriyang ito. Makikinabang ka rin naman sa mga ito,” may halong inis na pakiusap sa akin ni daddy.Nanatili lang akong nakayuko. Ayaw kong magsalita dahil wala rin namang magiging saysay. Kilala ko siya. Wala siyang pinapakinggan. Kahit si mommy ay walang magawa kundi ang hayaan siya sa mga desisyon niya sa buhay.“Roberto, bakit ba kasi kailangan pang magpakasal para makuha mo ang nais mo para sa negosyo mo? Hindi ba pwedeng idaan na lang sa usapan o kontrata
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 8
Stavros’ POV“Tata Pedro… tama na po.”Para akong binuhusan ng malamig ng tubig sa aking narinig. Para akong nagising mula sa isang bangungot.What the fuck just happened to me? When did I ever forced a woman to have sex with me?Lalo akong natauhan nang makita ko ang kaawa-awang itsura ni Aviona. Sira na ang suot niyang t-shirt kaya nakalantad na ang kaniyang dibdib na tanging bra lamang ang nagkukubli. Nakababa na rin hanggang sa kaniyang binti ang kaniyang pajama.Nang dumako ang aking mga mata sa kaniyang mukha ay gusto ko nang suntukin ang aking sarili. Punong-puno ng takot ang kaniyang mga mata. Basang-basa ng luha ang kaniyang mukha. At paulit-ulit niyang sinasamsabit ang mga katagang, “Tama na po.”Kaagad akong tumayo at kumuha ng roba. Bumalik ako at isinuot sa kaniya ito.&ld
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 9
Aviona’s POVSa mundong aking ginagalawan ngayon, maaari akong maihalintulad sa isang may sinding kandila. Unti-unting natutunaw at nauubos. Hindi alam kung gaano katagal ngunit siguradong nauubusan na ng oras.Alam kong lahat ng buhay, bagay at pangyayari sa mundo ay may katapusan. Kalabisan na ba kung hihilingin ko sa Maylikha na tapusin na ang aking paglalakbay?Dahil para saan pa ang pagpapatuloy? Gayong bago pa ako magsimula ay may pumigil na sa akin na tuklasin ang kabutihan at kagandahan ng mundo.Pagod kong iminulat ang aking mga mata. Agad na bumungad sa akin ang magarang kisame ng aking kwarto. Narito na naman ako. Sa isang hawla na kung saan ako mismo ang namiling ikulong ang aking sarili.Bakit ba hindi pa ako namamatay? Ano pa ba ang ganap ko sa mundo? Ano pa bang kalupitan ang kailangan kong danasin bago Niya mapagpasyahang ba
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 10
Aviona’s POV“Kain lang nang kain, iha.” Natapos nang gamutin at balutin ng benda ni Manang Eba ang aking sugat. Kaagad niya akong pinakain nang matapos. Nagpresinta akong kumain nang mag-isa ngunit nagpumilit siyang subuan ako. Ang katwiran niya ay hindi raw ako makakakain nang maayos dahil sa aking sugat. “Lagi kitang hinihintay na bumaba upang mabantayan ka naming kumain. Ang kaso naman ay madalang ka lamang na lumabas sa kwarto mong ito.” Muli siyang sumalok ng pagkain gamit ang kutsara saka isinubo sa akin. Nilunok ko muna ang pagkain sa aking bibig bago nagsalita. “Pasensya na po kayo. Hindi po kasi ako sanay na humarap sa mga tao,” pag-amin ko.“Naiintindihan ko naman. Ang sa akin lang, kung may problema ka, magsabi ka sa amin. At kung wala man kaming maibigay na adbays, kahit papaano naman ay may napagsabihan ka. May nakinig sa iyo. Tulad nga ng napanood ko sa tibi, malaking gaan sa pakiramdam ang paglalabas at pagsas
Bab terbaru
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 30 (Huling Parte)
"Is Aviona awake already?" naalala kong itanong kay Manang Eba."Ang alam ko ay oo. Sabi nila Magda ay nasa hardin siyang muli," sagot ni Manang Eba na abala sa pagpupunas ng lababo."Did she already eat?""Hindi pa, Ser Stabros. Hindi pa siya pumupunta sa hapagkainan. Baka dumiretso na naman iyon sa hardin para magdilig ng halaman o gumuhit," sagot niya."Oh." Napatango ako sa kaniyang sagot. "Do we still have fresh milk?"Humarap sa akin si Manang Eba at ngumisi. "Oo. Nariyan sa fridge."Kaagad kong inubos ang aking kape at saka nagtungo para kumuha ng tray.Mabuti na lamang at may naluto nang agahan si Manang Eba. Kaya ay naglagay na lamang ako sa plato ng pagkain at naglagay ng gatas sa baso."Para kay Aviona ba 'yan, Ser Stabros?" singit ni Manang Eba nang matapos ako sa paglalagay ng gatas.Napakamot ako sa aking kilay at tipid na napangiti. "Yeah."Narinig ko ang impit na sigaw ni Manang Eba. "Iba ka na talaga, ser!" kantyaw niya.Natatawa akong napailing sa kaniya.Kung dati a
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 30 (Ika-unang Parte)
"Magandang umaga, Ser Stabros!" bati ni Manang Eba nang makita niya akong papasok sa kusina. "Magandang umaga rin, Manang Eba," bati ko pabalik."Kape?" alok niya sa 'kin. Tumango ako sa kaniya. "Yes, please," sagot ko saka umupo sa high chair. Nangalumbaba ako sa bar counter at tamad na pinanood si Manang Eba sa pagtimpla ng aking kape. Napapapikit-pikit pa ako. At muntik nang masubsob sa counter kung hindi lang ako nagulat sa biglaang pagharap ni Manang Eba. Nagtungo siya sa aking harapan at saka inilapag ang tasa ng kape sa bar counter. "Kape niyo po, ser. Mukhang napuyat po kayo ah," pansin niya. Tipid akong ngumiti at tumango. "Medyo lang, Manang Eba," pagsisinungaling ko. Alas kuwatro na ng madaling araw ako nakabalik sa aking silid. Tandang-tanda ko pa kung paanong nagtapos ang aming usapan ni Aviona. Narinig kong tumikhim si Aviona. Para kasing nabuhol ang dila ko nang matapos niyang sabihin ang napakahalagang katagang iyon sa akin. "A-ahm... M-matutulog na ako, S-Sta
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labingpitong Parte)
"Bago tuluyang malagutan ng hininga si papa, nagawa niya pa ring humingi ng tawad sa akin sa huling pagkakaon." Napalunok ako. "And that's when I realized the consequences of not listening to someone's explanation. Madaming oras ang nasayang dahil sa pagpapadala ko sa aking galit." Natahimik ako saglit. At humugot muna ng panibagong lakas para magsalita. Nanghihina na kasi ako sa sobrang bigat ng emosyon na nailabas ko sa pagkukwento. "But you know what? Minsan, napapatanong pa rin talaga ako sa Diyos. Kung bakit palagi niyang binabawi sa 'kin ang mga taong minamahal ko. Una, si mama. Tapos noong napatawad ko na si papa, saka Niya siya binawi sa akin." Totoo naman. Dumating ako sa punto ng buhay ko na nalugmok ako dahil parehas ng mga magulang ko ang nawala sa akin. Hindi na ako nakabalik pa sa probinsya ni mama kahit na wala na si papa. Kaya sa mansyon ako nagluksa noon. Umabot ako sa hindi pagkain at buong magdamag na pagkukulong sa kuwarto. Walang lumabas na mga luha. Pero sobr
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labing-anim na Parte)
"P-po?" gulantang kong tanong. Nginitian niya lamang ako sa aking reaksyon. "P-pero, bakit po ako? Nariyan naman po ang asawa niyo." Bakit niya ipagkakatiwala sa akin ang isang napakaimportante at napakalaking trabaho? Nahihibang na ba siya? O baka naman dala ng kaniyang unti-unting panghihina? Nanghihina siyang napahalakhak. "Bakit hindi ikaw? Ikaw lamang ang nag-iisa kong anak. Kaya ikaw dapat ang susunod na mamahala n'on," sagot niya. "P-pero po--" "Gusto ko munang magpahinga, Stavros. Huwag na huwag mong sasabihin kay Milagros ang tungkol sa bagay na ito," huling bilin niya bago niya ako palabasin ng kwarto. Matapos ang usapan na iyon, ipinagsawalang-bahala ko na lamang iyon. Baka kasi ay naapektuhan lang siya ng mga iniinom niyang gamot. Hanggang sa isang gabi, balak ko sanang bumaba para uminom ng tubig nang marinig ko ang malakas na boses ng asawa ni Don Steban mula sa kanilang kwarto. Napatigil ako sa akmang pagbaba at pinakinggan ang kanilang usapan. Masama man
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labinglimang Parte)
"That night, I wasn't able to sleep well because of the thoughts that were running inside my head. Pansamantala kong nakalimutan ang pagkadismaya ko sa eskwelahan. And was just thinking about my dad." Napabuntong-hininga ako. "I didn't know that I was able to feel that way for him after all the grudges that I was holding. Milagros told me that if I've made up my mind and chose to stay with them, then I'd just contact her for her to send someone to fetch me. "And after one night of thinking and weighing everything, I've decided to accept the offer. But I told her that I needed to finish my graduation ceremony first before leaving our bario. Milagros really did send someone to fetch me. I was able to bid goodbye to Koi and his family before leaving," patuloy ko. "Naging malungkot sila sa aking pag-alis. Ngunit ipinangako ko naman na babalik din ako sa aming probinsiya kapag natapos na ang lahat. Pero hindi ko alam na hindi na pala ako muling makakabalik pa sa bayang sinilangan ko." Nak
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labing-apat na Parte)
"May dapat tayong pag-usapan," tipid niyang sagot. Nanatili pa akong nakatanga. "Pasok po muna kayo," aya ko nang ako ay matauhan. Binuksan ko ang pinto at saka siya iginiyang pumasok. Tahimik siyang sumunod at inilibot ang kaniyang paningin sa kabuuan ng aming bahay. "Pagpasensyahan niyo na po ang maliit naming bahay," ani ko. Akala ko ay mandidiri siya, ngunit kataka-takang nanahimik lamang siya at tiningnan ako nang diretso. "Upo po muna kayo. Gusto niyo po ba ng kape o tubig?" tanong ko. "Hindi na kailangan," sagot niya. Pinagkrus niya ang kaniyang mga paa at pinagsalikop ang kaniyang mga palad sa ipinatong sa kaniyang tuhod. "Ang pangalan mo ay Stavros, tama ba ako?" Tumango ako. Halatang-halata sa kaniyang mukha na nagtitiis lamang siya na ako ay kausapin. Hindi na naman ako nagtataka. Bakit nga ba naman siya hindi magkakaganoon kung ang kaharap niya ay ang bunga ng pagtataksil ng kaniyang asawa? "Ano po bang sadya niyo sa pagpunta rito?" diretsang tanong ko
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labingtatlong Parte)
"Ayos ka lang ba, Stavros? Kanina ka pa nananamlay ah. Ano ba kasing napag-usapan niyo ni Mrs. Purita?" nag-aalalang tanong ni Koi sa akin habang naglalakad na kami pauwi. Tipid akong napangiti at saka umiling. "Wala lang, Koi. Tungkol lang doon sa pinakiusap niya sa akin noong isang araw," malamyang palusot ko. "Eh bakit ka biglang nanlambot? Okay ka pa naman kanina ah," pagpupumilit niya. Umiling ako sa kaniya. "Wala lang. Bigla lang sumama ang pakiramdam ko. Napasama ata pagbababad ko sa initan kanina. Mukhang hindi na ako makakatulong kina Aling Delia." Napakamot ako sa aking batok. "Nako! Ayos lang 'yon. Sasabihin ko na lang kina nanay. Saka kailangan mo ring magpahinga. Halos hindi ka na nagpapahinga sa kakaaral at kakatrabaho simula nawala si Aling Lourdes," saad niya. Napangiti ako nang mapait sa saad niya. Tumigil ako sa paglalakad nang mapatapat na kami sa daan pauwi sa kanila. Humarap sa akin si Koi at saka ako nginitian. Tinapik niya ang aking balikat at saka sina
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labingdalawang Parte)
“I stood firm with my decision of not living with my father. At the age of 13, I already lived with myself. Aling Delia would always ask me to stay with them instead. But I would always refuse them because I didn’t want to leave my mother’s house.” Ipinikit ko ang aking mga mata. “Pero ang pinakarason nang pagtira ko roon ay dahil nararamdaman ko pa rin ang presensya ni mama.”Napasinghap ako ng hangin dahil pakiramdam ko ay mauubusan na ako ng hininga sa pagkukwento.Nanatili pa ring tahimik lang si Aviona sa kabilang dako.“I strived hard to survive. I worked and study at the same time. Kahit anong trabaho basta marangal ay pinapasok ko. Ipinagpatuloy ko ang pagsama kina Aling Delia tuwing Sabado at Linggo. At kapag naman sa madaling araw bago ako pumasok sa eskwela, pumupunta ako sa palengke para maging kargador. Pagkauwi ko naman sa hapon galing sa paaralan, babalik ulit ako roon para tulungan sina Aling Delia sa pagliligpit ng mga kagamitan.”Binuksan ko ang aking mga mata at tumi
Ang Lihim ni Mrs. Bienvenelo Kabanata 29 (Ika-labing-isang Parte)
“Stavros.”Naramdaman ko ang paglapat ng palad ni Aling Delia sa aking kanang balikat. Napapikit ako nang mariin. Sa kaniyang ginawa ay muli na namang namuo ang luha sa aking mga mata.“Palagi lang kaming narito, anak,” pakikiramay niya sa aking nararamdaman.Ilang beses akong pumikit upang pigilin ang aking luha hanggang sa naramdaman ko ang pangangatal ng aking mga labi. “Sa-salamat—” Napalunok ako dahil sa pagkabasag ng aking boses. Huminga ako nang malalim bago muling magsalita. Ngayon, sa mas maayos na bigkas. “S-salamat po, Aling Delia.”Kakatapos lang na mailibing ni mama. Tatlong araw lamang ang kaniyang naging burol dahil wala namang ibang kamag-anak na hinintay. Sa loob ng ilang araw na iyon ay wala akong tulog na maayos. Kung hindi pa ako pipilitin ni Aling Delia para matulog ay hindi pa ako aalis mula sa tabi ng kabaong ni mama.Sa loob ng tatlong araw na iyon, si Aling Delia lamang ang nagawa kong kausapin. Naroon si Don Steban, sinusubukan akong kausapin, ngunit hindi ko
