Stavros' POV
"So, kasal ka na pala talaga?" Ismael Braganza asked. He was the heir of Katalina, the biggest wine company in the world. He was one of my friends and business partners.
"Yeah," I answered and showed them my wedding ring.
It was Saturday night. And I called these men for a night out. I was exhausted so I needed this break. And I could already feel the spirit of the alcohol in my body since it was already hours since we started drinking.
"Tapang mo naman, dre. Nagagawa mong makipaglandian kahit suot-suot mo ang ebidensya na hindi ka na binata," komento ni Zachary Montemayor, ang nagmamay-ari ng Montemayor Holdings, ang nangunguna sa larangan ng investment properties gaya ng subdivisions at condo units.
Sumimsim ako sa aking baso at ngumisi. Naramdaman ko ang lalong paglingkis ni Rica sa aking braso. Binalingan ko siya ng tingin. "Do you mind if I'm already married?" langong tanong ko.
Pinaglandas niya ang kaniyang mga daliri sa aking braso saka ako tinitingan. "Of course not. It would be my pleasure to be your mistress, y' know?" malanding sagot niya. Inabot niya ang aking labi.
Mabilis kong naipasok ang aking dila sa kaniyang bibig dahil sa pahintulot niya mismo. Ang kanang braso ko ay nakapalibot sa kaniyang baywang. Inabot ng aking kamay ang kaniyang pigi at marahang pinisil iyon.
"Hmmm…" Napaungol siya sa aking ginawa.
Pinutol ko ang halik saka pangi-ngising tumingin sa kanila.
"Isa ka talagang alamat, Stavros!" Taas-kamay na puri ni Cortez Saavedra, ang tagapagmana ng Saavedra Cruise Corporation.
Wala pang isang segundo ay lumipad na ang palad ni Ismael sa kaniyang ulo. “Kaya nakukunsumi sila Tita Juliet sayo. Pagdating sa kagaguhan d’on ka tuwang-tuwa. Bakit kaya di ka na magseryoso nang mapunta na sayo ang negosyo niyo?” suway niya kay Cortez.
Here comes the ideal boy.
Umismid si Cortez saka sumimsim ng alak. “Para saan pa? I already lost the reason to get serious on everything. At kaya ko namang mabuhay ng walang kayamanan.”
Natahimik kami sa kaniyang sinabi. Hindi pa rin pala siya nakaka-move-on sa nangyari sa kanila ng dati niyang nobya.
“Stavros.” I heard someone called me from my back.
“And here’s the good boy. Anthony! Musta, dre?” Bumalik ang sigla ni Cortez nang makita niya si Anthony.
“What’s this, Bienvenelo?” madilim na tanong niya.
Naramdaman ko ang pagpatong niya ng kaniyang kamay sa aking balikat.
Tiningala ko siya. Sapat na ang liwanag ng disco lights upang makita ko kung gaano kasama ang kaniyang tingin.
Nginisihan ko siya. “What?”
“Gago ka talaga, Stavros!” bulyaw niya. “May asawa ka na. Tarantado ka talaga,” galit na dugtong niya.
Bakit ko ng aba inimbitahan pa siya na pumunta?
“Ano ka ba? We all know that it was just a marriage for convenience. What’s the big deal with this?” asar ko sa kaniya.
The alcohol was really taking over.
“May asawa ka na. At mali na nakikipaglandian ka pa sa ibang babae. Kahit pa sabihin mo na hindi niyo mahal ang isa’t isa. It’s about respect, Bienvenelo,” sermon niya.
“Iyong ibang lalaki ngang nagpakasal dahil sa pagmamahal, nagagawa pa ring magloko at mangabet eh,” katwiran ko.
Rinig kong napasipol si Cortez sa aking sinabi. Si Zachary at Ismael naman ay napailing na lang.
I knew that I was being a jerk already. Blame the alcohol.
“Pagsabihan niyo nga ‘tong kaibigan niyo. Ang tanda-tanda na baluktot pa rin ang utak,” may galit na bilin ni Anthony sa tatlong kumag. “Aalis na ko. May kailangan pa akong asikasuhin. Kayo na ang bahala sa gagong ‘to.”
Hindi na ako nagsalita pa. Hinaplos ko lamang ang hita ng babaeng katabi ko.
“Si Stavros kasi,” putol ni Cortez sa katahimikan.
Muli na namang binatukan ni Ismael si Cortez.
“Aray ko naman, Ismael! Nakakailan ka na ha! Kapag ako napikon sayo!” kunwari’y galit na bulyaw ni Cortez sa kaniya.
Muli na namang inambaan ni Ismael si Cortez na agad naman niyang sinangga. “Joke lang, dre. Masyado ka talagang seryoso sa buhay.”
Napailing na lamang kami sa pagiging isip-bata ni Cortez.
Ramdam kong humilig sa balikat ko si Rica. Ang kamay niya ay nakapatong sa aking hita ngayon.
“Pero tama naman kasi si Anthony, Stavros. Dati ay hinahayaan ka namin na magbilang ng mga babae sa mga kamay mo. Pero iba na ngayon, dude. May asawa ka na,” biglang sambit ni Zachary.
Alam ko naman iyon. Pero ilang araw na kasing binabagabag ni Aviona ang isipan ko. At nakakairita iyon.
Nang tignan ko si Zachary ay taimtim lang siyang nakatitig sa kaniyang baso.
Sa loob ng kwartong ito ay kami lang ni Cortez ang may katabing mga babae. Sina Ismael at Zachary ay nag-iinom lamang. Napapaisip tuloy ako kung may mga babae na bang kinababaliwan ang dalawang ito.
“Don’t bother, Zach. Ang taong may saradong tainga ay di kailanman makikinig sa payo ng kahit sino,” sabat ni Ismael na alam kong galit na rin sa ginagawa ko.
“Tss,” ismid ko saka nilagok ang natitirang laman ng aking baso.
“We're gonna go. See you when I see you.” Tumayo na ako at hinila si Rica palabas.
Masyado nang madami ang tumatakbo sa utak ko ngayon para makinig pa sa mga payo nila.
As soon as we left the bar, I drove fast to my mansion. Hindi ako nagkamali sa pagpili kay Rica dahil nasa garahe pa lamang kami ay talagang nanlalaban na siya.
The first time I laid my eyes on her, I already knew that she could satisfy my needs as a man. She was pretty and submissive.
We couldn't stop kissing and touching each other. Kulang na lamang ay hubaran namin ang isa't isa at kagatin na ang mga labi ng isa't isa.
My lips soon travelled down her neck to taste it. I swirled my tongue on her skin that made her moan loudly.
She let her hands wander inside my shirt and touched my chest which made me feel hotter.
"Let's get inside," aya ko sa kaniya.
Hating-gabi na kaya naman ay tahimik na ang mansyon.
Nang makarating kami sa aking kwarto ay hindi na kami nagpaligoy-ligoy pa. Sinalubong namin ang labi ng isa't isa. Binuhat ko siya at ipinalibot niya ang kaniyang mga hita sa aking baywang.
Naghahari na ang init sa aming mga katawan. Marahas ko siyang isinandal sa pinto habang hindi pinuputol ang aming paghahalikan.
Hinubad ko ang suot niyang strapless blouse kasama ang kaniyang bra. Inangat ko ang kaniyang katawan upang maitapat sa aking mukha ang kaniyang h***d na hinaharap.
There's nothing inside my head but to get laid with this woman tonight.
I moved my head forward to suck her crown while rubbing the other one with my thumb.
Napasabunot siya sa aking buhok at lalo akong isinubsob sa kaniyang dibdib.
"Aaahhhh…"
I carried her and laid her down the bed. I then removed my shirt.
She caught my face and kissed me torridly. Her tongue was expertly playing with mine. She got up and pushed me to lay down.
So, I just watched her do the favour.
Her lips travelled from my lips to my chest. Her hand was rubbing my thing down there.
"Ughh…" I moaned.
She started to unbuckle my belt and dragged my pants with my underwear down.
"Y-you're really big," she remarked naughtily.
I couldn't answer because she started to stroke me down there.
"Aaahhh…"
Ilang sandali niyang ginawa iyon. Maya-maya pa ay tumigil siya at unti-unting inilapit ang kaniyang bibig sa aking kahabaan.
"Ahhh shit!"
Napasabunot ako sa kaniyang buhok at lalo pa siyang isinubsob sa akin. Halos ipagdiinan ko ang aking sarili sa kaniya dahil sa sarap na hatid ng kaniyang ginagawa.
She was an expert in this field.
Just when I was about to explode, I heard a crying voice outside my room.
"What the fuck?!"
"Who's that?" Rica asked. She got up because she could also hear the cries.
I got up and went to my closet to grab a robe. "Get dressed," I said while wearing the robe.
"What?!" Napalingon siya sa akin na may nanlalaking mga mata.
Lumapit ako sa pantalon kong nakakalat sa sahig at pinulot iyon. Kinuha ko ang aking wallet at naglabas ng lilibuhing pera.
"Get dressed and get out of my mansion," I commanded as I handed her the money.
Lalong nalukot ang mukha niya. Ang sama ng tingin niya sa akin. "You're a jerk!" she exclaimed before she got the money from my hand.
"I know."
She put her clothes on angrily. Alam kong galit siya dahil binitin ko siya at pinagmukhang bayarang babae.
Well, she wouldn’t accept the money if she’s not, right?
Tss. Ang mga babae talaga.
Nang matapos siyang magdamit ay muli niya akong tiningnan nang masama.
"Get out."
Padabog siyang lumabas ng aking kwarto.
Sumunod ako sa paglabas.
Nang makalabas ako ay nakita ko si Aviona na nakaupo sa sahig at nakasandal sa kaniyang pinto habang umiiyak. Nakapikit siya at nakakunot ang kaniyang noo. Naging maingay din ang tunog ng kaniyang paghinga.
Naramdaman ko ang sakit ng aking puson kung kaya't naalala ko kung bakit ako narito ngayon at nakatayo sa kaniyang harapan. Ramdam ko na naman ang pag-akyat ng dugo sa aking ulo.
"What's with your drama, Aviona?" madiin kong tanong.
Lalo lamang uminit ang ulo ko dahil hindi siya sumagot. Umiyak lang siya nang umiyak.
Nandilim na ang aking paningin. Hinatak ko siya patayo at hinawakan nang madiin sa magkabilang braso.
"Alam mo ba kung anong ginawa mo?!" umuusok ang ilong na sigaw ko sa kaniya.
Mas lalong lumakas ang kaniyang iyak.
"What are you crying for? Are you jealous because I fuck other woman when I'm already married with you?!"
She still didn't respond.
"Do you wanna get fucked?! You want that, huh?!" Niyugyog ko siya. "Then, come here! I'll fuck you!" Hinila ko na siya papasok sa aking silid.
I would make sure that she would regret disturbing my night.
Nagpumiglas siya ngunit mas malakas ako kung kaya ay tagumpay ko siyang naipasok sa aking silid.
I have a wife anyway. Why would I need to pay for some slut to get laid with?
Aviona's POVMalalim na ang gabi ngunit hindi ko pa rin magawang makatulog dahil paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang nagtulak sa akin upang mapunta sa sitwasyon na kinaroroonan ko ngayon.“Ngayon lang ako hihiling sayo. Madali lang naman ang gagawin mo. Magpapakasal ka lang naman kay Stavros Bienvenelo. Kapag naging asawa mo na siya, magagawa mo na ang lahat ng gusto mo. Napakalaking isda ni Stavros sa industriyang ito. Makikinabang ka rin naman sa mga ito,” may halong inis na pakiusap sa akin ni daddy.Nanatili lang akong nakayuko. Ayaw kong magsalita dahil wala rin namang magiging saysay. Kilala ko siya. Wala siyang pinapakinggan. Kahit si mommy ay walang magawa kundi ang hayaan siya sa mga desisyon niya sa buhay.“Roberto, bakit ba kasi kailangan pang magpakasal para makuha mo ang nais mo para sa negosyo mo? Hindi ba pwedeng idaan na lang sa usapan o kontrata
Stavros’ POV“Tata Pedro… tama na po.”Para akong binuhusan ng malamig ng tubig sa aking narinig. Para akong nagising mula sa isang bangungot.What the fuck just happened to me? When did I ever forced a woman to have sex with me?Lalo akong natauhan nang makita ko ang kaawa-awang itsura ni Aviona. Sira na ang suot niyang t-shirt kaya nakalantad na ang kaniyang dibdib na tanging bra lamang ang nagkukubli. Nakababa na rin hanggang sa kaniyang binti ang kaniyang pajama.Nang dumako ang aking mga mata sa kaniyang mukha ay gusto ko nang suntukin ang aking sarili. Punong-puno ng takot ang kaniyang mga mata. Basang-basa ng luha ang kaniyang mukha. At paulit-ulit niyang sinasamsabit ang mga katagang, “Tama na po.”Kaagad akong tumayo at kumuha ng roba. Bumalik ako at isinuot sa kaniya ito.&ld
Aviona’s POVSa mundong aking ginagalawan ngayon, maaari akong maihalintulad sa isang may sinding kandila. Unti-unting natutunaw at nauubos. Hindi alam kung gaano katagal ngunit siguradong nauubusan na ng oras.Alam kong lahat ng buhay, bagay at pangyayari sa mundo ay may katapusan. Kalabisan na ba kung hihilingin ko sa Maylikha na tapusin na ang aking paglalakbay?Dahil para saan pa ang pagpapatuloy? Gayong bago pa ako magsimula ay may pumigil na sa akin na tuklasin ang kabutihan at kagandahan ng mundo.Pagod kong iminulat ang aking mga mata. Agad na bumungad sa akin ang magarang kisame ng aking kwarto. Narito na naman ako. Sa isang hawla na kung saan ako mismo ang namiling ikulong ang aking sarili.Bakit ba hindi pa ako namamatay? Ano pa ba ang ganap ko sa mundo? Ano pa bang kalupitan ang kailangan kong danasin bago Niya mapagpasyahang ba
Aviona’s POV“Kain lang nang kain, iha.” Natapos nang gamutin at balutin ng benda ni Manang Eba ang aking sugat. Kaagad niya akong pinakain nang matapos. Nagpresinta akong kumain nang mag-isa ngunit nagpumilit siyang subuan ako. Ang katwiran niya ay hindi raw ako makakakain nang maayos dahil sa aking sugat. “Lagi kitang hinihintay na bumaba upang mabantayan ka naming kumain. Ang kaso naman ay madalang ka lamang na lumabas sa kwarto mong ito.” Muli siyang sumalok ng pagkain gamit ang kutsara saka isinubo sa akin. Nilunok ko muna ang pagkain sa aking bibig bago nagsalita. “Pasensya na po kayo. Hindi po kasi ako sanay na humarap sa mga tao,” pag-amin ko.“Naiintindihan ko naman. Ang sa akin lang, kung may problema ka, magsabi ka sa amin. At kung wala man kaming maibigay na adbays, kahit papaano naman ay may napagsabihan ka. May nakinig sa iyo. Tulad nga ng napanood ko sa tibi, malaking gaan sa pakiramdam ang paglalabas at pagsas
Stavros’ POV“Mr. Bienvenelo, ready na po ang lahat. Kayo na lamang po ang hinihintay sa board room,” ani Dominic pagkapasok sa aking opisina.Sa narinig ay tumalima na ako at tumayo. Isinuot ko ang aking coat at saka hinigpitan ang aking necktie.Si Dominic naman ay nakatayo lamang sa harapan ng aking mesa, hinihintay akong makapag-ayos.Nang makuntento ako ay lumakad na ako palabas ng aking opisina.Nanatiling nakabuntot si Dominic sa akin.“Do I have any appointment after this?” This was a hell week. Kung hindi ako uma-attend ng mga meetings ay natatambakan naman ako ng mga papel na nangangailangan ng final review at pirma ko. Minsan ay kumikirot na ang ulo ko sa dami nang kailangang gawin. May ipinapatayo na kasing bagong hotel sa katabing syudad. Kaya ganoon na lamang kaabala ang lahat ng em
Stavros’ POVI had my fingers crossed. I was sitting on the bench outside the emergency room. I also stood up from time to time to peak at the door of the ER, expecting that the door would open anytime soon.Masyado akong nag-aalala sa kalagayan ni Aviona. Masyadong madami ang nawalang dugo sa kaniya. I still hoped that she’s going to be fine.Ako lang mag-isa ang sumama sa ospital. Gusto mang sumama ni Manang Eba ay sinabihan ko siyang maiwan na muna upang maghanda ng gagamitin ni Aviona habang naririto pa siya sa ospital. Mamaya rin ay susunod na iyon.Naagaw ng aking atensyon ang pagtunog ng aking cellphone. Hindi ko ito pinansin noong una. Wala na sana akong balak pang sagutin ito. Ngunit muli itong tumunog.Napipilitan kong kinuha sa aking bulsa ang cellphone at saka iyon sinagot. “What?”“H
Stavros’ POV The silence was deafening. I was here, sitting in the corner, away from my wife.It had been an hour since Aviona was transferred in this private room.She was there, lying and sleeping soundly on the hospital bed. Her face was serene. She looked so peaceful. You wouldn’t think that she was going through something hard, something deep.Napalingon ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Maya-maya pa ay dahan-dahan itong bumukas. Pumasok mula roon si Manang Eba.“Ser Stabros…” bati niya saka bahagyang yumukod.Tinanguan ko siya at saka itinuro ang bedside table.Hindi siya agad na kumilos. Tumingin ito sa kinahihigaan ni Aviona. Tinitigan niya ito. Ilang sandali lamang ay nasaksihan ko kung paano niya pasimpleng pinunasan ang ilalim ng kaniyang mga mata.&n
Aviona’s POV“Nagpakasal sila. At sa huli ay nagkaroon sila ng mga anak. Namuhay silang magkasama at masayang-masaya.” Isinara ni Sister Janet ang librong hawak niya. “At d’yan nagtatapos ang kwento natin para sa araw na ito.”Ang ganda ng kwento! Kwento iyon ng isang prinsesang naligaw at napahamak sa isang syudad tapos ay iniligtas ng isang ordinaryong lalaki. Nahulog iyong lalaki sa prinsesa kaya’t ginawa niya ang lahat para mapasagot ang prinsesa kahit na pinahirapan siya ng amang hari nito.“Oh, nariyan na pala ang Tata Pedro niyo!” nakangiting sabi ni Sister Janet na nakatingin sa aming likuran.Napukaw ang atensyon ko dahil sa sinabi ni Sister Janet. Agad kaming napalingon at nakita namin si Tata Pedro na may hawak-hawak na mga supot ng tsokolate.“Tata Pedro!” excited namin
"Is Aviona awake already?" naalala kong itanong kay Manang Eba."Ang alam ko ay oo. Sabi nila Magda ay nasa hardin siyang muli," sagot ni Manang Eba na abala sa pagpupunas ng lababo."Did she already eat?""Hindi pa, Ser Stabros. Hindi pa siya pumupunta sa hapagkainan. Baka dumiretso na naman iyon sa hardin para magdilig ng halaman o gumuhit," sagot niya."Oh." Napatango ako sa kaniyang sagot. "Do we still have fresh milk?"Humarap sa akin si Manang Eba at ngumisi. "Oo. Nariyan sa fridge."Kaagad kong inubos ang aking kape at saka nagtungo para kumuha ng tray.Mabuti na lamang at may naluto nang agahan si Manang Eba. Kaya ay naglagay na lamang ako sa plato ng pagkain at naglagay ng gatas sa baso."Para kay Aviona ba 'yan, Ser Stabros?" singit ni Manang Eba nang matapos ako sa paglalagay ng gatas.Napakamot ako sa aking kilay at tipid na napangiti. "Yeah."Narinig ko ang impit na sigaw ni Manang Eba. "Iba ka na talaga, ser!" kantyaw niya.Natatawa akong napailing sa kaniya.Kung dati a
"Magandang umaga, Ser Stabros!" bati ni Manang Eba nang makita niya akong papasok sa kusina. "Magandang umaga rin, Manang Eba," bati ko pabalik."Kape?" alok niya sa 'kin. Tumango ako sa kaniya. "Yes, please," sagot ko saka umupo sa high chair. Nangalumbaba ako sa bar counter at tamad na pinanood si Manang Eba sa pagtimpla ng aking kape. Napapapikit-pikit pa ako. At muntik nang masubsob sa counter kung hindi lang ako nagulat sa biglaang pagharap ni Manang Eba. Nagtungo siya sa aking harapan at saka inilapag ang tasa ng kape sa bar counter. "Kape niyo po, ser. Mukhang napuyat po kayo ah," pansin niya. Tipid akong ngumiti at tumango. "Medyo lang, Manang Eba," pagsisinungaling ko. Alas kuwatro na ng madaling araw ako nakabalik sa aking silid. Tandang-tanda ko pa kung paanong nagtapos ang aming usapan ni Aviona. Narinig kong tumikhim si Aviona. Para kasing nabuhol ang dila ko nang matapos niyang sabihin ang napakahalagang katagang iyon sa akin. "A-ahm... M-matutulog na ako, S-Sta
"Bago tuluyang malagutan ng hininga si papa, nagawa niya pa ring humingi ng tawad sa akin sa huling pagkakaon." Napalunok ako. "And that's when I realized the consequences of not listening to someone's explanation. Madaming oras ang nasayang dahil sa pagpapadala ko sa aking galit." Natahimik ako saglit. At humugot muna ng panibagong lakas para magsalita. Nanghihina na kasi ako sa sobrang bigat ng emosyon na nailabas ko sa pagkukwento. "But you know what? Minsan, napapatanong pa rin talaga ako sa Diyos. Kung bakit palagi niyang binabawi sa 'kin ang mga taong minamahal ko. Una, si mama. Tapos noong napatawad ko na si papa, saka Niya siya binawi sa akin." Totoo naman. Dumating ako sa punto ng buhay ko na nalugmok ako dahil parehas ng mga magulang ko ang nawala sa akin. Hindi na ako nakabalik pa sa probinsya ni mama kahit na wala na si papa. Kaya sa mansyon ako nagluksa noon. Umabot ako sa hindi pagkain at buong magdamag na pagkukulong sa kuwarto. Walang lumabas na mga luha. Pero sobr
"P-po?" gulantang kong tanong. Nginitian niya lamang ako sa aking reaksyon. "P-pero, bakit po ako? Nariyan naman po ang asawa niyo." Bakit niya ipagkakatiwala sa akin ang isang napakaimportante at napakalaking trabaho? Nahihibang na ba siya? O baka naman dala ng kaniyang unti-unting panghihina? Nanghihina siyang napahalakhak. "Bakit hindi ikaw? Ikaw lamang ang nag-iisa kong anak. Kaya ikaw dapat ang susunod na mamahala n'on," sagot niya. "P-pero po--" "Gusto ko munang magpahinga, Stavros. Huwag na huwag mong sasabihin kay Milagros ang tungkol sa bagay na ito," huling bilin niya bago niya ako palabasin ng kwarto. Matapos ang usapan na iyon, ipinagsawalang-bahala ko na lamang iyon. Baka kasi ay naapektuhan lang siya ng mga iniinom niyang gamot. Hanggang sa isang gabi, balak ko sanang bumaba para uminom ng tubig nang marinig ko ang malakas na boses ng asawa ni Don Steban mula sa kanilang kwarto. Napatigil ako sa akmang pagbaba at pinakinggan ang kanilang usapan. Masama man
"That night, I wasn't able to sleep well because of the thoughts that were running inside my head. Pansamantala kong nakalimutan ang pagkadismaya ko sa eskwelahan. And was just thinking about my dad." Napabuntong-hininga ako. "I didn't know that I was able to feel that way for him after all the grudges that I was holding. Milagros told me that if I've made up my mind and chose to stay with them, then I'd just contact her for her to send someone to fetch me. "And after one night of thinking and weighing everything, I've decided to accept the offer. But I told her that I needed to finish my graduation ceremony first before leaving our bario. Milagros really did send someone to fetch me. I was able to bid goodbye to Koi and his family before leaving," patuloy ko. "Naging malungkot sila sa aking pag-alis. Ngunit ipinangako ko naman na babalik din ako sa aming probinsiya kapag natapos na ang lahat. Pero hindi ko alam na hindi na pala ako muling makakabalik pa sa bayang sinilangan ko." Nak
"May dapat tayong pag-usapan," tipid niyang sagot. Nanatili pa akong nakatanga. "Pasok po muna kayo," aya ko nang ako ay matauhan. Binuksan ko ang pinto at saka siya iginiyang pumasok. Tahimik siyang sumunod at inilibot ang kaniyang paningin sa kabuuan ng aming bahay. "Pagpasensyahan niyo na po ang maliit naming bahay," ani ko. Akala ko ay mandidiri siya, ngunit kataka-takang nanahimik lamang siya at tiningnan ako nang diretso. "Upo po muna kayo. Gusto niyo po ba ng kape o tubig?" tanong ko. "Hindi na kailangan," sagot niya. Pinagkrus niya ang kaniyang mga paa at pinagsalikop ang kaniyang mga palad sa ipinatong sa kaniyang tuhod. "Ang pangalan mo ay Stavros, tama ba ako?" Tumango ako. Halatang-halata sa kaniyang mukha na nagtitiis lamang siya na ako ay kausapin. Hindi na naman ako nagtataka. Bakit nga ba naman siya hindi magkakaganoon kung ang kaharap niya ay ang bunga ng pagtataksil ng kaniyang asawa? "Ano po bang sadya niyo sa pagpunta rito?" diretsang tanong ko
"Ayos ka lang ba, Stavros? Kanina ka pa nananamlay ah. Ano ba kasing napag-usapan niyo ni Mrs. Purita?" nag-aalalang tanong ni Koi sa akin habang naglalakad na kami pauwi. Tipid akong napangiti at saka umiling. "Wala lang, Koi. Tungkol lang doon sa pinakiusap niya sa akin noong isang araw," malamyang palusot ko. "Eh bakit ka biglang nanlambot? Okay ka pa naman kanina ah," pagpupumilit niya. Umiling ako sa kaniya. "Wala lang. Bigla lang sumama ang pakiramdam ko. Napasama ata pagbababad ko sa initan kanina. Mukhang hindi na ako makakatulong kina Aling Delia." Napakamot ako sa aking batok. "Nako! Ayos lang 'yon. Sasabihin ko na lang kina nanay. Saka kailangan mo ring magpahinga. Halos hindi ka na nagpapahinga sa kakaaral at kakatrabaho simula nawala si Aling Lourdes," saad niya. Napangiti ako nang mapait sa saad niya. Tumigil ako sa paglalakad nang mapatapat na kami sa daan pauwi sa kanila. Humarap sa akin si Koi at saka ako nginitian. Tinapik niya ang aking balikat at saka sina
“I stood firm with my decision of not living with my father. At the age of 13, I already lived with myself. Aling Delia would always ask me to stay with them instead. But I would always refuse them because I didn’t want to leave my mother’s house.” Ipinikit ko ang aking mga mata. “Pero ang pinakarason nang pagtira ko roon ay dahil nararamdaman ko pa rin ang presensya ni mama.”Napasinghap ako ng hangin dahil pakiramdam ko ay mauubusan na ako ng hininga sa pagkukwento.Nanatili pa ring tahimik lang si Aviona sa kabilang dako.“I strived hard to survive. I worked and study at the same time. Kahit anong trabaho basta marangal ay pinapasok ko. Ipinagpatuloy ko ang pagsama kina Aling Delia tuwing Sabado at Linggo. At kapag naman sa madaling araw bago ako pumasok sa eskwela, pumupunta ako sa palengke para maging kargador. Pagkauwi ko naman sa hapon galing sa paaralan, babalik ulit ako roon para tulungan sina Aling Delia sa pagliligpit ng mga kagamitan.”Binuksan ko ang aking mga mata at tumi
“Stavros.”Naramdaman ko ang paglapat ng palad ni Aling Delia sa aking kanang balikat. Napapikit ako nang mariin. Sa kaniyang ginawa ay muli na namang namuo ang luha sa aking mga mata.“Palagi lang kaming narito, anak,” pakikiramay niya sa aking nararamdaman.Ilang beses akong pumikit upang pigilin ang aking luha hanggang sa naramdaman ko ang pangangatal ng aking mga labi. “Sa-salamat—” Napalunok ako dahil sa pagkabasag ng aking boses. Huminga ako nang malalim bago muling magsalita. Ngayon, sa mas maayos na bigkas. “S-salamat po, Aling Delia.”Kakatapos lang na mailibing ni mama. Tatlong araw lamang ang kaniyang naging burol dahil wala namang ibang kamag-anak na hinintay. Sa loob ng ilang araw na iyon ay wala akong tulog na maayos. Kung hindi pa ako pipilitin ni Aling Delia para matulog ay hindi pa ako aalis mula sa tabi ng kabaong ni mama.Sa loob ng tatlong araw na iyon, si Aling Delia lamang ang nagawa kong kausapin. Naroon si Don Steban, sinusubukan akong kausapin, ngunit hindi ko