Pahina 1.1

MALAKAS ang buhos ng ulan nang tumingin si Yena sa labas ng tinutuluyan niyang tirahan. Napa buntong hininga na lamang siya at bumalik na sa kusina upang tapusin ang ginagawa niyang pagluluto.

Pagkatapos niyang gawin ang lahat ng mga gawaing bahay ay inihanda na niya ang lamesa at umupo sa pinaka gitnang upuan. Tumingin siya sa orasan at napangiti ng mapagtanto niyang alas syete pa pala ng gabi at maaga pala siyang natapos sa kaniyang mga gawain.

Ngunit nagdaan na lang ang ilang oras nanpaghihuntay niya ay wala parin si Nikko, ang mapapa ngasawa niya.

"Bakit wala pa siya? Magmamadaling araw na, ah?" Nag-aalalang bulalas niya sa sarili at napa tayo sa kinauupuan niya. Hindi inda ang mga sugat na nakuha niya dahil sa paghiwa ng mga gulay kanina.

Tinanggal ni Yena ang kulay bughaw niyang apron at inilagay iyon sa upuan at nagmamadaling kinuha ang kaniyang selpon at nag tipa kaagad doon.

Ngunit kahit anong gawing tawag niya kay Nikko ay hindi parin ito sumasagot.

Umusbong ang pag-aalala sa kaibuturan ng pagkatao niya at nagmamadaling kinuha ang pitaka niya at selpon. Hindi na nga nagawa ni Yena na ayusin ang sariling buhok dahil dumiretso na kaagad siya palabas ng bahay.

Sumalubong kaagad sa kanya ang malakas na buhos ng ulan, kasabay pa nito ang malamig na simoy ng hangin na para bang may bagyong magaganap anumang minuto.

"Hoy, Ineng! Saa ka na naman pupunta ha? Manatili ka muna sa bahay niyo at may bagyo daw na parating! " Sigaw ng kapit bahay niya upang marinig siya nito dahil sa napaka lakas na ulan. Ito ang nag mamay-ari ng inuukupang bahay niya. Parang tiyahin narin ang turing niya dito.

Nakita niyang napa lingo lingo kaagad itoito dahil alam nito na hindi naman siya makikinig.

Isinuot naman kaagad ni Yena ang kaniyang kulay berdeng jacket.

"Hindi pa ho umuuwi si Nikko, eh. Baka kung napano na po siya. Sunduin ko lang sa opisina nila at baka hindi naka uwi dahil walang masakyan." balik sigaw ni Yena sa Ginang.

"Hala, sige! Bahala ka sa buhay mo Ineng at magpaka tanga kapa lalo!" iyon lamang ang sinabi ng Ginang bago ito pumasok sa bahay nito. Hindi maintindihan ni Yena kung bakit malaki ang galit ng Ginang kay Nikko.

Nagkibit balikat na lamang si Yena at kaagad na tumakbo patungo sa kanto at pumara kaagad ng trycicle.

"Manong, sa Lost Office po." marahang saad ni Yena at pinagpagan ang sarili. Napa tingin tuloy ang driver sa kanya at doon niya napagtanto na bumabakat na pala ang kaniyang mayayamang dibdib sa basa na niyang kulay puting damit pang itaas.

Kaagad niyang tinakpan iyon gamit ang jacket niya at yumuko sa kahihiyan.

"Narito na po tayo Ma'am," Imporma ng Manong sa kanya.

"Ito po ang bayad, salamat."

Patakbo siyang tumungo sa harapan ng building habang hawak-hawak ang kulay itim na payong sa kaniyang kaliwang kamay. Nakakatawa man ngunit ayaw niyang gamitin ang payong na ito at baka masira niya pa.

Ayaw niya na mabasa si Nikko sa ulan at baka magkasakit pa ito.

Pero okay lang na ikaw ang magkasakit? Sabad ng utak niya.

"Kuyang Guard, si Nikko po?" Kilala na siya ng mga guard dito dahil palagi niyang hinahatidan ng pagkain si Nikko sa opis

Gulat na mukha ang naging bungad ng guard sa kanya.

"Ma'am Yena, anong ginagawa mo dito? At ang basa ng damit mo. Ngunit kanina pa po naka uwi si Sir Nikko, mga alas sais pa. Hindi pa ba siya nakaka uwi sa inyo? "

Lihim na napa kuyom ang kamao ni Yena at umiling.

"Baka may pinuntahan lang siguro," Mahina niyang sambit at pilit na ngumiti.

"Kailangan mo ba ng tulong Ma'am? Mag-a-alauna na nang madaling araw, babae kapa namannaman, delekado na sa daan Ma’am Yena.” Magalang nitong saad sa kanya.

Umiling siya sa ikalawang pagkakataon.

"Hindi na kailangan, pero salamat." sakto din na nag-ring ang kaniyang selpon sa bandang kaliwang bulsa niya at kinuha niya kaagad iyon.

Honey calling...