MALAKAS ang buhos ng ulan nang tumingin si Yena sa labas ng tinutuluyan niyang tirahan. Napa buntong hininga na lamang siya at bumalik na sa kusina upang tapusin ang ginagawa niyang pagluluto.
Pagkatapos niyang gawin ang lahat ng mga gawaing bahay ay inihanda na niya ang lamesa at umupo sa pinaka gitnang upuan. Tumingin siya sa orasan at napangiti ng mapagtanto niyang alas syete pa pala ng gabi at maaga pala siyang natapos sa kaniyang mga gawain.
Ngunit nagdaan na lang ang ilang oras nanpaghihuntay niya ay wala parin si Nikko, ang mapapa ngasawa niya.
"Bakit wala pa siya? Magmamadaling araw na, ah?" Nag-aalalang bulalas niya sa sarili at napa tayo sa kinauupuan niya. Hindi inda ang mga sugat na nakuha niya dahil sa paghiwa ng mga gulay kanina.
Tinanggal ni Yena ang kulay bughaw niyang apron at inilagay iyon sa upuan at nagmamadaling kinuha ang kaniyang selpon at nag tipa kaagad doon.
Ngunit kahit anong gawing tawag niya kay Nikko ay hindi parin ito sumasagot.
Umusbong ang pag-aalala sa kaibuturan ng pagkatao niya at nagmamadaling kinuha ang pitaka niya at selpon. Hindi na nga nagawa ni Yena na ayusin ang sariling buhok dahil dumiretso na kaagad siya palabas ng bahay.
Sumalubong kaagad sa kanya ang malakas na buhos ng ulan, kasabay pa nito ang malamig na simoy ng hangin na para bang may bagyong magaganap anumang minuto.
"Hoy, Ineng! Saa ka na naman pupunta ha? Manatili ka muna sa bahay niyo at may bagyo daw na parating! " Sigaw ng kapit bahay niya upang marinig siya nito dahil sa napaka lakas na ulan. Ito ang nag mamay-ari ng inuukupang bahay niya. Parang tiyahin narin ang turing niya dito.
Nakita niyang napa lingo lingo kaagad itoito dahil alam nito na hindi naman siya makikinig.
Isinuot naman kaagad ni Yena ang kaniyang kulay berdeng jacket.
"Hindi pa ho umuuwi si Nikko, eh. Baka kung napano na po siya. Sunduin ko lang sa opisina nila at baka hindi naka uwi dahil walang masakyan." balik sigaw ni Yena sa Ginang.
"Hala, sige! Bahala ka sa buhay mo Ineng at magpaka tanga kapa lalo!" iyon lamang ang sinabi ng Ginang bago ito pumasok sa bahay nito. Hindi maintindihan ni Yena kung bakit malaki ang galit ng Ginang kay Nikko.
Nagkibit balikat na lamang si Yena at kaagad na tumakbo patungo sa kanto at pumara kaagad ng trycicle.
"Manong, sa Lost Office po." marahang saad ni Yena at pinagpagan ang sarili. Napa tingin tuloy ang driver sa kanya at doon niya napagtanto na bumabakat na pala ang kaniyang mayayamang dibdib sa basa na niyang kulay puting damit pang itaas.
Kaagad niyang tinakpan iyon gamit ang jacket niya at yumuko sa kahihiyan.
"Narito na po tayo Ma'am," Imporma ng Manong sa kanya.
"Ito po ang bayad, salamat."
Patakbo siyang tumungo sa harapan ng building habang hawak-hawak ang kulay itim na payong sa kaniyang kaliwang kamay. Nakakatawa man ngunit ayaw niyang gamitin ang payong na ito at baka masira niya pa.
Ayaw niya na mabasa si Nikko sa ulan at baka magkasakit pa ito.
Pero okay lang na ikaw ang magkasakit? Sabad ng utak niya.
"Kuyang Guard, si Nikko po?" Kilala na siya ng mga guard dito dahil palagi niyang hinahatidan ng pagkain si Nikko sa opis
Gulat na mukha ang naging bungad ng guard sa kanya.
"Ma'am Yena, anong ginagawa mo dito? At ang basa ng damit mo. Ngunit kanina pa po naka uwi si Sir Nikko, mga alas sais pa. Hindi pa ba siya nakaka uwi sa inyo? "
Lihim na napa kuyom ang kamao ni Yena at umiling.
"Baka may pinuntahan lang siguro," Mahina niyang sambit at pilit na ngumiti.
"Kailangan mo ba ng tulong Ma'am? Mag-a-alauna na nang madaling araw, babae kapa namannaman, delekado na sa daan Ma’am Yena.” Magalang nitong saad sa kanya.
Umiling siya sa ikalawang pagkakataon.
"Hindi na kailangan, pero salamat." sakto din na nag-ring ang kaniyang selpon sa bandang kaliwang bulsa niya at kinuha niya kaagad iyon.
Honey calling...
KAAGAD niyang sinagot ang tawag na may mga ngiti sa labi."Hello hon--""Ikaw ba si Cake?"Kumunot ang noo ni Yena at tiningnan ulit ang pangalan ng tumatawag. Sigurado siyang cellhpone ni Nikko ang gamit nito."O-Oo, ako nga. Sino ka? Nasaan si Nikko? Bakit ikaw gumagamit sa cellphone niya? " hindi niya maiwasang kabahan lalo." Mamaya na kita sasagutin. Paki kuha mo nga muna itong si Nikko dito, nasa police station kami ngayon. Nakipag away na naman. Message ko na lang sa iyo kung saang estasyon siya.""T-Teka! Bakit nasa police station kayo? May nangyari ba? Ano?" natatarantang tanong ni Yena sa kausap sa kabilang linya."Basta, tanungin mo nalang itong tao nato kapag nandito ka na." napipikon nitong sagot sa kanya at pinatay na kaagad nito ang tawag. Ilang segundo palang ang nakalilipas ay may nakuha kaagad siyang mensahe galing dito kung nasaan na police station si Nikko ngayon.Kaagad na pumara ng taksi si Yena at hindi alintana ang nararamdaman na lamig sa katawan dulot ng ulan
“TINGNAN mo, Yena. Maganda ba?” may ngiti sa mga labing tanong ni Nikko sa kanya. Napa buga ng mabigat na hangin si Yena at nameywang. “Nikko, pagagalitan ka na naman ni Uncle kung makikita ka niya. Lagot ka talaga doon,” may pag-aalalang saad pabalik ni Yena. Mahilig kasi si Nikko mag-billiard kaya bumili na naman ito ng bagong bola ng billiard at balang araw gusto daw nitong sumali sa Olympics upang makamit ang gintong medalya para sa Pilipinas.Malayo sa totoong nais ng kaniyang Ama para sa kanya. “Huwag kang mag-alala Yena, hindi naman malalaman-““Anong ibig sabihin nito?” parang isang blokeng yelo na tanong ng Ama ni Nikko mula sa kanilang likuran. Kaagad na itinago ni Nikko sa likuran niya iyong mga bola. “W-Wala naman Ama, nagkukwentuhan lang kami ni Yena, “ Pagsisinungaling ni Nikko. Napa tingin ang Ama ni Nikko kay Yena at tipid na ngiti lamang ang naibigay ng dalaga dito.Ang Ina ni Nikko at ang Ina ni Yena ay matalik na magkaibigan kaya naging matalik rin silang magkai
"Dwight-" Naiwan sa ere ang sasabihin niya ng magsalita si Dwight."I thought you're his girlfriend?"Nabingi si Yena dahil sa simpleng tanong lamang na iyon ni Dwight. Napa higpit ang hawak ni Yena sa gilid ng gawa sa kahoy na lamesa.Wala siyang maisagot na kahit isang salita dito. Dahil alam niya din mismo sa sarili na ang kasalanan na magaganap sa kanilang dalawa nila ni Nikko ay kasunduan lamang ng kanilang mga pamilya.At alam din niya na isang bunsong kapatid lamang ang turing ni Nikko sa kanya."Hindi naman naging kami. Inaalagaan lang namin ang isa't isa, 'yun lang.""So why you're so wet earlier? Don't tell me you save him in the police station again?" mas napa yuko pa si Yena ng mapagtanto na hindi lang ito ang unang pagkakataon na nakipag areglo siya sa mga pulis para lang kay Nikko."Dahil nga doon... " Mahina niyang lintaya."So his girlfriend is dead?" doon napa angat ang ulo ni Yena dahil sa sinabi ng binata. Sobrang talas pala talag ng bibig ni Dwight."P-Pero hindi k
“PSST! Itago natin! Dali!” nagkagulo ang mga kaklase nila na ipinagtaka ni Yena. May kinuha ang mga ito na parang isang libro sa pinka gilid na table mapalit sa bintana kung saan naka upo si Dwight. Nasa elementarya palang sila ngunit napaka lalim na ng awayan sa pagitan ni Dwight at Nikko sa isa’t isa. Mismong Ina ni Dwight ay ayaw sa kanya pati narin ang kinikilalang Ama nito. Maraming kaibigan si Nikko, habang si Dwight naman ni kahit isa ay walang nagtatangkang kumausap sa kanya dahil may hatid daw na malas ang pagiging isang anak sa labas. “Sige na, lagyan niyo na!” sigaw ng mga kalalakihan at parang may inilagay silang kung ano sa upuan nito at pati rin sa lamesa. Naki osyoso si Yena at nanlaki ang kaniyang mga mata sa gulat ng makita niyang kagamitan iyon lahat ni Dwight. Naka labas lahat ng gamit niya pati nga ballpen nito at nalagyan narin nila ng ketchup. “Yena! Halika dali! Masayang gawin ito! Makaka higanti narin ako sa hampaslupang lalaki na iyon!” Masayang bulalas n
“HANGGANG diyan lang muna ako sa kanto.” si Nikko ay nagtatrabaho sa isang tanyag na opisina at isa itong direktor. Habang si Yena naman ay nagtatrabaho lamang sa isang convenience store."Here?" pukaw ni Dwight sa diwa niyang nagliwaliw na naman."Oo, dito na lang." Ipinarada ni Dwight ang sasakyan sa gilid ng kalsada."Ahem!" Basag ulit ni Yena sa katahimikan sa pagitan nilang dalawa."Why?" malamig pa sa yelong tugon nito na kasalukuyang abala na naman sa selpon na para bang may inaasikaso itong kung anong importante na dukomento roon."Salamat pala dito," itinaas niya ang kulay asul na bag. Sa bawat gilid ng bag na iyon ay may disenyong diamante at ang mismo strap naman nito ay yari sa silver. Kumikinang pa nga ito kung natatamaan ng araw. Nahihiya tuloy si Yena kung paano niya susuotin ang gano'n karangya na bag."Yeah." walang ganang sabad nito."K-Kailan pala birthday mo?" nahihiya niyang tanong. Gusto niyang maka bawi sa binata kahit man lang sa maliit na paraan."Don't mind
NAGRAAN ang dalawang linggo at naging abala si Yena sa trabaho niya. Simula din ng gabing malaman niyang mayroon ng kasintahan si Nikko ay hindi na siya umuwi sa inuukupa nitong tirahan at nag ukupa nalang ng sariling maliit ng kuwarto malapit sa kaniyang pinagtatrabahuan. At kahit ni isang mensahe man lang mula kay Nikko ay wala siyang natanggap. "Yena, paki bigay nga sa'kin iyong mga listahan ng mga stocks na padating mamaya. Naroon naka lagay sa loob ng office, sa maliit na lamesa." kaagad siyang tumango. "Sige po, sandali lang." "Teka, Yena." pigil ng kaniyang boss. Kunot noong nilingon niya ito. "Bakit Ma'am?" Kaagad na tinuro ng boss niya ang kaniyang kanang bulsa gamit ang nguso nito. Napa tingin kaagad siya doon. "Kanina pa iyan tumutunog, hindi mo yata napansin," nagsalubong ang kilay niya na kinuha ang cellphone sa bulsa at namilog kaagad ang kaniyang parehong mata ng mabasa ang pangalan ng nasa screen. "H-Hello?" hindi niya maiwasang kabahan. Naglakad muna siya pala
DUMAAN ang isang araw at naging abala si Yena sa sarili niyang buhay. "Isang daan at walong put pito po lahat, Ma'am." magalang na saad niya sa kaharap na kustomer. "Ito po," tinanggap niya kaagad ang pera sabay abot ng sukli at ngumiti. "Salamat, balik po kayo ulit." magalang niyang sabi. Nang matapos siya sa kaniyang trabaho ay kaagad na siyang nagpaalam sa boss niya. Wala sa sariling napa tingin siya sa isang sports car sa naka parada hindi kalayuan sa kaniyang kinatatayuan mula sa waiting shed. Isa itong Akia sports car 2019 na issue. Napa ngiti siya ng mapait ng may maalala siya. "Nikko! Sinasabi ko sayo, kapag hindi mo ito tinigil ang kotse isusumbong talaga kita sa Papa mo!" malakas na sigaw ni Yena. Sumali kasi si Nikko ng karera dahil narin sa impluwensiya ng barkada nito. Napa halakhak lamang si Nikko at hinawakan ang kamay niya gamit ang kaliwang kamay nito habang ang kanang kamay naman ng binata ay abala sa pag mamaneho. "Diyos ko, Nikko! Ibaba mo na lang ako, dali
KAAGAD na bumaba sa kotse si Yena at dumiretso sa loob ng mansiyon ng pamilya Collymore. Ni hindi na nga siya dumiretso sa pamilya niya dahil sa pag-aalala kay Nikko dahil alam niyang paparusahan talaga ito ng kaniyang Ama.Hindi na bago sa mga katulong na naroon si Yena sa mansiyon dahil kilala na nila ang dalaga simula noong bata pa ito. Hindi na nagpa ligoy ligoy si Yena at kaagad na siyang dumiretso sa sala dahil alam niyang naroon na naman naka upo ang madrasta ni Nikko at hindi nga siya nagkamali ng makita niya ito doon. "Magandang araw po Tita-""Alam mo bang masiyado akong nadismaya sa'yo, ha? " hindi kaagad naka galaw si Yena sa kaniyang kinatatayuan. "P-Po? Anong ibig niyo pong sabihin?"Binalingan kaagad siya ng matulis na tingin ng step mother ni Nikko. Nasa 40's palang ang step mother ni Nikko habang ang Ama naman ng binata ay nasa 50's na. Nag de-kuwatro ito ng upo sa kulay red na mahabang couch at ipinag-krus ang dalawang braso nito sa dibdib habang sinusuri ang kab
NAGTRABAHO kinagabihan si Yena at masiyado siyang maraming iniisip kaya hindi na niya napansin ang kaibigan na pumasok sa staff-room. "Hoy, gaga! Welcome back!" mahigpit siya nitong niyakap. Naka-break siya ngayon at alas otso na ng gabi. Hanggang alas dose pa ang shift niya. Napa ngiti kaagad siya at niyakap pabalik ang kaibigan. Nakilala niya si Jodi noong nasa kolehiyo siya. "Salamat," may ngiti sa mga labi niyang sagot. "Pero teka nga," umalis ito sa pagkakayap sa kanya at hinawakan ang magkabilang gilid ng kaniyang mukha at sinuri iyon. "May problema ka ba? Siya na naman, 'no?" alam ni Yena kung sino ang tinutukoy ni Jodi. Kaagad siyang umiling. "Hindi, marami lang talaga akong iniisip." "Akala ko kapag naka uwi ka sa sa inyo sa Davao, magiging okay ka na? Pero mali yata ang hinala ko... " may bahid ng lungkot ang boses ni Jodi. Ngumiti siya at umiling upang maibsan ang pag-alala ng kaibigan. "Marami lang talaga akong iniisip at saka... okay na ako, talagang okay na ako-"
"GALIT ka parin ba?" basag ni Nikko sa katahimikan na namamagitan sa kanilang dalawa. Napa hinto naman kaagad sa pag nguya si Yena."Hindi." matigas niyang sabi at umayos ng upo. Nawalan tuloy siya ng gana kumain. "Akala ko mananatili ka muna doon sa Davao? Bakit bumalik ka kaagad dito sa Manila?" kasalukuyang nasa isang restaurant sila ngayon habang kumakain ng tanghalian. Napa kamot si Nikko sa sarili niyang leeg. "Kasi, may gusto sana akong sabihin sa'yo, Cake." tiningnan siya sa mata ng binata rason upang dumoble ang kaba sa puso niya. "H-Ha? May gusto kang sabihin? Ano naman?" umarte siyang tumitingin sa kaniyang relo upang hindi masiyado halata na kinakabahan siya. "Puwede bang umuwi na muna tayo sa dati nating maliit na tirahan?" Nagsalubong ang dalawang kilay niya. "Bakit? Para saan?""Kasi bahay natin 'yon hindi ba? At sinabihan ako ng Mama mo na dadalaw daw siya sa susunod ng mga linggo doon. Ayaw kong may isipin silang masama sa atin, na nag-aaway tayo." kung titingna
HULING araw na ng bakasyon ni Yena sa bahay nila ngayon. Maaga siyang gumising upang magluto sana ng agahan para sa kanilang tatlo. "Goodbye sweetie, gonna go to office." hinalikan kaagad siya ng kaniyang Ama sa noo. "Teka Pa," Tumingin siya sa relo niya, "Alas-kuwatro palang ng umaga, ang aga naman yata? Nasaan si Mama?" Napa buntong hininga ng malalim ang kaniyang Ama at hinawakan siya sa magkabilang balikat. "Nauna na kanina pa. Masiyadong problemado ang kompanya ngayon anak," dahan dahan na nitong inayos ang suot nitong leather na sa sapatos."Ngunit Pa, g-gusto ko sanang magkasama tayong kumain ng agahan-" hindi na natapos ni Yena ang gusto niyang sabihin ng bigla na lang may tumawaf sa cellphone ng kaniyang Ama. "Yes, hello? Yeah, yeah. This is me, oh sure Mr. Ripley, okay I'll be there in about ten minutes. Okay." Tinapos na nito ang tawag at kaagad ng nagpaalam kay Yena. "Tumawag ka kapag naka balik ka na ng Manila, okay?" pasigaw pa nitong saad habang kumakaway ang kana
NAPUKAW ang mahimbing na tulog ni Yena dahil sa ingay na nagmumula sa labas ng kaniyang kuwarto. Marahan niyang tinakpan ang kaniyang mukha gamit ang kaliwa niyang kamay upang hindi tumama ang sikat ng araw sa kaniyang mata. Napa tingin siya sa kaniyang orasan na naka lagay sa gilid ng kaniyang kama. "Alas diyes na pala?" bumangon siya sa kama at inayos ang kaniyang sariling buhok. "Lindon, hindi ba't sinabihan na kita dati pa na huwag kang mag-invest sa laro na 'yon!" Napa tayo kaagad si Yena dahil sa malakas na sigaw na iyon. Napa takbo siya palabas ng kaniyang kuwarto at nakitang nagtatalo na naman ang mga magulang niya. Nameywang ang kaniyang Ina at napa hawak sa sariling noo nito habang pabalikbalik sa nilalakaran na para bang nababalisa kung ano ang dapat na gawin. Habang ang kaniyang Ama naman ay naka upo lang sa sofa at para bang nagiisip kung ano ang dapat niyang kasunod na sasabihin sa asawa. "Josefina, hindi ko naman alam na ganoon pala iyon-""Na tatakbo sila hawak
Continuation... BINALINGAN kaagad niya ng hindi makapaniwalang tingin si Nikko. "Sorry?" napa tawa ng mapakla si Yena, "Sorry saan? Sorry dahil ako lang ang nagseseryoso sa relasyon na ito? Sandali, wala pala tayong relasyon, hindi ba? Nikko naman, engaged na tayo! Ikaw at ako ay ikakasal na. Fiance mo ako at hindi kapatid!" Parang malagutan na nang hininga si Yena dahil sa haba ng kaniyang sinabi. Tumalikod kaagad siya sa gawi ni Nikko at handa na sanang umalis ng biglang magsalita ang binata. "Magkaibigan parin naman tayo hindi ba?" mababakas mo ang kalungkutan sa boses ng binata ngunit hindi nagpa tinag ang dalaga. Ayaw na niya maging baliw pa at umasa na magbabago ang tingin ni Nikko sa kanya. "Aalis na ako." iyon lang ang naging sagot niya at pinihit na pabukas ang pintuan at lumabas ng hall. "What a nice live show to watch, huh?" awtomatikong napako si Yena sa kaniyang kinatatayuan ng marinig niya ang boses na iyon. Napa lingon siya sa kaniyang likuran. Namilog ang mata n
KAAGAD na bumaba sa kotse si Yena at dumiretso sa loob ng mansiyon ng pamilya Collymore. Ni hindi na nga siya dumiretso sa pamilya niya dahil sa pag-aalala kay Nikko dahil alam niyang paparusahan talaga ito ng kaniyang Ama.Hindi na bago sa mga katulong na naroon si Yena sa mansiyon dahil kilala na nila ang dalaga simula noong bata pa ito. Hindi na nagpa ligoy ligoy si Yena at kaagad na siyang dumiretso sa sala dahil alam niyang naroon na naman naka upo ang madrasta ni Nikko at hindi nga siya nagkamali ng makita niya ito doon. "Magandang araw po Tita-""Alam mo bang masiyado akong nadismaya sa'yo, ha? " hindi kaagad naka galaw si Yena sa kaniyang kinatatayuan. "P-Po? Anong ibig niyo pong sabihin?"Binalingan kaagad siya ng matulis na tingin ng step mother ni Nikko. Nasa 40's palang ang step mother ni Nikko habang ang Ama naman ng binata ay nasa 50's na. Nag de-kuwatro ito ng upo sa kulay red na mahabang couch at ipinag-krus ang dalawang braso nito sa dibdib habang sinusuri ang kab
DUMAAN ang isang araw at naging abala si Yena sa sarili niyang buhay. "Isang daan at walong put pito po lahat, Ma'am." magalang na saad niya sa kaharap na kustomer. "Ito po," tinanggap niya kaagad ang pera sabay abot ng sukli at ngumiti. "Salamat, balik po kayo ulit." magalang niyang sabi. Nang matapos siya sa kaniyang trabaho ay kaagad na siyang nagpaalam sa boss niya. Wala sa sariling napa tingin siya sa isang sports car sa naka parada hindi kalayuan sa kaniyang kinatatayuan mula sa waiting shed. Isa itong Akia sports car 2019 na issue. Napa ngiti siya ng mapait ng may maalala siya. "Nikko! Sinasabi ko sayo, kapag hindi mo ito tinigil ang kotse isusumbong talaga kita sa Papa mo!" malakas na sigaw ni Yena. Sumali kasi si Nikko ng karera dahil narin sa impluwensiya ng barkada nito. Napa halakhak lamang si Nikko at hinawakan ang kamay niya gamit ang kaliwang kamay nito habang ang kanang kamay naman ng binata ay abala sa pag mamaneho. "Diyos ko, Nikko! Ibaba mo na lang ako, dali
NAGRAAN ang dalawang linggo at naging abala si Yena sa trabaho niya. Simula din ng gabing malaman niyang mayroon ng kasintahan si Nikko ay hindi na siya umuwi sa inuukupa nitong tirahan at nag ukupa nalang ng sariling maliit ng kuwarto malapit sa kaniyang pinagtatrabahuan. At kahit ni isang mensahe man lang mula kay Nikko ay wala siyang natanggap. "Yena, paki bigay nga sa'kin iyong mga listahan ng mga stocks na padating mamaya. Naroon naka lagay sa loob ng office, sa maliit na lamesa." kaagad siyang tumango. "Sige po, sandali lang." "Teka, Yena." pigil ng kaniyang boss. Kunot noong nilingon niya ito. "Bakit Ma'am?" Kaagad na tinuro ng boss niya ang kaniyang kanang bulsa gamit ang nguso nito. Napa tingin kaagad siya doon. "Kanina pa iyan tumutunog, hindi mo yata napansin," nagsalubong ang kilay niya na kinuha ang cellphone sa bulsa at namilog kaagad ang kaniyang parehong mata ng mabasa ang pangalan ng nasa screen. "H-Hello?" hindi niya maiwasang kabahan. Naglakad muna siya pala
“HANGGANG diyan lang muna ako sa kanto.” si Nikko ay nagtatrabaho sa isang tanyag na opisina at isa itong direktor. Habang si Yena naman ay nagtatrabaho lamang sa isang convenience store."Here?" pukaw ni Dwight sa diwa niyang nagliwaliw na naman."Oo, dito na lang." Ipinarada ni Dwight ang sasakyan sa gilid ng kalsada."Ahem!" Basag ulit ni Yena sa katahimikan sa pagitan nilang dalawa."Why?" malamig pa sa yelong tugon nito na kasalukuyang abala na naman sa selpon na para bang may inaasikaso itong kung anong importante na dukomento roon."Salamat pala dito," itinaas niya ang kulay asul na bag. Sa bawat gilid ng bag na iyon ay may disenyong diamante at ang mismo strap naman nito ay yari sa silver. Kumikinang pa nga ito kung natatamaan ng araw. Nahihiya tuloy si Yena kung paano niya susuotin ang gano'n karangya na bag."Yeah." walang ganang sabad nito."K-Kailan pala birthday mo?" nahihiya niyang tanong. Gusto niyang maka bawi sa binata kahit man lang sa maliit na paraan."Don't mind