Chapter 42

I just realized, kailan ba ang uwi nila Nanay Flor? Mag-iisang buwan na yata silang wala rito, e. Nag-aalala na tuloy ako, sana naman ayos lang sila roon.

Nags-scroll lang ako sa phone dahil sa sobrang pagka-bored. Nakatihaya lang ako sa kwarto maghapon magdamag dahil sa sobrang katamaran.

Ewan ko ba, may mga araw talagang sinusumpong ako ng katamaran kaya heto at nakahiga lang ako habang nagpho-phone. Marami nang nagkalat na balat ng mga pinagkainan ko pero hindi ko man lang magawang maitapon. ‘Yong mga pinagbihisan ko ay hindi ko man lang magawang ilagay sa basket at basta na lang nakasabit sa banyo, may iba pang nakakalat sa sahig.

This is who really I am kapag mag-isa lang. Kahit pa gaano ako ka-bored, hindi-hindi ako kikilos para maglinis. Minsan lang ako atakihin ng kasipagan... mga once a week or minsan once a month.

Nag-decide na rin akong i-check ang ini-story ko kagabi. As expected, ang dami ngang na-confuse dahil halata sa buhok na hind