Chapter 40

Himalang mas nauna akong nagising ngayong umaga.

I was just staring at his face. Kinakabisado ko ang bawat ukit ng parte ng mukha niya. From his hair, down to his perfect eyebrows, ang mahahabang pilikmata niya, ang matangos niyang ilong, hanggang sa perpektong hugis at mamula-mula niyang labi.

Bakit hindi ko ‘to napapansin dati? Noong high school nga ako ay laging nagku-krus ang landas namin. I always see him, palagi kaming nagkakasalubong pero wala pa akong pakialam that time.

He was gloomy. Sa tuwing nakikita ko siya ay ang dilim palagi ng aura niya. He’s the type of person na gusto palaging mag-isa, kaya nga nagtataka ako kung paano ba talaga sila naging magbest friend ni Kuya.

But in fairness, ang laki na ng pinagbago niya ngayon. Medyo dumadaldal na siya at natatawa ako sa isiping baka dahil sa akin ‘yon. I slightly giggle, assuming ko rin talaga, e.

Maya-maya lang ay unti-unti na siyang dumilat. Namumungay pa ang mga mata niya nang tumingin sa akin.

He smile faintly. “Good