[Billionaire's Slave Series 1] "Mamahalin kita't pagsisilbihan buong buhay ko, kahit ikaw pa ang pinakamasamang babae sa mundo." Kung ikaw ay lumaking mayaman at naghihiga sa salapi, gugustuhin mo pa bang magtrabaho bilang tagasilbi ng isang malditang may kapansanan? Kakayanin mo bang pagtiisan ang masama niyang ugali sa loob ng apat na linggo? Iyan ang sitwasyong pinagdadaanan ng bilyonaryo at police officer na si Grellen Burnett, ang paminta na handang bumuka sa harap ng pinakamamahal niyang boss na si Inspector William Fukuyama. At dahil sa katangahan nito na naging dahilan para pag-pyestahan siya sa social media, napilitan si Grellen na maghanap ng babaeng ihaharap sa kanyang ama within a month to save his heritance. Sa paghahanap niya sa maswerteng dilag ay nagkrus ang landas nila ng negosyanteng si Barbara Durless. Unang kita palang niya sa dalaga ay talagang namangha siya sa kagandahan nito. So Grellen come up with a decision to get her on instant, and the only way to keep in touch with Barbara is to apply as her butler. Posible kayang mahulog ang loob ng beki na si Grellen sa katulad ni Barbara na daig pa ang may dalaw kung mag-taray? __ This is the original/old version of this novel written in 2020. This is one of my old stories so expect lots of errors and inaccuracies. Kung hindi naman kayo mateknikal at gusto niyo lang ma-enjoy ang pagbabasa, I suggest subukan niyo. Originally written on Wáttpàd: June 03, 2020 Date finished: July 25, 2021 Officially signed on GoodNovel: November 15, 2021
View MoreCodaco City, Ntiavir
Today's an ordinary day for a billionaire like me. Nagising ako hindi dahil sa alarm clock ko, kundi sa kadahilanang nanaginip ako nang masama kaya ang ending, nalaglag ako sa sahig - una noo. Another dream where I fell in Skytree tower. Last month, I went in Japan with my friends - Roland and Ethan. Nagbakasyon kami doon ng tatlong araw at talagang tumatak sa isip ko ang toreng iyon. Madalas ko kasing makita iyon sa anime na pinapanood ko. Mula noon, lagi na akong nananaginip na paulit-ulit akong umaakyat sa Skytree saka magpapatihulog. Which is quite weird and creepy at the same time. I'm yours truly Grell Allen Burnett, but most people call me Grellen. Hindi ko maitatangging isa ako sa pinakamaswerteng tao sa mundo na biniyayaan ng marangyang buhay. Yes, I'm a billionaire. Well, it was actually my family's wealth. Sumasabit lang ako sa kayamanan ng pamilya ko and to be honest, wala akong ambag sa pagpapatakbo ng kumpanya namin. My father owns the largest hotel chain across the world, The Burnett International. He's the CEO while my older brother Gil is the chief operating officer. Plano nang mag-retire ni Dad after three years and I even begged him to hold the company in the near future but you know what he says? "Buo na ang desisyon ko. Si Gil ang gusto kong mag-manage ng hotel chains natin after my retirement. Besides, I can't sense any worth in you in terms of handling my business. Such a trash. Why did your mother labor you in the first place? I want you to enter the police academy and be the high-ranking officer. Para naman magkaroon ka ng pakinabang sa pamilyang ito." That's how my fate was sealed. Sa takot na bawiin sa akin lahat ng meron ako, sumunod ako sa gusto ni Dad kahit ayoko. No one asked what I wanted to be. Si Dad ang dumidikta ng kapalaran ko at kapag hindi ako sumunod, anytime puwede niya akong sipain palabas ng mansyon at ang mas malala, maaari niya akong itakwil. Father hates me and so is my brother. Ni minsan, hindi nila ako tinuring na parte ng pamilya nila kahit noong nabubuhay pa si Mom. Sometimes, I can't help but to think kung anak ba talaga ako o inampon lang ako ni Mom at walang nagawa si Dad kundi papasukin ako sa mga buhay nila? Wala naman silang nababanggit tungkol diyan so I jumped to conclusion na baka kadugo nila ako. Gayumpaman, nagpapasalamat pa rin ako kahit papaano kasi hindi nila ako tinanggalan ng karapatan sa kayamanan ko. My mother died from a car accident two years ago. Before she lost, Mom told Dad to take good care of me, na susunod siya sa pangako nito na bibigyan niya ako ng parte sa pera't ari-arian ng pamilya Burnett. Father granted her wish out of love. Pero mas lalong uminit ang dugo nila Gil sa 'kin. Mom is the only one I have except for my money. Siya ang taong kaya akong ipagmalaki sa kahit kanino. Tatlo na lang kaming nakatira sa mansyon pero pakiramdam ko'y mag-isa ako. They don't care about me and it gets even worse after her death. ••• Hindi pa man ako nakakabalik sa kama ay umalingawngaw na ang ringtone ng cellphone ko. Basta kong dinampot ang phone ko na nakapatong sa bedside. Pagtingin ko sa screen, pangalan ni Roland ang naka-register. I simply answer the call without second thought, baka importante. "Hello, Ron. What do you nee─" Bastos 'to, ah? 'Di man lang ako pinatapos! "Grellen, listen to me. Inspector Fukuyama─" I cut him off. Akala mo, ha! "What's with Will, anyway? Saka mo na ako balitaan about William kapag na-late na siyang pumasok sa work. First time 'yon, take note," pambabara ko. We were talking about Inspector William A. Fukuyama, 26 years old na half-Japanese. He's the head of Division 1 of Metropolitan Police Department in Codaco. But for me, hindi lang siya basta boss ko. He's my soulmate, the love of my life. Maka-ilang beses na akong nag-confess kay William but the answer is always the same. No. Ang dahilan? Who knows. Quotang-quota na ang tenga ko sa kaka-reject niya. Tapos bigla siyang aalis at iiwan ako na parang tanga. He's always been like that at ewan ko ba, kahit paulit-ulit niya akong ipagtulakan palayo, mas lalo lang akong nacha-challenge na masungkit siya. Masokista nga ang tawag sa 'kin nila Roland. Walang kadala-dala. "No! Makinig ka muna, okay?" Napabuga na lang ako ng hangin. "Ano ba kasing sasabihin mo? Dali, maliligo pa 'ko." "Andito ako malapit sa desk ni Inspector and I heard a discussion between him and someone on the phone. Nagpapa-reserve siya ng table for two but I don't know where it is." "SAY WHAT?!" Napasigaw ako sa gulat. Oh, my. What if ito na? Ito na ba ang tamang panahon? Magc-confess na ba si William? Aaminin na kaya niyang mahal niya rin ako? Kyaaaa! I'm so excited, darling! "I'll do some investigation at ite-text ko sa 'yo ang iba pang detalye. Wait for my queue." "Rolan─" Pinatayan ako ng telepono! Ron is rude as ever! Hinintay ko ang text message ni Roland at hindi ako nabigo. After ten minutes, natanggap ko rin ang SMS nito. From: Roland Santillan Bayview Restaurant, 7:00 PM This is gonna be an exciting night! Hmmm... What should I wear for tonight's dinner? Now's my perfect time to buy clothes since it's my day-off. Magpapaalam na lang ako kay Dad na kunwari'y papasok ako sa trabaho. As if alam n'on ang schedule ko eh wala naman 'yong pakialam sa akin! I did my morning routine before I went downstairs and find something to eat. Naabutan kong kumakain sa dining area sina Dad at Gil. Pareho silang tumigil sa pagnguya nang maramdaman nila ang presensya ko. Si Gil, binaba ang kubyertos na hawak at tinapunan ako ng masamang tingin, daig pa ang kriminal na sabog sa droga kung makapanlisik ng mata. 'Yong totoo, ano bang nagawa ko sa 'yo? "Good Morning, Dad. Good morning, Gil," bati ko sa kanila. Napalitan ng tawa ang kanina'y inis sa mukha ng magaling kong kapatid. Oo, kuya ko si Gil pero ayokong tinatawag siyang kuya. Ni hindi nga ako magawang respetuhin niyan bilang nakababatang kapatid, e. Ano siya? "Andito na pala 'yong bunso ni Mommy na bakla," pang-aasar ni Gil. "Hindi ako bakla!" I said using my baritone voice. I lied to them because I'm not ready to prove that he's right. Hindi ko pa kayang umalis sa hawla dahil sa pangambang itakwil ako ng sarili kong ama kapag nalaman niyang ang isa sa dalawa niyang anak ay hindi lalaki kundi isang sirena. "Talaga?" may paghamon sa boses ni Gil. I just avoided his gaze. "That's enough." Umawat naman si Dad. "Hoy, ikaw. Ayokong maulit ang insidente noong kabataan mo. Oras na mahuli kitang nagsusuot uli ng damit pambabae, magbalot-balot ka na. You know how powerful I am. Kaya kong gawing impyerno ang buhay mo. Tandaan mo 'yan, Grell Allen." "Yes, Father," I agreed. It happened during my elementary days where I'm bravely enough to wear my mother's clothes. Mom was in the bathroom at that time. Aksidenteng pumasok si Dad sa kuwarto nito and he caught me standing in front of the mirror, wearing her favorite dress. Sa galit ni Dad, pinunit niya ang damit ni Mom at nakatikim ako ng matinding punishment na hindi ko makakalimutan. Kung ano man iyon, huwag mo nang itanong. Wala ako sa mood mag-throwback ng mga gano'ng bagay. I have no freedom in this house and most of the time, sa office ko lang nae-express ang totoong ako. May tiwala ako sa mga kaibigan at co-workers ko na hindi nila ibubuking ang sikreto ko. Don't ask for the price, you can't afford it. Hihilain ko sana 'yong upuan tapat ni Gil nang kumalansing nang malakas ang tinidor ni Dad. Napapitlag tuloy ako sa gulat. "Can't you see a single spoon in front of you?" Umiling-iling ako. Oo nga pala, ang batas kasi sa 'min, bawal kang sumabay sa hapag-kainan kung walang kahit ano na nakalagay sa parte ng mesa kung saan mo balak umupo. Bihira kong makasama ang dalawang 'to sa kainan, pwera na lang kung may okasyon. "S-Sorry po. Sa labas na lang po ako kakain," pagpapaalam ko. Dad is cruel as I expected. Is there a chance for him to change? I don't think so. A Hitler-man like him would never lower his guard over a bastard such as myself. He didn't even treat me like his own blood. Sabi nga nila, hindi mo puwedeng pilitin ang isang tigre na paamuhin kung saksakan ito ng bangis. Tiyak mapapahamak ka lang sa huli. Ngumisi ito nang nakakaloko. "Do whatever you please. Jump off the cliff if you want," ani Dad. I won't be surprised when I hear those words. Bugbog na ang tenga ko sa masasakit na salitang binitawan niya for twenty-five years of my existence. Alam kong nakakagigil at parang gusto mong ipagdukdukan sa kanya kung gaano siya kawalang-kwentang ama. I understand how you feel kasi ganyan din ang naramdaman ko noong una. Pero gaya nga ng paulit-ulit kong sinasabi, sanay na 'ko sa panlalait at pang-aalipusta ng sarili kong kadugo. After all, the reason why I'm still here is because of my heritance. Hangga't may kontrol siya sa pera ko, wala akong karapatang umalis sa pamamahay na 'to. Ridiculous, isn't it? I cursed my luck. Ito ang nagpapatunay na kahit dumudumi ka ng ginto, you will never be happy if you're gonna stay in the shadow of your enemy. Money can provide you anything you want. Tasty and exquisite foods, luxurious cars, gadgets, houses. Name it and you'll have it. But not your freedom and happiness. ••• Reminders from the author: •Codaco, Ntiavir is a fictional city and country.Grellen's POVAko na yata ang pinakamalas na tao sa mundo. I got fired from my job, I lost the woman I love and my situation is getting worse day by day. Hirap akong maka-concentrate sa misyon ko dahil laging kong naiisip si Madam. Sinubukan kong pumunta sa bar gabi-gabi para maghanap ng babae na puwede kong ipalit kay Madam. The same girl I met from two years ago to be exact. Pero 'di ko magawang iwaksi ang isip ko sa nag-iisang babaeng bumago ng buhay ko for less than a month - si Barbara Durless.If I can only go back but she doesn't want to see my face. Baka lalo lang siyang masaktan 'pag nagpakita pa ako.Kinahapunan, nagpasya na akong mag-check out sa hotel na tinutuluyan ko for five days. Ubos na ang pera ko sa wallet. The last drop of my money went to my food and hotel accommodation. I need to check my ATM to see how much I've spent.Kung maaalala niyo, sinabi ni Dad na two percent lang ang puwede kong galawin sa kabuuan ng pera ko. I'm afraid malaki na ang nagastos ko sa loo
Barbara's POVPresent timeDumaan ang limang araw. Patagal nang patagal, lalo akong nilalamon ng lungkot. Since Grellen left the house, my heart feels empty. Mas lumamig pa ang pakikitungo ko kina Angelique at Mr. Frank kaysa sa nakasanayan nila. I prefer to confine myself in my room without letting those two bother me.Ilang araw na ring nags-stay sa mansyon si Brenda. As usual, hindi ko pa rin kinikibo ang magaling kong kakambal kahit panay ang pangungulit nito. Nang malaman ni Brenda kay Angelique ang balita tungkol kay Grellen ay hindi ko man lang siya nakitaan ng lungkot sa mukha. At alam niyo ba kung anong sinabi niya?"Justice has been served, it's time to take a slice of cake, what do you think?"I'm not sure what she meant by those words. Coming from her mouth, she knows something. But what?Nakaupo ako sa kama habang nakatingin sa kawalan. I've been like this for five days. Si Sir Frank ang pinapapunta ko sa circus para makibalita. Wala ako sa mood lumabas ng bahay ngayon -
Barbara's POV"Barbara, Mrs. Burnett..." ani Brenda na walang ibang ginawa kundi tawagin ako. Puro ka Barbara. Why can't you defend your own sister? Pero pagdating kay Mom ang galing-galing mong magpabida!"Shut up, Brenda!" bulyaw ko sa kakambal kong nasa likod ng passenger's seat. Yumuko na lang ito at nanahimik."Ano? Kaya mo ba? In return, matitiyak ko ang kaligtasan mo at ng pamilya mo mula sa kamay ng asawa ko," pangungulit ni Mrs. Burnett."No way in hell!" I said loud and clear. "Wala kang karapatang tanggalan ako ng papel bilang ina ng anak ko!""Are you sure? Baka nakakalimutan mo, mga Burnett kami. Kaya naming gawing impyerno ang buhay mo."Aware ako sa mga risk na posibleng kaharapin ng Durless Family. But getting rid of my baby is a different story. Maski na Burnett ang ama ng batang dinadala ko, handa kong tanggapin ang responsibilidad na naghihintay sa akin at hindi ko kailanman ikakahiya ang pagiging isang ina!"Well, I don't care! Bakit ba ako nakikipag-usap sa 'yo? I
Barbara's POVTamang-tama sa mukha ko ang sikat ng araw. Agad na umatras ang ngiti ko nang sumariwa sa alaala ko ang mga kababalaghang nangyari kagabi, dito mismo sa kuwartong ito, sa loob ng bar na pag-aari ng kapatid ni Franka.I'm alone in that room. Ang kuwartong ito na siyang saksi sa pagkakamaling nagawa ko. I did it. Sa unang pagkakataon, nadiligan ako ng isang estrangherong ni pangalan ay hindi ko alam.He left me lying in this bed, completely nude with no cover. I found my clothes scattered on the floor just by seeing from my direction so I got up and picked them without noticing the strange pattern drawn all over my body.Tumayo ako sa harap ng malaking salamin na katabi ng lumang cabinet doon. Pinagmasdan ko ang hubad kong katawan na puno ng pulang mantsa.If I remember, dalawang beses niya akong nilagyan ng lipstick. Una sa bibig at pangalawa, sa iba't-ibang parte ng katawan ko.Ang dungis ko... Ang dumi-dumi ko!Unti-unting nanlabo ang paningin ko at napuno ng luhang nagb
Barbara's POV"Sumasayaw ka ba? Ba't parang hindi ka gumagalaw?" sita ni Bakla sa akin."I don't dance! I'm just waiting for this madness to be over!" sigaw ko nang sa gano'n eh magka-rinigan kami. Malakas na rin ang hiyawan sa dancefloor kaya hindi kami makapag-usap nang mahinahon."Or maybe because you cannot dance!" Mr. Gay teased me. Oh, wow. Eh 'di siya na ang marunong. "Ganito lang 'yan oh!" He sealed me with a hug as he danced furiously. I could smell the mixture of wine and perfume on his body. I secretly sniff that one particular part of him - his neck.Magkayakao naming sinabayan ang music and we're both wild and free. Kumekembot siya, gumigiling naman ako. Hindi ko magawang kumalas sa pagkakahawak ko kay Bakla. We are getting mutual this time and I love the way he move his body into me."Mag-twerk ka nga! Sige na!" Tama ba ang dinig ko? He's asking me to..."I-I don't--""Oh please, stop refraining yourself from doing such things. I know you can. Marunong ka ngang gumiling
Barbara's POVNapakapit ako sa balikat ng baklang 'to na tinalo pa ang babae kung tumili. I think I broke my eardrums for a minute or two. It turns me off, really. He shrieked as if he sees a ghost! Mukha ba akong si Sadako?"Hindi mo ba ako narinig? I said, get down!" Tinulak ako ng bakla sa sahig. Ang lakas n'on, ah! My butt hurts!"Ang sakit..." daing ko hawak ang pwerta ko."Hmph! Buti nga sa 'yo," aniya na kung maka-asta eh parang bata. "Nasa'n ba 'yong alcohol ko? Makapaglagay nga! Baka mamaya, may dala ka pang virus, ma-infect mo pa 'ko," pagmamayabang ng bakla."Excuse me? Malinis ako. 'Di naman kaya, ikaw ang may viral infection?" Umalis ako sa pagkakasalampak ko sa sahig at naupo sa tabi ng bakla kahit medyo naiinis ako dahil sa ginawa niyang panunulak sa akin."Huwag mo akong simulan, bruhilda ka! Mas malinis ako sa inaakala mo baka gusto mong--" Natigilan ang bakla at nawalan ng kibo."What?" I challenged him."Wala! Ang sabi ko, baka sungalngalin ko 'yang bibig mo nang ma
Barbara's POVFlashbackTwo years ago..."Wala ka nang ibang dinala rito kundi sakit ng ulo! Tignan mo ang kapatid mo! Nag-aaral sa med school at malapit nang maging doktor! Ano bang mapapala mo sa pagpapatakbo ng circus? Sinayang mo lang ang perang pinampaaral namin sa 'yo dahil mali ang diskarte mo sa buhay!"Pagod na ako. I'm tired of listening to the same issue over and over. Tuwing uuwi ako from circus, laging 'yan ang laman ng mga bibig nila. Blame, hate, comparison. Masama bang maghangad ng maganda para sa sarili ko? Ito ang karera na gusto kong tahakin at dito ako masaya.It started when I went in college. Magmula noon, lagi nang si Brenda ang center of attention nila. Bata palang kami, pangarap na talaga niyang maging doktor kaya sigurado na silang may magpapatuloy ng henerasyon ng mga doktor sa pamilya namin."Tinatanong niyo kung anong mapapala ko? Marami. I'm happy and contented with my career and you cannot force me to be someone I wouldn't want to be!" sabi ko. Hindi ko
Barbara's POVNagkulong ako sa kuwarto matapos ang mainit na eksena kanina sa baba. I'm alone in my room, bursting my tears, crying out loud. I can't tell if this was tears of joy or dejection. Andoon 'yong saya at ginhawa ko. Finally, wala na sa landas ko ang lalaking sumira ng buhay ko. At the same time, I felt sadness for losing the only man I really need the most.Kung pinili mong harapin sa halip na talikuran ang responsibilidad mo, wala tayo sa sitwasyong ito, Grellen. Ikaw ang punot-dulo ng lahat ng sakit na iniinda ko for two years! You deserve what you have right now!I saw the broken picture frame I smashed last time. Hindi ko pa pala ito naitatapon kahit basag na. "Grellen..." Bumagsak ang mga luha ko sa sirang picture frame. Mayamaya, narinig ko na parang may pumihit ng doorknob ng pinto. I pay it no mind. Pagod lang siguro ako."Alam kong andiyan ka sa loob at alam ko ring ayaw mo akong kausapin." The voice came from outside. Probably he's standing behind the door.Si Gr
Grellen's POVNatagpuan ko ang sarili kong nakabulagta sa sahig kinaumagahan. Nakaharap ako sa bukas na cabinet na may unique security feature--shit. Hindi 'yon basta cabinet. It wasn't really that at all! Isa iyong vault na lalagyanan ng pera at ang pinagtataka ko, bakit 'yon nakabukas? At bakit ang daming perang nakakalat sa sahig?Tumayo ako at sinubukang pulutin ang pera. Pinag-sama-sama ko ang kumpol-kumpol na salapi at ibinalik sa vault."Grellen?" Nagulat ako nang may tumawag sa akin.It was her. She was peeking behind the door with a questionable look. When she realized what's going on, Madam rushed to the room as she take a look closely."Madam! Ano bang nangyari at nakakalat ang mga milyones mo rito sa sahig? OMG! 'Di kaya, may nanloob sa atin?" I cupped my face. "Halaka shocks! There's a burglar in the house! Magnanakaw!" naghisterical ako at nagsisigaw."I should be the one asking you that. Why is it opened? Umalis lang ako ng maaga para bumisita sa circus at pagbalik ko,
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments