200 Hari Menjerat Pebinor

Bumaba ng taksi si Analyn. Nasa harap siya ngayon ng Peach Blossom Restaurant, isang fine dining na kainan. Ang dahilan kung bakit siya nandito ngayon sa isang mamahaling restaurant sa kabila ng kakapusan niya sa pera? Isinet lang naman siya ng blind date ng Mama niya. 

Tiningnan ni Analyn ang pambisig na relo. Sakto lang siya sa oras. Sinadya niyang hindi dumating ng mas maaga sa sinabing oras ng Mama niya. Hindi naman kasi siya interesado sa date na ito. Minabuti ni Analyn na pumasok na sa loob ng restaurant. Sinalubong siya ng staff pagkapasok niya ng pintuan.

“Hi. Reservation under Michael Corpuz?” 

Hindi naman sa excited na si Analyn na makita ang itsura ng Michael Corpuz na iyon, pero gusto na niya kasing matapos na ang date na ito. 

Tumingin ang staff sa monitor sa harapan niya. Piping ipinalangin ni Analyn na sana ay nag-kansel na lang sana ang ka-date. 

“Yes, Mam. Table number 15. Kaya lang Mam, as of now, hindi pa po dumarating si Sir Michael.”

 Nakaramdam ng tuwa si Analyn. Inisip niya kung hindi na tutuloy magpunta iyong Michael.

“Anyway Mam, Sir Michael called a while ago… saying na on the way na rin siya,” nakangiting dagdag nung staff habang nakatingin pa rin sa monitor na tila may binabasa roon.

Hindi napigilan ni Analyn ang mapasimangot. Akala pa naman niya ay magbubunyi na siya ngayon. 

“Sige, Miss. I will just wait.”

“Let me lead you to your table, Mam,” sabi ng staff at saka nagpatiuna ng naglakad. Wala ng nagawa si Analyn kung hindi ang sumunod. 

“Mam, gusto n’yo po bang umorder na?” tanong ng staff pagkaupo ni Analyn.

“Ay, hindi!” Paano kung hindi dumating ang lalaking iyon? Eh di, ako pa ang magbabayad? No way! “ Mamaya na lang, Miss. Water na lang muna.”

“Okay, Mam. Pahatiran ko po kayo ng water.” 

TUMUWID ng upo si Analyn. Nangangawit na siya sa pagkaka-upo at nakaka-tatlong baso na siya ng tubig mula kaninang naupo siya. Treinta minutos na ang nagdaan at hindi pa rin dumadating ang lalaking katagpuan niya ngayon. Hindi maalis na mainis si Analyn. Sayang ang treinta minutos niyang itinunganga rito.

Sampung minuto pa uli ang hinintay ni Analyn nang may humahangos na lalaki palapit sa mesa niya.

“Analyn Ferrer?” nakangiting tanong ng lalaki kay Analyn.

Ngayong nasa tapat ni Analyn ang lalaki, hindi niya alam kung oo o hindi ang isasagot niya rito. Nakaka-turn off ang pawis na pawis at oily na itsura nito. Sungki-sungki ang mga ngipin nito na kitang-kita ngayon dahil sa pagkakangiti. Malalaki ang mga mata nito at parang gustong lumabas mula sa mga eyeball nito. Ang buhok niya ay tila napakatigas at nakakatakot hawakan. In short, kabaligtaran sa sinabi ng kanyang Mama na napakaguwapo ng magiging ka-date niya ngayon. 

“A-Ako nga,” napilitang pag-amin ni Analyn. 

“Good!” sabi nung lalaki sabay hila sa upuang nasa tapat ni Analyn. 

“I’m Michael nga pala. Michael Corpuz,” pagpapakilala ng lalaki na tinanguan lang ni Analyn. 

 “Alam ko ang sitwasyon mo ngayon,” pagtutuloy ng lalaki, “nai-kuwento na sa akin ng Mama ko. Kaibigan niya raw ang Mama mo. Hindi naman ako mapili sa magiging asawa ko.” 

Sinuyod ng tingin ni Michael mulo ulo pababa si Analyn, na ipinagtaka naman ng dalaga.

“Pagkakasal natin, mag-resign ka na sa trabaho at sa bahay ka na lang. Ako na ang bahala sa lahat ng gastusin mo.”

 Nagsalubong ang mga kilay ni Analyn sa narinig. “Pardon?” tanong niya kay Michael. Hindi niya sigurado kung nagkamali lang ba siya ng rinig sa sinabi nito.

“Analyn… all you have to do is to take care of my two children and my parents. Iyon lang!” 

Itinaas ni Analyn ang kamay niya, sumenyas siya ng STOP kay Michael.

“Wait. Sandali lang, ha… sa tingin ko, hindi ako ang hinahanap mo.”

Agad na nawala ang ngiti sa mga labi ni Michael. 

“May problema ba? Meron ka bang ibang gusto? Look, meron akong pag-aaring kumpanya. At kapag nagpakasal ka sa akin, ibig sabihin nun–”

“Hindi ako magpapakasal sa ‘yo. Sorry, Michael.” 

Or Tito Michael? 

Sabi ni Analyn sa sarili. Paano ba naman ay pwede na nga niyang maging tatay ang lalaki base sa hula niyang edad nito. Di hamak na may edad na ito kumpara sa edad niya.

Agad na nalukot ang mukha ni Michael. Hindi niya nagustuhan ang ginawang pagtanggi ng babae sa kanya. Agad siyang tumayo at saka itinaas ang kamay para duruin si Analyn.

“Magsisisi kang babae ka!” galit na sabi ni Michael bago binirahan ng alis. 

Nasundan na lang ng tingin ni Analyn ang papaalis na lalaki. Nang nakalabas na ng restaurant si Michael, napasandal si Analyn sa upuan niya habang minamasahe ang sintido niya. Sa susunod, hindi na siya maniniwala sa mga sasabihin ng Mama niya. Ang sabi nito sa kanya ay guwapo ang kanyang ka-blind date kaya pumayag na rin siya sa kabila ng pag-aalangang makipag-blind date.

Nasa ganoong pagmumuni-muni si Analyn kaya hindi niya napansin ang pares sa kabilang mesa. Isa pa ay natatakpan ng halaman ang pagitan ng mga mesa nila kaya imposible talaga na mapansin niya ang mga ito.

Ang babae ay halos hindi maihiwalay ang kanyang tingin sa lalaking kasama. Palibhasa ay napakaguwapo nito. Lalaking-lalaki ang porma. Tila may x-ray vision ang babae kung titigan ang katawan ng lalaki. Sa isip-isip niya, jackpot siya sa lalaking ito!

Napukaw lang ang atensyon ni Analyn nang marinig ang maarteng pagsasalita ng babae. 

“Anthony, tutal ako naman ang bride… pwedeng mag-suggest kung saan tayo magpapakasal?” malapad ang ngiti na tanong ng babae na para bang wala sa sarili. 

Bahagyang nagtaas ng isang kilay niya ang tinawag na Anthony. 

“Sorry, Darleen. You did not pass the qualifications of my soon-to-be bride,” walang emosyon na sabi nito. 

Biglang naglaho ang ngiti ng babae.

“It’s Charlene, not Darlene,” pagtatama pa nito. 

Kumumpas ang kamay ni Anthony, “whatever. Anyway, you may go.”

Natigilan iyong Charlene sa narinig, pero agad din itong nakabawi. 

“Anthony, first meeting pa lang naman natin ito. Why don’t we give it a try? Malay mo, sa pangalawa o pangatlong pagkikita natin, mag-jive na tayong dalawa? What do you think?” 

Wala pa ring emosyon na tinitigan ni Anthony ang mukha ng babae. Dahil dito, nabuhayan ng loob si Charlene na baka pumayag si Anthony na bigyan siya ng isa pang chance na makilala pa siya nito. 

Ngumiti si Charlene nang ubod tamis kay Anthony. Sa tingin niya, kayang-kaya niyang kunin ang loob ni Anthony.

“Do you want to go to a more private place with me?” tanong ni Charlene sa binata.

“Mas gusto ko pang mapag-isa kaysa makipagtitigan sa babaeng ilang patong ang foundation sa mukha.”

Napalakas ang pagkakasabi nun ni Anthony kaya narinig ni Analyn ang komentong iyon ng lalaki habang umiinom siya ng tubig. Dahil sa pagka-aliw sa komento ng nasa kabilang mesa kaya hindi niya napigilang maibuga ang tubig mula sa bibig. 

“Ang harsh naman nun!” mahinang sabi niya habang pinupunasan niya ang bibig at baba na nabasa ng tubig.

Naulinigan ni Analyn ang ingay ng upuan sa kabilang mesa na parang may tumayo mula sa pagkaka-upo. Naisipan niyang tumayo na rin para umuwi na. Pero hindi pa siya nakaka-isang hakbang nang may baritonong boses ang tumawag sa pangalan niya. 

“Miss Ferrer!”

-C.J.