รักวัยเด็ก

ความพลาดพลั้งเพียงครั้งเดียว กลับเปลี่ยนชีวิตของเขาและเธอไปตลอดกาล... เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ธีระหลงคิดว่า เธอคือใครอีกคนที่เขารักหมดหัวใจ ค่ำคืนแห่งความมืดมนผ่านพ้นไปพร้อมความบริสุทธิ์ที่ถูกพราก แต่ถึงอย่างนั้นลลิลกลับไม่แม้แต่จะเรียกร้องสิ่งใดและทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่ได้ยุติแค่ตรงนั้น เมื่อเธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขา...

วันวิวาห์ ตกหลุมรักผู้อุปการะของเธอตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เขาภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตาคู่นั้นจะมองเห็นแค่เพียงเด็กที่ก่อปัญหาวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน... เธอ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อก้าวข้ามเส้นบางๆ ระหว่างความสัมพันธ์ รามิล นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมหรูอย่าง A.W.HOTEL ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อเด็กที่เขาอุปการะไว้เจ็ดปีก่อนกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดอีกครั้ง... เขา พยายามรักษาระยะห่าง แต่เธอดันชอบเข้ามาในระยะประชิด กระทั่งวันที่ทั้งสอง ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า... สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ ความรัก แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการจากเธอคือ  ความลับ สุดท้ายแล้วความรักที่มาพร้อมความลับมันจะลงเอยแบบไหนกัน?

“ร่านมากเหรอ…” “มีผัวแค่คนเดียวมันไม่พอรึไงวะ?”เสียงเข้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูฉัน ถึงมันจะเป็นเสียงเเผ่วเบาแต่ฉันรับรู้ได้ถึงความดุดันในนำ้เสียงของเขาซึ่งมันกำลังบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจฉันเป็นอย่างมาก “อื้อออออ”ฉันดีดดิ้นตัวอีกครั้งเพื่อไม่ให้มือหนาทำอย่างที่ใจต้องการได้สำเร็จแต่แล้ว ฉันก็ต้องยอมเขาอยู่ดี ซึ่งเป็นแบบนี้ทุกทีเลย “แฉะแบบนี้…สงสัยค้างคาจากมันมาสินะ”น้ำเสียงดูถูกกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูฉัน ทำให้ฉันทำตาแข็งกร้าวทันที ถ้าเขาไม่รักฉันก็ไม่เห็นต้องดูถูกกันขนาดนี้เลย!ปลายนิ้วเรียวของพี่เคสัมผัสที่ใจกลางความเป็นสาวของฉันที่มันชุ่มแฉะอย่างที่เขาบอก “เด็กใจแตกแบบเธอ….โดนแค่ของฉันมันไม่พอรึไง…” “ถึงต้องไปเสนอให้คนอื่นเขาอีกนะ..” “ไม่สงสารพี่ชายเธอบ้างหรือไง….” “ที่มีน้องสาวร่านสวาทอย่างเธอ…”แล้วใครกันล่ะ…ที่ทำให้ฉันเป็นคนแบบนี้ “อื้ออออ…” “แล้วก่อนที่จะพาใครมาเอา…ช่วยกรุณาเกรงใจด้วย…ว่าที่อยู่ตอนนี้…” “เธออาศัยฉันอยู่…” “ลงไปบอกไอ้ห่านั้น….ให้มันกลับบ้านไปซะ!!!”

เพราะการบนบาลครั้งนั้นทำให้เธอต้องรีบหาสามีเพื่อผลิตลูกไม่อย่างนั้นเธอก็จะต้องเจอกับสิ่งลี้ลับและผู้โชคดีที่จะเป็นพ่อของลูกของเธอก็ดันรุ่นราวคราวพ่อเธอจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

“เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะไทนี่ นี่แม่ฉันหลงรักคนใจร้ายอย่างเธอได้ยังไงกัน” “ใช่ค่ะ...ไทนี่ร้าย เมื่อพี่รู้แล้วก็อย่ามายุ่งกับไทนี่ซิคะ ไปให้ไกลจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ซิคะ หรือจะให้ไทนี่ออกจากงานเลยก็ได้นะ ไทนี่ไม่แคร์พี่ภามอีกแล้ว คนใจร้าย!” “ไม่...” เพียงแค่ได้ยินนันทิยาบอกว่าจะไป เขากลับทนไม่ได้ขึ้นมา หงุดหงิดเหลือกำลัง กรามหนาขบกัดบดเบียดจนแก้มสากนูนเด่น “เธอไม่มีทางได้ไปจากฉันนันทิยา” มือใหญ่จับรั้งลำแขนกลมกลึงเอาไว้ได้ทันก่อนที่นันทิยาจะถอยกายได้ทัน “ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น รู้ไว้นะฉันจะหาผู้หญิงที่คู่ควรกับฉันมาแต่งงานได้ ส่วนเธอจะเป็นได้เพียงแค่นางบำเรอบนเตียงที่จะไม่มีวันได้รับการยกย่องเป็นเมียฉันอย่างออกหน้าออกตา” เผียะ! เผียะ!

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

"รอวันที่ 'รุ้งอ้วน' จะเชื่อมแผ่นดินและผืนฟ้าไว้ด้วยรัก" ‘แผ่นภพ เคลย์ วิลคินสัน’ ฝันว่าได้ร่วมรักกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างถึงพริกถึงขิง เมื่อตื่นก็พบว่าฝันเป็นจริง เธอคือ ‘อิงฟ้า’ เด็กในปกครองของเขาเอง ไฟโกรธโชนแสงพร้อมกับไฟราคะโลดแล่น เมื่ออิงฟ้าทำงานแต่งของเขาล่มไม่เป็นท่า วางแผนให้คู่หมั้นของเขามาเห็นฉากร่วมรักอัปยศ เธอต้องชดใช้อย่างสาสม! อยากเป็นเมียฉันนักใช่มั้ย! ได้!! ‘เมียเก็บ’ เท่านั้นที่เธอจะได้เป็น อิงฟ้าจะได้รู้ว่าอย่าคิดมาเล่นกับไฟ คนอย่างเขา ดีมาดีตอบ แต่ถ้าร้ายมา เขาจะร้ายกลับไปเป็นร้อยเท่า “ปล่อยฟ้านะ! ปล่อย!” “ทำไม! ทีอยู่กับผัวทำสะดีดสะดิ้ง ทีอยู่กับชู้ สั่นสู้ไม่ถอย ร่าน!” “ใช่! ฟ้าร่าน! รู้อย่างนี้แล้วอาภพจะมายุ่งกับฟ้าทำไม ปล่อยฟ้า! อย่ามายุ่งกับฟ้าอีก ปล่อย! อยากมากก็ไปหาผู้หญิงไม่ร่านของอาภพ อย่ามายุ่งกับผู้หญิงร่านๆ อย่างฟ้า ปล่อยนะ! ปล่อย! ปล่อยฟ้า!”

สำหรับปรัชญาแล้ว ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขานั้นไม่ต้องสวยมากก็ได้ แต่จะต้องเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก ไม่เอาแต่ใจ ไม่ขี้โวยวาย ไม่ดื่มเหล้า เป็นแม่บ้านแม่เรือนและรู้จักประหยัดอดออม แต่เหตุไฉนเขาจึงต้องมาเจอกับนภาธรที่มีคุณสมบัติทุกอย่างขัดกับสเปกของเขาอย่างที่สุด เธอสวยมากแต่นิสัยไม่น่ารัก ไม่เรียบร้อย เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ทำอาหารไม่เป็น บ้าแบรนด์เนม แถมยังเมาและอ้วกใส่เขาอีก ถ้าใครได้ไปเป็นแฟนคงซวยชะมัด ปากก็บอกว่าเขาจะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนอย่างเด็ดขาด แต่เมื่อต้องอยู่ใกล้ชิดกัน ทำไมเขาถึงได้ใจอ่อนให้กับเธออยู่ร่ำไป

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่ลมพัดผ่านม่านจนพริ้วไหว 'พริมา' จับได้คาหนังคาเขาว่าแฟนนอกใจจึงเดินออกจากตรงนั้นมาทันที เพื่อนรักเลยช่วยปลอบใจด้วยการพากันไปเมาหัวราน้ำในงานปาร์ตี้ของบริษัท นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะทั้งคู่คบกันมาตั้งหลายปี ใคร ๆ ก็คิดว่าหญิงสาวคงเสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคนแน่ แต่ไม่นึกเลยว่าอาทิตย์ต่อมา พริมาจะควงหนุ่มคนใหม่มาทำงานด้วยเสียอย่างนั้น 'ภูดิศ' เฝ้ามองร่างบางนั่งกระดกน้ำสีอำพันตามลำพัง ดวงตาคมดูแพรวพราวพิกล จนเพื่อนรักที่สังเกตอยู่นานต้องบอกว่า "ชอบก็เข้าไปทักสิวะ น้องเขาเพิ่งเลิกกับผัววันนี้เอง" เออดี สมกับที่เป็นเพื่อนกันมานาน รู้ใจดีเหลือเกิน "นั่นไงผัวเขา ทำท่าเหมือนอยากเคลียร์กับพราวด้วยนะ ถ้ามึงยังลีลาอยู่...อ้าว ไวจริงเพื่อนกู" ก็ต้องไวสิ เรื่องอะไรจะชักช้าอยู่ล่ะ ในเมื่อเขา...