สยบ(รัก)คุณป๋า

สยบ(รัก)คุณป๋า

last updateLast Updated : 2024-12-10
By:   RICHES.  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
43Chapters
10views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

วันวิวาห์ ตกหลุมรักผู้อุปการะของเธอตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เขาภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตาคู่นั้นจะมองเห็นแค่เพียงเด็กที่ก่อปัญหาวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน... เธอ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อก้าวข้ามเส้นบางๆ ระหว่างความสัมพันธ์ รามิล นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมหรูอย่าง A.W.HOTEL ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อเด็กที่เขาอุปการะไว้เจ็ดปีก่อนกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดอีกครั้ง... เขา พยายามรักษาระยะห่าง แต่เธอดันชอบเข้ามาในระยะประชิด กระทั่งวันที่ทั้งสอง ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า... สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ ความรัก แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการจากเธอคือ  ความลับ สุดท้ายแล้วความรักที่มาพร้อมความลับมันจะลงเอยแบบไหนกัน?

View More

Latest chapter

Free Preview

Chapter 1 วันวิวาห์

“อื้อ มิลคะ เมเม่ไม่ไหวแล้ว อ้า!” เสียงครวญครางอย่างเร่าร้อนเล็ดลอดผ่านซอกประตูที่ปิดไม่สนิทจนดังระงมไปทั่วบริเวณชั้นสองของบ้าน ทำให้หญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำตัวยาวที่เพิ่งเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องนอนของตัวเองถึงกับชะงักแล้วหันไปมองยังห้องฝั่งซ้ายมือซึ่งเป็นที่มาของเสียงนั้นในตอนแรกหญิงสาวคิดว่าควรจะเดินไปบอกกล่าวเจ้าของบ้านหลังนี้ว่าผู้อาศัยอย่างเธอกำลังจะออกไปงานปาร์ตี้กับเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าหากเข้าไปตอนนี้จะเป็นการรบกวนกิจกรรมเข้าจังหวะของคนทั้งสองเสียมากกว่า เธอจึงรีบเดินลงบันไดแล้วพาตัวเองออกมายืนบริเวณหน้าบ้านด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจวันวิวาห์หรือวีว่า หญิงสาววัยยี่สิบสองปีดีกรีนักเรียนนอก เพิ่งกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดได้ไม่ถึงสิบวัน หลังจากต้องไปใช้ชีวิตอยู่แคนาดากว่าสี่ปีย้อนกลับไปเมื่อตอนยังเด็ก วันวิวาห์เติบโตมาในครอบครัวรวมถึงสภาพแวดล้อมที่สุดแสนจะเป็นพิษ ครั้นจำความได้ เธอก็เห็นภาพบิดาพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่เว้นแต่ละวัน หากครั้งไหนมารดาทนไม่ไหวก็มักจะเกิดการถกเถียงจนนำไปสู่การทะเลาะวิวาท และจบลงที่การทำร้ายร่างกายหลังจากมารดาเสียชีวิตเพราะโรคร้าย บิ

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
43 Chapters
Chapter 1 วันวิวาห์
“อื้อ มิลคะ เมเม่ไม่ไหวแล้ว อ้า!” เสียงครวญครางอย่างเร่าร้อนเล็ดลอดผ่านซอกประตูที่ปิดไม่สนิทจนดังระงมไปทั่วบริเวณชั้นสองของบ้าน ทำให้หญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำตัวยาวที่เพิ่งเปิดประตูก้าวออกมาจากห้องนอนของตัวเองถึงกับชะงักแล้วหันไปมองยังห้องฝั่งซ้ายมือซึ่งเป็นที่มาของเสียงนั้นในตอนแรกหญิงสาวคิดว่าควรจะเดินไปบอกกล่าวเจ้าของบ้านหลังนี้ว่าผู้อาศัยอย่างเธอกำลังจะออกไปงานปาร์ตี้กับเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าหากเข้าไปตอนนี้จะเป็นการรบกวนกิจกรรมเข้าจังหวะของคนทั้งสองเสียมากกว่า เธอจึงรีบเดินลงบันไดแล้วพาตัวเองออกมายืนบริเวณหน้าบ้านด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจวันวิวาห์หรือวีว่า หญิงสาววัยยี่สิบสองปีดีกรีนักเรียนนอก เพิ่งกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดได้ไม่ถึงสิบวัน หลังจากต้องไปใช้ชีวิตอยู่แคนาดากว่าสี่ปีย้อนกลับไปเมื่อตอนยังเด็ก วันวิวาห์เติบโตมาในครอบครัวรวมถึงสภาพแวดล้อมที่สุดแสนจะเป็นพิษ ครั้นจำความได้ เธอก็เห็นภาพบิดาพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่เว้นแต่ละวัน หากครั้งไหนมารดาทนไม่ไหวก็มักจะเกิดการถกเถียงจนนำไปสู่การทะเลาะวิวาท และจบลงที่การทำร้ายร่างกายหลังจากมารดาเสียชีวิตเพราะโรคร้าย บิ
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
Chapter 2 รามิล
“ไปไหนมา”น้ำเสียงแข็งกระด้างที่ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เจ้าของเรือนร่างที่มีส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรถึงกับชะงัก ขณะกำลังก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกเพื่อไปยังห้องนอน“ปาร์ตี้กับเพื่อนค่ะ” เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองใบหน้าของอีกฝ่าย จึงไม่เห็นว่าดวงตาคู่นั้นกำลังไล่มองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยแววตาแบบไหน“เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวสำส่อน”คำพูดที่บ่งบอกถึงการดูถูกเหยียดหยามทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มรีบหันขวับแล้วจ้องมองเจ้าของประโยคนั้นด้วยความไม่พอใจรามิล ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาดูสะอาดสะอ้านและค่อนข้างเนี้ยบตามแบบฉบับนักธุรกิจที่ต้องมีบุคลิกซึ่งบ่งบอกถึงความน่าเชื่อถือ เขาอายุสามสิบแปดย่างสามสิบเก้าปีที่ยังไม่มีวี่แววว่าจะสร้างครอบครัวในเร็ววันนี้ ถึงแม้จะเป็นลูกชายเพียงคนเดียวก็ตาม เพราะแค่ต้องบริหารจัดการโรงแรมหรูอย่างA.W.Hotel ก็แทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเองแล้วก่อนหน้านี้หากมีเวลาว่างอันน้อยนิดก็มักจะใช้เวลานั้นผ่อนคลายตามสไตล์หนุ่มโสดที่ไม่มีพันธะให้ต้องกังวล โดยมีเลขาสาวคอยจัดการเรียกผู้หญิงเหล่านั้นมาปรนเปรออย่างที่ต้องการ แต่ครั้นหญิงสาวที่เขาส่งไปศึกษาต่
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
Chapter 3 ครั้งแล้วครั้งเล่า
สัปดาห์ต่อมา...หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนขายาวรัดรูปกำลังก้าวเท้าที่สวมสนีกเกอร์คู่ใจออกมาจากคลับแห่งที่สามของวันด้วยความผิดหวัง หากจะนับรวมกันว่าเธอเข้าๆ ออกๆ สถานที่พวกนี้มาแล้วกี่ครั้ง ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ดูเหมือนจะเป็นการนับจำนวนของความล้มเหลวเสียมากกว่าดวงหน้าเล็กมีหยาดเหงื่อผุดซึมตามกรอบหน้าประปราย รวมถึงสองแก้มใสเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อจากอากาศร้อนระอุยามเที่ยงวันของกรุงเทพมหานครที่มองไปทางไหนก็มีแต่การจราจรติดขัดผสานเสียงแตรบีบสนั่นชวนแสบแก้วหูดังไปทั่วบริเวณดวงตากลมโตฉายชัดถึงความเหนื่อยล้า ก่อนจะสอดส่ายมองหารถยุโรปคันคุ้นเคยที่มีคนขับผู้ร่วมชะตากรรมรออยู่ ครั้นเห็นเป้าหมายที่ต้องการเธอก็รีบวิ่งไปหาและเข้าไปนั่งในรถราวกับว่าคิดถึงมันอย่างสุดหัวใจ มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นพัดเอาความเย็นจากแอร์เข้าหาตัวเป็นพัลวัน"เป็นยังไงบ้างครับ" เจ้าของน้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามหลังจากร่างบางเข้ามานั่งในรถซึ่งเขาจอดรอเธออยู่เป็นเวลาเกือบชั่วโมง สายตาเหลือบมองอีกฝ่ายผ่านกระจกภายในรถและเห็นว่าคนถูกถามได้แต่เพียงส่ายศีรษะไปมาเป็นคำตอบ"ไม่เป็นไรนะครับ มันต้องมีสักที่ ที่
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
Chapter 4 โอกาส
วันวิวาห์พยายามเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเมื่อรับรู้ได้ว่าภูดินตามเธอออกมาด้วย ครั้นเห็นแท็กซี่จอดอยู่บริเวณหน้าโรงแรมจึงรีบเข้าไปนั่งแล้วบอกให้โชเฟอร์ขับออกไปทันที เป็นครั้งแรกที่เธอนั่งรถอย่างไร้จุดหมายปลายทางซึ่งไม่ต่างกับชีวิตในตอนนี้ ดวงตากลมฉายแววหม่นหมองทอดมองออกไปยังนอกกระจกรถพร้อมคิดทบทวนเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่ได้กลับมาเยือนแผ่นดินเกิดแห่งนี้ในตอนแรกเธอค่อนข้างมั่นใจว่าหัวใจของตัวเองแกร่งพอ หากวันใดวันหนึ่งต้องเห็นผู้หญิงคนอื่นยืนเคียงข้างผู้ชายที่ตนรักเพราะนั่นย่อมเป็นสิทธิ์ของเขา แต่พอเอาเข้าจริงๆ แค่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกแท้จริงของตัวเองก็ยากพอแล้ว ฉะนั้นลืมความคิดบ้าบอราวกับแม่พระออกไปได้เลย ตอนนี้เอาเวลามาคิดหาวิธีใกล้ชิดและสานสัมพันธ์กับเขาเสียยังดีกว่า 'เอาน่า...ของแบบนี้มันต้องลองไม่ใช่เหรอ ถ้าอีกฝ่ายไม่หลงกลก็ค่อยว่ากันอีกที!!'ขณะแท็กซี่เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ตามท้องถนนในช่วงเวลาเกือบเย็นด้วยความเร็วคงที่และดูเหมือนว่าการจราจรจะเริ่มติดขัดเพราะเป็นเวลาเลิกงานของใครหลายคน หญิงสาวยังคงตกอยู่ในความคิดของตัวเอง กระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นป้ายขนาดใหญ่จากอีกฝั่งข
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
Chapter 5 ครอบครัว=ความวุ่นวาย
“ไงมึง” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงานเอ่ยทักพร้อมเหลือบมองผู้มาเยือนเล็กน้อย ก่อนจะพิมพ์ข้อความที่ค้างไว้ต่อจนเสร็จแล้วกดส่งทางไลน์ จากนั้นจึงเงยหน้ามองร่างสูงซึ่งกำลังทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างคนหมดแรง“เหนื่อยว่ะ” คำสั้นๆ ที่หลุดออกมาจากปากของอีกฝ่ายทำให้คนฟังถึงกับมองด้วยความเห็นใจ รามิลรู้ดีว่าช่วงนี้เพื่อนของเขาต้องเผชิญปัญหาอะไรบ้างศิลา หนุ่มหล่อหน้าตาดีผู้มีผมสีไวน์แดงเป็นเอกลักษณ์ ด้วยเสน่ห์ที่สุดแสนจะแพรวพราวทำให้สาวๆ ต่างก็อยากเข้าหา แต่ถึงอย่างนั้นศิลากลับสละโสดเป็นคนแรกของกลุ่มไปเมื่อเจ็ดปีก่อน แม้การแต่งงานจะเริ่มต้นจากความต้องการของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่เขากลับไม่ได้เอ่ยขัดเพราะตัวเจ้าสาวเป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนที่รู้จักนิสัยใจคอกันดีก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยเชื่อคำพูดที่ว่า อยู่ๆ กันไป เดี๋ยวก็รักกันเอง กระทั่งมันเกิดขึ้นกับตัวเขาซึ่งดันตกหลุมรักภรรยาตัวเองในอีกสองปีต่อมาหลังจากแต่งงาน ซึ่งภรรยาที่ว่าก็คืออลิสานั่นเอง"ทะเลาะกับเมียอีกล่ะสิ" รามิลเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แล้วเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม ถึงแม้เขาจะรับรู้เรื่องราวเกือบทุกอย่างระหว่างความสัมพันธ์ขอ
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Chapter 6 เด็ก(มัน)ดื้อ
The magic clubภายในห้องกระจกกว้างบริเวณชั้นสองของร้านซึ่งหันเข้าหาด้านหน้าเวทีพอดี ปรากฏร่างสูงกำลังกวาดสายตามองบรรยากาศเบื้องล่างที่เต็มไปด้วยบรรดานักท่องราตรีโชว์สเต็ปการเต้นกันสนุกสนาน โดยมีดีเจสาวสวยทำหน้าที่สร้างความบันเทิงให้คนเหล่านั้นได้เป็นอย่างดีแก้วคริสตัลลายเพชรถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากหยักลึก ก่อนจะกระดกเอาหยาดน้ำสีอำพันลงสู่ลำคอจนหมดเกลี้ยง แล้ววางกระแทกลงบนโต๊ะเต็มแรงโดยไม่สนใจว่ามันอาจจะแหลกสลายคามือ ขณะที่ดวงตาคู่คมยังคงจับจ้องร่างบางในชุดเสื้อสปอร์ตบราสีฟ้ากับกางเกงขาสั้นสีขาวเผยให้เห็นสัดส่วนสุดแสนจะเย้ายวนขณะเคลื่อนไหวไปตามจังหวะดนตรีรามิลเอื้อมมือหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเพื่อฆ่าเวลา เขามักจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งหากมีเรื่องราวว้าวุ่นเกิดขึ้นภายในใจ และสารนิโคตินก็ทำให้ความรู้สึกพวกนั้นผ่อนคลายลงได้บ้าง อันที่จริงเขาคิดจะมาที่แห่งนี้ตั้งแต่หลายชั่วโมงก่อนพร้อมเพื่อน ทว่ากลับมีธุระด่วนต้องไปจัดการ ครั้นมาถึงคนที่เขาต้องจัดการเป็นรายต่อไปก็ขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีเรียบร้อยแล้วกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง บุหรี่มวนสุดท้ายถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง พอดีกับเสียงดนตรีข้างนอกเริ่มเงียบ
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Chapter 7 จุดโฟกัส
ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่บนเพดานห้องเป็นเวลาหลายนาที ก่อนจะกะพริบตาปริบไล่ความคิดยุ่งเหยิงออกไปจากสมองแล้วบิดขี้เกียจอีกสองสามครั้งบนเตียงกว้าง แสงอาทิตย์เล็ดลอดผ่านผ้าม่านบ่งบอกเวลาของเช้าวันใหม่ ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งได้หลับไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตามมือเล็กเอื้อมกดสวิตช์บริเวณหัวเตียงเพื่อเปิดม่านระบบไฟฟ้าแล้วนอนแผ่หลาต่ออีกครู่หนึ่ง บ้านหลังนี้ถูกออกแบบและตกแต่งให้ทันสมัย และใช้ระบบSmart Home เป็นหลักเพื่อความสะดวกสบายและปลอดภัยแก่ผู้พักอาศัยอย่างที่เจ้าของบ้านต้องการแสงแดดสว่างเจิดจ้าสาดส่องเข้ามายังร่างบางทันทีที่ผ้าม่านถูกเปิดออก หญิงสาวลุกจากเตียงแล้วพาตัวเองเดินออกไปหยุดยืนตรงระเบียงรับสายลมเอื่อยๆ ยามเช้า ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่สุดแสนจะสดใส ทว่าเรื่องราวเมื่อคืนกลับหวนเข้ามาในความคิดอีกครั้งพร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายคนกำลังเหม่อลอยอย่างเธอเริ่มได้สติก็ตอนที่เห็นชายหนุ่มในชุดสบายๆ ซึ่งน้อยครั้งนักที่จะตื่นขึ้นมาแล้วเจอเขาในสภาพแบบนี้ วันวิวาห์มองออกไปด้วยความสงสัยว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไร ครั้นมองดูดีๆ ก็รับรู้ว่า เขากำลังย้ายต้นไม้จากกระถางซึ่งเธอเป็นคนทำแตกเมื่อสัปดาห์ก่
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Chapter 8 สัมผัสจากคนเมา
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ?” วันวิวาห์เดินขากะเผลกเข้าไปป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณเคาน์เตอร์ซึ่งมีพ่อครัวจำเป็นอย่างรามิลกำลังเตรียมวัตถุดิบเพื่อประกอบอาหารสำหรับมื้อค่ำอย่างขะมักเขม้น แต่ดูเหมือนว่าความหวังดีของเธอจะทำให้เขาทำงานได้ยากและช้ากว่าเดิมเป็นหลายเท่า จนทนไม่ไหวต้องเอ่ยออกมา“ช่วยไปนั่ง”“คุณป๋าอะ!” ใบหน้าจิ้มลิ้มงอง้ำเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายเอ่ยไล่อยู่ในที แต่ครั้นเห็นสีหน้าสุดแสนจะจริงจังนั้นก็ไม่กล้าขัดอะไรอีกแล้วตัดสินใจเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูงอีกมุมหนึ่ง นัยน์ตาคู่สวยยังคงจับจ้องการกระทำของเขาอย่างให้ความสนใจร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาตั้งใจหมักเนื้อชิ้นสวยไว้ทำสเต๊กดูจะมีอาการหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อผมสีน้ำตาลเข้มปราศจากเจลจัดทรงตกลงมาปรกตาจนต้องเงยหน้าอยู่บ่อยครั้ง แต่ครั้นเงยหน้าขึ้นอีกรอบ คนที่เขาเพิ่งไล่ไปก่อนหน้ากลับมายืนอยู่ข้างกายพร้อมเส้นยางสีดำวงเล็กในมือ"เดี๋ยววีว่ามัดผมให้ค่ะ"รามิลพยักหน้าตอบรับด้วยความเต็มใจแล้วเอี้ยวตัวไปหาเธอ ก่อนที่มือคู่นั้นจะรวบผมด้านหน้าของเขาให้เป็นกระจุกอย่างเบามือ แค่การกระทำเพียงเล็กน้อยแต่กลับทำให้แววตาลุ่มลึกที่มองอยู่เห
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Chapter 9 อะไหล่(คุณป๋า)หายาก
ห้าว~ร่างบางที่ยังคงอยู่ในชุดของเมื่อวานเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมหาวหวอดติดต่อกันหลายครั้งอย่างคนนอนไม่เต็มอิ่ม แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะอาการเวียนหัวและลำคอแห้งผาก ครั้นไปถึงห้องครัวก็เห็นชายหนุ่มกำลังยืนรินน้ำใส่แก้วอยู่พอดิบพอดี เธอเดินมุ่งเข้าไปแล้วยกแก้วใบนั้นขึ้นมาดื่มน้ำลงคอจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะทำท่าทางพะอืดพะอมจากอาการเมาค้างในตอนแรกเธอคิดว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจและต้องตำหนิอะไรบ้าง แต่เขากลับเลือกยืนนิ่งแล้วรินน้ำใส่แก้วใบเดิม ยกขึ้นดื่มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งยังไม่สนใจจะมองใบหน้าของเธอด้วยซ้ำ วันวิวาห์ค่อยๆ ไล่สายตามองไปยังการแต่งกายของอีกฝ่ายซึ่งอยู่ในชุดไม่เป็นทางการมากนัก แต่ยังคงเป็นระเบียบตามสไตล์ คาดว่าวันนี้เขาต้องทำงานที่บ้านเป็นแน่“คุณป๋าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” คนที่สังเกตเห็นอาการผิดปกติของอีกฝ่ายเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ“เปล่า” ตอบเพียงสั้นๆ แล้วถือแก้วไปวางในอ่างล้างจาน จากนั้นจึงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบอะไรบางอย่างออกมา“นั่งสิ ดื่มน้ำมะนาวแก้แฮงค์ก่อน” รามิลไม่ได้รอฟังคำตอบรับแล้วเดินไปทำเครื่องดื่มอย่างที่ว่า แต่ถึงอย่างนั้นก็อดที่จะบ่นไม่ได้
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Chapter 10 คำปลอบโยน
เปรี้ยง! ครืน ~แสงสว่างวาบจากสายฟ้าเล็ดลอดผ่านชายผ้าม่านเข้ามายังห้องนอนอันมืดมิด ตามมาด้วยเสียงสะเทือนเลือนลั่นดังไปทั่วบริเวณ ทำให้คนที่นอนหลับใหลอย่างสบายในตอนแรกสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจแล้วรีบเปิดไฟให้สว่างทันทีครั้นรับรู้ได้ถึงสภาพอากาศด้านนอก หัวใจดวงน้อยของเธอยิ่งเพิ่มจังหวะการเต้นเร็วขึ้นจนเริ่มหายใจไม่สะดวก เนื้อตัวสั่นเทาอย่างคนตื่นตระหนกและวิตกกังวลซึ่งมักจะเป็นแบบนี้ทุกครั้ง หากต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เป็นตัวกระตุ้นหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียงใช้ผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างของเธอไว้ ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส ไม่นานมันก็ไหลลงมาอาบแก้มบนใบหน้าซีดเผือด ริมฝีปากกระจับเล็กเม้มเข้าหากันอย่างพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แล้วยกมือขึ้นปิดหูทั้งสองข้างเพื่อไม่ต้องการได้ยินเสียงอะไรก็ตามแต่ด้านนอกเปรี้ยง กรี๊ด ฮึก!วันวิวาห์กรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความกลัวรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพร้อมผ้าห่มผืนเดิมติดไปด้วยก่อนจะลงไปซุกตัวอยู่ภายในอ่างอาบน้ำใบใหญ่ พยายามเรียกสติของตัวเองให้กลับมาได้มากที่สุดพร้อมกับบังคับการหายใจตามที่เคยฝึกมา...................................ร่างสูงเดินออกมาจา
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
DMCA.com Protection Status