Chapter 9 อะไหล่(คุณป๋า)หายาก

ห้าว~

ร่างบางที่ยังคงอยู่ในชุดของเมื่อวานเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมหาวหวอดติดต่อกันหลายครั้งอย่างคนนอนไม่เต็มอิ่ม แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาเพราะอาการเวียนหัวและลำคอแห้งผาก

ครั้นไปถึงห้องครัวก็เห็นชายหนุ่มกำลังยืนรินน้ำใส่แก้วอยู่พอดิบพอดี เธอเดินมุ่งเข้าไปแล้วยกแก้วใบนั้นขึ้นมาดื่มน้ำลงคอจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะทำท่าทางพะอืดพะอมจากอาการเมาค้าง

ในตอนแรกเธอคิดว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจและต้องตำหนิอะไรบ้าง แต่เขากลับเลือกยืนนิ่งแล้วรินน้ำใส่แก้วใบเดิม ยกขึ้นดื่มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งยังไม่สนใจจะมองใบหน้าของเธอด้วยซ้ำ วันวิวาห์ค่อยๆ ไล่สายตามองไปยังการแต่งกายของอีกฝ่ายซึ่งอยู่ในชุดไม่เป็นทางการมากนัก แต่ยังคงเป็นระเบียบตามสไตล์ คาดว่าวันนี้เขาต้องทำงานที่บ้านเป็นแน่

“คุณป๋าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” คนที่สังเกตเห็นอาการผิดปกติของอีกฝ่ายเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

“เปล่า” ตอบเพียงสั้นๆ แล้วถือแก้วไปวางในอ่างล้างจาน จากนั้นจึงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบอะไรบางอย่างออกมา

“นั่งสิ ดื่มน้ำมะนาวแก้แฮงค์ก่อน” รามิลไม่ได้รอฟังคำตอบรับแล้วเดินไปทำเครื่องดื่มอย่างที่ว่า แต่ถึงอย่างนั้นก็อดที่จะบ่นไม่ได้