"_" ใครๆ ก็คิดว่าฉันโสด จะพูดยังไงดีละ มันพูดได้ไม่เต็มปากนะ " "_" คนรัก ความรัก แฟน มันเป็นแบบไหนกัน เพราะฉันไม่เคยมีแฟน แค่....ข้ามขั้นไปเท่านั้นเอง "พี่... เป็นคนพูดเองนะคะ ว่าอยู่มหาลัยห้ามทำตัวสนิท ห้ามทำเป็นรู้จักกัน จำไม่ได้เหรอ" รีนลดาพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่เขา อย่างท้าทาย
ดูเพิ่มเติมร่างบางของรีนลดามาหยุดที่หน้าประตูข้าง R Room ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าชิขอร้องเธอก็ไม่มาหรอก เพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมาถึงที่นี่มือเรียวบางกดกริ่ง 2 ถึง 3 ครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครปิดประตูให้เธอด้านเรียวตะและเพื่อนๆ เขาตอนนี้ก็นั่งเล่นเกมส์ในสมาร์ตโฟนกันคนละเครื่อง ริกที่ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นมา ถึงกับมองไปยังที่จอคอม ก็เห็นใบหน้าของรีนลดาปรากฎบนจอคอม!! เฮ้ย...น้องรีน มาวะ น้องมาทำไมวะ" ริกถามเรียวตะแต่ยังจดจ่อกับการเล่นเกมส์ในมือถือของตน"มึงก็ไปถามเธอเองสิ" เขาเองจะรู้ไหม เมื่อริกได้ยินเช่นนั้น"งั้นกูเปิดประตูให้น้องเข้ามาและกัน น้องน่าจะมีธุระกับมึงวะ" เพราะปกติรีนลดาไม่เคยมาถึงนี่เลยด้วยซ้ำ ริกจึงรีบไปเปิดประตูตอนรับร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตู" พวกมึงน้องรีนมาวะ" สองหนุ่ม ริวและอรัณ ที่กำลังดูหนัง 20+ ถึงกับรีบปิดทีวีทันที จากนั้นริกก็เปิดประตูให้กับรีนลดา"หวัดดีครับน้องรีนคนฉวย" ริกเอ่ยทักคนมาใหม่พร้อมกับยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้า รีนลดาก็ยิ้มทักหนุ่มรุ่นพี่เช่นกัน"หวัดดีคะ พี่เรียวอยู่ที่นี่ไหมคะ" รีนลดาเอ่ยถามกับริกที่เปิดประตูให้เธอ"น้องรีนมาดูสิเองสิครับ" ร่างบางไม่อยาก
"เห็นหน้าฉันถึงกับต้องรีบเดินหนี เลยเหรอ" อุสาห์ไม่อยากเจอกับยิ่งได้เจอ โลกนี้ไม่เข้าข้างเธอเสียจริงรีนลดาได้แต่คิดในใจ"ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละคะ" รีนลดาตอบพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับเรียวตะทันที ในเมื่อหลีกไม่ได้ก็ต้องเผชิญ"เก่งนิ""ขอบคุณที่ชมคะ ที่มาดักแบบนี้ มีเรื่องอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ" รีนลดาถามมาด้วยเสียงแข็ง คนฟังถึงกับหงุดหงิดและไม่พอใจกับคำพูดของเธอที่พูดกับเขา ฉัน งั้นเหรอ เพราะปกติรีนลดาจะแทนตัวเองว่า รีน มาโดนตลอด"ทำไม อยู่มหาลัยฉันจะคุยกับเธอไม่ได้เลยหรือไง" เรียวตะกดน้ำเสียงมาอย่างไม่พอใจนักที่รีนลดาอวดดีอวดเก่งไม่เลิก"พี่... เป็นคนพูดเอง อยู่มหาลัยห้ามทำตัวสนิท ห้ามทำเป็นรู้จักกัน จำไม่ได้เหรอคะ ถ้าจะมาหาเรื่องกรุณาถอยออกไปด้วยคะ ฉันไม่มีอารมณ์มาเถียงกับพี่หรอก" รีนลดาพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่เขา"ทำไมฉันจะไม่มีละ" ร่างสูงเดินเข้าไปชิดตัวเธอและโน้มหน้าลงอย่างใกล้ชิด พร้อมกับยิ้มมาอย่างคนที่เหนือกว่า"ฉันอยากจะเอากับเธออีกรอบต้องทำยังไงว่างมาเล่นที่คอนโดฉันไหม " เรียวตะแกล้งรีนลดาที่เธอกำลังอารมณ์เสียใส่เขา ทั้งที่เหล่านักศึกษาที่เดินผ่านมาตอนนี้คนทั่งคู่เริ่มเป็นจุดส
เรียวตะเปิดเข้ามากับไม่พบร่างคนนอนป่วย ร่างสูงถึงกับใจคอไม่ดี กลัวว่าเธอจะเผลอทำร้ายตัวเอง" แก๊ก" รีนลดาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผื้นใหญ่พันตัวเธอเอาไว้ รีนลดาตกใจตากลมเบิกกว้างที่เจอเรียวตะอยู่ในห้องนอนของตนนี้เขาเข้ามาทำไมกันเรียวตะรู้สึกโล่งออกอย่างบอกไม่ถูก นี้เขาเป็นอะไรไป เธอไม่สมควรได้รับความห่วงใยจากเขาด้วยซ้ำ ร่างสูงเหลือบมองรีนลดาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันตัวเอาไว้เท่านั้น เรียวตะผุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยักอย่างพอใจ รีนลดาตัวเล็กร่างอันสมสวนหยดน้ำเกาะใบหน้าหวานเล็กน้อย ยิ่งมองยิ่งดูเซ็กซี่ดึงดูดเลือดในกายฉีดสูบยิ่งนัก สายตาคมที่มองมา ทำเอารีนลดา กอดกระชับผ้าให้แน่นขึ้น เธอมองเรียวตะมาอย่างไม่พอใจ"พี่เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องรีนด้วยคะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ พร้อมกับเอามือกระชับผ้าเช็ดตัวผืนหนาเอาไว้แน่น กับสายตาที่เขามองมาที่เธอ สายตานี้อันตรายยิ่งนัก"ฉันเคาะห้องเธอทั้งนานไม่เห็นจะเปิด นึกว่าจะใจเสาะเป็นไข้ตายไปซะแล้วอีก" คนเลวยังพ่นวาจาเผ็ดร้อนออกมาเช่นเดิม"รีนไม่ตายๆ ง่ายๆ หรอกคะ" รีนลดาบอกเสียงแข็ง พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว"ก็ดี ฉันยังรู้
"ให้ฉันหยุดมันตอนนี้ ฉันก็จะตายเหมือนกัน" เพราะเขาดันเข้าไป เธอก็รัดเขาซะจนแน่นมาก เขาไม่คิดว่ารีนลดาจะยังบริสุทธิ์ แต่มาขนาดนี้เขาเองก็ทรมานหยุดมันไม่ได้เช่นกัน รีนลดาที่ตอนนี้น้ำตาไหลอาบแก้มมาทั้งสองข้าง คนใจร้ายได้แต่จูบซับน้ำตาให้กับคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน" ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อ้าขาออกกว้างๆ ฉันจะทำมันเบาๆ มันไม่ได้เจ็บเหมือนเมื่อกี้หรอกหนะ" จากนั้นเรียวตะก็กระแทรกเขาไปใหม่อีกครั้งจนมันสุดลำ รีนลดาจุกและเจ็บจนแทบทนไม่ไหมนี้มันคงเป็นคำพูดอาบยาพิษที่เขาเอาไว้ปลอบเธอสินะ คนตัวเล็กได้แต่เบื้องหน้าหนี เธอไม่อยากมองหน้าคนใจร้ายเขาปล่อยให้รีนลดาปรับตัวซักพัก ก่อนที่เขาจะกระแทกเอวลงมันเข้าไปอีกครั้ง!! สวบ อ้า... แน่นมาก ไม่คิดว่าเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่อีก ทนเจ็บหน่อยละกัน ฉันเองก็ทรมานจะตายอยู่แล้ว" เสียงแหบของเรียวตะพึมพำออกมาไม่หยุด สวนนั้นรีนลดารัดเขาแน่นเหลือเกิน เขาเองก็ทั้งเสียวทั้งทรมาน เรียวตะคำรามเสียงออกมาดังลั่นห้อง"อ่าส"!! สวบ !! เจ็บๆ รีนลดาบอกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา"พี่มันเลว" คนโดนว่าไม่ได้สนใจแต่กับกระแทกมันเร็วขึ้นหนักหนวงกว่าเดิมซะอีก!!ผับ ผับ !!"ฉันก็ไม่เคยบอกว่าฉันเป
ตีสามกว่าๆ รีนลดารู้สึกหิวน้ำช่วงกลางดึกเธอจึงลุกออกจากเตียงนอนของลงมายังห้องครัว ร่างบางเดินผ่านห้องรับแขกเพื่อจะกลับขึ้นห้องนอนด้านบน แต่ร่างบางจึงหยุดซะงัก ที่ได้ยินเสียงอะไรตกแตกภายในห้อง รีนลดาจึงวิ่งเข้าไปดูเพราะเธอคิดว่าคงเป็นเคนตะ เพราะเธอเองก็ยังนอนไม่ทันจะเต็มอิ่มนั่นเลยทำให้ร่างบางนั้นตาฝาด"พี่เคน... " เสียงที่เอ่ยออกมาถึงกับเงียบลงไป คนที่หันมาไม่ใช่เคนตะ แต่เป็นเรียวตะที่นั่งดืมไวน์บนเคาน์เตอร์บาร์ กลิ่นแอลกอฮอล์ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง รีนลดาคิดว่าเขาอยู่คอนโดซะอีก คนตัวเล็กสบตากับคนเมาเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันหลังกลับไป"ผิดหวังเหรอที่ฉันไม่ใช่พี่ชาย" คนเมาหูดีว่าเธอมาอย่างไม่พอใจ พอเห็นเขาเท่านั้นแหละ รีลดาถึงกับหันหน้าหนี"เปล่าคะ รีนแค่ได้ยินเสียงอะไรแตกเลยลงมาดู""แต่สีหน้าเธอดูผิดหวัง ที่ตรงนี้ไม่ใช่พี่ชายฉัน แต่เป็นฉัน หรือเธอมีอะไรกับพี่ชายฉันหรือเปล่า ถึงได้ลงมากลางดึกแบบนี้" คนเมาหันมาหาเรื่อง รีนลดามองคนปากร้ายอย่างไม่พอใจ ที่เขากล่าวหาเธอ"รีนแค่ลงมาดื่มน้ำคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เคนหรือใครทั้งนั้นแหละ" รีนลดาบอกกับคนเมาไปเสียงเรียบ เธอไม่อยากเสวนากับเขามากนัก เพร
อีกด้านเรียวตะ 10 นาทีที่แล้ว หลังจากที่ผมปล่อยเชอรีนล้มลงไป และผมก็เดินมายังกลุ่มเพื่อนๆผม ที่พวกมันกำลังนั่งกันอยู่ที่ม้านั่งข้างตึกของคณะ"เห้ย..นั้นน้องรีนนิหว่า" เรียวตะหันไปก็เจอเข้ากับรีนลดาที่เดินกระเผกเข้าห้องพยาบาลไปกับเพื่อนของเธอ"น้องเป็นไรอะ ทำไมเดินแบบนั้น" ริกหันมาถามเรียวตะ"อยากรู้มากพวกมึงก็ไปถามเธอเองสิ ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูก็นั่งอยู่ตรงนี้" เรียวตะบอกเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทุกครั้งที่เจอรีนลดาพวกมันมักจะเรียกเขาอยู่เสมอ ไม่รู้จะเรียกเขาทำไม ทั้งที่เขาไม่ได้สนใจเธอซักนิด"กูว่าคิดว่ามึงเป็นผัวน้องเขา เผื่อมึงจะรู้ว่าน้องรีนเป็นอะไร" ไอ้ริวหันมาถามผม"มึงหุบปากไปเลย ไอ้ริว มึงก็รู้ว่ากูกับเธอ ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่งงานกันเพราะอะไร พวกมึงก็รู้ เลิกยัดเยียดยัยนั้นให้กูซะทีเถอะ" อย่างเชอรีนนะเหรอ เป็นได้แค่เมียที่คุณย่าบังคับผมแต่งงานด้วยเท่านั้นแหละ ไม่มีวันที่จะได้เป็นเมียเชิดชูของผมหรอกเมื่อโดนเรียวตะรากยาวมาอย่างไม่สบอารมณ์ที่พวกเขาถามเรื่องรีนลดา ริกจึงเอ่ยถามเจ้าตัวที่กำลังเดินออกมาจากห้องพยาบาล เดินผ่านม้านั่งพวกเขากำลังนั่งอยู่ แต่ดูจากสีหน้า น้องเองก็ไม่อยาก
@ห้องเรียนคณะมนุษยศาสตร์ วันต่อมารีนลดายังคง นั่งทำรายงานคนเดียวเงียบๆเพียงลำพัง ซึ่งตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะ สี่โมงเย็นเหล่าเพื่อนร่วมห้องนั้นเลิกเรียน ไปร่วมงานนิทรรศการกันซะส่วนใหญ่ แต่จะมีก็แต่รีนลดานี้แหละที่เธอยังนั่งทำรายงานต่ออย่างเงียบๆ เพียงคนเดียว ใบหน้าขมวดคิ้วเนื่องจากเธอนั่งพิมพ์งานมาหลายชั่วโมงติดRrrrrrr Ninewหลังจากที่ได้รับสายจากนินิวไม่นาน นินิวก็เดินเข้ามา พร้อมกับเรียกชื่อคนที่นั่งพิมพ์งานมาเสียงดัง"เชอ...รีน คนฉวย" เสียงแหลมปี๊ดของนินิวดังมา ทำเอาคนขวัญอ่อนถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ มองไปยังคนที่เรียกเธอ"อะไร ของแก ทำเอาฉันตกอกตกใจหมด" รีนลดาว่ากับนินิว พร้อมกับเหลือบมองชุดอยู่บนตัวของนินิว รีนลดาถึงกับขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้นั้นนินิวใส่กระโปรงพีชมาเรียนซะเรียบร้อย แต่ตอนนี้นินิวเปลี่ยนไปใส่กระโปรงทรงเอที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ เธอหันมาสนใจโน๊ตบุ๊คและพิมพงานของเธอต่อ"รีน... จ้า วันนี้ที่คณะวิศวะเขามีงานนิทรรศการ ยัยมีนนาเทฉันหนีไปกับผู้ของมัน แก... ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย...จิ" นินิวทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเขย่าแขนของรีนลดาให้ไปเป็นเพื่อนเธอ ยังไงเสียเธอก็ต้องไปดูงานนิทรรศกา
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินแต่เครื่องปรับอากาศภายในรถเท่านั้น เรียวตะรอให้รีนลดาเปลี่ยนที่นั่ง แต่คนตัวเล็กกับนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ทั้งที่ตัวเขาเปลี่ยนมานั่งฝั่งคนขับแล้ว"อ้าว แม่คุณ จะนั่งอยู่แบบนั่นเหรอ ฉันไม่ใช่คนขับรถเธอนะ" เรียวตะบอกกับคนที่นั่งนิ่งเบาะด้านหลัง มาด้วยความไม่พอใจ ที่รีนลดายังไม่ยอมมานั่งข้างหน้ากับเขา"พี่เรียว ไม่ต้องไปส่งรีนหรอกคะ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขาไปและเปิดประตูหวังจะกลับเอง แต่มันกับถูกล็อคเปิดไม่ออกเพราะฝีมือของเรียวตะนั้นเอง"มานั่งข้างหน้าอย่างเรื่องมาก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" นี้แหละพี่เรียวตัวจริง เขาเคยคุยดีๆ กับฉันที่ไหนกัน รีนลดาจึงยอมจำใจมานั่งข้างๆเขา เมื่อร่างบางมานั่งหน้าข้างคนขับ เรียวตะเหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะขับรถออกไปจากคอนโดของอรัณรีนลดารู้สึกอัดอันขึ้นมาที่เธอต้องอยู่กับเขาเพียงลำพัง"รีนไม่อยากรบกวนพี่ รีนกลับเองได้คะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอไม่หน้าหลงเชื่อพี่อรัณเลยจริงๆ ที่ทำให้เธอต้องมานั่งกับคนใจร้ายแบบนี้"นี้ฉันไม่ได้มาใจดี ให้เธอขัดคำสั่งฉันบ่อยๆ หรอกนะ" เขาต่อว่าเธอมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังนัก บ
รีนลดาเดินลงมาจากชั้นบนด้านฟ้าด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง พร้อมกับนึกโทษโกรธเรียวตะทำเช่นนี้กับ เธอ อยากจะชกเข้าใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก คนหน้าบึงได้แต่เดินผ่านอรัณไปและไม่ได้เอ่ยทักอะไร อรัณที่ออกมารับโทรศัพท์ เห็นรีนลดาเขาตั้งใจจะเข้าไปทักเธอ แต่รีนลดากับเดินผ่านหน้าเขาไป อรัณเห็นเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย ปกติรีลดามักจะยิ้มทักทายเขาเสมอ แต่เมื่อกี้นี้สีหน้าของเธอแสดงออกมาเชัดเจนว่าเธออยู่ในหวงอารมณ์ไหนอรัณสงสัยได้ไม่นาน เรียวตะก็เดินตามหลังรีนลดามาจากชั้นดาดฟ้่า คนสงสัยถึงกับขมวดคิ้วเป็นครั้งที่สอง สาเหตุที่น้องรีนหน้าบึ่งมาคงไม่พ้นเพื่อนของเขาสินะ อรัณได้แต่ฝุดยิ้มขึ้นมาคงไปรังแกน้องมาสิท่าเรียวตะกลับเข้ามานั่งโต๊ะที่เดิม เมื่อกี้เขาเพียงแค่อยากจะสั่งสอนคนอวดดีอย่างรีนลดาเท่านั้นแหละ ทีหลังจะได้ไม่กล้ามาว่าเขาเป็นหมาอีก เห็นปากบางๆ บวกหน้าหวานๆ ของเธอแล้วเขาแค่อยากจะลองเท่านั้นแหละ ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะของเขาและคริสตัลแล้ว ก็ช่วยสานต่อเธออีกหน่อยจะเป็นไรไป ช่วยไม่ได้ไหนๆ เขาก็หมดอารมณ์กับคริสตัลแล้วนิเรียวตะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อด้วยท่าทางอารมณ์ดี ต่างจากก่อนหน้านี้
เจ้าของหนุ่มร่างสูงใบหน้าอันหล่อเหลาผมบอนสีทอง อย่างเรียวตะยืนทอดสายตาออกไปยังสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย พร้อมกับกลุ่มเพื่อนสนิทของตนอีกสามคน การปรากฏของตัว เรียวตะที่นี่ นั่นสร้างความแปลกใจให้กับเหล่าบรรดาสาวๆ ของรั้วมหาวิทยาลัยB ยิ่งนัก ปกติเหล่า หนุ่มสุดฮอตทั้งสี่คนนั้นจะคลุกตัวอยู่ที่คณะวิศวะของพวกเขามากกว่า เหล่าบรรดาสาวๆ ที่มาชมการแข่งขัน ถึงกับชะงักไปตามๆ กัน ที่สนามแข่งนั้นมีหนุ่มหล่อนั้นมารอชมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย เรียกได้ว่าพวกเขานั้นทำเอาขอบสนามนั้นสั่นคอแทบ แตกไปตามๆกัน เพราะหนุ่มๆ กลุ่มนี้นั้นสร้างสีสันและรอยยิ้มให้กับคนชมเป็นอย่างมาก สาวๆถึงกับหันมองและยิ้มไม่ยอมหุบ ทีได้เจอหนุ่มสุดฮอตที่หมายปองของพวกเธอกันเรียวตะวันนี้พวกผมมาดูริต้าแฟนไอ้ริกที่กำลังลงสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของคณะนิเทศ เลยทำให้พวกผมทั้งสี่คนมายืนเด่นบนอัศจรรย์แห่งนี้ ไอ้ริกมันไม่ยอมมาคนเดียวเลยต้องเอาพวกผมมาเป็นไม้กันหมามันด้วย"ริกเพื่อนของเรียวตะที่เห็นริต้าแฟนสาวในสนามถึงกับนั่งไม่ติด ส่งเสียงเชียร์แฟนสาวไม่ขาดปาก ริต้าแฟนสาวของริกสวยโดดเด่นมาแต่ไกล ทำเอาหนุ่มๆ ในรั่ว ม.B ถึงกับอิจฉาริก
ความคิดเห็น