พันธะร้ายนายวิศวะ EP.6 อยากรอง Nc18+

ด้านริกเองก็ไม่น้อยหน้ามีริต้าแฟนสาวคอยเอาอกเอาใจ ริวและ อรัณ เองก็มีหญิงสาวดูแลอยู่ข้างกายของพวกเขาเช่นกัน เรียกได้ว่ากลุ่มของเขามีสาวๆ ดูแลกันครบทุกคน เรื่องอย่างนี้ยอมกันได้ที่ไหน

"เรียวคะ คริส ขอตัวไปหาเพื่อนที่ชั้นล่างก่อนนะคะ" คริสตัลบอกกับเขาเรียวตะได้แต่พยักหน้าให้เธอ จากนั้นทั้งสองสาวคริสตัลและริต้าก็เดินออกไป

พอนั่งไปได้ซักพักก็มีเสียงเพลงคาราโอเกะห้องข้างๆที่ติดกับห้องของชายหนุ่มดังแทรกเข้ามาภายในห้องของพวกเขา จนมันแสบหูไปหมด พวกหนุ่มๆในห้องถึงกับรำคาญกับเสียงที่แทรกเข้ามา ไหนร้านนี้รุ่นน้องมันบอกว่าเก็บเสียงแต่ดูท่าแล้วน่าไม่ใช่ เสียงดังแสบหูมาก

" เชี้ย...ห้องข้างๆ แม่งร้องแหกปากอะไรของพวกมันวะ แสบหูชิบหาย" ริวตอนนี้เริ่มเมาแล้วนั้น เอ่ยขึ้นมาอย่างรำคาญกับเสียงที่ถูกรบกวน ขณะพวกเขาเปิดเพลงเสียงดัง แต่นั้นก็ยังสู้ห้องข้างๆไม่ได้

"เอ้ย...ไอ้เจมส์ มึงไปหน่อยดูสิ ห้องข้างๆเนี้ยเสียงดังชิบหาย จัดการหน่อยดิร้องเพลงห่าไร หูกูจะพังแล้วเนี้ย" ริกตระโกนบอกรุ่นน้องคนนึ่ง จากนั้นรุ่นน้องคนนั้นก็ไปดูตามคำสั่งรุ่นพี่ เจมส์รุ่นน้องเดินไปพร้อมกับสีหน้าและท่าทางโหดๆ หวังจะเอาเรื่องสั่งสอนห้องข้างๆ เสียหน่อย แต่ไม่นานคนหน้าโหดก็กลับเข้ามารายงานรุ่นพี่ของตน

"สาวๆ เพียบเลยพี่ เด็ก มอ.เรา ทั้งนั้น" เจมส์บอกพวกเขามา

" เด็ก มอเราเหรอ ใครวะ" ริวถามรุ่นน้องมาอย่างสงสัย บอกให้ไปจัดการแต่มันเสือกยิ้มหวานมาซะเอาพวกเขาหลอนเลย นึกว่ามันเล่นยามาซะแล้ว ยิ้มมาแบบนี้มันหมายความว่าไง เห็นตอนไปทำหน้าโหดนักหนา

"เด็กมนุษย์ อะพี่ พวกนางฟ้าทีมเชียรหลีดเดอร์ อะพี่ มากันครบทีมเลย แต่ละคนละ ผมไปแอบส่องมาแล้ว งานดีกันทั้งนั้น จัดว่าเด็ด น่าฉุดกลับห้องชิบหาย ได้กกซักวันสองวันสวรรค์ชัดๆ เลยพี่"

"ตอนแรกกะว่าจะไปเตือนพวกเขาซะนั้นแล้ว แต่แม่งพอเจอคนที่ชื่อเชอรีนยิ้มมาเท่านั้นแหละ ใจผมทำไม่ลง อ่อนล่องลอยเลยไปหาเชอรีนเลยพี่ ผมเลยบอกสาวๆ ตามสบายกันเลยนะ ร้องเพลงกันให้สนุกนะครับ ถ้าเมากลับไม่ไหวก็เรียกผมได้ อยู่ห้องข้างนี้เอง มอ เดียวกัน พาไปส่งถึงที่ไว้ใจได้ครับ" เจมส์บอกมาด้วยท่าทางอารมณ์ดี พร้อมกับเพ้อถึงเจ้าของใบหน้าหวานๆ อย่างรีนลดา

" หลบตีนกูให้ทันไหมเถอะ ไอ้สัสเจมส์ " ริวยกเท้าหวังถีบรุ่นน้องมาอย่างหมั่นใส รุ่นน้องที่พวกเขาปั้นมันมาเองกับมือ ให้ได้อย่างนี้สิ ให้ไปจัดการคน แค่ได้รอยยิ้มสาวกลับมาแม่งเปลี่ยนสีเป็นคนละคนไปเลยมัน ไอ้สัสเจมส์ ริวได้แต่คาดโทษรุ่นน้อง

"ว่าแต่เมื้อกี้มึงว่าใครนะไอ้เจมส์ มันว่า เชอรีน งั้นเหรอไอ้เรียว น้องรีนอยู่นี้ เหรอวะ" อรัณหันมาถามเรียวตะอย่างสงสัยเช่นกัน

"กูจะไปรู้กับยัยนั้นไหม" ก็เห็นอยู่เขาอยู่กับพวกมัน ไอ้อรันจะถามหาเธอบ่อยไปแล้ว หรือมันถูกใจยัยนั้นหรือไง เรียวตะได้แต่เอ่ยมา

"เออ กูลืมไปว่ามึงไม่ได้สนใจน้องมัน โทษทีวะ"

ร่างสูงของเรียวตะยืนเต็มความสูง ลุกออกมาจากโต๊ะ อยู่ๆ เขาก็อยากดูดบุหรี่ขึ้นมาซะงั้น หงุดหงิดที่มีชื่อเชอรีนมารบกวนจิตใจของเขา

"มึงจะไปไหนไอ้เรียว" ริกเอ่ยถามเพื่อนที่จู่ๆก็ลุกออกไป

"ดูดบุหรี่ ไปกับกูป่าว"

"ตามบายเลยเพื่อน"

จากนั้นเรียวตะก็เดินออกมาข้างนอกร่างสูงเดินขึ้นไปยังชั้นบนดาดฟ้าที่เป็นที่ดูดบุหรี่ และยังมีห้องน้ำตรงนั้นด้วย ร้านนี้เขามาบ่อย เข้ารู้ว่าชั้นบนดาดฟ้ามักจะไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก

ร่างสูงพ่นควันบุหรี่อย่างผ่อนคลาด ควันสีขาวลอยพุ่งออกไปจนทั่ว แต่จู่ๆกลับมีหญิงสาวที่เดินตามเขาเข้ามาสวมกอดชายหนุ่มจากด้านหลัง เรียวตะหันมองคนมาใหม่ คริสตัลยิ้มร่าให้กับคนที่เธอกำลังกอดอยู่

ชายหนุ่มจึงทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นและเสมอง หญิงสาวและดึงเธอเข้ามากอด คริสตันประกบจูบกับริมฝีปากหนาของเรียวตะมาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเองก็ไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดมือไปอย่างง่ายดาย เรียวตะก็จูบคริสตัลกลับเช่นเดียวกัน ทั้งสองนัวเนียกันอยู่หน้าห้องน้ำกันยกใหญ่

แสงไปสะลั่วๆ บนชั้นดาดฟ้าทำให้คนที่เดินออกจากห้องน้ำอย่างรีนลดาถึงกับตกใจ ที่มีเงาตะขุบ มายืนจูบกันต่อหน้าต่อตาของเธอ จริงอยู่ว่าชั้นบนคนน้อย แต่นี้พวกเขาก็หน้าจะหลบมุมกันบ้าง นี้ไม่อายกันบ้างหรือไงกัน คนเห็นถึงกับคอแข็งขึ้นมา และรู้สึกอายแทนคนพวกนี้กันเลยจริงๆ

"ปรึก" เสียงปิดประตูห้องน้ำลงแต่ทั้งสองร่างก็ยังคงกอดรัดกันอยู่เช่นนั้นต่อไม่ได้สนใจใครเลยซักนิด

" หยี่ น่าเกลียด นี้ไม่อายกันบ้างหรือไง" รีนลดาพูดออกมาเบา แต่นั้นก็ทำให้ทั้งสองร่างที่กอดรัดกันอยู่นั่นได้ยิน คนกำลังได้อารมณ์ได้ยินเช่นนั้นถึงกับหูผึ่งและไม่พอใจขึ้นมาทันที ทั้งสองผละออกจากกันและหันมองคนมาใหม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ

จังหวะที่ชายหนุ่มหันมา รีนลดาถึงกับชะงักตากลมเบิกกว้างด้วยสีหน้าที่ตกใจ แต่ก็รีบทำสีหน้าให้ปกติ

"ซวยแล้วไหมละ เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ไม่น่าพูดออกไปแบบนั่นเลย ยัยรีนเอ้ย" ใครจะคิดว่าคนที่มายืนกอดฟัดหญิงตรงหน้าคือพี่เรียวละ รีนลดาถึงกับก้าวขาไม่ออกกับสายตาคมที่เรียวตะจ้องมองเธอมาด้วยสายตาที่ดุดัน ไม่ต้องบอกว่าพวกเขาทั้งสองอยู่ในอารมณ์ไหน รีนลดาเลือกที่จะมองผ่านพวกเขาทั้งสองคนและเดินหนีไป

"เดี๋ยว เธอ...นี้เอง ที่ชนะหรีดของทีมฉัน ทำไมอยากร่วมด้วยหรือไง" คริสตัลเอ่ยมองรีนลดาด้วยสายตาไม่พอ ที่เธอนั้นเข้ามาขัดจังหวะของหล่อนและเรียวตะ เธอรู้สึกไม่ชอบรีนลดาเอามากๆ ร่วมด้วยงั่นเหรอยัยนี้เอาตาหรืออะไรมอง ทำไมถึงถามเธอเช่นนี้ ร่างบางซะงักและหันกลับไปมองคนข้างกายของเรียวตะ

"...ไม่ได้อยากจะร่วมด้วยหรอกนะ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอหมากำลังนัวเนี้ยกันในที่โล่งแจ้งแบบนี้ จะบอกว่าที่นี่มันหน้าห้องน้ำ ไปเอากันไกลๆ หน่อยได้ไหม ขวางทางคนจะเดิน" รีนลดาว่ามาอย่างเจ็บแสบและไม่ยอมให้อีกฝ่ายมาว่าเธอได้เช่นกัน ใครจะยอมให้ยัยนี้มาว่าเธอฟรีๆ ละฝันไปเถอะ

"เธอ" เรียวตะคอกออกมาด้วยความโกรธจัด เธอมีสิทธอะไรมาว่าเขาเป็นหมา เรียวตะมองรีนลดามาตาขวางและดุดัน อยากจะสั่งสอนคนปากดียิ่งนัก หึ เพื่อนๆ เขาที่ว่ารีนลดาน่ารักพูดเพราะ เขาอยากให้มันมาเจอเธอตอนนี้เสียจริงๆ ปากดีปากเก่งไม่มีใครเกิน

"แก" ริมฝีปากสีแดงขบเข้าหากันด้วยความโกรธจัด คริสตันมองหน้ารีนลดามาอย่างเอาเรื่อง

"คริสตัล กลับไปข้างในก่อน" เรียวตะหันไปบอกกับหญิงสาวของตน คริสตัลจะไม่ยอม ยังไงคืนนี้เธอก็ไม่ยอม แต่กลับได้สายตาดุกับเรียวตะมาแทน หญิงสาวจึงยอมทำตามอย่างว่าง่าย คริสตันเดินฟืดฟัดกลับเข้าห้องอย่างอารมณ์เสีย

รีนลดาที่กำลังจะเดินออกไปเช่นกัน ปากดีมาว่าเขาเป็นหมาแล้วใครจะยอมให้ไปง่ายๆ ละ เมื่อคอยหลังคริสตัล ร่างสูงของเรียวตะกระชากคนตัวเล็กเข้ามายังผนังข้างห้องน้ำที่มันมืดและเป็นที่ลับตาคน

" โอ้ย... " รีนลดารู้สึกถึงแรงกระแทกกับผนังห้องน้ำอย่างด้วยความแรงของคนตรงหน้า ทั้งสองประชันหน้ากัน

"นี้ ปล่อยนะ" รีนลดาบอกคนตรงหน้า อย่างไม่ยอม เรียวตะกับล็อกมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ไม่ให้ร่างบางดิ้นไปไหนได้

ร่างสูงมองหน้าคนตรงหน้าอย่างใกล้ชิด พร้อมกับยกยิ้ม เยิ้นยันคนปากดี เรียวตะยื่นหน้าอันเหล่อเหลาของตนเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าหวานของรีนลดา คนโดนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดต้นคอของเธอ จมูกคมสันได้รูปไล่ที่ต้นคอขาวของคนตรางหน้า จนรีนลดาถึงกับย่นคอหนี หลบสันจมูกโดงของเขา จากนั้นเรียวตะจึงละหน้าของตนขึ้นมาจ้องมองทั้งสองใบหน้าหวานที่ห่างกันไม่ถึงคืบ รีนลดาพยายามจะขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผล

"ทำไมกลัวเหรอ ที่เมื่อกี้ยังปากเก่งว่าฉันเป็นหมาไม่เห็นจะกลัว" เรียวตะขบเข้าที่ติ่งหูและกดน้ำเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง

" ตึก ตึก " คนตัวเล็กรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอไม่ชอบเลยที่เขาเข้าใกล้เธอมากขนาดนี้ รีนลดากับดิ้นแต่ขัดขืน หน้าอกของเธอยิ่งเสียดสีคนตัวโตที่กดร่างบางเข้าไว้ตรงหน้า

เรียวตะยังคงโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนใบหน้าทั้งสองแทบจะชิดกันคนโดนกดตัวได้แต่หลับตาพริบๆ

"อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ นะคะ พี่เรียวพูดเองว่ารีนใช่สเปกพี่ อย่าทำอะไรที่มันกลืนน้ำลายตัวเองเลยคะ" รีนลดากั้นใจพูดออกไปแม้เธอแอบจะกลัวเขาอยู่บ้างก็เถอะ เพราะเธอรู้ว่าเรียวตะนั้นเกลียดขี้หน้าเธอมากขนาดไหน แต่ครั้งนี้รีนลดากลับคิดผิด เรียวตะไม่ได้สนใจคำพูดของคนปากดี

ร่างสูงกระชากใบหน้าหวานตรงหน้าเข้าหาและจูบมันลงอย่างรวดเร็ว ปากหนาของคนเรียวตะประกบลงริมฝีปากอวบอิ่มอมชมพูของรีนลดามาอย่างไม่ทันตั้งตัว คนโดนจูบถึงกับตกใจซะงักนิ่งอยู่กับที่ ราวกับกำลังโดนสาบ ร่างสูงพยายามแทรกลิ้นให้คนตัวเล็กนั้นเชยชม ยอมเปิดปากรับลิ้นของเขาแต่เมื่อได้สติ รีนลดากับไม่ยอมให้เขาแทรกลิ้นเข้ามาได้อย่างง่ายดาย เรียวตะใช้เวลาไม่นานในที่ที่สุดคนตัวเล็กก็สู้คนมากประสบการณ์อย่างเขาไม่ได้

ร่างบางได้กลิ่นและรสชาติของบุหรี่จางๆ ที่เข้ามาปนในปากของเธอรีนลดาแทบสำลักกลิ่นของมัน

เรียวตะยังคงแทรกลิ้นหนาของตนเข้ามาในโพงปากบางของรีนลดาจนสำเร็จ เขาจูบคนตรงหน้าอยู่เช่นนั้น จนเวลาผ่านไปหลายนาที เอาจริงเขาไม่เคยจูบหรือแตะคนตรงหน้าเลยซักครั้งเดียว รสจูบที่ไม่เป็นประสาของรีนลดาทำเอาคนตัวโตพอใจ ยากที่จะถอนออกมา

ตอนแรกเขาเพียงจะสั่งสอนเธอเท่านั้น แต่พอได้ใกล้ชิดกับใบหน้าหวานๆ บวกกับแต่งแต้มเติมเครื่องสำอางมานิดหน่อยกลิ่นน้ำหอมจางๆ บนตัวของเธอปากบางจิ้มลิ้ม รสจูบอันแสนหวานของเธอมันเป็นเชื้อเพลิงและแรงดึงดูดชั้นดี ทำเอาเขาแทบคลั่ง เรียวตะถึงกับเสียการควบคุมไปชั่วขณะ เมื่อเขาเห็นว่าคนตัวเล็กนั่นเริ่มจะขาดอากาศหายใจ

" เสียงอู้ อี้ ใน ลำคอของคนตัวเล็กดังออกมาขาดๆ หายๆ เรียวตะจึงค่อยๆ ถอนจูบออกจากเธออย่างช้าๆ

รีนลดาโดนเขาจูบจนปากบวมเจ๋อ เรียวตะยกยิ้มออกมาอย่างพอใจกับผลงานของตน แต่กับได้สายตาอันโกรธจัดจากรีนลดามาแทน ร่างบางกำมือแน่นอยากจะตบหน้าเขานัก เธอมองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เธอไม่คิดว่าเขาจะทำกับเธอขนาดนี้ "ฉันพูดแค่นี้ถึงขั้นดึงไปจูบเลยเหรอ" คนบ้าคนนิสัยไม่ดี รีนลดาได้แต่คาดโทษเขาในใจอย่างนึกโมโหเรียวตะ

"จำไว้ อย่ามาปากดีกับฉันอีก" เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ รีนลดาจ้องมองเขาพร้อมกับเอามือเช็ดปากของตนออกอย่างนึกรังเกียจจูบของเขา

เขารังแกเธอจนได้ ก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้ไปจูบกับใครมาบ้างแล้ว ก็ยังมาจูบเธออีก ล้างแอลกอฮอล์ซักสิบขวดก็คงฆ่าเชื้อคนนิสัยไม่ดีออกไม่หมดหรอก รีนลดาเดินออกจากเรียวตะด้วยสีหน้าบึ่งตึงและโกรธจัด