หลังจากเรียนเสร็จเพื่อนในห้องก็ชวนกันออกไปทานมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารในห้างB ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าภายในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีร้านอาหารชื่อดังและพวกร้านเสื้อผ้ากระเป๋า แบร์นดังมีครบทุกอย่างและตอนนี้ฉันยัยนินิวและยัยมีนนาก็มาถึงกันแล้ว แต่ติดตรงที่เพื่อนร่วมห้องยังมากันไม่ถึงและไม่ได้จองโต๊ะไว้เนี้ยสิ
"เห็นหน้าฉันถึงกับต้องรีบเดินหนี เลยเหรอ" อุสาห์ไม่อยากเจอกับยิ่งได้เจอ โลกนี้ไม่เข้าข้างเธอเสียจริงรีนลดาได้แต่คิดในใจ"ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมละคะ" รีนลดาตอบพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับเรียวตะทันที ในเมื่อหลีกไม่ได้ก็ต้องเผชิญ"เก่งนิ""ขอบคุณที่ชมคะ ที่มาดักแบบนี้ มีเรื่องอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ" รีนล
"คงงั้น""ว่าแล้วเชียว สัสเรียวแม่งแดกเงียบชิบหาย" น้องน่ารักขนาดนั้นใครมันจะปล่อยละ เป็นเขาเองก็คงไม่ปล่อยเช่นกัน ริกได้แต่คิดในใจ แอบเสียดายรีนลดาขึ้นมา น้องไม่น่ามาได้ผัวเหี้ยๆ อย่างไอ้เรียวมันเลย น้องควรได้ผู้ชายที่ดีกว่านี้ อย่างเช่นเขาเองก็ได้ริกได้แต่คิดในใจ@โรงแรมชื่อดังในกรุงเทพมหานคร วัน
ร่างบางของรีนลดามาหยุดที่หน้าประตูข้าง R Room ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าชิขอร้องเธอก็ไม่มาหรอก เพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมาถึงที่นี่มือเรียวบางกดกริ่ง 2 ถึง 3 ครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครปิดประตูให้เธอด้านเรียวตะและเพื่อนๆ เขาตอนนี้ก็นั่งเล่นเกมส์ในสมาร์ตโฟนกันคนละเครื่อง ริกที่ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นมา ถ
เรียวตะจูบเธอเนินนานอยู่เช่นนั้น มือหนาไม่ยอมอยู่นิ่งเขาล่วงเข้าชายเสื้อนักศึกษาของรีนลดาและบีบเค้นที่หน้าอกของเธอตามอารมณ์ดิบของตน เรียวตะรู้สึกพอใจกับผลงานตัวเองแต่ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อรีนลดาสติเริ่มขึ้นมา ร่างบางผละเขาออก จากกายเธอ และรีบเปลี่ยนสีหน้ามาด้วยความโกรธจัดเธอไม่พอใจที่เรียวตะเขามาจูบแล
รีนะลดาใช้มือกรีดควนไปตามหน้าอกเกรงของเขาตามอารมณ์ดิบของเธอ จากนั้นมือก็เลื่อนขึ้นไปเกาะที่แผ่นหลังเอาไว้ และเลื่อนลงมาขย้ำที่ผมอันดกดำของเรียวตะเพื่อหาที่ยึดเกาะ คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านและทรมานไปทั้งตัวจนไม่สามารถห้ามความต้องการได้เลยซักนิด"ผับ ผับ ผับ " ร่างสูงยังคงดันส่วนนั้นเข้าๆ ออกๆ เช่นเดิม
"ครับ ไม่เกี่ยวไร รอยที่คอมึงอะไปเอากับแมวที่ไหนมาละ ลอยเล็บแม่งเต็มคอมาซะขนาดนี้ ยังปฏิเสธเสียงแข็งอีก" คนโดนจับได้ถึงกับยกแก้วขึ้นมาดื่มต่อเพื่อกลบเกลื่อนเมื่อโดนเพื่อนจี้เข้าให้"อย่ารุ่นแรงกับน้องนักนะเว้ย เดี๋ยวน้องกูบอบซ้ำหมด" ริกบอกพร้อมกับยิ้มมาอย่างเจ้าเลห์ เสร็จไอ้เลวเรียวจนได้นะน้องรักของ
@โรงแรมS ร่างบางของรีนลดาเดินเข้ามาในงานพร้อมกับมาดามชิและคุณเทิดศักดิ์บิดาและมารดาเจ้าของวันเกิดนั้งเอง งานถูกจัดขึ้นชั้นบนดาดฟ้าโรงแรมหรูระดับห้าดาว ถูกปิดเพื่อฉลองวันเกิดทายาทคนที่สองของตระกูล รีนลดาอยู่ชุดราตรีสายเดี่ยว สีน้ำเงินยาวเมื่อโดนแสงไฟส่องประการของเพชรระยิบระยับ สีของชุดตัดกับผิวขาวเน
"พี่เรียวไปพักเถอะคะ พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้านะคะ เดี่ยวที่เหลือรีนจัดการเอง""ไม่เอาครับพี่่สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะนอนพร้อมกับรีน ถ้ารีนยังไม่นอนพี่ก็ไม่นอนครับ" รีนลดาที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับหลุดยิ้มให้กับความน่ารักของเรียวตะ นับวันเธอยิ่งรักผู้ชายคนนี้หนักมากขึ้น"งั้นก็ตามใจพี่เรียวคะ" ร่างบ
"รีน ก็เสียวเช่นกันคะ อะ อ่าส์ พี่เรียวขา " คนด้านบนบอกด้วยเสียงกระเส่ามาเช่นกัน!! ผับ ผับ อ่าส / อื้ม !!!!! ตอด เก่งมาก ครับ แน่นๆ อ่าส์!! อึ้ม !!" พี่เรียว อ่าส ชอบไม่ คะ " รีนลดาถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผ่านมาหลายนาทีตอนนี้ร่างบางก็เริ่มเหนื่อยและหมดแรงแล้ว" ผับ ผับ ผับ ผับ " ยิ่งใกล้ถึงฝั่งคน
เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกัน
"บอกเชื่อฟังแบบนี้หน่อยนะครับ ปะป๋าจะได้ไม่เหนื่อย ถ้าน้องไนท์เป็นเด็กดีปะป๋าจะซื้อของเล่นให้เยอะกว่านี้เลยนะครับลูก" ร่างสูงบอกกับลูกสาว พร้อมกับเล่นและหยอกล้อกับน้องไทม์ไปด้วย เด็ก ๆ พยักหน้าตามประสา ราวจะรู้เรื่องไปกับบิดาด้านรีนลดาที่กลับเข้ามาในบ้านเกือบจะหกโมงเย็น ฉันที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับต
@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโม
หลังจากทานเสร็จร่างสูงก็พาคนตัวเล็กนั่นกลับมาที่พัก รีนลดาออกมาเดินเล่นที่ริมหาดในยามเย็น ร่างบางมองท้องทะเลออกไปไกลจนสุดลูกหูลูกตา วันนี้พระจันทร์เต็มดวงแสงสะท้อนเข้ากับน้ำทะเล เป็นอะไรที่สวยมากในตอนเย็นแบบนี้ จากนั้นร่างบางก็หยิบสมาร์ตโฟนของตนขึ้นมาเก็บภาพสวยๆ เอาไว้ ยิ่งมองท้องฟ้าและท้องทะเลยิ่งเ
เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมา
ด้านเรียวตะวันนี้ผมมางานเลี้ยงรุ่นกับกลุ่มเพื่อนๆของผม เป็นเพื่อนเรียนสมัยมัธยมด้วยกันพวกเราจะจัดงานนี้ขึ้นทุกปี และโต๊ะพวกผมตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่กลุ่มผมแต่ยังมีเพื่อนกลุ่มอื่นที่มาแจ่มด้วย พวกเราพูดคุยกันอย่างสนุกนานๆจะเจอกันที ผมนั่งคุยและจิบไวน์กับพวกไอ้อรัณไปซักพัก ไอ้ริวก็เอ่ยถามผมขึ้นมา"กับแพมม
หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมร