Novels by Kim Nayeol

เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกันเลยเป็นไงร่างบางเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวโต สำหรับเชอรีนจะกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อ แม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่ส่วนนั้นของเราสัมพันธ์กันร่องของเธอก็ยังบีบรัดเขาแน่นเช่นเดิมลากลิ้นสากหนาของเรียวตะขยี้เข้ากับริมฝีปากอันอวบอิ่มของรีนลดาเนินนานหลายนาที จากนั้นไล่ลงมาคลอเคลียและขบฟันเข้าที่เนื้อนิ่มๆ ต้นคอของคนใต้ร่างอย่างหมั่นเคี้ยว ผ่ามือหนาทำหน้าที่ลูบวนสอดนิ้วเรียวเข้าร่องแคบของเมียรักสัมผัสเข้ากับกลีบดอกไม้งามของ คนตัวโตใช้นิ้วสกิตเข้าที่จุดกระสันของรีนลดาเบาๆ จนของคนโดนกระทำถึงเสียวสั่นสะท้านไปตั้งตัว เมื่อโดนเข้ากับจุดไว้ต่อความต้องการด้านรีนลดาก็ใช่ว่าจะปล่อยให้เรียวตะนั่นทำเธอเพียงฝ่ายเดียว คนตัวเล็กใช้มือสกิตเข้าที่เม็ดยอดอกของร่างสูง จนคนตัวโตเสียวจนต้องจีบปากออกมา

@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโมงก็ไม่มีท่าทีว่ารีนลดานั้นจะถึงบ้านสักที นี้เรทไปจะสองชั่วโมงแล้ว คนตัวโตได้แต่มองหน้าประตูตาละห้อย เพราะนี้ก็ใกล้เวลาที่เด็กนั้นจะทานมื้อเย็นกันแล้วละ แต่คุณแม่ยังสาวก็ยังไม่มีท่าทีจะมาซักที งานหินของเขาแล้วสิต้องอยู่กับเด็ก ๆ กันสามคน เพราะสาวใช้ตั้งสองนั้นทำงานบ้าน"แง้....ๆ " ร่างสูงจึงมองไปตามเสียงของน้องไนท์ลูกสาวสุดที่รักของตน พอเห็นหน้าเรียวตะก็ตะเบงเสียงขึ้นมาหนักกว่าเดิม หลังจากที่ตื่นนอนได้ไม่กี่นาทีลูกๆเขาหลับยาวไปถึงสองชั่วโมง หลับเวลานี้คืนนี้จะนอนตอนไหนเถอะ เด็กตัวแค่นี้ไม่รู้จักกลางวันกลางคืน ด้านเรียวตะและรีนลดาหลังจากเด็ก ๆคลอดมาทั้งเขาและรีนลดานั้นน้ำหนักลดไปตามๆ กัน เพราะใช่ว่าจะได้นอนเต็มอิ่ม เขาลุกชงนมให้เด็ก ๆ ทุก ๆ สองชั่วโมง ตอนนี้เจ้าสองแสบอายุจะเข้าแปดเดือนกันแล้

เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมาเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง เพราะเขาและรีนลดานั้นไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง เลือกว่าเขาพาเธอมาฮันนีมูนย้อนหลังถึงสามปีก็ว่าได้ อยากชดเชยเวลาช่วงที่ผ่านมา ขอเป็นสามีที่ดีเอาใจรีนลดาก่อนละกันหลังจากที่ใช้เวลาเดินทางมาสามชั่วโมงกว่าๆ เราสองคนก็มาถึงบ้านพักตากอากาศส่วนตัวแบบพูลวิลล่าของป้าชิ ไม่สิตอนนี้ฉันเรียกคุณป้าว่าคุณแม่แล้วหลังจากที่กลับเข้าคฤหาสน์ครั้งนี้ฉันมองไปรอบๆ ถึงกับต้องร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น มันเป็นบ้านพักอากาศที่ติดกับริมทะเล บรรยากาศบริเวณโดยรอบๆ คือดีย์มาก เหมาะแค่การมาพักผ่อนจริงๆ ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจนเต็มปลอดและสายลมเย็นๆ ที่พัดกระทบกับมาที่หน้าของฉันมันรู้สึกดีมาก"ว้าว....สดชื่นจังเลยคะ" ฉันยิ้มพร้อมกับหันมองพี่เรียวที่กำลังขนกระเป๋าของเราลงจากรถ ฉันยืนยิ้มให้

หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมรับว่าฉันยังทำใจไม่ได้ ฉันยังคิดถึงคุณ ย่าอยู่ฉันกับพี่เรียวเราก็กลับมาคืนดีกัน ส่วนเรื่องที่เขาจะพาไปอยู่ที่ญี่ปุ่นนั้น ฉันยังไม่ตอบตกลง พี่เรียวเขากลับไปทำงานที่บริษัทเช่นเดิมหลังจากที่พี่เคนได้หลักฐานบางอย่างที่ใช้เล่นงานคุณอาณัติคนที่ขัดขากับพี่เรียว คณะกรรมการลงมติเห็นสมควรให้พี่เรียวกับเข้าไปทำงานตำแหน่งเดิมของเขา แต่พี่เรียวเขายังไม่ได้กลับไปทำตรงนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ บางวันก็แค่เข้าไปเซ็นเอกสารบ้างเท่านั้น เพราะเขาอยากให้เวลากับฉันมากกว่างาน จากคนที่บ้างานอย่างพี่เรียว ถึงกับเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ และสิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดก็คงเป็นนิสัยของเขานี้แหละ ที่ไม่ว่าฉันจะเดินไปไหนทำอะไรเขาก็มักจะตามติดฉันเอามากๆ แต่ตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวให้พ่อของลูกที่วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนๆ ของเข

ร่างบางที่ได้ยินคนแกล้งหลับนั่นก็หันหลังหวังจะเดินกลับเข้าห้อง!!หมับ!! เรียวตะจับแขนรีนลดาเอาไว้ และถูกคนตัวโตนั้นสวมกอดจากด้านหลัง คนโดนกอดถึงกับนิ่งซะงักไปทันที เรียวตะกระชิบเข้าที่ใบหูเล็กของรีนลดามาโดยน้ำเสียงอ่อนโยน ใจฟูขึ้นมาหน่อยเมื่อรู้ว่าเมียนั้นเป็นห่วงตน"ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมานะครับที่รัก พี่รักรีนกับลูกมากนะ เด็กดีของพี่ " ร่างบางที่ไม่เคยได้ยินคำว่ารักหลุดออกจากจากสามีของตน เลยซักครั้งเดียวถึงกับน้ำตาคลอ แต่เขาพูดจริงหรือแค่พูดเล่นกัน คนสับสนได้แต่ถามตัวเองภายในใจร่างบางที่หันมาเผชิญกับคนร่างสูง เรียวตะถึงกับซะงักที่เห็นรีนลดาร้องไห้ แต่ก็รีบเช็ดน้ำตาออกให้กับคนตรงหน้าอย่างเบามือ"ตุบ ตุบ" รีนลดารัวกำปั้นตุบเข้าที่หน้าอกแกร่งด้วยความหมั่นใส้ที่เขานั้นแกล้งหลับให้เธอเป็นห่วงกะว่าจะใจแข็งให้ได้นานๆ อยู่แล้วเชียว แค่เห็นเรียวตะแสดงด้านที่อ่อนโยนออกมา คนใจแข็งอย่างเธอก็แพ้ให้คนใจร้ายราบคาบไปเลย เกลียดตัวเองซะมัด"อุ้ย...พี่เจ็บ นะครับ" เรียวตะแกล้งพูดและจับมือคนตัวเล็กเอาไว้แน่นให้เธอหยุดตุบตน"หายโกรธพี่หรือยังครับ หึ! " ทั้งสองจ้องหน้ากัน"ไม่หายง่ายๆ หรอก พี่ใจร้ายกับฉั

ด้านเรียวตะเองหลังจากที่รีนลดาเอ่ยเช่นนั้นกับตน ร่างสูงก็เดินออกจากคอนโดอย่างคนหมดแรง รีนลดาโกรธเกลียดเขามากเพียงนี้ เชียวหรือ ร่างสูงได้แต่ถามตัวเองด้วยความสับสน ยอมรับว่าผิด แต่คนผิดขอโทษแล้วก็ต้องให้อภัยเขาสิ เรียวตะกลับมาที่คอนโดของตน ถึงรีนลดาจะยื่นขอเสนอมาบ้าๆ แบบนั่นมาให้ แต่ใช่ว่าเขาจะทำอย่างที่เธอต้องการ ขืนทำเช่นนั้นมีหวังเขาคงไม่ได้ทั้งเมียทั้งลูก เขากลัวมากตอนนี้กลัวว่าพี่ชายของเธอนั้นจะพารีนลดานั้นไปจากเขา เห็นทีเขาคงต้องนัดพี่ฤทธิ์คุยแล้วแหละเพราะได้ยินแว่วๆ ว่าพี่ฤทธิ์นั้นจะมางานคุณย่าด้วยเช่นกัน 3 วันต่อมา หลังจากงานคุณย่าเสร็จสิ้นฉันและพี่เรียวก็ไม่ได้คุยกันเลย ส่วนคุณป้าก็ให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันเหมือนเช่นเดิม คุณลุงคุณป้ารบเร้าให้ฉันกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม มันจะเช่นเดิมได้ยังไงละในเมื่อฉันกำลังจะหย่ากับลูกชายท่านอยู่แล้ว ขนาดให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็เกรงใจแล้วและตอนนี้พี่ฤทธิ์ก็พาฉันออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในโรงแรมที่พี่ชายฉันพักอยู่ ตั้งแต่พี่ชายฉันกลับมางานคุณย่าฉันก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ พรุ่งนี้พี่ชายก็จะกลับเมกาแล้ว พี่ฤทธิ์