Novels by Kim Nayeol

เมื่อมาถึงเตียงนอนขนาดไซส์คิงเรียวตะก็ไม่รอช้า ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าของตนและรีนลดาออกจนหมด ยังไงคืนนี้เขาขอทำหน้าที่สามีให้กับเด็กดื้ออย่างเชอรีนก่อนละกัน มีอย่างที่ไหนมาท้าทายคนอย่างเขา สงสัยอยากเลี้ยงแฝดสามจริง ๆ แล้วมั้ง อยากมีลูกๆมาวิ่งเล่นเพิ่มก็ไม่บอก เมียอ่อยขนาดนี้แล้วคืนนี้เอาให้หว่างกันเลยเป็นไงร่างบางเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่างของคนตัวโต สำหรับเชอรีนจะกี่ครั้งก็ไม่มีเบื่อ แม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่ส่วนนั้นของเราสัมพันธ์กันร่องของเธอก็ยังบีบรัดเขาแน่นเช่นเดิมลากลิ้นสากหนาของเรียวตะขยี้เข้ากับริมฝีปากอันอวบอิ่มของรีนลดาเนินนานหลายนาที จากนั้นไล่ลงมาคลอเคลียและขบฟันเข้าที่เนื้อนิ่มๆ ต้นคอของคนใต้ร่างอย่างหมั่นเคี้ยว ผ่ามือหนาทำหน้าที่ลูบวนสอดนิ้วเรียวเข้าร่องแคบของเมียรักสัมผัสเข้ากับกลีบดอกไม้งามของ คนตัวโตใช้นิ้วสกิตเข้าที่จุดกระสันของรีนลดาเบาๆ จนของคนโดนกระทำถึงเสียวสั่นสะท้านไปตั้งตัว เมื่อโดนเข้ากับจุดไว้ต่อความต้องการด้านรีนลดาก็ใช่ว่าจะปล่อยให้เรียวตะนั่นทำเธอเพียงฝ่ายเดียว คนตัวเล็กใช้มือสกิตเข้าที่เม็ดยอดอกของร่างสูง จนคนตัวโตเสียวจนต้องจีบปากออกมา

@คฤหาสน์ตระกูลเรียว ~ 1 ปีต่อมา ~ ร่างสูงของเรียวตะอยู่ในชุดสบายๆ วันนี้นั้นรีนลดาออกไปทำธุระข้างนอก ปล่อยให้พ่อลูกอ่อนอย่างเขาเป็นต้องเลี้ยงเจ้าก้อนสองแสบอยู่ที่บ้านตามลำพัง แต่ยังดีหน่อยที่มีพี่สมบูรณ์และแตงกวานั้นคอยช่วยอีกแรงห้าโมงกว่าๆ ร่างสูงเหลือบดูนาฬิการอบที่สิบของวัน ผ่านไปราวสี่ชั่วโมงก็ไม่มีท่าทีว่ารีนลดานั้นจะถึงบ้านสักที นี้เรทไปจะสองชั่วโมงแล้ว คนตัวโตได้แต่มองหน้าประตูตาละห้อย เพราะนี้ก็ใกล้เวลาที่เด็กนั้นจะทานมื้อเย็นกันแล้วละ แต่คุณแม่ยังสาวก็ยังไม่มีท่าทีจะมาซักที งานหินของเขาแล้วสิต้องอยู่กับเด็ก ๆ กันสามคน เพราะสาวใช้ตั้งสองนั้นทำงานบ้าน"แง้....ๆ " ร่างสูงจึงมองไปตามเสียงของน้องไนท์ลูกสาวสุดที่รักของตน พอเห็นหน้าเรียวตะก็ตะเบงเสียงขึ้นมาหนักกว่าเดิม หลังจากที่ตื่นนอนได้ไม่กี่นาทีลูกๆเขาหลับยาวไปถึงสองชั่วโมง หลับเวลานี้คืนนี้จะนอนตอนไหนเถอะ เด็กตัวแค่นี้ไม่รู้จักกลางวันกลางคืน ด้านเรียวตะและรีนลดาหลังจากเด็ก ๆคลอดมาทั้งเขาและรีนลดานั้นน้ำหนักลดไปตามๆ กัน เพราะใช่ว่าจะได้นอนเต็มอิ่ม เขาลุกชงนมให้เด็ก ๆ ทุก ๆ สองชั่วโมง ตอนนี้เจ้าสองแสบอายุจะเข้าแปดเดือนกันแล้

เช้าวันต่อเรียวตะพารีนลดาขับรถออกจากคฤหาสน์ มุ่งหน้ามาที่หัวหิน เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียสุดที่รักนั่นพักผ่อนซักสอง สามวันเอาจริงตัวเขาเองก็ไม่เคยพาคนตัวเล็กนั้นออกไปเที่ยวไหนเลย ตั้งแต่เรากับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากงานเลี้ยงเขาก็คิดอะไรออกขึ้นมา อยากจะพาร่างบางนั้นออกมาเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง เพราะเขาและรีนลดานั้นไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง เลือกว่าเขาพาเธอมาฮันนีมูนย้อนหลังถึงสามปีก็ว่าได้ อยากชดเชยเวลาช่วงที่ผ่านมา ขอเป็นสามีที่ดีเอาใจรีนลดาก่อนละกันหลังจากที่ใช้เวลาเดินทางมาสามชั่วโมงกว่าๆ เราสองคนก็มาถึงบ้านพักตากอากาศส่วนตัวแบบพูลวิลล่าของป้าชิ ไม่สิตอนนี้ฉันเรียกคุณป้าว่าคุณแม่แล้วหลังจากที่กลับเข้าคฤหาสน์ครั้งนี้ฉันมองไปรอบๆ ถึงกับต้องร้องว้าวออกมาด้วยความตื่นเต้น มันเป็นบ้านพักอากาศที่ติดกับริมทะเล บรรยากาศบริเวณโดยรอบๆ คือดีย์มาก เหมาะแค่การมาพักผ่อนจริงๆ ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจนเต็มปลอดและสายลมเย็นๆ ที่พัดกระทบกับมาที่หน้าของฉันมันรู้สึกดีมาก"ว้าว....สดชื่นจังเลยคะ" ฉันยิ้มพร้อมกับหันมองพี่เรียวที่กำลังขนกระเป๋าของเราลงจากรถ ฉันยืนยิ้มให้

หลายสัปดาห์ต่อมา ก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ หลังจากที่ฉันยอมคืนดีกับพี่เรียวได้ไม่ทันไร เขาก็ไม่ยอมให้ฉันอยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน เขารบเร้าจนฉันใจอ่อนยอมกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม แต่ที่ฉันยังไม่อยากกลับมาที่นี่เพราะทุกครั้งที่ฉันเดินไปเรือนหลังเล็กของคนย่า ฉันก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ยอมรับว่าฉันยังทำใจไม่ได้ ฉันยังคิดถึงคุณ ย่าอยู่ฉันกับพี่เรียวเราก็กลับมาคืนดีกัน ส่วนเรื่องที่เขาจะพาไปอยู่ที่ญี่ปุ่นนั้น ฉันยังไม่ตอบตกลง พี่เรียวเขากลับไปทำงานที่บริษัทเช่นเดิมหลังจากที่พี่เคนได้หลักฐานบางอย่างที่ใช้เล่นงานคุณอาณัติคนที่ขัดขากับพี่เรียว คณะกรรมการลงมติเห็นสมควรให้พี่เรียวกับเข้าไปทำงานตำแหน่งเดิมของเขา แต่พี่เรียวเขายังไม่ได้กลับไปทำตรงนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ บางวันก็แค่เข้าไปเซ็นเอกสารบ้างเท่านั้น เพราะเขาอยากให้เวลากับฉันมากกว่างาน จากคนที่บ้างานอย่างพี่เรียว ถึงกับเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ และสิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดก็คงเป็นนิสัยของเขานี้แหละ ที่ไม่ว่าฉันจะเดินไปไหนทำอะไรเขาก็มักจะตามติดฉันเอามากๆ แต่ตอนนี้ฉันก็กำลังแต่งตัวให้พ่อของลูกที่วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนๆ ของเข

ร่างบางที่ได้ยินคนแกล้งหลับนั่นก็หันหลังหวังจะเดินกลับเข้าห้อง!!หมับ!! เรียวตะจับแขนรีนลดาเอาไว้ และถูกคนตัวโตนั้นสวมกอดจากด้านหลัง คนโดนกอดถึงกับนิ่งซะงักไปทันที เรียวตะกระชิบเข้าที่ใบหูเล็กของรีนลดามาโดยน้ำเสียงอ่อนโยน ใจฟูขึ้นมาหน่อยเมื่อรู้ว่าเมียนั้นเป็นห่วงตน"ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมานะครับที่รัก พี่รักรีนกับลูกมากนะ เด็กดีของพี่ " ร่างบางที่ไม่เคยได้ยินคำว่ารักหลุดออกจากจากสามีของตน เลยซักครั้งเดียวถึงกับน้ำตาคลอ แต่เขาพูดจริงหรือแค่พูดเล่นกัน คนสับสนได้แต่ถามตัวเองภายในใจร่างบางที่หันมาเผชิญกับคนร่างสูง เรียวตะถึงกับซะงักที่เห็นรีนลดาร้องไห้ แต่ก็รีบเช็ดน้ำตาออกให้กับคนตรงหน้าอย่างเบามือ"ตุบ ตุบ" รีนลดารัวกำปั้นตุบเข้าที่หน้าอกแกร่งด้วยความหมั่นใส้ที่เขานั้นแกล้งหลับให้เธอเป็นห่วงกะว่าจะใจแข็งให้ได้นานๆ อยู่แล้วเชียว แค่เห็นเรียวตะแสดงด้านที่อ่อนโยนออกมา คนใจแข็งอย่างเธอก็แพ้ให้คนใจร้ายราบคาบไปเลย เกลียดตัวเองซะมัด"อุ้ย...พี่เจ็บ นะครับ" เรียวตะแกล้งพูดและจับมือคนตัวเล็กเอาไว้แน่นให้เธอหยุดตุบตน"หายโกรธพี่หรือยังครับ หึ! " ทั้งสองจ้องหน้ากัน"ไม่หายง่ายๆ หรอก พี่ใจร้ายกับฉั

ด้านเรียวตะเองหลังจากที่รีนลดาเอ่ยเช่นนั้นกับตน ร่างสูงก็เดินออกจากคอนโดอย่างคนหมดแรง รีนลดาโกรธเกลียดเขามากเพียงนี้ เชียวหรือ ร่างสูงได้แต่ถามตัวเองด้วยความสับสน ยอมรับว่าผิด แต่คนผิดขอโทษแล้วก็ต้องให้อภัยเขาสิ เรียวตะกลับมาที่คอนโดของตน ถึงรีนลดาจะยื่นขอเสนอมาบ้าๆ แบบนั่นมาให้ แต่ใช่ว่าเขาจะทำอย่างที่เธอต้องการ ขืนทำเช่นนั้นมีหวังเขาคงไม่ได้ทั้งเมียทั้งลูก เขากลัวมากตอนนี้กลัวว่าพี่ชายของเธอนั้นจะพารีนลดานั้นไปจากเขา เห็นทีเขาคงต้องนัดพี่ฤทธิ์คุยแล้วแหละเพราะได้ยินแว่วๆ ว่าพี่ฤทธิ์นั้นจะมางานคุณย่าด้วยเช่นกัน 3 วันต่อมา หลังจากงานคุณย่าเสร็จสิ้นฉันและพี่เรียวก็ไม่ได้คุยกันเลย ส่วนคุณป้าก็ให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันเหมือนเช่นเดิม คุณลุงคุณป้ารบเร้าให้ฉันกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์เช่นเดิม มันจะเช่นเดิมได้ยังไงละในเมื่อฉันกำลังจะหย่ากับลูกชายท่านอยู่แล้ว ขนาดให้พี่แตงกวามาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็เกรงใจแล้วและตอนนี้พี่ฤทธิ์ก็พาฉันออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในโรงแรมที่พี่ชายฉันพักอยู่ ตั้งแต่พี่ชายฉันกลับมางานคุณย่าฉันก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ พรุ่งนี้พี่ชายก็จะกลับเมกาแล้ว พี่ฤทธิ์

@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ

2 ปีต่อมาด้านริกหลังจากที่นินิวตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทยกับผม จากที่เรากลับจากสวิตซ์ได้ประมาณ 3 เดือนนินิวก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวสุดที่รัก โดยนินิวนั้นคลอดก่อนกำหนด ทำให้เจ้าตัวแสบนั้นค่อนข้างที่จะตัวเล็ก โดยน้ำหนักตัวอยู่ที่ 2,238 กรัม เรื่องหน้าตาของเรนิส นั้นถอดแบบมาจากผมมากกว่านินิวนะครับ นี่แหละคือสิ่งภาคภูมิใจของผมที่ลูกสาวหน้าตาคล้ายผมมากกว่าแม่ของเขา หลังจากที่นินิวคลอดเรนิสได้ประมาณ 3 เดือน ผมและนินิวเราก็ได้เข้าพิธีแต่งงาน โดยที่นินิวเธอไม่ได้ต้อง การ จัดใหญ่โตอะไรมากมาย แค่เชิญคนสนิทมาร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของเรา และยังมีเจ้าตัวแสบอย่างเรนิสนั่นร่วมเป็นพยานความรักของผมและนินิวอีกด้วย เรียกได้ว่างานแต่งของเราเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวสุดๆ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรแต่สำหรับผม ตั้งแต่มีนินิวและเรนิสเพิ่มเข้ามาในชีวิต ผมก็กลายเป็นคนที่ชอบอะไรที่เรียบง่าย ขอแค่มีพวกเขาร่วมเดินทางไปกับผมชีวิตนี้แค่นี้ก็พอแล้วครับ@บริษัทซัมอาร์วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เหล่าพนักงานในบริษัทนั้นไม่เคยได้เห็น เมื่อคุณพ่อยังหนุ่มในคราบผู้บริหาร ร่างสูงของริกในชุดสูทสีกลม เดินเข้าม

กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง

วันต่อมาหลังจากที่ฉันไปค้างที่โรงแรมกับพี่ริกมา และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน ที่ฉันยังไม่ได้กลับไทย แต่เราตกลงกันแล้ว ว่าฉันจะกลับไปคลอดเรนิสที่เมืองไทย ส่วนเรื่องที่ฉันท้องพี่น๊อตและคุณน้าแนะนำให้ฉันบอกป๊าม๊าเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะคลอด ตอนแรกฉันก็กลัวนะกลัวม๊าจะดุจะด่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงม๊าก็ต้องทราบเรื่องนี้อยู่ดี อย่างที่บอกม๊าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ฉันวิดีโอคอลหาและบอกเรื่องฉันจะคลอดเท่านั้นแหละ ม๊าฉันแทบจะช็อค แต่ยังดีหน่อยที่ฉันมีพี่น๊อตและพี่รินนาคอยพูดช่วยอีกแรง เรื่องป๊าม๊าของฉันนั้นตอนนี้ก็ตัดออกไปได้เลยส่วนแก๊งค์เพื่อนสนิทของฉันพอฉันบอกว่าจะกลับไปคลอดที่ไทย ยัยไรรา และยัยเชอรีน นิเตรียมต้อนรับฉันแล้วค่ะ ส่วนยัยมีนนา รายนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางถึงขั้นจะจองร้านเหล้าตอนรับฉัน ฮ่าๆ ดูเอาเถอะสภาพท้องหลายเดือนจะไปร้านเหล้ายังไงให้ไหวก่อน ให้ฉันไปนั่งดมกลิ่นบุหรี่กระดกน้ำเปล่าหรือไงเถอะ พอยัยมีนนารู้ว่าฉันท้องตอนแรกนางก็ดีใจมากเลยนะ แต่อีกใจนางขาดคู่ขาไปเที่ยวผลับ ไม่รู้จะขำหรือสงสารเพื่อนดีใบหน้าหวานของนินิวที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มเพื่อนๆ ของเธอถึงกับยิ้มไม่หุบและวัน

เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่

"ไม่เจอหน้านินิวสองวันพี่คิดถึงจะแย่" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงนิ่ง นินิวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโต"คุณไม่ได้ป่วยอย่างที่ยัยเซบอกฉันนิ" นินิวถึงกับหันมองคนป่วย!! แค๊ก แค๊ก !! เมื่อเจอคำถามของคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับไอ ขึ้นมาทันทีนินิวมองหน้าคนป่วยและไม่เหมือนเลยซักนิด อ่า...นี้ฉันโดนยัยเซ หลอกเข้าให้แล้วละสิ แต่นั้นริกกับเสยิ้มและมองหน้านินิวมา"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ลำแขนแกร่งของร่างสูงทันที" นิแน่..." คุณกับยัยเซรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม อ่า...ฉันไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างยัยเซเลย คอยดูเถอะกลับไปฉันจะถลกหนังยัยนั้นออกเสียให้เข็ด"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่ได้แกล้งป่วย พี่ไม่สบายจริง แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าเมีย พี่ค่อยยังชั่วและดีขึ้นแล้วครับ" ริกเอ่ยมาพร้อมกับสบตาคนตัวเล็กพร้อมกับจับมือนินิวให้อังหน้าผากตัวเองที่ตัวยังลุ่มๆ เขาป่วยจริงแต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วจริง"ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฉันก็จะกลับ" นินิวไม่บอกเปล่าร่างบางลุกขึ้น แต่กับโดนคนตัวโตนั้นรั้งเอาไว้ เมียอุตส่าห์เป็นห่วงและมาเยี่ยมเขาทั้งที จะปล่อยกลับไปง่ายๆ นี้ก็ไม่ใช่เขาละสิ อยากง้อ อยากหอม อย่ากคืนดีกับเมียจะแย่ ร่าง