All Chapters of พันธะร้ายนายวิศวะ: Chapter 1 - Chapter 10

เจ้าของหนุ่มร่างสูงใบหน้าอันหล่อเหลาผมบอนสีทอง อย่างเรียวตะยืนทอดสายตาออกไปยังสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย พร้อมกับกลุ่มเพื่อนสนิทของตนอีกสามคน การปรากฏของตัว เรียวตะที่นี่ นั่นสร้างความแปลกใจให้กับเหล่าบรรดาสาวๆ ของรั้วมหาวิทยาลัยB ยิ่งนัก ปกติเหล่า หนุ่มสุดฮอตทั้งสี่คนนั้นจะคลุกตัวอยู่ที่คณะวิศวะของพวกเขามากกว่า เหล่าบรรดาสาวๆ ที่มาชมการแข่งขัน ถึงกับชะงักไปตามๆ กัน ที่สนามแข่งนั้นมีหนุ่มหล่อนั้นมารอชมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย เรียกได้ว่าพวกเขานั้นทำเอาขอบสนามนั้นสั่นคอแทบ แตกไปตามๆกัน เพราะหนุ่มๆ กลุ่มนี้นั้นสร้างสีสันและรอยยิ้มให้กับคนชมเป็นอย่างมาก สาวๆถึงกับหันมองและยิ้มไม่ยอมหุบ ทีได้เจอหนุ่มสุดฮอตที่หมายปองของพวกเธอกันเรียวตะวันนี้พวกผมมาดูริต้าแฟนไอ้ริกที่กำลังลงสนามแข่งเชียร์หลีดเดอร์ของคณะนิเทศ เลยทำให้พวกผมทั้งสี่คนมายืนเด่นบนอัศจรรย์แห่งนี้ ไอ้ริกมันไม่ยอมมาคนเดียวเลยต้องเอาพวกผมมาเป็นไม้กันหมามันด้วย"ริกเพื่อนของเรียวตะที่เห็นริต้าแฟนสาวในสนามถึงกับนั่งไม่ติด ส่งเสียงเชียร์แฟนสาวไม่ขาดปาก ริต้าแฟนสาวของริกสวยโดดเด่นมาแต่ไกล ทำเอาหนุ่มๆ ในรั่ว ม.B ถึงกับอิจฉาริก

ส่วนคนที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในวินาทีนี้ อย่างรีนลดาที่ใครเห็นเป็นต้องเอ่ยชม มือบางถือปอมๆ เชียร์สีขาว ใบหน้าเรียว หวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง คนทั่วอัศจรรย์ต่างส่งเสียงออกมาตระโกนร้องเชียร์ส่งกำลังใจให้ทีมเชียร์ในสนาม กันอย่างล้นหลาม คณะที่แข่งก่อนหน้านี้ถึงกับอิจฉา รูปร่างหน้าตา เหล่าคนที่มาชมถึงกับ ถามกันจนทั่วอัศจรรย์ ปกติเวลาอยู่ในชุดนักศึกษา รีนลดานั้นจะไม่แต่งหน้าทำผม พอแต่งแบบนี้แล้วเลยทำให้ดูสวยผิดหูผิดตา ใครหลายคนถึงกับตระลึง ใบหน้าเรียวที่เคยอยู่ใต้กรอบแว่นตาหนา ถูกเผยให้เห็นกันจนทั่วมหาวิทยาลัย"น้องรีน กลายเป็นของดีของคณะมนุษย์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ แม่เจ้าโว้ย....กูไม่อยากจะเชื่อ" ริวเอ่ยขึ้นมาแทบไม่อยากจะเชื้อว่าคนที่ตัวเล็กที่ใครๆ กำลังพูดถึงอยู่ในขนาดนี้คือรีนลดา เพาะตอนนี้เธอสวยดูโดดเด่นกว่าทุกคนในทีมแต่คนที่ละสายตาไม่ได้เลย ดูอย่างเรียวตะนี้สิ ริกได้แต่สังเกตุเพื่อนของตน ถ้าเขาเป็นเรียวตะยังไงเสียเขาก็ไม่มีวันปล่อยของสวยๆ งามๆ อย่างรีนลดาไปเด็ดขาด ริกได้แต่คิดในใจ ไม่รู้ว่าเพื่อนของตนกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ที่เห็นน้องรีนในสนามเช่นนี้รีนลดาและเพื่อนๆก็ เชียร์กันอยู

รีนลดาเข้าเรียนที่นี่ได้เพราะเป็นเด็กทุนของคุณย่าอุษา ท่านเป็นภรรยาของเพื่อนสนิทคุณปู่ของเธอ คนที่ก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้ หลังจากที่คุณย่าอุษาท่านได้ข่าวการเสียชีวิตของบิดามารดารีนลดา คุณย่าอุษาท่านก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือสองพี่น้อง หลังจากรีนลดาจบมัธยมปลายท่านก็ฝากเข้าเรียนต่อที่นี่ และยังเป็นเด็กที่ท่านอุปการะ"คุณย่าอุษาท่านมีพระคุณกับครอบครัวฉันมาก สิ่งไหนที่ฉันตอบแทนท่านได้ฉันก็ทำแม้นว่าสิ่งที่ฉันทำแล้วมันไม่ได้มีความสุขอย่างที่กำลังเป็นอยู่ แต่ฉันก็ยอมทำมัน"นี้คืออีกหนึ่งเหตุผลที่เรียวตะ สามีตามกฎหมายของเธอเกลียดขี้หน้ารีนลดานักหนา เพราะเขาให้เธอยกเลิกงานแต่ง แต่เธอทำไม่ได้เพราะคำว่าตอบแทนผู้มีพระคุณ เขาต่อว่าเธอสาระพัด เป็นทั้งผู้หญิงหิวเงินบ้าง แต่เธอก็ไม่ทนอยู่ให้เรียวตะว่าเธอมาฝ่ายเดียวหรอก เพราะเธอเองก็สวนกลับเขาเช่นเดียวกัน แต่นั่นรีนลดาก็ไม่อยากที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเขาเพราะเมื่อทุกครั้งทีมีโอกาสเรียวตะมักจะหาเรื่องมาต่อว่าเธอ โดยเฉพาะเมื่อคุณย่าอุษา และคุณป้าชิ พวกท่านทั้งสองไม่อยู่บ้าน รีนลดาจึงขออนุญาตคุณย่า ออกมาอยู่คอนโดแทน เธอและเรียวตะจึงไม่ค่อยได้เจอกัน แต่

รีนลดาเดินลงมาจากชั้นบนด้านฟ้าด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง พร้อมกับนึกโทษโกรธเรียวตะทำเช่นนี้กับ เธอ อยากจะชกเข้าใบหน้าหล่อๆ ของเขานัก คนหน้าบึงได้แต่เดินผ่านอรัณไปและไม่ได้เอ่ยทักอะไร อรัณที่ออกมารับโทรศัพท์ เห็นรีนลดาเขาตั้งใจจะเข้าไปทักเธอ แต่รีนลดากับเดินผ่านหน้าเขาไป อรัณเห็นเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย ปกติรีลดามักจะยิ้มทักทายเขาเสมอ แต่เมื่อกี้นี้สีหน้าของเธอแสดงออกมาเชัดเจนว่าเธออยู่ในหวงอารมณ์ไหนอรัณสงสัยได้ไม่นาน เรียวตะก็เดินตามหลังรีนลดามาจากชั้นดาดฟ้่า คนสงสัยถึงกับขมวดคิ้วเป็นครั้งที่สอง สาเหตุที่น้องรีนหน้าบึ่งมาคงไม่พ้นเพื่อนของเขาสินะ อรัณได้แต่ฝุดยิ้มขึ้นมาคงไปรังแกน้องมาสิท่าเรียวตะกลับเข้ามานั่งโต๊ะที่เดิม เมื่อกี้เขาเพียงแค่อยากจะสั่งสอนคนอวดดีอย่างรีนลดาเท่านั้นแหละ ทีหลังจะได้ไม่กล้ามาว่าเขาเป็นหมาอีก เห็นปากบางๆ บวกหน้าหวานๆ ของเธอแล้วเขาแค่อยากจะลองเท่านั้นแหละ ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะของเขาและคริสตัลแล้ว ก็ช่วยสานต่อเธออีกหน่อยจะเป็นไรไป ช่วยไม่ได้ไหนๆ เขาก็หมดอารมณ์กับคริสตัลแล้วนิเรียวตะหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มต่อด้วยท่าทางอารมณ์ดี ต่างจากก่อนหน้านี้

@ห้องเรียนคณะมนุษยศาสตร์ วันต่อมารีนลดายังคง นั่งทำรายงานคนเดียวเงียบๆเพียงลำพัง ซึ่งตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะ สี่โมงเย็นเหล่าเพื่อนร่วมห้องนั้นเลิกเรียน ไปร่วมงานนิทรรศการกันซะส่วนใหญ่ แต่จะมีก็แต่รีนลดานี้แหละที่เธอยังนั่งทำรายงานต่ออย่างเงียบๆ เพียงคนเดียว ใบหน้าขมวดคิ้วเนื่องจากเธอนั่งพิมพ์งานมาหลายชั่วโมงติดRrrrrrr Ninewหลังจากที่ได้รับสายจากนินิวไม่นาน นินิวก็เดินเข้ามา พร้อมกับเรียกชื่อคนที่นั่งพิมพ์งานมาเสียงดัง"เชอ...รีน คนฉวย" เสียงแหลมปี๊ดของนินิวดังมา ทำเอาคนขวัญอ่อนถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ มองไปยังคนที่เรียกเธอ"อะไร ของแก ทำเอาฉันตกอกตกใจหมด" รีนลดาว่ากับนินิว พร้อมกับเหลือบมองชุดอยู่บนตัวของนินิว รีนลดาถึงกับขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้นั้นนินิวใส่กระโปรงพีชมาเรียนซะเรียบร้อย แต่ตอนนี้นินิวเปลี่ยนไปใส่กระโปรงทรงเอที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ เธอหันมาสนใจโน๊ตบุ๊คและพิมพงานของเธอต่อ"รีน... จ้า วันนี้ที่คณะวิศวะเขามีงานนิทรรศการ ยัยมีนนาเทฉันหนีไปกับผู้ของมัน แก... ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย...จิ" นินิวทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเขย่าแขนของรีนลดาให้ไปเป็นเพื่อนเธอ ยังไงเสียเธอก็ต้องไปดูงานนิทรรศกา