All Chapters of พันธะร้ายนายวิศวะ: Chapter 41 - Chapter 50

@บริษัท หลายวันต่อมาหลังจากที่เรียวตะก็กลับมาทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม รีนลดาก็ยังทำงานตำแหน่งเดิม แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปเรียวตะมักจะบังคับให้รีนลดานั้นมาทำงานพร้อมกับตนทุกวัน อย่างวันนี้ก็เช่นกันที่รีนลดานั้นต้องมาพร้อมกับเขา แต่สถานะของรีนลดาก็ยังเป็นเด็กฝึกงานไม่ได้ถูกเปิดเผยว่าเธอคือสะใภ้เล็กของประธานกรรมการแต่อย่างใด ยังดีที่ไม่มีใครสังเกตุว่าทุกวันรีนลดานั้นมาทำงานพร้อมกับเรียวตะ ดีเหมือนกันเพราะเธอนั้นก็ไม่อยากให้ตนนั้นกลายเป็นจุดสนใจของเหล่าพนักงาน ขอเป็นเด็กฝึกงานเงียบๆแบบนี้ดีกว่าเที่ยงของวันและก็เช่นเคยเมื่อถึงเวลาพักรีนลดาก็มักจะออกไปทานมื้อเที่ยงกับพี่เจน พี่ธนา พี่กี้เหมือนประจำทุกวันเช่นเคย ส่วนเรียวตะก็มักจะถูกพี่ชายนั้นลากตัวออกไปทานด้านนอกด้วยกันเป็นประจำ และวันนี้หลังจากที่เขากำลังเดินออกไปเจอกับรีนลดาที่กำลังนั่งทานมื้อเที่ยงกับธนาพนักงานหนุ่มฝ่ายไอทีกันเพียงสองคน ร่างสูงถึงกับชะงักและไม่พอใจที่เห็นรีนลดานั้นนั่งทานข้าวกับชายอื่นต่อหน้าต่อตาเขาเคนตะที่เดินตามหลังน้องชายได้แต่มองตามไปที่รีนลดาและพนักงานหนุ่มคนนั้น"พี่ไปทานคนเดียวเถอะ วันนี้ผมจะทานที่นี่" เรียวตะ

@บริษัท หนึ่งสัปดาห์ต่อมาและนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันนั่งแท็กซี่มาทำงานเนื่องจากพี่นะนั้นลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด ส่วนพี่เรียวตั้งแต่วันนั้นวันที่เราสองคนทะเลาะกันฉันก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย เราทำงานที่บริษัทเดียวกันแต่อยู่กันคนละชั้น บวกกับช่วงที่ผ่านมาเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ตัวเขาเองก็ไม่ได้กลับไปค้างคฤหาสน์ ฉันทั้งโทรทั้งไลน์แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าตัวเขาจะตอบกลับมาหาฉันแต่อย่างใด เขาคงจะโกรธฉันมากสินะ ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าตัวฉันเองไม่กังวลที่เป็นต้นเหตุให้เราทะเลาะกัน ฉันอยากจะไปหาเขาที่ห้องทำงานอยากจะไปขอโทษแต่ก็ไม่กล้าพอ เพราะหลายวันมานี้ฉันได้ยินพนักงานหลายคนเล่ากันมาแว่วๆ ว่าคุณแพมนั้นมาหาพี่เรียวที่บริษัทแทบจะทุกวัน นี้ก็อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่กล้าเขาไปยุ่งกับเขามากจนเกินไป ยิ่งด้วยนิสัยของฉันถ้าจะให้โทรหาใครหลายๆ ครั้งแล้ว เขาคนนั้นไม่ติดต่อกลับมา ฉันก็จะไม่เซ่าซี่ เพราะฉันกลัวว่าฝ่ายนั่นจะรำคาญเอา ปล่อยให้เขาอยู่กับคนสำคัญของเขาๆ อาจจะมีความสุขมากกว่าการอยู่กับฉันก็ได้ จุดเริ่มต้นของเราสองคนมันไม่ได้มาจากความรักตั้งแต่แรกด้วยกันทั้งคู่อยู่แล้ว เรื่องนี้ตัวฉันเองก็ย่อมทรา

@คอนโดของเรียวตะ ร่างสูงลงกระชากตัวเล็กออกจากรถด้วยความโมโห รีนลดาเองก็ไม่ยอม เขามีสิทธิอะไรพาเธอมาที่คอนโดของเขา หายไปหลายวันพอนึกอยากเอาก็จะมารังแกเธองั้นเหรอ เธอไม่ยอมให้เขารังแกเธออยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ รีนลดาทุบเข้าที่แผ่นหลังของเรียวตะด้วยความโกรธและโมโหจัดเช่นกัน เมื่อมาถึงร่างสูงก็โยนรีนลดาลงบนเตียงทันที!! ตุ๊บ !! โอ้ย" เสียงหวานร้องออก เธอรู้สึกทั้งเจ็บและจุกจนน้ำตาแทบไหล แต่เรียวตะกับไม่สน เขากระชากคนตัวเล็กเข้าหาตนพร้อมกับจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่ดุดัน มือหนาบีบเข้าที่ต้นแขนเรียวเล็กด้วยความเดือดและโมโห"คิดว่าดีนักเหรอที่ออกไปเที่ยวดึกๆ ดื่นแบบนี้ แล้วยังไม่ยอมรับสายฉัน หรือมีไอ้ธนาอยู่แล้ว กลัวว่าฉันจะเห็นเธอกำลังพลอดรักกันกับชู้ ใช่สิวันนี้มันก็ไปกับเธอด้วยนิ" ร่างสูงพูดมาเสียงดัง เขาโทรหาเธอแทบตายแต่ไปนั่งดื่มกับไอ้ธนา แบบนี้ใช่ได้ที่ไหนกัน สมควรที่เขาจะโมโหไหม"ฉันก็คงไม่ต่างจากพี่หรอก เพราะพี่เองก็เอาชู้ไปพลอดรักที่บริษัทกันอยู่ทุกวัน" รีนลดาเองก็ไม่ยอมให้เขามาว่าเธอฝ่ายเดียวไหน ๆ ก็ขนาดนี้แล้วให้เขารู้ตัวซะบ้างว่ากำลังทำอะไรอยู่ ที่ผ่านมาเขาเองก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นเมียอยู่

ด้านรีนลดา หลังจากคุณลุงและคุณป้าเรียกฉันไปคุยด้วย เมื่อทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วตัวฉันเองก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีก อีกไม่กี่เดือนฉันเองก็จะเรียนจบ เรื่องพี่เรียวถามว่าฉันเจ็บไหม มันเจ็บสุดๆ เลยแหละ แต่ฉันเองก็ยอมรับว่าเป็นคนที่มาทีหลัง แต่ในเมื่อเขาไม่มีใจให้ฉันเลยซักนิดฉันจะทนต่อไปอีกทำไม ร่างบางที่กำลังนั่งคิดอะไรคนเดียวถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงสมาร์ทโฟนของเธอดังขึ้นมาไม่หยุด เป็นสายจากนินิวนั้นเอง@ห้างS หลังจากที่รับสายจากยัยนินิว และพวกเพื่อนฉันก็นัดมาเจอที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ตอนนี้ ยัยนินิว ยัยมีนนา และยัยไรรา นั่งรอฉันอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว พอฉันนั่งลงยัยมีนนาก็โผล่เข้ามากอดฉันทันที"กอดๆ นะแก ไม่เป็นไรนะ ผู้ชายเหี้ยๆ แบบนั้นดีแล้วแหละปล่อยเขาไปเถอะ" ยัยมีนนา กอดพร้อมกับปลอบใจฉัน และพลานนึกโทษโกรธพี่เรียว สงสัยฉันนินิวคงเล่าเรื่องทั้งหมดให้สองคนนี้ฟังแล้วแหละ"แล้วนี้แกจะเอายังไงต่อ""ฉันบอกกับคุณย่าและคุณลุงคุณป้าไปแล้ว ว่าฉันจะหย่ากับเขา""หย่า นี้แกพูดจริงเหรอยัยรีน ฉันคิดว่ายัยนินิวพูดเล่นซะอีก" ยัยมีนนาถามฉันขึ้นมาเสียงดัง เมื่อได้ยินจากปากฉันเอง ส่วนยัยไรราก็คงจะรู้เรื่องขอ

@Sky Pup เคนตะมาหาน้องชายที่ผับ ตั้งแต่ออกจากบ้านมาเรียวตะก็มานั่งผับทันทีตั้งแต่หัวค่ำ เขาเสียใจที่บิดานั้นตบหน้าและต่อว่าเขา ร่างสูงกระดกแก้วเหล้าลงคอไม่มีท่าทีจะหยุดมัน เขาอยากเมาให้หนักแล้วก็หลับไปเลยไม่อยากคิดและไม่ต้องรับรู้อะไร ทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน เขาเสียใจหากรีนลดาเป็นคนทำร้ายเขาจริง ความรู้สึกผิดหวังและสับสนมันตีกันไปหมด ร่างสูงได้แต่นั่งมองแก้วเหล้าในมือของตนอย่างเหมอลอย"อึก ๆ " เสียงร่างสูงกระดกเหล้าลงคอลงอย่างต่อเนื่องออนเดอะร็อคแบบนี้ มีหวังไอ้เรียวตะน็อคคาทีกันพอดี เมื่อเป็นเช่นนั้นคนพี่จึงแย่งแก้วในมือของน้องชายออกมาด้วยความเป็นห่วง เขาจะปล่อยให้น้องดื่มหนักอย่างนี้ได้ไงกัน"ปัญหาทุกอย่างมันมีทางออกนะเรียว นายจะดื่มให้ตายกันเลยหรือไง" ร่างสูงได้แต่มองหน้าพี่ชายมาตาขวางและแย่งแก้วเหล้าในมือเคนตะมาดื่มต่ออย่างไม่สนใจ"เรื่องงานที่บริษัทนายจะเอายังไงต่อ""ผมจะไปญี่ปุ่น" เรียวตะหันมาบอกกับพี่ชายของตน"ครั้งนี้นายจะไปนานแค่ไหน""จนกว่าเรื่องทุกอย่างมันจะดีขึ้น" เคนตะเองก็รู้ว่าน้องชายนั้นหนักใจเรื่องรีนลดา เดาว่าน้องชายเองก็คงรู้สึกผิดที่ปล่อยให้ตัวเองมีภาพหลุดออ