All Chapters of พันธะร้ายนายวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

ตีสามกว่าๆ รีนลดารู้สึกหิวน้ำช่วงกลางดึกเธอจึงลุกออกจากเตียงนอนของลงมายังห้องครัว ร่างบางเดินผ่านห้องรับแขกเพื่อจะกลับขึ้นห้องนอนด้านบน แต่ร่างบางจึงหยุดซะงัก ที่ได้ยินเสียงอะไรตกแตกภายในห้อง รีนลดาจึงวิ่งเข้าไปดูเพราะเธอคิดว่าคงเป็นเคนตะ เพราะเธอเองก็ยังนอนไม่ทันจะเต็มอิ่มนั่นเลยทำให้ร่างบางนั้นตาฝาด"พี่เคน... " เสียงที่เอ่ยออกมาถึงกับเงียบลงไป คนที่หันมาไม่ใช่เคนตะ แต่เป็นเรียวตะที่นั่งดืมไวน์บนเคาน์เตอร์บาร์ กลิ่นแอลกอฮอล์ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง รีนลดาคิดว่าเขาอยู่คอนโดซะอีก คนตัวเล็กสบตากับคนเมาเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันหลังกลับไป"ผิดหวังเหรอที่ฉันไม่ใช่พี่ชาย" คนเมาหูดีว่าเธอมาอย่างไม่พอใจ พอเห็นเขาเท่านั้นแหละ รีลดาถึงกับหันหน้าหนี"เปล่าคะ รีนแค่ได้ยินเสียงอะไรแตกเลยลงมาดู""แต่สีหน้าเธอดูผิดหวัง ที่ตรงนี้ไม่ใช่พี่ชายฉัน แต่เป็นฉัน หรือเธอมีอะไรกับพี่ชายฉันหรือเปล่า ถึงได้ลงมากลางดึกแบบนี้" คนเมาหันมาหาเรื่อง รีนลดามองคนปากร้ายอย่างไม่พอใจ ที่เขากล่าวหาเธอ"รีนแค่ลงมาดื่มน้ำคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นพี่เคนหรือใครทั้งนั้นแหละ" รีนลดาบอกกับคนเมาไปเสียงเรียบ เธอไม่อยากเสวนากับเขามากนัก เพร

เรียวตะเปิดเข้ามากับไม่พบร่างคนนอนป่วย ร่างสูงถึงกับใจคอไม่ดี กลัวว่าเธอจะเผลอทำร้ายตัวเอง" แก๊ก" รีนลดาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผื้นใหญ่พันตัวเธอเอาไว้ รีนลดาตกใจตากลมเบิกกว้างที่เจอเรียวตะอยู่ในห้องนอนของตนนี้เขาเข้ามาทำไมกันเรียวตะรู้สึกโล่งออกอย่างบอกไม่ถูก นี้เขาเป็นอะไรไป เธอไม่สมควรได้รับความห่วงใยจากเขาด้วยซ้ำ ร่างสูงเหลือบมองรีนลดาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันตัวเอาไว้เท่านั้น เรียวตะผุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากหยักอย่างพอใจ รีนลดาตัวเล็กร่างอันสมสวนหยดน้ำเกาะใบหน้าหวานเล็กน้อย ยิ่งมองยิ่งดูเซ็กซี่ดึงดูดเลือดในกายฉีดสูบยิ่งนัก สายตาคมที่มองมา ทำเอารีนลดา กอดกระชับผ้าให้แน่นขึ้น เธอมองเรียวตะมาอย่างไม่พอใจ"พี่เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องรีนด้วยคะ" รีนลดาบอกเขามาด้วยเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ พร้อมกับเอามือกระชับผ้าเช็ดตัวผืนหนาเอาไว้แน่น กับสายตาที่เขามองมาที่เธอ สายตานี้อันตรายยิ่งนัก"ฉันเคาะห้องเธอทั้งนานไม่เห็นจะเปิด นึกว่าจะใจเสาะเป็นไข้ตายไปซะแล้วอีก" คนเลวยังพ่นวาจาเผ็ดร้อนออกมาเช่นเดิม"รีนไม่ตายๆ ง่ายๆ หรอกคะ" รีนลดาบอกเสียงแข็ง พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว"ก็ดี ฉันยังรู้

ร่างบางของรีนลดามาหยุดที่หน้าประตูข้าง R Room ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป้าชิขอร้องเธอก็ไม่มาหรอก เพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมาถึงที่นี่มือเรียวบางกดกริ่ง 2 ถึง 3 ครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครปิดประตูให้เธอด้านเรียวตะและเพื่อนๆ เขาตอนนี้ก็นั่งเล่นเกมส์ในสมาร์ตโฟนกันคนละเครื่อง ริกที่ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นมา ถึงกับมองไปยังที่จอคอม ก็เห็นใบหน้าของรีนลดาปรากฎบนจอคอม!! เฮ้ย...น้องรีน มาวะ น้องมาทำไมวะ" ริกถามเรียวตะแต่ยังจดจ่อกับการเล่นเกมส์ในมือถือของตน"มึงก็ไปถามเธอเองสิ" เขาเองจะรู้ไหม เมื่อริกได้ยินเช่นนั้น"งั้นกูเปิดประตูให้น้องเข้ามาและกัน น้องน่าจะมีธุระกับมึงวะ" เพราะปกติรีนลดาไม่เคยมาถึงนี่เลยด้วยซ้ำ ริกจึงรีบไปเปิดประตูตอนรับร่างบางที่ยืนอยู่หน้าประตู" พวกมึงน้องรีนมาวะ" สองหนุ่ม ริวและอรัณ ที่กำลังดูหนัง 20+ ถึงกับรีบปิดทีวีทันที จากนั้นริกก็เปิดประตูให้กับรีนลดา"หวัดดีครับน้องรีนคนฉวย" ริกเอ่ยทักคนมาใหม่พร้อมกับยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้า รีนลดาก็ยิ้มทักหนุ่มรุ่นพี่เช่นกัน"หวัดดีคะ พี่เรียวอยู่ที่นี่ไหมคะ" รีนลดาเอ่ยถามกับริกที่เปิดประตูให้เธอ"น้องรีนมาดูสิเองสิครับ" ร่างบางไม่อยาก

@โรงแรมS ร่างบางของรีนลดาเดินเข้ามาในงานพร้อมกับมาดามชิและคุณเทิดศักดิ์บิดาและมารดาเจ้าของวันเกิดนั้งเอง งานถูกจัดขึ้นชั้นบนดาดฟ้าโรงแรมหรูระดับห้าดาว ถูกปิดเพื่อฉลองวันเกิดทายาทคนที่สองของตระกูล รีนลดาอยู่ชุดราตรีสายเดี่ยว สีน้ำเงินยาวเมื่อโดนแสงไฟส่องประการของเพชรระยิบระยับ สีของชุดตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดของเธอผมยาวถูกม้วนเป็นลอนปล่อยยาวปิดแผ่นหลังบางขาวๆ บนคอสวดด้วยสร้อยเพชรไดมอนด์ไลยราคาหลายสิบล้าน ใบหน้าหวานถูกช่างแต่งหน้าฝีมืออันดับต้นของประเทศที่เนรมิตให้รีนลดานั้นสวยหวานมากที่สุด ร่างบางสามารถสะกดได้ทุกสายตาไว้ได้ เรียกได้ว่างานนี้มารดาของเรียวตะนั้นท่านนิริมิตรหญิงสาวให้ดูสวยหวานราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายร่างบางเดินเข้ามาเธอทั้งสวยและดูโดดเด่นมาแต่ไกลทำเขาหลายคนที่พบเจอนั้นชื่นชมคนที่เดินเข้ามาในงาน พร้อมกับบิดาและมารดาของเจ้าของงาน รีนลดายิ่งกลายเป็นจุดสนใจเข้าไปอีกด้านเรียวตะเองทักทายแขกอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ของตน ริก ริว อรัณ ริต้า และแพม ถัดไปก็มีเจมส์ พีช ดีเอ็ม รุ่นน้องคนสนิทอีก 3 คนที่มาร่วมด้วย และก็มีกลุ่มของพี่ใหญ่ เคนตะ น้ำอิง ว่าที่พี่สะใภ้ของเขาที่อยู่ถัดออกไป

รีนลดาที่กำลังหลับอยู่ถึงกับรำคาญคนที่บุกเข้ามายังห้องนอนเธอ พอได้สติคนคนตัวเล็กตกใจและผลักเขาออกจากตัวเธอจนร่างสูงกระเด็นออกจากเตียงนอน พร้อมกับเปิดไฟที่หัวเตียง" ช่วยด้วย" ร่างบางร้องออกมาเสียงดัง แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นหน้าโจรใจร้ายอย่างเต็มตาสองตา ตาโตถึงกับเบิกกว้างเมื่อเห็นเรียวตะอยู่ตรงหน้าของเธอ"พี่เรียว" เธอเอ่ยเสียงออกมาอย่างตกใจ และจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรที่เขามายังห้องนอนของเธอกลางดึก"ใช่ฉันเอง" คนตัวโตตอบมาพร้อมกับเข้ามาที่เตียงนอนของเธอ"พี่เข้ามาห้องฉันทำไม ออกไปนะ" รีนลดาบอกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ และรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยที่เขาเข้ามาในห้องเธอเวลานี้ แต่เรียวตะกลับไม่ยอม พอเห็นหน้าเขา เธอก็เอาแต่ไล่นิเกลียดเขามากขนาดนี้เชียวเหรอ ท่าทีที่ของเธอที่เอาแต่ผลักไสมันยิ่งทำให้เขาโกรธยิ่งเห็นภาพเธอกอดกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาเมื่อช่วงหัวค่ำอีกนี้รีนลดาเธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง คนตัวโตจึงกระชากร่างบางเขาหาตนด้วยความโกรธ" ทำไม เกลียดผัวตัวเองมากขนาดนั้นเลย เหรอ" เรียวตะถามคนตรงหน้าด้วยความโกรธจัด พร้อมกับเพิ่มแรงแบบที่ต้นแขนบางทั้งสองข้าง คนโดนบีบถึงกับยี้หน้าด