บททั้งหมดของ พันธะร้ายนายวิศวะ: บทที่ 21 - บทที่ 30

"เรียวยังอยากจะเป็นแฟนกับเราอยู่ไหม " หญิงสาวยังคงถามและรอคำตอบจากเรียวตะ แต่เรียวตะกับเงียบ มีเพียงสีหน้าและแววตาที่เย็นชาแสดงออกมา แพมถึงกับหน้าเสียซะงักไปเล็กน้อย เมื่อเรียวตะเงียบเช่นนี้ หญิงสาวจึงรีบทำหน้าให้เป็นปกติและยิ้มจางๆ ให้กับชายหนุ่มตรงหน้าแทน อาจจะเป็นเพราะเธอใจร้อนจนเกินไป แพมได้แต่คิดในใจ"ไม่เป็นไร เราไม่รีบ ที่ผ่านมาเราต้องขอโทษที่เราให้คำตอบเรียวช้าไป แต่เรียวรู้หรือไหมว่าเราไม่ได้รู้สึกกับเรียวเพียงแค่...เราเป็นเพื่อนสนิท เรามั่นใจว่าเราชอบเรียวก็ตอนที่เรียวมาขอเราเป็นแฟนนี้แหละ นี้มันเป็นคำสาระภาพรักหรือเปล่า น๊า.. " แพมยังคงเล่าต่อและกั้นขำขึ้นมาในลำคอ เพื่อดูให้อีกฝ่ายไม่เกร็งเรียวตะถึงกับนั่งนิ่งเมื่อได้ฟังคำสาระภาพจากปากหญิงสาวเพื่อนสนิท ยอมรับว่าเขาลังเลกับสิ่งที่แพมพูด ก่อนหน้านี้เขาเป็นฝ่ายขอเธอเป็นแฟนเอง แต่นั้นมันผ่านมาสามเดือนแล้ว แต่ทำไมแค่ตอบเธอไปว่าเขายังไม่มีใคร ทำไมเขารู้สึกปากหนักพูดไม่ออก ในใจตอนนี้มันกำลังสับสนตีกันจนบอกไม่ถูก เขามีใคร มีแฟน งั้นเหรอ เรียวตะถึงกับนิ่งเงียบ"เรียวยังไม่ต้องตอบเราตอนนี้ก็ได้ เรารู้ว่าเรียวตกใจ ไม่คิดว่าเราจะให้คำต

ด้านรีนลดาและกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอเดินออกมาจากในงาน ร่างบางยืนรอออสตินที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนเขาอยู่ไม่ไกลนัก ตอนมาฉันมารถพี่เกรท แต่พวกพี่เกรทนั่นไปเที่ยวผับกันต่อ ตอนนี้ฉันและนินิว มีนนา เลยต้องอาศัยรถของออสตินกลับโรงแรม รีนลดาดูนาฬิกาอีกสิบนาทีจะถึงเที่ยงคืน เธอและเพื่อนๆ นั่นออกมาก่อนที่คอนเสริตนั่นจะเลิก จากนั้นออสตินก็เดินกับมาหาพวกเธอ พร้อมกับเพื่อนเขาอีกคน แต่ฉันก็พอจะจำเขาได้บ้าง"ไอ้ออสติน สัส ว่าแล้วเชียวมึงต้องมา หวัดดีครับสาวๆ" เจมส์ที่เห็นรีนลดานั้นมากับกลุ่มออสตินก็เดินเข้ามาและเอ่ยทักพวกเธอ เจมส์เล่นมองคนหน้าหวานอย่างไม่ละสายตา เขาเองรู้สึกดีที่เจอเธอที่นี่"ไม่คิดว่าเราจะเจอเชอรีนที่นี่ด้วย บังเอิญจังเลยนะครับ" เจมส์หันมาคุยกับฉัน วันนี้เชอรีนนั่นแต่งตัวน่ารัก ร่างบางตัวเล็กนี้โครตสเปคเขาเลย และที่สำคัญเขาแอบถามออสตินมาว่าเชอรีนยังโสดไม่มีแฟน แบบนี้เขาทางเขาละเจมส์ได้แต่คิดในใจ" อ่อ คะ" รีนลดาตอบเจมส์มาด้วยเสียงเรียบและยิ้มบางๆ ให้อีกฝ่าย"แล้วนี้จะกลับโรงแรมกันเลยไหมครับ หรือจะไปเที่ยวไหนกันต่อเอ่ย" เจมส์ยังหันมาถามรีนลดา"พวกกูจะกลับโรงแรมกันเลย" เป็นออสตินที่ ตอบเพื่

เรียวตะแทกลิ้นเข้าไปเกี่ยวกับเรียวลิ้นของเธอ รสจูบของเด็กที่กำลังฝึกหัด แบบนี้สงสัยเขาต้องสอนเธอบ่อย ๆ ซะแล้วสิจะได้เป็นงาน มือหนาไม่ยอมให้เธอเป็นอิสระเขาเค้นหน้าอกใหญ่เกินตัวเกินขนาดโตทั้งสองข้างและเขี่ยเจ้าเม็ดชมพูยอดประทุมทันเล่นอย่างหมั่นเคี้ยวทำเอาคนใต้ร่างนั้นสั่นเสี่ยวสะท้านไปทั้งตัว มือหนาลูบลงมาจนถึงด้านล่างยิ่งเพิ่มความเสี่ยวให้กับคนตัวเล็ก"พี่เรียว....." เสียงเล็กหลุดเรียกชื่อเขามาอย่างลืมตัว เธอเสียวจนจะไม่ไหวแล้ว เกลียดเขาจังที่ทำให้เธอยอมอย่างหลุมหลงไปกับความต้องการของเขา"ครับ.... " คนตัวโตขานรับอย่างเซ็กซี่ จากนั้นมือหนาก็ค่อยๆ ถอดสิ่งกรีดขวางออกจากคนตัวเล็กออกเผยให้เห็นร่องอบอิ่มอมชมพูอย่างชัดเจน ร่างสูงยกยิ้มและแอบชื่นชมคนตรงหน้า สวย ไปทั้งตัวจริง ๆ ตาคมจ้องมองจนรีนลดารีบหุบขาเอาไว้ และหันไปจัดการกับกางเกงบ็อกเชอร์ของตนเองต่อ ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าเหมือนกันเรียวตะโน้มตัวก็เข้าไปกอดร่างบางเอาไว้ นิ้วเรียวยาวค่อยๆ แทกเข้าไปที่ร่องสงวนของคนตัวเล็กมาทีละนิด เพื่อเร้าอารมณ์ก่อนที่จะพาตัวตนของเขาแทรกเข้าไป ร่างสูงขยับนิ้วเรียว เขาดึงมันเข้าๆ ออกๆ และค่อยๆ ให้คนตัวเล็กนั้

หลายวันต่อมา หลังจากที่คุณย่าเข้ารับการผ่าตัดเรียบร้อยแล้วนั้น ท่านก็พักฝื้นไม่กี่วันคุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้าน คุณย่าจะกลับมาเดินได้แต่ไม่ปกติ ต้องมีคนคอยพยุงท่าน และต้องใช้เวลาและฝึกเดินทำกายภาพบำบัดบ่อยๆ ท่านถึงจะกลับมาเป็นปกติ หลังจากนั้นฉันตัดสินใจว่าจะกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์เหมือนเดิม ฉันจะได้ช่วยคุณย่าอีกแรง เพราะอีกไม่กี่สัปดาห์ฉันก็จะสอบและปิดเทอมแล้วขณะที่นั่งรอยัยนินิวและยัยมีนนาอยู่ที่หน้าคณะ ไอ้ออสติณและยัยไรราก็นัดฉันที่ม้านั่งข้างตึก สองผัวเมียนี้มันมาเล่นที่มหาลัยของฉัน สงสัยว่างมากสินะถึงมากันได้"ยัยรีน ฉันว่านะ แกก็ไม่ได้เนิร์ดเหมือนแต่ก่อน แล้วหาแฟนดีๆ มาดูแลซักคนยังได้เลยนะฉันว่า" ยัยไรราบอกกับฉันมา ฉันถึงกับชะงักกับคำบอกเล่าของเพื่อน แฟนงั้นเหรอมันเป็นยังไงเถอะ เพราะที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีแฟนกับเขาเลยซักคนเดียว"หาไปทำไม อยู่แบบนี้ฉันเองก็มีความสุขดี อยู่แล้วปะ" ฉันบอกยัยไรราไป เพราะฉันไม่ได้คิดเรื่องมีแฟน และมองไกลถึงเรื่องอนาคต แฟนเหรอทุกวันนี้สถานะฉันกับพี่เรียวฉันคบใครซักคนได้งั้นเหรอ ฉันได้แต่ถามตัวเอง แต่ไม่นานยัยนินิวและยัยมีนนาก็เดินเข้ามาพอดี"ฮาย เฟรนด์" เสียง

ร่างสูงลงจากรถและกระชากคนตัวเล็กออกจากรถด้วยความโมโห แต่นั้นรีนลดาก็ไม่ยอม ร่างบางไม่ยอมให้เขารังแกเธออยู่ฝ่ายเดียว รีนลดายกมือขึ้นมา หวังจะตบเขาอีกครั้งแต่เรียวตะ กลับเร็วกว่าเขารวบมือเธอเอาไว้และอุ้มพาดบ่าเข้าคอนโดไปทันที!! ตุ๊บ !! โอ้ย" เสียงหวานร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อเขาโยนเธอลงมาอย่างไม่ออมแรง รีนลดาเองก็มองเขามาโดยความโมโหจัดเช่นกัน"นี้พี่จะบ้าเหรอ ปล่อยฉันไปนะพี่เรียว พี่อย่ามาทำอะไรบ้าๆนะ พี่ไม่มีสิทธิทำกับฉันแบบนี้นะ" รีนลดาว่าเขามาอย่างโกรธจัด"ทำไม่จะไม่มีสิทธิในเมื่อฉันเป็นผัวเธอ เธอต่างหากที่ไม่มีสิทธิไปคบกับไอ้ตัวผู้หน้าไหน ตราบใดที่เธอยังเป็นเมียฉัน" เรียวตะตะคอกกลับมาเสียงดังด้วยความโมโห" ถ้าเธออยากคบกับไอ้เจมส์มาก ก็หย่ากับฉันซะชิ เซ็นใบหย่ามา ต่างคนจะได้เป็นอิสระ""ฉันไม่เคยคบกับใคร ตั้งแต่ฉันแต่งงานกับพี่ ถึงใครจะไม่รู้สถานะของฉันกับพี่ แต่ฉันก็ให้เกียรติพี่มาตลอด ฉันไม่เคยคบใคร พี่อย่าได้กล่าวหามั่วๆสิ " รีนลดาต่อว่าเขามาเช่นกันที่เรียวตะเอาแต่หาเรื่องเธอ คนที่ไม่รู้เรื่องถึงกับน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง จู่ ๆ มันก็ไหลออกมาเองไม่รู้ตัว"เธอไม่ได้ยินทุกคนในงาน