ตบหน้า

LOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (เจเลอร์ x แพทริเซีย) มีเนื้อหารุนแรง ตัวละครใช้คำพูดหยาบคาย ไม่มีพระเอก/นางเอก มีฉากร่วมเพศ (รุนแรง/ไม่สมยอม) SM25++ หากแนวนี้ไม่ใช่นิยายแนวที่ชอบ กดข้ามไปอ่านเรื่องอื่น ๆ แทนได้นะคะ นิยายตะเกียงมีหลายแนวค่ะ ลองเลือกดูก่อนนะคะ เจเลอร์ไม่ใช่พระเอกในอุดมคติของท่าน และแพทริเซียเองก็ไม่ใช่นางเอก __________________________________ ทุกอย่างเริ่มต้น....ด้วยความร้ายกาจ ⚠️ ​ เจเลอร์ JAYLER เขา..ผู้ชายคนที่แพ้มากตั้งแต่ชาติกำเนิด "เธอสวยนะ...แต่ได้ง่ายไป" ​ แพทริเซีย เธอ...ผู้หญิงที่ร้ายจนทุกคนเกลียด "เรื่องเมื่อคืนฉันจะคิดซะว่า...ให้ทานหมาตัวหนึ่งก็แล้วกัน" ​ 

ลูกชายฉันอายุสามขวบแล้ว แต่หน้าตาไม่เหมือนสามีฉันเลยสักนิด พ่อสามีของฉันสงสัยไม่เลิกก็เลยแอบพาลูกชายฉันไปตรวจดีเอ็นเอกับตัวเอง ผลการตรวจดีเอ็นเอปรากฏว่าพวกเขาตาหลานไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีโมโหมาก ทั้งด่าทอฉัน แล้วยังขู่จะฆ่าพวกเราแม่ลูกให้ตายอีก สามีฉันก็ตบหน้าฉันอย่างแรง "ผู้หญิงหน้าด้าน! หลอกให้ฉันเลี้ยงลูกผู้ชายคนอื่นมาตั้งสามปี!” พอเห็นพวกเขาทำนิสัยแบบนั้น ฉันก็เลยปาใบรับรองผลตรวจดีเอ็นเอของพ่อสามีกับสามีให้ดู----สองคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีกับสามีอึ้งไปเลย ฉันหัวเราะเบาๆ "ใครกันแน่ที่ไม่ใช่พ่อลูกกัน..."

คู่หมั้นของผมเป็นแพทย์นิติเวช ผมเป็นตำรวจฝ่ายสืบสวนคดีอาญา ผมรักเธอเท่าชีวิต แต่เธอเอาแต่สนใจรักครั้งแรกของเธอ เพื่อช่วยให้รักแรกพ้นผิดแล้ว เธอไปช่วยจัดการศพศพหนึ่งแทนเขา แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือ เจ้าของศพนั้นก็คือผมเอง หลังจากที่เธอรู้ความจริง เธอก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์ ##ผมชื่อหลินซิว ชาติก่อนเป็นตำรวจฝ่ายสืบสวนคดีอาญา ตอนนี้ผมตายไปแล้ว กลายเป็นวิญญาณตามติดอยู่ข้างกายกู้อวี๋เคอคู่หมั้นของผม “เคอเคอ ฉันเกิดเรื่องแล้ว เธอมาช่วยฉันที!” กู้อวี๋เคอรับสายของหวังซิงอวี่ จากนั้นก็วางงานในมือลงโดยไม่ลังเลยเลยสักนิด ก่อนวิ่งออกไปหาเขา หวังซิงอวี่เป็นรักแรกของเธอ ทั้งสองคนเติบโตมาด้วยกัน ขอเพียงแค่เป็นหวังซิงอวี่เอ่ยปาก ไม่ว่าหวังซิงอวี่จะให้เธอทำอะไร กู้อวี๋เคอก็รับปากทั้งหมด ผมเคยถามเธอว่าเธอเอาแต่สนใจหวังซิงอวี่ใช่ไหม ที่ผ่านกู้อวี่เคอเพียงแค่พูดกับผมด้วยความร้อนรนเท่านั้นว่า : “ฉันกับหวังซิงอวี่เป็นแค่เพื่อนธรรมดา คุณอย่าหึงมั่วซั่วจะได้ไหม” เพราะฉะนั้นในครั้งนี้ หวังซิงอวี่ฆ่าคนแล้ว จึงให้กู้อวี่เคอมาช่วยจัดการศพ ซึ่งเธอก็รับปาก เพียงแต่สิ่งที่กู้อวี๋เคอไม่รู้ก็คือ ศพนั้นเป็นศพของผมเอง

ผู้ชายคนนี้ของฉัน อย่ายุ่งกับเขาถ้าเธอยังอยากมีชีวิตรอดกลับไป ดาริน วายุภัค

แต่งงานมา 3 ปี ผมคิดว่าตัวเองมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ภรรยาอ่อนโยนเอาใจใส่ ลูกชายเฉลียวฉลาดน่ารัก วันหนึ่งอุตส่าห์ได้เลิกงานเร็วเพราะเสร็จงานก่อนกำหนด ตอนที่กลับมาถึง ภรรยากำลังนอนหลับอยู่ข้างเตียงเด็กด้วยความอ่อนล้า ขณะที่ผมเดินไปเตรียมจะอุ้มภรรยาไปที่ห้องนอน ทันใดนั้นหน้าจอโทรศัพท์ของภรรยาก็สว่างขึ้น "ชิงชิง ลูกชายของเรานอนแล้วหรือยัง"

สามีใหม่ของฉันต้องการจะฆ่าฉัน ณ เวลานี้ เขากำลังถือมีด แล้วเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวๆ บังคับให้เดินไปที่ระเบียงห้อง อาวุธแหลมคมทิ่มแทงทะลุทรวงอกของฉัน เขายื่นมือผลักฉันตกลงไปจากตึกชั้น 20 แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาบริเวณหางตาของเขา เขาพูดว่า "ไม่เจอกันนาน หวังว่าจะสบายดีนะ คนรักที่สมบูรณ์แบบของผม"

เดือนเมษาต้องใช้ชีวิตอย่างปากกัดตีนถีบ เธอต้องทำงานหนักไปด้วยในระหว่างเรียนเพื่อหาเงินมาใช้จ่าย และแล้วด้วยความที่ยังอ่อนต่อโลกมาก ทำให้หญิงสาวถูกหลอกไปรับงานเป็นเด็กเอ็นที่สนามแข่งรถแห่งหนึ่ง และสุดท้ายความเมามายก็ทำให้เดือนเมษาตกเป็นของเขา ก่อนจะมารู้ตัวอีกครั้งในตอนเช้าว่าเธอมานอนกับผู้ชายที่เจ้าชู้เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น หญิงสาวเสียใจที่ตนเองพลั้งพลาดไปเมื่อคืน จนรีบหนีออกไปก่อน ทว่าเป็นกองทัพเสียอีกที่พยายามอย่างมากที่จะตามหาสาวสวยในคืนนั้นอีกครั้ง ทว่าพยายามตามหาอยู่นานก็ไม่พบ จนกระทั่งทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งในผับ และด้วยความที่เดือนเมษาเชื่อใจเพื่อนว่าจะช่วยหางานให้ สุดท้ายจึงต้องกลายเป็นสาวสวยที่ถูกประมูลไปในราคาสูงลิบ แม้ว่าเธอจะจำกองทัพได้ แต่ว่าหญิงสาวก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป เธอเพียงแค่คิดว่าจะให้เรื่องของเราคืนนี้จบไปอีกคืน เพื่อแลกกับเงินก้อนหนึ่งที่เธอต้องส่งไปช่วยเหลือทางบ้าน แต่สุดท้ายแล้วกองทัพก็ได้รู้จนได้ ว่าหญิงสาวที่อยู่ด้วยในคืนวันที่พาเธอออกไปจากสนามแข่งรถ ก็คือคนเดียวกับสาวสวยในร้านเหล้า เขาจึงต้องทำทุกทางไม่ว่าดีหรือร้ายเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

พ่อแม่เศรษฐีอันดับหนึ่งของฉันคือนักการกุศลที่มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ ทว่าฉันมีค่าใช้จ่ายเกินยี่สิบห้าบาทจำเป็นต้องขอเงินจากพวกเขา หลังจากวันนั้นที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ฉันขอเงินห้าร้อยบาทจากพวกเขา กลับถูกด่าว่านานถึงสามชั่วโมง “อายุแค่นี้จะป่วยอะไรกัน? อยากได้เงินก็หาเหตุผลที่ดีกว่านี้หน่อยสิ” “แกรู้ไหมว่าเงินห้าร้อยบาท มันมากพอให้เด็กยากจนบนเขาบนดอยอยู่ได้กี่วัน น้องสาวแกยังรู้ความมากกว่าแกอีก” ฉันลากร่างกายที่ป่วยหนักของตัวเองเดินกลับไปยังห้องใต้ดินเล็กๆ ที่อยู่ห่างไปหลายกิโลเมตร ทว่ากลับเห็นภาพที่พ่อแม่ตัวเอง ทุ่มเงินจำนวนมหาศาลปิดดิสนีย์แลนด์เพื่อน้องสาวบุญธรรมปรากฏบนจอภาพขนาดยักษ์ในห้างสรรพสินค้า น้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมา ห้าร้อยบาทมันไม่พอสำหรับค่าทำเคมีบำบัดด้วยซ้ำ ฉันก็แค่อยากซื้อชุดใหม่สักชุดเพื่อที่จะได้จากไปอย่างมีเกียรติเท่านั้นเอง

ศพเปลือยเปล่าของฉันถูกแช่แข็งอยู่ในตู้แช่แข็งสิบสี่วัน ภาพถ่ายความละเอียดสูงที่ไม่ถูกเซ็นเซอร์เหล่านั้นถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางบนอินเทอร์เน็ต เมื่อต้องเผชิญกับข่าวลือมากมาย แม่ของฉันส่งภาพต่อ และเตือนน้องสาวฉันด้วยเสียงอ่อนโยน “วงการบันเทิงมีแต่เน่าเฟะ ลูกอย่าไปที่นั่นเลย อยู่สืบทอดมรดกของมันก็พอแล้ว” “ลูกกับมันต่างกัน ลูกรักของแม่ต้องสะอาดบริสุทธิ์” ที่แท้ท่านก็ลืมไปหมดแล้ว ลืมไปว่าที่ฉันเข้าสู่แวดวง 'เน่าเฟะ' นี้ ก็เพื่อหาเงินมารักษาโรคมะเร็งให้ท่าน

เรื่องราวเริ่มต้นจากการเดิมพันแสนดุเดือด เมื่อเธอถูกเพื่อนท้าทายให้ "ปราบเสือให้เชื่อง" ส่วนเขาผู้ไม่เคยมีใครหยุดได้ ก็ตั้งเป้า "จับเสือสาวขึ้นเตียง" แล้วงานนี้ใครมันคิดจะไปยอมกันได้ง่าย ๆ ล่ะ!?