เรื่องราวเริ่มต้นจากการเดิมพันแสนดุเดือด เมื่อเธอถูกเพื่อนท้าทายให้ "ปราบเสือให้เชื่อง" ส่วนเขาผู้ไม่เคยมีใครหยุดได้ ก็ตั้งเป้า "จับเสือสาวขึ้นเตียง" แล้วงานนี้ใครมันคิดจะไปยอมกันได้ง่าย ๆ ล่ะ!?
View Moreตอนที่ 1
เดิมพัน
ปัง!
ขวัญข้าวยืนกอดอกหน้าตาถมึงทึง มองผู้ชายตัวสูงที่ยืนพิงขอบประตูห้องของเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาถูกปลดกระดุมสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแน่น ๆ น่าหมั่นไส้
“นายมาทำไม”
“มาหาเมีย”
“เมียพ่อง!”
ราชันย์หัวเราะในลำคอก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้จนขวัญข้าวต้องถอยหลังติดผนัง เขากักเธอไว้ด้วยท่อนแขนแกร่ง ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยแววขี้เล่นแต่ในนั้นก็มีเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมจะเผาเธอได้ทุกเมื่อ
“ตอนนี้ยังไม่ใช่เมีย.. แต่คืนนี้จะเป็นหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะยอมดี ๆ หรือให้ฉันใช้วิธีพิเศษ”
“เหอะ! นายฝันไปเถอะ”
ขวัญข้าวยกมือขึ้นหมายจะผลักเขาออกไป แต่เขากลับจับข้อมือเธอไว้แน่นแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดริมฝีปาก
“ใจเย็นสิข้าวเธอร้อนแรงขนาดนี้ ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ”
“ไอ้เวร! ปล่อย!”
เธอพยายามดิ้นแต่มือของราชันย์ยังคงรั้งเอวเธอไว้แน่น แถมยังกดตัวเธอชิดกับกำแพงราวกับต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโน้มต่ำลงมาจนลมหายใจร้อน ๆ รินรดต้นคอ
“ดิ้นเก่งขนาดนี้คืนนี้คงมันน่าดู”
เขากระซิบเสียงพร่าพร้อมสายตาที่แพรวพราว
“นาย!!”
เธอเงื้อมือจะตบลงไปที่ใบหน้านั้น แต่เขาไวกว่าราชันย์คว้าข้อมือเธอเอาไว้ก่อนจะบิดมันไพล่หลังอย่างง่ายดาย
“โอ๊ย! ไอ้เวรนี่! บอกให้ปล่อยไง!”
ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความขี้เล่นและความอวดดีถึงขีดสุด
“ปล่อยเหรอ.. ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะขวัญข้าว ก็เธอมันน่ารักขนาดนี้จะให้ปล่อยไปเฉย ๆ ได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย”
ขวัญข้าวกัดฟันแน่น รู้ว่าถ้ายังอยู่ในกรงเล็บหมอนี่ต่อไปมีหวังได้เสียท่าจริง ๆ เธอเลยตัดสินใจใช้หัวโขกเข้าเต็มหน้าผากแข็ง ๆ ของเขาไปโป๊กหนึ่ง
“โอ๊ย! ยัยตัวแสบ!”
ราชันย์เซถอยไปฝช้มือกุมหน้าผากตัวเองพลางทำหน้าบูด ขณะที่ขวัญข้าวสบโอกาสก็รีบผลักเขาออกแล้วเดินหนีทันที แต่ยังไม่ทันถึงสามก้าวมือใหญ่ของเขาก็กระชากข้อมือเธออย่างแรงจนเสียหลักถลาเข้าหาอกแกร่งอีกครั้ง
“คิดว่าหนีได้เหรอ หืม..”
“นายจะเอาอะไรนักหนา!!”
เธอถลึงตาใส่แต่ราชันย์กลับยกยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูเสียงพร่า
“เอาเธอไง”
ขวัญข้าวสะบัดข้อมือแรง ๆ แต่แรงของราชันย์มีมากกว่า เขาดึงเธอเข้าไปชิดอกแน่น ๆ อีกครั้ง กลิ่นน้ำหอมผู้ชายเจือกลิ่นเหล้าอ่อน ๆ โอบล้อมจนเธอรู้สึกร้อนผ่าว
“ฉันบอกให้ปล่อย!”
เธอแผดเสียงดวงตาวาวโรจน์ แต่ราชันย์กลับยิ้มมุมปากอย่างยั่วเย้า สายตาคมกริบไล่ต่ำจากใบหน้าเธอลงมาจนถึงเนินอกเนียนที่ขยับขึ้นลงแรงด้วยความโกรธ
“เธอคิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะกลัวเหรอข้าว”
เสียงเขาแหบพร่ายั่วยวนจนน่าโมโห
“งั้นก็ลองดูสิ!”
ขวัญข้าวตวัดขาหวังจะถีบเขาให้กระเด็น แต่ราชันย์ไวกว่าเขาใช้เข่าดักระหว่างขาเธอไว้ ร่างทั้งร่างของเธอเลยติดอยู่ในวงแขนแกร่งไม่เหลือช่องว่างให้หนีอีก
“ขี้โมโหแบบนี้ฉันยิ่งชอบ”
ราชันย์กระซิบก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ จมูกโด่งลากไล้ไปตามแก้มนุ่มช้า ๆ ราวกับแกล้ง ขวัญข้าวสะดุ้งสุดตัวแต่ขยับไปไหนไม่ได้ ลมหายใจร้อนของเขารินรดข้างแก้มทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา แต่ขวัญข้าวก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอให้เขาได้ใจ
“นายคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะกลัวเหรอ ฝันไปเถอะ!”
เธอแสยะยิ้มเยาะราวกับไม่สะทกสะท้าน ราชันย์เลิกคิ้วยิ้มเจ้าเล่ห์กว่าเดิม ดวงตาดำขลับเต็มไปด้วยความท้าทายและความปรารถนา
“ไม่ได้อยากให้เธอกลัวหรอก.. แต่อยากได้ยินเธอครางมากกว่า”
พูดจบเขาก็กดริมฝีปากร้อนลงบนลำคอขาวของเธออย่างจงใจ ริมฝีปากหยักลึกทั้งร้อนและช่ำชองกดจูบลงแรง ๆ จนขวัญข้าวเผลอหลุดเสียงครางในลำคอออกมาแผ่ว ๆ
“อึก! ไอ้บ้า!”
เธอพยายามบิดตัวหนีแต่ชายหนุ่มกลับต้อนเธอด้วยรสจูบเร่าร้อนที่ไล่ไปทั่วลำคอขาว ไล้ต่ำลงมาจนถึงไหล่เนียน เปลวไฟในตัวเขาลุกฮือราวกับสัตว์ร้ายที่พร้อมจะกลืนกิน
“หอมจนอดใจไม่ไหวเลยข้าว”
เขากระซิบข้างหูเสียงพร่าขวัญข้าวรู้ดีว่าถ้าปล่อยให้เขาได้ใจมากกว่านี้ มีหวังเธอได้เสียท่าจริง ๆ เธอกัดริมฝีปากแน่นพยายามสะกดหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ แล้วตัดสินใจเล่นแรงกลับไปบ้าง
“ถ้านายไม่ปล่อยฉัน สาบานเลยว่านายจะได้เลือด”
พูดจบเธอก็เงื้อมือขึ้นมาอีกครั้งพร้อมจะตะปบเข้าที่กลางหลังเขาแรง ๆ แต่ราชันย์กลับจับข้อมือเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอกลับไปติดกำแพงอีกครั้งร่างสูงตามมาประชิดติดจนไร้ช่องว่าง
“เอาสิข้าวฉันชอบเล่นแรงอยู่แล้ว”
เขาแสยะยิ้ม มุมปากหยักลึกอย่างเจ้าเล่ห์น่าหมั่นไส้
“คืนนี้เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก”
“ฉันไม่หนีหรอกนะราชันย์..”
ขวัญข้าวกระซิบเสียงต่ำ ราชันย์เลิกคิ้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไม่ทันจางหาย แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อมือเล็กของเธอก็พุ่งเข้าไปคว้าท้ายทอยเขากระชากลงมาประกบปากเข้าหาตัวเองอย่างแรง
ราชันย์ชะงักไปเสี้ยววินาที แต่ไม่นานเปลวไฟในตัวเขาก็ลุกฮือมือแกร่งเลื่อนลงมารั้งเอวคอดของเธอแน่น ตอบรับรสจูบอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาอย่างจาบจ้วงกวาดชิมความหวานราวกับนักล่าที่ในที่สุดก็ตะครุบเหยื่อได้ แต่ขวัญข้าวไม่เคยเป็นเหยื่อของใคร เธอใช้จังหวะที่เขากำลังหลงใหลกับจูบ ดูดริมฝีปากล่างของเขาแรง ๆ ก่อนจะกัดมันลงไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี!
“อึก! ข้าว!”
ราชันย์ผละออกมาเล็กน้อย ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองพบว่ามีรสเลือดจาง ๆ ติดปลายลิ้น เขาหัวเราะในลำคอดวงตาพร่าไปด้วยเพลิงปรารถนา
“โหดฉิบหาย”
ขวัญข้าวยกมือขึ้นปาดปากตัวเองก่อนจะเชิดหน้าขึ้น
“บอกแล้วไงว่าไม่หนี.. แต่ฉันจะเอาคืน”
ราชันย์จ้องเธออย่างพึงพอใจสุดขีดก่อนจะก้มลงกระซิบเสียงพร่าใกล้ใบหู
“งั้นเอาสิข้าว ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะเอาคืนฉันได้แค่ไหน”
ย้อนกลับไปหนึ่งสัปดาห์ก่อน
เสียงดนตรีกระหึ่มสะท้อนทั่วทั้งผับ แสงไฟนีออนสลับสีส่องวูบวาบ ลำโพงขนาดใหญ่ปล่อยบีทหนัก ๆ กระแทกเข้าจังหวะกับหัวใจของทุกคนที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง
ขวัญข้าวนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังสีดำ มือเรียวถือแก้วเหล้าสีอำพันไล่ลิ้นเบา ๆ ดวงตาคมหรี่ลงมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามอย่างพิจารณา โต๊ะนั้นเธอรู้จักดีเพราะเป็นนักศึกษาที่มหาลัยเดียวกันแม้ว่าจะคนละคณะ ชื่อเสียงของเขาก้องไกลผู้ชายที่เปลี่ยนสาวขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้า มีใครบ้างในมหาลัยที่จะไม่รู้จัก ราชันย์ เขากำลังนั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาหนังสีดำโต๊ะไม่ไกลกันนัก เสื้อเชิ้ตสีดำของเขาปลดกระดุมออกสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแน่น ๆ แบบกวนประสาท หน้าตาหล่อเหลาแต่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ขวัญข้าวแกเห็นโต๊ะนั้นมั้ย”
เสียงเพื่อนสาวกระซิบข้างหู ขวัญข้าวละสายตาจากแก้วในมือไปมองเจ้าของเสียงแล้วเลิกคิ้ว
“เห็นแล้ว.. แล้วไง”
“ไอ้ภัทรมันท้าให้แกจีบราชันย์เป็นแฟน ถ้าจีบติดรับไปเลยหนึ่งล้าน!”
ขวัญข้าวชะงักไปหนึ่งวินาทีก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องเด็กเล่น
“เหอะ! แค่นี้”
“เอ้า! จริง ๆ นะเว้ย! แกมันโหดขนาดนี้แกจีบแม่งให้ติดเลย แล้วค่อยเขี่ยทิ้งก็ได้คิดซะว่าได้เงินง่าย ๆ”
ขวัญข้าวยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้งก่อนจะยักไหล่ ในเวลานี้ก็รู้สึกเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ จริงนั่นแหละ
“โอเค! งั้นเล่นด้วยก็ได้”
อีกฝั่งหนึ่งของผับ
ราชันย์เอนตัวพิงโซฟามือหมุนแก้วเหล้าเล่นอย่างเบื่อ ๆ แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ หญิงสาวคนหนึ่งที่โต๊ะตรงข้าม หญิงสาวที่เขาเหมือนเคยเห็นแต่ก็เหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน เธอนั่งไขว่ห้างอยู่ไม่ไกล รูปร่างประเมินจากสายตาแล้วจัดว่าเซ็กซี่ ผิวขาว นมตู้ม ส่วนสูงประมาณ 170 เซนติเมตรน่าจะได้
“มึงสนใจยัยนั่นปะ”
เพื่อนคนหนึ่งของเขาถามขึ้นทำให้ราชันย์เลิกคิ้วแล้วหันไปจ้องหน้าเพื่อนนิ่ง ๆ
“หืม.. ทำไม”
“มาพนันกัน ถ้ามึงสามารถเขมือบยัยนั่นได้กูจะวิ่งรอบมหาลัยร้อยรอบ”
ราชันย์หัวเราะในลำคอพร้อมทั้งส่ายหัวอย่างไม่สนใจ
“แค่ร้อยรอบ.. ตลกไปเปล่า”
“เออ! ไอ้พวกนี้ก็ด้วย!”
เพื่อนอีกสองสามคนพยักหน้ารัว ๆ ราวกับนึกสนุก ราชันย์กระตุกยิ้มแพรวพราว ก่อนจะยกข้อมือพลิกดูนาฬิกา
“ให้เวลากูเท่าไหร่”
“ภายในครึ่งเดือน!”
ราชันย์ยกแก้วขึ้นจิบ เหลือบสายตาไปมองขวัญข้าวที่กำลังลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาทางเขา พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน
“ไม่ต้องรอถึงครึ่งเดือนหรอก”
เขากระซิบเสียงแหบพร่าก่อนจะโน้มตัวไปวางแก้วลง
“คืนนี้แหละ!”
ขวัญข้าวสาวเท้าเข้าไปหากลุ่มของราชันย์ด้วยความมั่นใจ สายตาคมไล่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้ผู้ชายคนนี้มันหล่อก็จริงแต่เธอไม่ใช่คนประเภทจะมาตกหลุมใครง่าย ๆ โดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้แบบราชันย์ ชายหนุ่มที่ใครในมหาลัยต่างก็รู้จัก ชื่อเสียงไม่ต้องพูดถึง.. ชื่อเสียมีนับไม่ถ้วน! เธอเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเขาแล้วโน้มตัวลงเล็กน้อย กระซิบเสียงหวานราวกับแมว
“นายคือ ราชันย์สินะ”
ราชันย์ที่กำลังเอนตัวพิงโซฟาหรี่ตามองเธอก่อนจะกระตุกยิ้ม
“ว่าไงครับคุณ.. เอ่อ คนสวย”
เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าของเขาขึ้นมาแล้วจิบจากขอบแก้วเดียวกัน ลิ้นแตะรสชาติขมปร่าที่ปลายลิ้นก่อนจะยื่นแก้วกลับไปให้เขา
“ให้เดานะ นายน่ะนั่งมองฉันมาสักพักแล้วใช่ไหม”
ราชันย์หัวเราะเบา ๆ
“ใจตรงกันเลยนะครับ เพราะผมก็กำลังจะถามคำถามเดียวกันเลย คนสวยก็นั่งมองผมมานานแล้วละสินะ”
ขวัญข้าวโน้มเข้าไปใกล้อีกหน่อย ริมฝีปากแทบจะแตะใบหูของเขาเสียง กระซิบของเธอทั้งยั่วยวนและท้าทาย
“งั้นก็เลิกถามแล้วทำอะไรสักอย่างสิ”
ราชันย์เลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบฉายแววขี้เล่นเต็มที่ เขาเอื้อมมือมาจับที่ต้นแขนของเธอเบา ๆ ก่อนจะรั้งให้เธอนั่งลงบนตักเขาหน้าตาเฉย เพื่อน ๆ รอบข้างฮือฮาขึ้นมาทันที แต่ขวัญข้าวกลับไม่ได้ตกใจอะไร เธอยกยิ้มอย่างเหนือกว่าก่อนจะใช้ปลายนิ้วลากไปตามสาบเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา
“เร็วดีนี่”
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบเสียเวลา”
ขวัญข้าวหัวเราะก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวกระดุมเสื้อเขาเล่น
“แล้วนายคิดว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เสียเวลาไหม”
ราชันย์จับมือเธอไว้แน่นก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู
“ถ้าเป็นเธอ.. ฉันยอมเสียเวลาทั้งคืนเลยก็ได้”
ตอนที่ 35surpriseเมื่อทั้งสองกลับมาที่โต๊ะ ท่าทางของพวกเขาก็ไม่อาจหลบเลี่ยงการจับตามองจากเพื่อน ๆขวัญข้าวเดินไปนั่งอย่างอ่อนแรงขณะที่ราชันย์ก็ยังดูมีอารมณ์อยู่แต่พยายามเก็บอาการไว้ อย่างไรก็ตามความเงียบที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองทำให้เพื่อน ๆ แอบสังเกตได้เพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้แล้วจึงแซวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ"ไปทำอะไรกันมาในห้องน้ำหรือไง"เขาพูดพร้อมยิ้ม ๆ สายตาของทุกคนหันไปมองทั้งคู่ทันที ขวัญข้าวหน้าแดงทันทีจนถึงหูเธอรีบหันไปมองราชันย์ที่นั่งข้าง ๆ ตัวเอง พยายามหาคำตอบที่จะพูด แต่คำพูดก็ไม่ออกจากปากสักที ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็นั่งยิ้มแบบมีเลศนัยจนทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกว่าเขาคงจะรู้ดีว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง"อืม ก็แค่ไปปรับความเข้าใจกันนิดหน่อย"ราชันย์พูดพร้อมยักไหล่ขณะที่ขวัญข้าวก้มหน้าลงไม่กล้าสบตากับใคร แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เพื่อน ๆ ที
ขวัญข้าวกัดฟันแน่นหน้าร้อนผ่าว แต่ราชันย์กลับหัวเราะเบา ๆ ชอบใจที่ได้แกล้งเธอแล้วทำให้ทุกคนตกใจได้ ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนประสาทสุด ๆ“เออ.. ไหน ๆ ก็เจอกันบ่อยขึ้นแล้วหลังจากสอบเสร็จเรามาเที่ยวรวมกันไหม”คำถามนั้นทำให้บรรยากาศในกลุ่มคึกคัก ขวัญข้าวยิ้มให้กับคำถามของรุ่นพี่ ก่อนจะหันไปมองราชันย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างรอคำตอบจากเขา“โอเค ถ้าสอบเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”“ลองไปดูสักวันว่ามีที่ไหนน่าสนใจบ้าง”ทุกคนพยักหน้ารับพร้อม ๆ กันหลังจากนั้นราชันย์เริ่มทำให้ขวัญข้าวรู้สึกแปลกไปมากขึ้น เขาเริ่มตัวติดกับเธออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็จะตามไปด้วย และยิ่งไปกว่านั้นเขามักจะประกาศออกมาดัง ๆ ว่ามีแฟนแล้วนะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ๆ ขวัญข้าวแต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าไปเป็นแฟนเขาตอนไหน ในความรู้สึกของเธอมันเหมือนกับการที่ราชันย์ค่อย ๆ เข้าไปในชีวิตเธออย่างธรรมชาติ ไม่เคยมีการพูดถึงสถานะที่ชัดเจนแบบจริงจัง แต่บางทีการที่เขาชอบประกาศนั่นอาจจะเป็นการบอกทุกคนจริง ๆ ละมั้งนะ"ข้าว
ตอนที่ 34ที่นี่ได้ไหมขวัญข้าวสูดลมหายใจลึก ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกช้า ๆ อย่างระแวดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าห้องทั้งห้องเงียบกริบไม่มีวี่แววของราชันย์ เธอจึงรีบก้าวเท้าเปล่าเปลือยออกมาหาชุดนักศึกษาที่ควรจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าก็แค่หาชุดแล้วรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำไม่มีใครเห็นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ใช่มั้ย?เธอพึมพำให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะควานหาชุดนักศึกษาด้วยความเร่งรีบ มือดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาได้สำเร็จแต่พอกำลังจะหยิบกระโปรง..แกร๊ก!เสียงเปิดประตูดังขึ้น ขวัญข้าวชะงักกัดฟันแน่นก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองด้วยความหวาดระแวง และใช่เป็นไปตามที่กลัว ราชันย์ยืนอยู่ตรงนั้นในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่าง สายตาของทั้งคู่สบกันพอดีไม่มีใครพูดอะไรอยู่ชั่วขณะเขากะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะก้มลงมองร่างเปลือยเปล่าของเธอ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปาก ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อมือกำเสื้อนักศึกษาไว้แน่นรู้สึ
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ขวัญข้าวรู้สึกตัวก่อนที่เปลือกตาจะเปิดขึ้นช้า ๆ ไออุ่นที่ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม และเมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ชัดเจนเธอก็เห็นใบหน้าของเขาอยู่ตรงหน้าราชันย์กำลังนอนหลับสนิทใกล้จนลมหายใจของเขาแผ่วเบาอยู่ข้างแก้มเธอหัวใจขวัญข้าวกระตุกวูบ เมื่อคืนเธอไม่ได้เมา ไม่ได้ฝัน ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง และเธอจำได้หมดทุกอย่าง เธอเป็นคนเรียกร้องสัมผัสของเขาเอง แค่คิดเท่านั้นแก้มเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขวัญข้าวรีบขยับตัวออกจากอ้อมแขนของราชันย์อย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ภาพความทรงจำจากเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัวไม่หยุดทำให้เธอต้องรีบสะบัดหน้าทิ้งความคิดพวกนั้นไป"ขวัญข้าวนะขวัญข้าว"เธอพึมพำกับตัวเองพลางถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเธอไม่อยากปฏิเสธว่ามันทำให้เธอหวั่นไหว แต่ในเมื่อเธอกับเขาไม่มีชื่อเรียก ไม่มีข้อผูกมัด ก็ควรต้องเว้นระยะห่างสักหน่อย อย่างน้อยก็นอนคนละห้องละกัน เธอรวบรวมความกล้าก่อนจะเอื้อมมือไปแตะต้นแขนของเขาเบา ๆ เพื่อปลุก"ราชันย์"เธอเรียกเสียงแผ่วแต
ตอนที่ 33ผู้ชายเจ้าเล่ห์หลังจากจบค่ำคืนอันเร่าร้อน ชายหนุ่มได้ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้เธออย่างแผ่วเบาราวกับต้องการให้เธอซึมซับสัมผัสของเขาจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะละจากไป เขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่พูดอะไรเสียงน้ำจากฝักบัวดังซ่าอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว หยดน้ำยังเกาะตามลำตัวแกร่งแต่สายตาคมดุของเขากลับสะดุดเข้ากับแสงหน้าจอมือถือของข้าวที่กะพริบอยู่ไม่ไกล"พี่ภาม"ชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอทำให้มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ราชันย์ไม่รีรอที่จะกดรับสายแนบมันเข้ากับใบหูพลางทอดสายตาไปยังร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องบนเตียง"เลิกยุ่งกับข้าวซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันแฉเรื่องของนาย"เสียงทุ้มของเขาต่ำลึกแต่เต็มไปด้วยแรงกดดันที่ส่งตรงไปถึงปลายสาย ฝั่งตรงข้ามเงียบไปครู่หนึ่งราวกับพยายามตั้งสติ"นายหมายความว่าไง แล้วทำไมมารับมือถือของข้าว"เสียงพี่ภามขุ
ตอนที่ 32ออดอ้อนเธอช้อนสายตามองราชันย์เล็กน้อยก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปคล้องคอเขาไว้ ดวงตาคมกริบฉายแววเร่าร้อนและเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน ก่อนจะจงใจแนบลำตัวเข้าหาเขามากขึ้นจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน“นายพูดเหมือนฉันต้องการนาย”ขวัญข้าวกระซิบเสียงเบาแต่กลับเต็มไปด้วยแรงยั่วยวน ราชันย์เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่คิดว่าึรอย่างขวัญข้าวจะลงมาเล่นเกมนี้ด้วย“แล้วเธอไม่ต้องการฉันเหรอ”เขาถามกลับพลางยกมือแตะเอวบางของเธอเบา ๆ ขวัญข้าวหัวเราะในลำคอพร้อมเอียงคอมอง“ใครบอกล่ะ”จากนั้นเธอก็จงใจเขย่งปลายเท้าเลื่อนใบหน้าไปกระซิบที่ข้างหูเขาช้า ๆ“ไหน ๆ เราก็เคย ๆ กันอยู่แล้ว”เสียงหวานของเธอลดต่ำลงริมฝีปากขบเม้มติ่งหูเขาเบา ๆ อย่างจงใจ“อีกสักครั้งก็คงไม่เป็นไร.. ใช่ไหม”ราชันย์กัดฟันแน่นความ
ราชันย์โพล่งออกมาอย่างไม่ลังเลแต่มันเป็นคำที่ทำให้ขวัญข้าวชะงักไปทันที เขาเดินเข้ามาใกล้อีกครั้งแววตาของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที ต่างจากท่าทางงอแงเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง“ฟังไว้นะขวัญข้าว ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาจีบเธอฉันจะตามไปฆ่ามันทิ้งให้หมด”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มขี้เล่นหายไปเหลือเพียงแววตาอันตรายที่ทำให้เธอขนลุก“นี่นายพูดอะไรของนาย!”“ฉันพูดจริง อย่าให้มีผู้ชายหน้าไหนมาเข้าใกล้เธอได้ ถ้าไม่อยากมีปัญหา”ขวัญข้าวกัดปากแน่นหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกลัวหรืออะไรบางอย่างในสายตาของเขาที่ทำให้เธอหวั่นไหว“เลิกพูดบ้า ๆ ได้แล้วราชันย์”เธอพยายามทำเสียงแข็งแต่เขากลับโน้มตัวเข้ามาใกล้“ฉันไม่ได้บ้า”ราชันย์ยิ้มบาง ๆ ส่งให้เธฮก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ใช้ริมฝีปากหนาจุมพิตที่ริมฝีปากเธอบาง ๆ“ฉันแค่หวงของของฉัน เข้าใจไหมครับครูข้าว”ขวัญข้าวจ้องราชันย์ที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าราวกับว่าเธอเป็นของเขาจริง ๆ แล้
ตอนที่ 31แผนล่อเสือสาวเข้าถ้ำขวัญข้าวพาราชันย์ขึ้นลิฟต์มาที่คอนโดอย่างเงียบ ๆ เธอไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง แม้ว่าอีกคนจะพยายามหยอดคำหวานใส่เป็นระยะแต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในห้องยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ข้าวของทุกอย่างถูกจัดวางเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อยคือของบางอย่างที่เธอจำได้ดีว่ามันเป็นของที่ราชันย์เคยซื้อให้ก็ยังอยู่ที่เดิมตุ๊กตาตัวเล็กที่เขาเคยยัดใส่มือเธอในวันไปห้าง ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเคยปฏิเสธว่าไม่ต้องการ แต่มันกลับยังวางอยู่ที่เดิมราวกับว่าเขาไม่เคยคิดจะเก็บมันไปไหนขวัญข้าวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นความรู้สึกบางอย่างในใจเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อยโดยที่เธอเองก็ไม่อยากยอมรับชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งบนโซฟา สังเกตเห็นสายตาของเธอที่มองของพวกนั้น เขายิ้มออกมาอย่างรู้ทัน“เธอเห็นแล้วใช่ไหม”เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ขวัญข้าวหันมามองเขาทั
ตอนที่ 30กลับไปอีกครั้งขวัญข้าวแค่นหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ขยับไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและเบื่อหน่าย“ไปตายซะ!”เธอพูดพร้อมกับหันหลังจะเดินออกจากห้องฝึกแต่ทันใดนั้นราชันย์ก็ลุกขึ้นและก้าวไปขวางเธอเอาไว้ ขวัญข้าวยังไม่ทันจะเดินไปถึงประตู เขาก็ยึดตัวเธอไว้แน่นก่อนจะกระชากเธอเข้ามาใกล้ จับที่ไหล่ของเธอไว้แน่นก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างแรง ความรู้สึกของเขามันอัดแน่นจนเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด มันคิดถึง.. หิวโหย.. โหยหา..ขวัญข้าวตกใจกับการกระทำนั้นของเขา แต่ทันทีที่สัมผัสถึงริมฝีปากนุ่มเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่มีทางยอมให้เธอไปง่าย ๆ ในตอนนี้เป็นแน่ ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะรู้สึกถึงการจูบที่เต็มไปด้วยความบีบคั้นและแรงของเขาที่พยายามควบคุมทุกสิ่งในตัวเธอทุกอย่างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนรอบตัวเธอและราชันย์ เขาผละออกจากเธอด้วยรอยย
Comments