ดื้อรั้น

เพราะคุณหนูทั้งดื้อและเอาแต่ใจ ปฐพีจึงได้รับคำสั่งให้ช่วยปราบพยศ แต่ไม่รู้ปราบกันแบบไหน ทั้งสองคนถึงได้ตัวติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋ “พี่ดิน อย่าค่ะ นี่ห้องทำงานนะคะ” “กลัวอะไรแอลบอกพี่เองว่าคนอื่นกลับหมดแล้ว” เอลินอร์ยืนนิ่งให้เขากอดอย่างนั้นเพราะรู้สึกดีเวลาอยู่ในอ้อมกอดของเขา “งานเสร็จแล้วก็รีบกลับเถอะค่ะ” “ใครบอกว่าเสร็จครับ ยังเหลืออีกงานที่ยังไม่ได้เซ็น” “ก็เซ็นสิคะจะได้รีบกลับ” “ปากกามันแท่งใหญ่แอลคงต้องช่วยพี่จับถึงจะเซ็นได้ครับ” ปฐพีเบียดกายเข้าหาคนรักจนแทบไม่มีช่องว่าง “พี่ดิน” เอลินอร์รู้ว่าปากกาที่เขาพูดหมายถึงอะไร หญิงสาวทำตาดุใส่เรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวโตได้เป็นอย่างดี

"ฉันเอาเธอตายแน่พิ" SET คุณ (เฮียสี่ วสุ x พิ พินรี)

หากคุณขอพรจากซานต้าได้หนึ่งข้อ…คุณจะขออะไร? ก็คงจะขอให้ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับคนที่รัก และได้รับความรักและการยอมรับจากผู้คนรอบข้างละมั้ง

ใครจะคาดคิดว่าแค่เขียนการ์ดขอพรจากซานต้าในวันคริสต์มาส พรที่ขอจะสมหวังแถมยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวง

เมื่อเดิมพันคือหัวใจ! ต่อให้จะแพ้ฉันก็คือผู้ชนะ ต่อให้จะชนะฉันก็คือผู้แพ้! เพราะเดิมพันในครั้งนี้นอกจากหัวใจของเขา ก็คือความเจ็บปวดของฉันเหมือนกัน ชีวิตนี้ของฉันนอกจากพ่อที่ต้องเสียให้พวกเธอไปก็อย่างหวังว่าจะได้อะไรจากตรอบครัวของฉันไป แม้สิ่งนั้นจะไม่ใช่ของฉันก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในเมื่อเขาเป็นสิ่งของที่ฉันอยากได้

‘พยัคฆ์’พี่ชายที่แสนดีของ ‘เจ้าขา’ ทั้งคู่โตมาด้วยกัน แต่กลับมีเรื่องให้ต้องเหินห่าง พี่ชายคนดีของเธอเปลี่ยนไป เขาไม่เหมือนเดิม แล้วจู่ ๆ เขากลับมา แถมกลับมาคราวนี้ เขาจะจับฉันทำเมียอีก !!!

หลังจากหนีตามกันมาหลายปี สร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ เงินทอง สถานะ และตำแหน่งประธานสาวสวยเลิศล้ำที่คนนับหมื่นต่างก็ชื่นชม! แต่ในวันที่ประสบความสำเร็จนั้น เขากลับถูกล้มเลิกงานแต่งอย่างไร้เยื่อใยเพียงเพราะเธอรังเกียจในความธรรมดาของเขา! หลินเฉินจากไปโดยไม่เหลือไว้แม้แต่เพียงเศษเสี้ยวของความอาลัยอาวรณ์ ผู้คนต่างมองเขาเป็นไอ้ขี้แพ้ที่ไร้ความสามารถ แต่หารู้ไม่ว่า... ราชาองค์ก่อนถอยห่าง ราชาองค์ใหม่ก้มศีรษะ มีมังกรที่มีศักยภาพเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ได้โผบินขึ้นไปสู่ท้องนภา อันความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นั้นจะมาเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม!

“เข้ามาในนี้ได้ยังไง” “ไม่บอก” มะปรางกระโดดลงจากโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม เด็กสาวยิ้มแป้น เพราะการที่ได้รู้ความลับของเตชินมันทำให้เธออารมณ์ดี “อะส์!” คนตัวเล็กอุทานเสียงหลงเมื่อถูกแขนแกร่งรั้งเอวคอดเอาไว้ “เฮียจะจัดการปิดปากคนที่รู้ความลับของเฮียยังไงดีนะ” เตชินเอ่ยกระซิบกระซาบเสียงเบาที่ข้างกกหนูใบเล็ก ก่อนจะเผยรอยยิ้มชวนขนลุกออกมา “คิดว่าเฮียจะปล่อยให้หนูออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ เหรอ”

“ฉันเจ็บ อึก! ไม่ไหวแล้ว” “ไม่ไหวก็ต้องไหว ไหนบอกจะตามใจฉัน ทำไมแค่นี้ยอมแพ้แล้วล่ะ” “อึก! ก็ฉันไม่คิดว่านายจะรุนแรงขนาดนี้” “เป็นผู้หญิงของฉันอย่าร้องไห้เพราะเรื่องแค่นี้ อมเข้าไปซะ” ในขณะที่พูดแดเนียลก็ยัดความใหญ่โตเข้าปากคาริสา จับศีรษะเธอให้กดเข้ามาครอบครองท่อนเอ็นรักแต่ความใหญ่โตทำให้มันเข้าไปในปากของเธอได้เพียงครึ่งเดียว “อ๊อก!อ๊อก!” คาริสายอมสนองความต้องการของเขาแต่โดยดี “ดี ๆ นะ ฉันเคยสอนเธอแล้ว”

“เรติกา อ๊าส์” น่ารังเกียจ! น่าขยะแขยงที่สุดเลย “ใครอนุญาตให้แกครางชื่อฉัน ไอ้ชั่ว!” เธอพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ความรุนแรงที่เขามอบให้นั้นไม่สามารถทำให้คนถูกกระทำอย่างเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมา แม้แต่น้ำตาแค่หยดเดียวเขาก็ไม่สามารถรีดมันออกมาจากดวงตาของเธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “หึหึ” มันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเย้ยหยันเธออีกแล้ว โคตรเกลียดมันเลย “ถ้าเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมาบ้าง ฉันอาจเมตตาเธอก็ได้นะ”