นางสนม

เมื่อเพื่อนรักที่ไว้ใจแอบทรยศคบกับชายที่ตนรัก และชายที่ตนรักกลับรังเกียจตนจนไม่แม้แต่จะแตะต้องเนื้อตัวเธอ สิ่งที่เธอทำได้คือต่างคนต่างอยู่ แต่ในวังหลังแห่งนี้เธอจะทำอย่างนั้นได้จริงหรือ?

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาด แขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิง ผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิง แสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร” ..... นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ

จูมี่เอิน เกิดมาพร้อมดวงตาวิเศษ นางสามารถมองเห็นอนาคตของผู้คนได้ หากแต่ว่าเรื่องที่เห็นไม่เคยมีเรื่องดีเลยสักครั้ง ยามเมื่อเยาว์วัยบิดาจากไป หลงเหลือเพียงมารดา ทว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดแต่ใดนำพามาทำให้นางและมารดาพลัดหลงกันในป่า ด้วยนางรู้ว่าคนในหมู่บ้านต่างพารังเกียจนาง อยากขับไล่นางและมารดาออกไป ด้วยความกลัวมารดาเดือดร้อนนางจึงตัดใจจากไป ใช้ชีวิตในอารามแห่งหนึ่งและปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก เพียงเพราะนางแตกต่าง เพียงเพราะไม่มีใครเหมือน เพียงเพราะความหวาดกลัวของผู้คน นางที่ไร้ความผิดกลับได้รับชะตากรรมที่น่าเวทนา หากแต่ความโชคร้ายหลายปีที่ได้ประสบพบเจอมากำลังจะจบสิ้นลงแล้ว เมื่อนางได้พบกับบุรุษผู้มีสายเลือดมังกร... คนหนึ่งถือทางธรรมละทางโลก สะอาดบริสุทธิ์ราวกลับผ้าขาว อีกคนสว่างไสวราวกลับทองคำ ดื้อรั้นเอาแต่ใจ ซ้ำยังมากเล่ห์เจ้าแผนการ คนสองคนที่ไม่น่าบรรจบพบเจอกันได้ หากแต่โชคชะตากลับไม่คิดเช่นนั้น การหลอกล่อทำให้นางกลายเป็นของเขาจึงเริ่มต้นขึ้น

"เซียวหยางมี่...เจ้าเคยรักข้าหรือไม่?" "หวังเฟิ่ง...ข้ามิอาจตอบท่านได้ เพราะแม้แต่ตัวข้าเอง ก็ยังไม่แน่ใจ" เซียวหยางมี่ เคยเป็นพระชายาขององค์ไท่จื่อแห่งแคว้นต้าชิง นางมอบทั้งชีวิตและหัวใจให้กับบุรุษที่เป็นดั่งดวงตะวันของนาง แต่สุดท้ายกลับต้องตายลงด้วยความสิ้นหวัง ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีใจร้ายที่สังหารลูกในครรภ์ของตนเอง ชาติภพใหม่ นางกลับมาในฐานะ มู่หรงเซียว องค์หญิงแห่งแคว้นเจียงหนาน ราชทูตผู้มีภารกิจสำคัญ ทว่าโชคชะตากลับพานางมาพบกับ หวังเฟิ่ง อีกครั้ง จักรพรรดิแห่งต้าชิง ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยทอดทิ้งนางอย่างไม่ไยดี เมื่ออดีตถูกเปิดเผย ความจริงถูกเปิดโปง หัวใจที่เคยแหลกสลายจะสามารถกลับมาประสานกันได้หรือไม่? ความรักที่เต็มไปด้วยรอยแผล และพันธสัญญาที่ถูกผูกมัดด้วยโชคชะตา... สุดท้ายแล้ว พวกเขาจะสามารถเอ่ยคำว่า ‘เราจะไม่ปล่อยมือกันอีก’ ได้จริงหรือไม่?

ในความยุติธรรมย่อมมีอธรรม มีนรกย่อมมีสวรรค์ ดินแดนสวรรค์มีเทพเซียน นรกอเวจีย่อมมีจอมมาร นางผู้ละทิ้งทางโลกหนึ่งในเทพเซียนผู้สูงศักดิ์ต้องจำใจเป็นจอมนางเคียงคู่จักรพรรคดิ์จอมมารผู้กระหายในไอเลือด จากความอคติสู่ความรักแท้จริง…

จ้าวหม่านฟาง ได้โอกาสมีชีวิตที่สองในร่างของคุณหนูสามสกุลจ้าว ทว่าตัวนางในชาตินี้เป็นเพียงบุตรีที่เกิดอนุภรรยาที่ต้องแต่งงานกับท่านอ๋องผู้โฉดชั่ว จนผู้คนขานกล่าวว่าเป็นทรราช

ข้ามิหมายหมั่นเป็นหนึ่งเหนือสตรีใดในตำหนักบูรพา หวังเพียงชั่วชีวิตที่มิอาจเลือกชะตาตนเองนี้ ตัวข้าที่มิอาจหลุดพ้นกรงทอง ใจแท้จริงจะหลุดพ้นเป็นอิสระชั่วกาล ***************************************************************** เพราะความฝันบอกเหตุร้ายที่กำลังกล้ำกลายถึงชีวิต นางจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตตนไว้ ซ้ำร้ายนางยังถูกราชโองการโยนเข้าตำหนักบูรพาที่มีแต่การแย่งชิง ทำให้ต้องระแวดระวังยิ่งขึ้นทุกฝีก้าว สงครามการแย่งชิงความโปรดปรานจากองค์ไท่จื่อ ใครอยากจะเข้าร่วมก็ตามสบาย นางของนั่งจิบชาดูเฉย ๆ ดีกว่า จะไม่ขอแกว่งเท้าหาเสี้ยนเร่งเวลาตายให้ตนเองเป็นเด็ดขาด แต่ดูเหมือน องค์ไท่จื่อ ผู้ชื่นชมความครื้นเครงนั้นจะไม่อยากปล่อยให้นางได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขยืนยาวนี่สิ

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

“ดิ้นอีกสิ ยิ่งเจ้าดิ้นมากเท่าใด มันก็ยิ่งกระตุ้นให้ข้าอยากรังแกเจ้า พระสนมที่รัก ข้าอยากรู้ว่าคืนนี้เจ้าจะทนรับมือข้าได้นานเท่าใด มาเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว” สวัสดีจ้าทุกคน มาแล้วๆ ท่านอ๋องคนที 2 ของนิยายชุด "สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน" มาแล้วจ้า ท่านอ๋อง "เฟิ่งจื่อหลิง" เป็นท่านอ๋องแต่งตั้งโดยฮ่องเต้นะคะ พระเอกเป็นแม่ทัพใหญ่สกุลเฟิ่งมาก่อนค่ะ "หยางหลินเย่" บุตรสาวแม่ทัพหยาง หนึ่งในสามยอดแม่ทัพที่เก่งที่สุดในใต้หล้า สลับตัวกับองค์หญิงเพื่อมาอภิเษกกับอ๋องเฟิ่ง เพื่อ......มาฆ่าท่านอ๋องค่ะ แต่ๆ.....ฆ่าทำไมนั้น.....ต้องตามไปอ่านกันนะคะ ....

คำโปรย ความรักที่ซ่อนไปด้วยเล่ห์กลของชายคนรัก ทำเอาเธอ ใบฟาง น้ำตานองหน้าด้วยความแค้น และเขา ปางภู ที่เป็นผู้กระทำ โดยแฟนหนุ่มขายเธอให้กับเขาเพราะติดหนี้พนัน เธอจึงเป็นเหมือนเหยื่อ ของความใคร่ หรือว่าความรักแท้ที่เขาแอบรักมานาน