Semua Bab เมื่อหมอไม่รัก: Bab 11 - Bab 20

ถึงแม้งานแต่งงานที่จัดขึ้นในวันนี้จะเป็นที่เคลือบแคลงใจของใครหลายๆ คน ทั้งเธอที่เพิ่งจะมีข่าวคาวใหญ่โตในวงการ ส่วนเขาที่ไม่เคยมีข่าวอะไรกับเธอมาก่อน แต่อยู่ๆ กลับมีงานแต่งงานใหญ่โต แทบจะจัดได้ว่าเป็นงานแห่งปีเลยก็ได้ ก็งานเลี้ยงในช่วงเย็นคุณหญิงรจณีเล่นชวนแขกแทบจะทุกวงการของธุรกิจมาร่วมงาน ถึงแม้จะเป็นการแต่งงานที่เรียกว่าสายฟ้าแลบ แต่ทุกคนที่ได้รับเชิญก็พร้อมใจกันมาร่วมงานอย่างพร้อมเพรียง และทั้งหมดนี้มันกลับถูกจัดขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบแทบไม่มีที่ติเธอคิดไว้อยู่แล้วว่าแขกจะต้องเยอะมากๆ ฟังจากที่พี่น้ำตาลภรรยาสาวของพัชระเล่า เพราะรู้ดีว่าครอบครัวเขาค่อนข้างมีอิทธิพลในวงการโรงแรมและอสังหาริมทรัพย์ แต่ไม่คิดว่าภายในเวลาเดือนเดียวแขกจะมาเยอะได้ขนาดนี้แต่การที่มีแขกมามากมายก็ดีอย่าง เพราะงานระดับนี้ก็เหมือนเป็นการนัดสังสรรค์คุยธุรกิจกันนั่นแหละ เพราะฉะนั้นเจ้าบ่าวและเจ้าสาวนอกจากการแสดงความยินดีเล็กๆ น้อยๆ แล้วก็แทบจะไม่มีคนสนใจสักเท่าไหร่"คุณพีร์คะ คุณแม่ให้มาตาม ถึงฤกษ์เข้าหอแล้ว" เธอเดินเข้าไปหากลุ่มเจ้าบ่าว เอ่ยบอกถึงกำหนดการที่คุณแม่แจ้งมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ เพราะเหนื่อยมากกับการยืนป

ลัลนาสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงกุกกักอยู่ด้านนอกประตู ยกข้อมือดูนาฬิกาเมื่อเห็นเวลาก็ตกใจเล็กน้อย ทีแรกตั้งใจว่าจะนั่งพักในห้องนั่งเล่นสักสิบนาทีแล้วค่อยขึ้นห้องไปนอน เนื่องจากวันนี้เธอมีถ่ายละครตั้งแต่เช้า บวกกับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวตั้งแต่เมื่อวาน พอวันนี้กลับมาถึงห้องก็ล้มตัวลงนอนโดยไม่คิดอะไร ไม่คิดว่าจะเพลินจนเวลาล่วงเลยมาเกือบเข้าวันใหม่ลัลนาสูดหายใจรวบรวมแรงลุกขึ้นจากโซฟากว้าง เปิดประตูห้องนั่งเล่นออกไปตั้งใจดูที่มาของเสียง เมื่อเห็นคนรูปร่างคุ้นตายืนหันหลังอยู่เค้าน์เตอร์ในครัวก็เลิกคิ้วแปลกใจ"คุณพีร์?"มาได้ไง "ขอโทษทีผมนึกว่าคุณอยู่ข้างบน" รพีภัทรเอ่ยขอโทษอย่างรู้สึกผิด เมื่อเห็นดาราสาวเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นด้านล่างใกล้ห้องครัว "ไม่เป็นไรค่ะ...พอดีฉันเผลอหลับไป" ลัลนาตอบกลับเสียงเบา เสหลบตาอย่างเกร็งๆ เล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกในรอบสองอาทิตย์ได้ หลังจากที่แต่งงานกัน ที่เธอและเขาได้มาเจอกันตรงตามที่เขาพูดก่อนแต่งงานไม่มีผิด ทั้งเธอและเขาต่างใช้ชีวิตกันเหมือนเดิม เหมือนก่อนที่จะแต่งงานกัน มีเพียงนิ้วมือด้านซ้ายของเธอและเขา ที่ยังมีแหวนประดับอยู่ เหมือนเป็นเครื่องเตือนใ

"ฮันนีมูน?""คุณแม่ถามมาว่าเรามีแพลนจะไปที่ไหนกัน" รพีภัทรเอื้อมมือตักอาหารตรงหน้าไว้ในจานคนที่นั่งตรงข้าม ในขณะที่คนตัวเล็กยังนั่งกะพริบตามึนงง"เราต้องไปด้วยเหรอคะ""ผมก็คิดแบบนั้น" รพีภัทรถอนหายใจเล็กน้อย ลำพังตัวเองงานก็ยุ่งอยู่แล้ว แต่คุณหญิงรจณีคุณแม่ของเขาโทรมาคุยเรื่องนี้เมื่อหลายวันก่อน นี่จึงเป็นสาเหตุให้เขาต้องกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์เพื่อคุยกับเธอเรื่องนี้ "แต่ถ้าคุณไม่สะดวกผมจะคุยกับคุณแม่ดู""ไม่เป็นไรค่ะ เราไปกันก็ได้ แค่ในประเทศพอ" เธอไม่อยากทำให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจ อีกอย่างไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงมาก เธอก็ยินดีจะทำ"ผมขอโทษด้วย ไม่คิดว่าจะต้องดึงคุณมาลำบากใจ" ความคิดทีแรกแค่ตั้งใจให้มารดาเลิกวุ่นวายเรื่องจับคู่ แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นต้องไปฮันนีมูนรบกวนเวลางานดาราสาว"สบายมากค่ะ" ลัลนายกยิ้มน้อยๆ ตอบเขาอย่างไม่คิดมาก ถือว่าไปพักผ่อนด้วย ตัวเธอเองทำงานมาตั้งหลายปี เรียกได้ว่าชีวิตสุขสบายกว่าเมื่อก่อนก็จริง แต่ก็แทบไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวจริงจัง มีอาศัยเวลาไปทำงานหรือถ่ายละครแวะเที่ยวบ้างในบางครั้ง"คุณกินก่อนเถอะแล้วค่อยมาตกลงกัน" หลังจากที่ทั้งเธอและเขารับประทานอาหารเรียบร้อย ลัลน

เสียงกระดิ่งด้านหน้าดังขึ้น เมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาภายในร้าน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสหันมาสนใจ คุณหมอหนุ่มชื่อดังของวอร์ดออร์โธปิดิกส์เดินปรี่ไปยังโซนมุมสุดด้านในร้าน โดยไม่ต้องหยุดมองหา เพราะมองเห็นภรรยาในนามนั่งอยู่มาแต่ไกล และที่สำคัญยังพ่วงเพื่อนสนิทเขาอีกคน ที่นั่งยิ้มหน้าระรื่นอยู่"อ้าว! คอนเซาท์เสร็จแล้วเหรอ" รพีภัทรปรายตามองเพื่อนสนิทเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตามายังคนตัวเล็กที่เงยหน้ามองเขาอยู่"มาได้ไง""คุณแม่ให้เอาขนมมาให้ค่ะ" ลัลนาชี้ไปยังถุงขนมโลโก้คุ้นตาที่วางอยู่บนโต๊ะ "ปกติผมก็กลับห้อง" ลัลนาหน้าเจื่อนเล็กน้อยเมื่อคำตอบที่ได้รับเหมือนเป็นการบอกนัยๆ ว่าไม่อยากให้เธอมาหาที่โรงพยาบาล"พอดีคุณแม่อยากให้คุณกินตอนร้อนๆ""...""ยังไง...ที่คอนเซาท์หาข้อสรุปไม่ได้รึไง?" ธารณ์ที่กอดอกมองดูเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม ยกยิ้มมุมปากเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังหงุดหงิดอยู่"เปล่า" รพีภัทรตอบห้วนๆ อย่างหงุดหงิด ทั้งๆ ที่เรื่องงานไม่มีปัญหา แต่พอเห็นหน้าเพื่อนตนเองแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล"อ้อ..ไม่ใช่เรื่องนี้" ธารณ์ตอบกลับน้ำเสียงยียวน รอดูเรื่องสนุกต่อ

หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลมา รพีภัทรเอ่ยชวนภรรยาสาวรับประทานอาหารนอกบ้าน ก่อนจะแวะห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของสดเล็กๆ น้อยๆ สำหรับทำอาหารเช้าง่ายๆ ก่อนจะพากันกลับมาเพนท์เฮ้าส์พร้อมกัน "ไว้เดี๋ยวอาทิตย์หน้าผมจะเรียกคนมาซ่อมเครื่องกรองน้ำ" ลัลนาที่เพิ่งนั่งลงบนโซฟา หันมองตามคนตัวสูงที่เดินตามกันมา วางของที่เพิ่งแวะซื้อในห้างบนเคาน์เตอร์ครัว "ความจริงคุณเรียกช่างเลยก็ได้นะคะพรุ่งนี้ฉันอยู่" ลัลนาอาสาช่วยอยู่ดูเนื่องจากพรุ่งนี้เธอไม่มีงานหนึ่งวัน ก่อนที่จะต้องไปถ่ายละครหลายวันที่เขาใหญ่"เดี๋ยวรอผมกลับมา""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันช่วยดูให้ได้" คนตัวเล็กยังคงอาสาอย่างหวังดี ในขณะที่ร่างสูงปรายตามองเธอหน้านิ่ง "คุณเป็นผู้หญิง แถมมีชื่อเสียงจะให้ช่างเข้ามาทำอะไรตอนที่ตัวเองอยู่คนเดียวได้ยังไง""..." ก่อนหน้านี้ก็อยู่คนเดียวแล้วก็เรียกช่างแบบนี้ตลอดนี่ ไม่เห็นจะเป็นอะไร!"อย่าบอกนะว่าที่ผ่านมาทำแบบนี้" ดาราสาวไม่พูดอะไรแสร้งลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปหยิบขวดน้ำที่แช่อยู่ในตู้เย็น ตั้งท่าจะเปิดดื่ม แต่เปิดยังไงก็เปิดไม่ออกลัลนากลอกตาเซ็งๆ กับปัญหาเดิมๆ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนากับชีวิต เธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ ทำ