เมื่อหมออ่อนโยน (1)

เสียงกระดิ่งด้านหน้าดังขึ้น เมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาภายในร้าน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้สองหนุ่มสาวที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสหันมาสนใจ  คุณหมอหนุ่มชื่อดังของวอร์ดออร์โธปิดิกส์เดินปรี่ไปยังโซนมุมสุดด้านในร้าน โดยไม่ต้องหยุดมองหา เพราะมองเห็นภรรยาในนามนั่งอยู่มาแต่ไกล และที่สำคัญยังพ่วงเพื่อนสนิทเขาอีกคน ที่นั่งยิ้มหน้าระรื่นอยู่

"อ้าว! คอนเซาท์เสร็จแล้วเหรอ" รพีภัทรปรายตามองเพื่อนสนิทเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตามายังคนตัวเล็กที่เงยหน้ามองเขาอยู่

"มาได้ไง"

"คุณแม่ให้เอาขนมมาให้ค่ะ" ลัลนาชี้ไปยังถุงขนมโลโก้คุ้นตาที่วางอยู่บนโต๊ะ 

"ปกติผมก็กลับห้อง" ลัลนาหน้าเจื่อนเล็กน้อยเมื่อคำตอบที่ได้รับเหมือนเป็นการบอกนัยๆ ว่าไม่อยากให้เธอมาหาที่โรงพยาบาล

"พอดีคุณแม่อยากให้คุณกินตอนร้อนๆ"

"..."

"ยังไง...ที่คอนเซาท์หาข้อสรุปไม่ได้รึไง?" ธารณ์ที่กอดอกมองดูเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม ยกยิ้มมุมปากเอ่ยถามเพื่อนที่กำลังหงุดหงิดอยู่

"เปล่า" รพีภัทรตอบห้วนๆ อย่างหงุดหงิด ทั้งๆ ที่เรื่องงานไม่มีปัญหา แต่พอเห็นหน้าเพื่อนตนเองแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล

"อ้อ..ไม่ใช่เรื่องนี้" ธารณ์ตอบกลับน้ำเสียงยียวน รอดูเรื่องสนุกต่อ

"ทำไมไม่รอในห้อง"

"คะ?" ลัลนาตอบกลับอย่างงุนงงเมื่อคนที่คุยกับเพื่อนอยู่ดีๆ หันมาถามเธอน้ำเสียงห้วนๆ

"คราวหลังรอในห้องได้เลย"

"พอดีฉันเจอหมอไทม์ก่อนเลยแวะมาดื่มกาแฟกัน"

"เออ กูชวนคุณนาวเอง ปกติชวนใครมาก็ปฏิเสธหมด ไม่รู้ทำไมวันนี้อยู่ๆ เพื่อนรักก็อยากจะมากินกาแฟเป็นเพื่อน" ธารณ์เอ่ยแทรกแสดงตัวรับผิดชอบทันที เมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเพื่อนสนิทตนเอง

"แล้วเสร็จยัง"

"ยัง"

"ไม่ได้ถามมึง"

"อ้าวไอ้นี่!" ลัลนามองซ้ายมองขวาสลับกัน ดูเพื่อนรักต่อปากต่อคำกันอย่างมึนงง 

นี่เป็นเพื่อนรักกันจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย!?

"เอ่อ..เป็นอะไรกันรึเปล่าคะ" ก็ไม่ได้อยากยุ่ง แต่คนกลางที่นั่งอยู่ตรงนี้มันอึดอัด ลัลนาจึงแทรกถามเสียงเบา

"ตัวผมไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ไอ้นี่มันหงุดหงิดนิดหน่อยที่อาจจะต้องเสียเงินห้าแสนร่วมหุ้นกับผม"

"ร่วมหุ้น? ทำอะไรเหรอคะ" ลัลนาถามด้วยความสงสัย ตัวเธอกำลังมีแพลนจะทำธุรกิจอยู่ เลยกำลังศึกษาเรื่องการลงทุนเป็นพิเศษ

"ธุรกิจเกี่ยวกับหัวใจน่ะครับ" 

"เดี๋ยวไปรอผมที่ห้องก่อน ขอคุยงานอีกสิบนาที" ลัลนาที่เข้าใจว่าธุรกิจที่ธารณ์พูดถึงน่าจะเกี่ยวกับการรักษาเรื่องหัวใจ เนื่องจากตัวเขาเองก็เป็นวิสัญญีแพทย์อยู่ด้วย แต่กำลังจะถามเพิ่มเติมก็ต้องชะงักเมื่อสามีในนามเอ่ยแทรกขึ้น พลางเอื้อมมือมาฉุดเธอขึ้นบังคับกลายๆ ให้เดินตามกลับไปที่ห้องตามที่บอก

"เห้ยๆ! เอาคุณนาวไปไหนเนี่ย กำลังคุยสนุกเลย"

"..." ธารณ์หัวเราะในลำคอทันที เมื่อเพื่อนสนิทหันกลับมามองตาขวางอย่างไม่รู้ตัว

"โอเคๆ คราวหน้ากูชวนมาแดกกาแฟก็มาด้วยนะมึง ไม่งั้นกูก็ต้องหาเพื่อนไปเรื่อย"

"เออ!" 

"คุณพีร์ช้าหน่อยค่ะ" ลัลนาเอ่ยเรียกคนด้านหน้าที่เดินก้าวเท้าฉับๆ ไม่เหลียวมองใคร รวมถึงไม่สนใจได้ด้วยว่าเธอเดินตามอยู่ "หมอพีร์!"

"ครับ?" เขาหยุดเดินหันหลังกลับมาตามเสียงเรียกอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้คนที่กำลังเร่งฝีเท้าอยู่ชนเข้ากับแผงอกกำยำ

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" คนตัวเล็กผละตัวออกจากกำแพงหนาทันที ยกมือลูบหน้าผากเล็กน้อยเมื่อชนเข้ากับของแข็ง

"เป็นไรไหม" ลัลนาเหลือบตามองร่างสูงที่ก้มใบหน้าลงมาสำรวจหน้าผากของเธอ สองแก้มแดงเห่อเล็กน้อยเมื่อเขาใช้นิ้วโป้งสัมผัสวนหน้าผากเล็กอย่างแผ่วเบา

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณปล่อยเถอะ" ดาราสาวเบี่ยงใบหน้าหนีเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาหลายคู่ที่ลอบมองมา ด้วยความเป็นดาราเธอมักจะคุ้นชินกับการถูกจับตามอง แต่ครั้งนี้กลับต่างกันออกไป รู้สึกได้เลยว่าเสียงที่ตอบกลับไปค่อนข้างสั่นด้วยความประหม่า

เมื่อเห็นเธอยืนยันว่าไม่เป็นไรจริงๆ คุณหมอหนุ่มจึงเดินนำไปยังห้องทำงานอีกครั้ง แต่คงคิดเพิ่งคิดได้ว่าคนที่กำลังเดินตามต้อยๆ เป็นภรรยาตนเองจึงผ่อนฝีเท้าลงจนคนตัวเล็กเดิมมาขนาบข้างในที่สุด

"คุณนั่งรอก่อน" เขาเพยิดหน้าไปยังโซฟากว้างตัวเดิมที่เธอเคยมานั่งรอ

"ความจริงฉันกลับเลยก็ได้ค่ะ คุณแม่ให้เอาพายมาให้เฉยๆ"

"คุณแม่โทรบอกแล้ว" เพราะโทรบอกนี่ไงเขาถึงต้องปลีกตัวออกมารับลัลนาก่อน แต่ใครจะไปคิดว่ามาถึงกลับได้รับคำตอบว่าภรรยาสาว ไปนั่งกินกาแฟรอกับเพื่อนสนิทตัวเอง 

ก็แค่ไม่อยากให้คนมองไม่ดีเฉยๆ ยิ่งชอบเป็นข่าวอยู่ด้วย

รพีภัทรจึงออกเดินตามไปยังร้านกาแฟเพื่อตามคนตัวเล็กกลับมานั่นแหละ ที่สำคัญลุงแก้วคนขับรถที่บ้านก็กลับไปแล้วด้วย คงเป็นเจตนาคุณแม่ที่อยากให้พวกเขากลับพร้อมกัน

"ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อน" 

"แล้วกลับยังไง?"

"เมื่อกี้ลุงแก้วมาส่งค่ะ" 

"ตอบไม่ตรงคำถาม" คนตัวเล็กใบหน้าเริ่มบึ้งบ้างเมื่อโดนดุตั้งแต่เจอหน้ากันจนตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะดุ จะเข้มไปถึงไหน

"เดี๋ยวเรียกรถค่ะ" เธอจึงตอบกลับเสียงแข็งบ้าง อย่าคิดว่าจะมาดุกันได้อยู่ฝ่ายเดียว!

"ผมขอแค่สิบนาทีได้ไหม จะเสร็จแล้ว" ลัลนาช้อนตามองคนตรงข้ามที่มีน้ำเสียงอ่อนลง ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่คลายความโกรธ ยังคงมึนตึงตอบเหมือนเดิม

"ไม่เป็นไรดีกว่า"

"ไปด้วยกันนั่นแหละ อยู่นี่คนจับตามองเยอะ" เมื่อเขาให้เหตุผลแบบนั้น ดาราสาวก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ก็จริงอย่างที่เขาว่าหากเธอนั่งรถคนอื่นออกไป ทั้งๆ ที่อีกไม่กี่นาทีสามีตนเองก็กำลังจะกลับ เผลอๆ เรื่องเธอคงโดนเม้าธ์ทั้งโรงพยาบาล