Semua Bab เมื่อหมอไม่รัก: Bab 21 - Bab 30

ลัลนาที่ทีแรกเป็นฝ่ายเดินนำ กลับถูกร่างสูงเดินแซง และให้เธอเป็นคนตามแทน ในขณะที่มือหนายังไม่คลายออกจากกัน เขาพาเธอเดินมายังร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ โรงแรม โชคดีที่ในร้านไม่มีใคร อาจเพราะเป็นช่วงบ่าย คนตัวสูงลากเธอมานั่งด้านในของร้านที่เป็นมุมส่วนตัว เพื่อให้เวลาเธอสงบจิตสงบใจ ในขณะที่ตนเองเดินไปสั่งช็อกโกแลตปั่นให้เธอ และกาแฟให้ตนเองลัลนายกเครื่องดื่มขึ้นดื่ม เมื่อเขาวางลงตรงหน้า ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ และความหวานจากเครื่องดื่มส่งผลให้จิตใจเริ่มสงบขึ้น"ใจเย็นขึ้นรึยัง""ฉันต้องใจเย็น?" เธอจึงยียวนตอบกลับ ในขณะที่คนตรงข้ามมองเธอนิ่ง"มันไม่มีอะไร" รพีภัทรเริ่มต้นอธิบายหลังจากที่ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันสักพัก"อะไรที่ว่าคืออะไร" เธอยียวนตอบกลับบ้าง"อย่ากวน""คุณก็ต้องอธิบายมามากกว่านี้สิ""แล้วคุณอยากรู้อะไร" เขาวางถ้วยกาแฟลง ถามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง"ทำไมคุณไม่บอกฉันว่ามาสัมมนาที่นี่ คุณรู้ไหมฉันเกือบหลุดโป๊ะไปแล้วตอนที่มีคนบอกว่าเห็นคุณ" ลัลนาพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ถึงเวลานั้นจริงๆ คนต้องสงสัยถึงความสัมพันธ์ครั้งนี้แน่ๆ"เอาตรงๆ ผมก็เพิ่งรู้ว่าโรงแรมที่มาพักจะเป็นที่เดียวกั

"คุณพอแล้ว" ลัลนาพูดขึ้นเสียงเบาเมื่อร่างสูงยังคงสำรวจแผลเธออีกรอบ หลังจากที่ก่อนหน้าล้างแผลและทำการพันแผลเรียบร้อย "ฉันไม่เจ็บแล้ว""ตอนนี้ไม่เจ็บแต่คืนนี้ปวดแน่" คนตัวเล็กหน้ามุ่ยเมื่อโดนขู่แต่ถึงอย่างนั้นก็เอ่ยขอบคุณด้วยใจจริง"ขอบคุณนะคะ""ผมเป็นหมอ" ลัลนาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้คนข้างๆ แค่รับคำขอบคุณมันจะยากอะไร รู้แล้วว่าเป็นหมอ!"รู้แล้วใช่ไหมว่าต่อไปห้ามอยู่ใกล้ม้าอีก""ปกติฉันก็ขี่ตลอด" เธอเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เรื่องอะไรมาให้เธอเลิกทำกิจกรรมสุดโปรด"ขี่ตลอดแล้วทำไมเป็นแบบนี้""ก็เพราะเสียงกรี๊ดของแฟ...มินนี่นั่นแหละ" ลัลนาที่กำลังจะเอ่ยสถานะเก่าของเขากับนางเอกที่สร้างปัญหา ก็รีบเฉไฉเปลี่ยนสรรพนามเมื่อคนตัวสูงขึงตามองมาดุๆจะดุทำไมก็เป็นแฟนเก่าจริงนี่!"สถานการณ์แบบนี้มันอาจเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว แต่สิ่งที่ผมซีเรียสคือต่อให้คุณไม่ได้ขี่ แต่คุณต้องสวมอุปกรณ์เซฟตี้รึเปล่า" ดาราสาวหน้าหงอยทันทีเมื่อถูกดุ เอาเข้าจริงๆ ที่เขาพูดมาก็ถูกนั่นแหละ เธอควรจะป้องกันตัวเองให้ดีกว่านี้"ขอโทษนะคะเลยทำให้คุณเดือดร้อนเลย""ยังจะมาห่วงอะไรแบบนี้อีก คุณควรต้องห่วงตัวเอง""ทำไมวันนี้บ่นยาวจัง""..."

"เดี๋ยวผมเอาอาหารใส่จานให้ คุณขึ้นไปล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ"ลัลนาพยักหน้าตอบรับอย่าเหนื่อยล้า หลังจากที่พวกเธอตกลงกันว่าจะแวะกินอาหารร้านป้าภา แต่เมื่อมาถึง ร้านกลับแน่นไปด้วยผู้คน แถมยังมีรอคิวอีกหลายคิวเมื่อเห็นดังนั้นรพีภัทรจึงอาสาไปซื้ออาหารมาให้ส่วนเธอนั่งรออยู่ในรถ ระหว่างรอด้วยความที่เหนื่อยมาทั้งวันบวกกับยาแก้ปวดที่ได้กินไปเมื่อช่วงเย็น ทำให้เธออ่อนเพลียจนเผลอหลับไปรู้ตัวอีกทีเมื่อเขาสะกิดเรียก ก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ลานจอดรถของคอนโดแล้ว เมื่อเข้าห้องมาเขาถึงบอกให้เธอไปล้างหน้าล้างตาก่อนลัลนาวางกองกระเป๋าเสื้อผ้าไว้บนเตียง ก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตาตามที่เขาบอก หลังจากนั้นก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันตา คนตัวเล็กควานหาโทรศัพท์ที่นอนตายอยู่ในกระเป๋า หยิบออกมาดูพบว่าแบตหมดจึงจัดการชาร์จแบตและเปิดเครื่องเมื่อเปิดเครื่องมาพบข้อความอยู่สองสามคน ที่ทักมาถามเรื่องอาการเธอ และความปลอดภัยว่าถึงบ้านรึยัง มะนาวเลื่อนผ่านตั้งใจจะค่อยกลับมาตอบก่อนนอน แต่เมื่อเห็นข้อความจากคนที่เธอรอมาหลายวันก็รีบเปิดเข้าไปอ่านทันทีได้เรื่องแล้วคุณสะดวกนัดเจอวันไหนลัลนาเดินเข้ามาในครัว มีสุกี้แห้งและสุกี้น้ำอย่

"สวัสดีครับ""ไม่สะดวกค่ะ" ลัลนาสวนกลับทันทีเมื่อมีคนเดินเข้ามาทัก นี่น่าจะเป็นคนที่สามแล้วตั้งแต่เธอมานั่งตรงนี้ ดาราสาวไม่ได้หันไปมอง แต่รู้สึกได้ว่าผู้ชายร่างสูงที่เดินมาทักเดินห่างออกไปแล้วลัลนาลอบถอนหายใจยาวกับสถานการณ์แบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนหากเธออยากดื่มคนเดียวก็มักจะหาซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปที่คอนโด แต่นี่หลังจากที่ย้ายมาอยู่เพนท์เฮ้าส์ เธอจึงถือโอกาสรีโนเวทห้อง ทำให้วันนี้ที่นึกกรึ่มๆ อยากดื่ม ต้องอาศัยมาดื่มข้างนอกแทนเพนท์เฮ้าส์ที่เธออยู่ยังไงก็เป็นของรพีภัทร หากเธอจะไปนั่งดื่มเป็นเมรีขี้เมาก็คงจะน่าเกลียดเกินไปคนตัวเล็กเคลื่อนแว่นตาที่คาดอยู่บนศีรษะลงมาสวม เมื่อเห็นว่ามีหลายคนมองมาทางเธออย่างสนใจ ผับแห่งนี้ถือว่าเป็นสถานที่ที่คัดคนพอสมควร มักจะเป็นไฮโซ หรือคนมีชื่อเสียงเข้ามาใช้บริการอยู่บ่อยๆ แต่กับเธอที่มักจะมีข่าวเรื่องแย่งผัวชาวบ้านบ้าง เป็นเด็กเสี่ยบ้าง ก็ไม่แปลกที่มักจะมีคนอยากเข้ามาลองของชีวิตเธอจะมีใครรักเธอจริงๆ บ้างนะ..ลัลนาเรียกบาร์เทนเดอร์พลางเอ่ยสั่งเครื่องดื่มมาอีกแก้ว รู้ว่าวันนี้ตนเองดื่มเยอะเป็นพิเศษ ปกติเธอมักจะดื่มเบียร์เย็นๆ ไม่เกินสองกระป๋อง

คนตัวเล็กที่เพิ่งปิดประตูห้อง เมื่อหันหลังกลับมาก็เจอเข้ากับแววตาดุดันที่ยังคงจ้องมองกันอยู่ แผ่นหลังเธอเหยียดตรงเกร็งขึ้นอัตโนมัติเมื่อเขาสาวเท้าเข้ามาใกล้"คะ..คุณ" ลัลนาลอบกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะถอนสายตาหนีไปทางอื่นดื้อๆ เมื่อคุณหมอหนุ่มเข้ามาประชิดตัว"ว่าไง...ยังอยากให้ลองอยู่ไหม" ร่างเล็กหดตัวลงเมื่อถูกสายตาดุๆ จ้องมอง มือไม้เกะกะไปเสียหมด"ฉันขอโทษ ฉันก็แค่ได้ยินมา""เหอะ! ใครกันแน่ที่หูเบา" คนเคยโดนกล่าวหาว่าหูเบาเอ่ยประชดกลับไป"แต่เรื่องนั้นฉันยังยืนยันคำเดิมนะ" รพีภัทรก้มใบหน้าสบตาคนตัวเล็กทันทีเมื่อเธอพูดจบ มุ่นหัวคิ้วมึนงงเมื่อเธอยังยืนยันคำเดิม"คุณเมาขนาดนั้นเลย?""สรุปคุณอยากมีอะไรกับฉันไหม?" รพีภัทรเผยสีหน้าคาดไม่ถึงเมื่อภรรยาในนามเอ่ยแบบนั้นขึ้นมาดื้อๆ ก่อนสีหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นระแวดระวังไม่ไว้ใจ"คุณเป็นอะไร""ฉันก็เป็นภรรยาคุณไง""นาวอย่ากวน" เสียงดุๆ เอ่ยปรามขึ้นเมื่อเธอยังพูดทีเล่นทีจริงไปซะหมด "เรื่องแบบนี้อย่าพูดเล่น""ฉันไม่ได้พูดเล่น" ความเจ็บช้ำ เสียใจ และโดดเดี่ยวที่ได้เผชิญมาในวันนี้ ทำให้เธอตัดสินใจพูดมันออกไป อย่างน้อยก็ขอมีค่ากับใครสักคน แค่ในเวลาคืนนี้ก็