Semua Bab THE MAFIA'S FAVORITE BRAT: Bab 1 - Bab 10

Pagkatapos mawala ng aking ina, parang wala nang saysay ang buhay ko. Dagdag pa rito, tinawag pa akong anak ng kerida.Ako si Sydney Yllana, anak ng isang katulong. Mula pagkabata, dito na ako lumaki sa loob ng isang malaking mansyon bilang anak ng isa sa katulong ng pamilya Wallace. Pero kahit ganito ang sitwasyon ko, pinag-aral ako ng amo ng bahay sa isang magandang paaralan, at ngayon ay nasa pinakamagandang unibersidad sa bansa.Hindi ko alam kung bakit ako tinatawag na anak ng kerida. Laging sinasabi ng aking ina na huwag ko na lang pansinin ang mga sinasabi ng iba, dahil alam namin sa sarili namin na hindi totoo ang mga paratang. At naniniwala ako na hindi kailanman magiging ganoon ang aking ina.“Sydney,” tawag ng amo kong si Sir Gerald habang kumakain ako.“Opo, Sir.”“Ngayon, wala ang driver natin. Si Gideon na lang muna ang maghahatid sayo papunta sa university.”“Ah, pero…”Nang marinig ko ang pangalan niya, parang tumalon ang puso ko. Si Gideon ang lalaking matagal ko nang

Tila naramdaman ni Gideon ang nararamdaman ko, kaya ganoon na lang siya kawalang-paki sa akin. At ngayong alam niya na ang nararamdaman ko, hindi ko na ito itatago.“Gideon, alam kong hindi ako karapat-dapat para sa’yo. I know my place. Isa lang itong paghanga, huwag kang mag-alala,” paglilinaw ko.“Good. Don’t act like your mother.”“Ano na naman bang kinalaman ng mama ko rito? She’s already gone. Bakit mo pa rin siya sinisisi?” Nasasaktan ako sa tuwing binabanggit niya ang aking ina nang ganito.Ayaw niyang makinig, nakakapit pa rin siya sa kanyang mga baluktot na paniniwala.Binitawan ni Gideon ang aking mukha at naglakad pabalik sa kanyang mesa. Muling naghari ang katahimikan sa silid. Hindi ko alam kung bakit, pero bigla na lang akong naiiyak. Ito ang aking kinaiinisan na kahinaan.Sana balang araw, mas magiging malakas ako.“Huwag ka ngang umiyak sa harap ko.”“Kahit ang aking mga luha ay nakakadiri rin sa’yo, Gideon?” taka kong tanong.“Oo, mabuti nang alam mo,” sarkastiko niyan

Muli akong inaakusahan ni Gideon na sinadya kong mahiga sa kanyang kama, kahit siya naman ang humila sa akin pababa.“Hindi ko 'yun sinadya, Gideon,” mariin kong sabi.“Isang tingin ko pa lang sa’yo, alam ko na agad kung ano ang iniisip mo,” aniya, may panunuya sa tinig.Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang sarili ko dahil kahit ano pang sabihin ko, hindi naman ako paniniwalaan ni Gideon.“Huwag mo nang subukan. Kailanman, hindi ko ibababa ang sarili ko para gawin ang isang bagay na kasing-baba ng tulad mong anak ng isang katulong.”“Sobra ka na,” sagot ko, ramdam ang sakit ng kanyang malupit na salita, pero wala akong magawa.“Oh? O dapat ba kitang tawaging anak ng isang kabit?”Napuno ng luha ang aking mga mata. Ginamit ko ang buong lakas ko para itulak ang sarili palayo sa kanya at agad na bumangon mula sa kama.“Bakit mo kailangang sabihin ang ganyang mga salita?!”Pinahid ko ang luhang dumadaloy sa aking pisngi. Ayokong umiyak, pero hindi ko na mapigilan.“Sino ang nag-utos s

Sa Malaking Mansyon.Pagkarating ko, matagal kong pinag-isipan ang sinabi ng mga kaibigan ko—na hindi ko halos kilala ang mga mas nakababatang estudyante dahil hindi ako mahilig makihalubilo.Siguro, dapat ko ngang subukang maranasan ang ganoong klaseng buhay para hindi maging malungkot ang aking kabataan.“Sir Gerald…”“Hm? Ano iyon?”“Pwede po ba akong pumunta sa isang party kasama ang mga kaibigan ko ngayong gabi?” tanong ko nang may halong kaba. Ito ang unang pagkakataon na humiling ako ng ganito.Ngumiti si Sir Gerald bago hinaplos nang bahagya ang aking ulo.“Natutuwa akong marinig na gusto mong sumama sa isang party kasama ang mga kaibigan mo.”“Ha…?” Napakunot ang noo ko sa pagtataka. Akala ko’y pagsasabihan niya ako.“Gusto kong maranasan mo ang normal na buhay ng isang kabataan. Hindi mo kailangang manatili rito para lang alagaan ang isang matandang katulad ko.”“Ginagawa ko po ito nang kusa, Sir Gerald. Malaki po ang utang na loob ko sa inyo.”“Huh… Kawangis mo talaga ang iy

GIDEON WALLACE P. O. VTiningnan ko ang babaeng nasa bisig ko nang may inis. Kung hindi dahil sa pagbabanta ng ama ko, hindi ko kailanman papansinin ang babaeng ito.Mula pagkabata hanggang ngayon, hindi ko siya kailanman nagustuhan. Pero tila ba sobrang interesado siya sa akin."Ikaw! Manyak ka!"Sumiklab ang dugo ko nang marinig ang sinabi niya. Lasing na nga siya kaya nawala ang pagkamahinhin.Kung hinayaan ko lang na ihatid siya ng lalaking iyon, ewan ko kung saan pa siya pupulutin. Dapat alam ng ama ko na hindi mabuting babae ito. Base lang sa hitsura niya ngayon, wala na siya sa katinuan.Ipinasok ko siya sa loob ng sasakyan bago ako lumipat sa driver’s seat. Pagkaupo ko, bigla niyang hinablot ang kuwelyo ko nang mariin."Ano bang problema mo, ha?" Itinanggal ko ang kamay niyang nakakapit sa akin, halatang iritable. Kung hindi lang siya lasing, malamang ay naglakad na lang siya pauwi.Ah, hindi. Hindi niya kaya iyon. Siguradong may pila ng mga lalaking gustong ihatid siya. Hindi