KABANATA 9

GIDEON WALLACE P. O. V

Tiningnan ko ang babaeng nasa bisig ko nang may inis. Kung hindi dahil sa pagbabanta ng ama ko, hindi ko kailanman papansinin ang babaeng ito.

Mula pagkabata hanggang ngayon, hindi ko siya kailanman nagustuhan. Pero tila ba sobrang interesado siya sa akin.

"Ikaw! Manyak ka!"

Sumiklab ang dugo ko nang marinig ang sinabi niya. Lasing na nga siya kaya nawala ang pagkamahinhin.

Kung hinayaan ko lang na ihatid siya ng lalaking iyon, ewan ko kung saan pa siya pupulutin. Dapat alam ng ama ko na hindi mabuting babae ito. Base lang sa hitsura niya ngayon, wala na siya sa katinuan.

Ipinasok ko siya sa loob ng sasakyan bago ako lumipat sa driver’s seat. Pagkaupo ko, bigla niyang hinablot ang kuwelyo ko nang mariin.

"Ano bang problema mo, ha?" Itinanggal ko ang kamay niyang nakakapit sa akin, halatang iritable. Kung hindi lang siya lasing, malamang ay naglakad na lang siya pauwi.

Ah, hindi. Hindi niya kaya iyon. Siguradong may pila ng mga lalaking gustong ihatid siya. Hindi ko maintindihan kung bakit ang daming lalaking may mababang pamantayan pagdating sa kanya.

"Sorry..." Maliit ang tinig niya, halatang pigil ang hikbi. Pero hindi ko siya pinansin.

"Gideon..."

"...Ang sama mo. Napakasama mong tao!"

Napalakas ang buntong-hininga ko bago ko siya pinagsabihan nang matigas.

"Tumahimik ka na nga! Ang ingay mo, nakakairita!"

Alam ni Dad na hindi ko gusto ang babaeng ito, pero pilit pa rin niya akong inutusan na bantayan siya. Hindi ko maintindihan kung ano bang iniintindi niya rito. Sa totoo lang, malamang ay nagpalit na ito ng lalaki nang ilang beses. Mukhang mabait sa labas, pero sa totoo lang, siguradong may itinatagong kasamaan.

"Huhuhu..."

"Ano na naman 'yang iyak mo?!"

Napalingon ako sa kanya nang may iritasyon. Hindi ko na lang pinansin at pinaharurot ang sasakyan para makarating agad sa bahay.

Pagdating namin sa mansyon, agad kong tinapunan ng tingin ang babaeng katabi ko. Lalo lang akong nainis habang nakatitig sa kanya. Alam kong kagaya siya ng nanay niya, gusto rin niyang makapangasawa ng lalaking mayaman. Pero pasensya na, hindi ako interesado. Hinding-hindi ako papayag na mapunta sa babaeng katulad niya.

Sa Loob ng Kwarto.

"Anong kinain mo at ang bigat mo?" Binagsak ko siya sa kama at napabuntong-hininga.

Bigla akong tumigil nang maramdaman kong hinawakan niya ako mula sa likod.

"G-Gusto kita, Gideon....pwede bang maging mabait ka sa akin kahit isang beses lang?"

Pinagmasdan ko ang mamula-mulang mukha niya. Walang naramdaman kahit katiting na awa o simpatya.

"Hinding-hindi ako magiging mabait sa'yo."

"Kagaya pa rin ng dati... ang sama-sama mo."

"Bitawan mo ako! Kung may makakakita, baka isipin nilang binababa ko ang sarili ko para lang sa'yo!"

"H-Halikan mo ako..."

"Anong sabi mo?!"

"Sandali ka lang diyan... a-ako na ang bahala..."

"Ano bang pinagsasasabi mo?!"

Sinubukan niyang tumayo hanggang sa tuluyang magtagumpay. Kinawit niya ang dalawang kamay sa leeg ko, saka itinayo ang sarili sa dulo ng mga paa upang mapantayan ang taas ko. Pagkatapos ay dumampi ang kanyang mga labi sa akin.

Sydney Yllana P. O. V

Kinaumagahan...

Nakahiga ako sa kama at nag-inat bago kunin ang cellphone ko para tingnan ang oras. Alas-kwatro na ng madaling araw. Ngayon lang ako nagising nang ganito katanghali.

“Ang weird naman ng panaginip ko,” bulong ko sa sarili.

Nang maalala ko ang panaginip ko kagabi, agad akong namula at uminit ang pakiramdam ko. Hindi ako makapaniwalang napanaginipan kong hinahalikan ko si Gideon Wallace.

Habang nahihiya akong gumugulong sa kama, bigla kong naisip kung paano natapos ang gabi ko kagabi. Pumunta ako sa bar... at pagkatapos, wala na akong maalala.

Napabalikwas ako ng bangon. Mabilis kong sinuri ang paligid upang siguraduhin na nasa sarili kong kwarto ang pinaglalagyan ko. Nang makumpirma kong nasa bahay pa rin ako, napabuntong-hininga ako nang malalim.

“Paano ako nakauwi?” Pumikit ako at sinubukang alalahanin ang mga nangyari, pero wala talaga akong matandaan. Mas lalo lang akong nainis sa sarili ko.

“Bakit wala akong maalala?”

Buti na lang at wala akong klase ngayon. Matapos kong pilit alalahanin ang nakaraan, sumuko na rin ako. Ayoko nang isipin kasi mas lalo lang sumasakit ang ulo ko. Bumangon na lang ako, naligo, at nagbihis bago bumaba para hanapin si Sir Gerald. Pero wala siya. Nasa opisina na.

Dahil hindi ko alam ang gagawin ngayon, lumabas ako ng bahay para diligan ang mga halaman sa hardin. Medyo nanlalata pa ako dahil sa hangover. Nag-aalangan din akong kumain dahil baka sumuka lang ako. Hindi ko dapat ininom lahat ng alak kagabi.

**Brrrrrmmmm!**

Napalingon ako sa tunog ng papasok na sasakyan sa loob ng bakuran. Alam kong si Gideon iyon kaya hindi ko na lang siya pinansin.

Naalala kong nakita ko siya kagabi sa bar, pero ang huling bagay na natandaan ko ay tinaboy niya ako palayo at pinapauwi ang kasama kong si Denver. Siguro, umalis siya kasama ang babaeng niya kaya ngayon lang siya umuwi.

Pinatay ko agad ang hose at nagmamadaling pumasok sa bahay. Ayoko siyang harapin. Hindi ko rin sigurado kung may ginawa akong kahihiyan kagabi.

“Ang inosente mong tingnan… hindi ko akalaing marunong kang humalik.”

Natigilan ako sa sinabi niya.

Nakapako ang tingin ko sa sahig habang unti-unting lumalakas ang tibok ng puso ko.

Ako ba ang tinutukoy niya?