All Chapters of THE MAFIA'S FAVORITE BRAT: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi ko maintindihan kung ano ang iniisip ni Gideon. Kanina ay pinalayas niya ako, pero ngayon ay sinabihan niya akong manatili. O baka narinig niya ang usapan ko kay Denver. Kahit ganon, hindi ko kayang isipin na ginawa niya ito dahil nagseselos siya. Hindi ko kayang umasa.“Bilisan mo. Kapag bumalik ako, dapat tapos na ang lahat.”“P-pero may nakatakda akong meeting kay Denver.”“Eh ano naman?” Umalis si Gideon mula sa kwarto nang hindi ko magawang gumawa ng anuman.Huminga ako nang malalim bago tinipon ang mga dokumento sa sahig. Pagkatapos, tumawag ako kay Denver para ipagpaliban ang aming pagkikita.Nagreklamo si Denver sa akin at medyo nagsisi ako dahil ito na ang pangalawang beses na nangyari ito.Binuklat ko ang mga dokumento nang isa-isa at binasa nang mabuti. Pero dahil hindi pa ako nagtatrabaho sa isang kumpanya, maraming bagay ang hindi ko maintindihan. Iniisip kong kung tatanungin ko si Gideon, malamang ay hindi niya sasabihin.Maraming oras ang lumipas.Ngayon ay alas nu

“Sino ba siya?” Tanong ng isang babaeng nakaupo sa tabi ni Gideon.“Dapat ako ang intindihin n'yo, hindi ang iba,” utos ni Gideon. Bago pa man makapagsalita ang babae, ngumiti siya nang may paghamak sa akin at inilapit ang kanyang kamay sa pantalon ni Gideon.Sumikip ang puso ko sa sobrang sakit. Kung wala lang nangyari sa amin, hindi siguro ganito kasakit. Parehong mga kilos at salita niya, kung kailangan kong umupo dito, baka umiyak na lang ako.Halos sampung minuto na akong nakaupo nang nakayuko, habang si Gideon ay patuloy na nakikipag-flirt sa mga babae. Naririnig ko ang malambing na boses ng babaeng nakaupo sa tabi niya, na patuloy na nagpapapansin sa kanya.Pinisil ko ang kamay ko hanggang sa mabasa ng pawis. Sinubukan kong pigilan ang sarili na umiyak kahit na masakit at sumisikip ang dibdib ko.“Gusto mo bang makita niya ang ginagawa mo?” Tanong ni Brent kay Gideon.“Ano ba ang pakialam mo?” Tiningnan ko ang taong nasa harap ko, na si Gideon Wallace na nakatingin din sa akin.

Isang linggo ang lumipas.Nitong mga nakaraang araw, hindi na ako tumutulong kay Gideon dahil sinabi ko kay Sir Gerald na marami akong ginagawa sa pag-aaral. Pero ang totoo, sinubukan ko sing iwasan. Hindi dahil ayaw ko siyang makita, kundi dahil sa pagiging malupit ni Gideon, gusto kong lumayo pero ang nararamdaman ko ay hindi pa rin nawawala.Ngayon, aalis na si Sir Gerald papuntang ibang bansa, at alam kong hindi ko maiiwasang makita si Gideon.“Kapag nandoon na kayo, huwag niyo pong kalilimutang tumawag sa akin. Matagal po kayong mawawala, siguradong mamimiss ko kayo nang sobra.” Itinaas ni Sir Gerald ang kanyang kamay at hinawakan nang marahan ang aking ulo nang may pagmamahal.“Bakit kaya hindi pa sumisipot ang anak kong 'yun? Kung malaman niyang mamamatay na ako, magsisisi kaya siya?”“Huwag po kayong magsalita ng ganoon.”“Hay! Palagi na lang akong binibigyan ng problema, hindi na rin ako bumabata.”Nakinig lang ako habang nagrereklamo si Sir Gerald tungkol kay Gideon. Sa puso

Narinig ang impit kong sigaw habang pilit kong nagpumiglas, ngunit walang laban ang lakas ko kay Gideon. Paulit-ulit kong pinalo ang kanyang dibdib gamit ang aking maliliit na kamao, pero para bang lalo lamang siyang naiinis sa ginagawa ko.Sa halip na tumigil, mas lalo pa niyang diniinan ang kanyang labi sa akin bilang parusa. Ginamit pa niya ang kanyang matatalas na ngipin upang kagatin ang aking labi, dahilan para mapangiwi ako sa sakit. Pareho niyang hinawakan ang aking ulo, pinipigilan akong umiwas, habang patuloy niyang idinidiin ang kanyang halik sa akin—halos hindi na ako makahinga."Agh! Ano ba! Hindi ka ba titigil kakapalo sa ‘kin?!" galit niyang sigaw, ang matalim niyang tingin ay tila gustong lapain ako nang buo."Please... hayaan mo akong umalis," mahina kong wika. Alam kong kung magtatagal pa ako rito, hindi ito matatapos sa isang halik lang.Masyadong bugnutin si Gideon at ayoko nang magtamo ng kahit anong sugat. Sapat nang masaktan ang puso ko—hindi ko na kayang tiisin

Sinubukan kong itulak ang sarili ko palayo kay Gideon, pero hinigpitan lang niya lalo ang hawak niya sa akin. Nakakapagtaka. Habang pilit akong lumalayo, lalo naman niya akong hinahatak pabalik."Gideon, pakawalan mo na ako," pakiusap ko."Sumama ka sa akin sa kwarto," madiin niyang sagot."A-ano? Bakit?" Napakislot ako sa kaba nang marinig ko ang sinabi niya."Para gawin ang nakasanayan na nating gawin.""H-hindi… Ayokong pagtaksilan si Denver!" Idinahilan ko iyon kahit hindi pa naman talaga kami opisyal ni Denver. Umaasa ako na titigil si Gideon, na magpapahinto ang mga salitang iyon sa kanya.Pero nagkamali ako… Dahil kailanman, hindi niya inisip ang nararamdaman ko.Malakas siyang bumuntong-hininga, puno ng inis. Ang titig niya sa akin ay puno ng panlalamig at galit bago niya ako tanungin, "Kayo na?""O-oo… kami na," pagsisinungaling ko."Kahapon lang magkasama tayo… ngayon, nobyo mo na siya? Ang galing mo rin, ah.""Hindi na tayo dapat magkaroon ng kahit anong ugnayan, Gideon," ma